Ρωτήσαμε Ανθρώπους που «Πιστολιάζουν» Συνέχεια Γιατί το Κάνουν

Όλοι έχουμε έναν/μια τέτοιο/α φίλο/η. Όταν κανονίζουμε μαζί τους, έχουμε πάντα plan b, για να μην καταλήξουμε μέσα να κοιτάμε το ταβάνι, Παρασκευή βράδυ. Υπάρχουν χονδρικά τρεις κατηγορίες ανθρώπων, σε ό,τι αφορά τα κανονίσματα και τις εξόδους: Οι υπερβολικά τυπικοί, που αν έχουν κανονίσει κάτι δεν θα το ακυρώσουν - ο κόσμος να χαλάσει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα καταπιεστούν. Τα μεγάλα «πιστόλια» που για λόγους που θα δούμε παρακάτω μπορεί να σκιπάρουν ακόμη και το πάρτι που διοργάνωσαν οι ίδιοι. Και όσοι/ες αδυνατούν να κανονίσουν οτιδήποτε, ακόμα και δύο ώρες πριν, επειδή οι διακυμάνσεις στη διάθεσή τους είναι πιο απρόβλεπτες - κι από τον καιρό, το τελευταίο διάστημα.

Εντάξει, υπάρχει και η μεγάλη πλειονότητα που συνήθως προσπαθεί να μην ακυρώνει σχέδια, αλλά ούτε θα καταπιεστεί αν για τον οποιοδήποτε λόγο έχει αλλάξει γνώμη, αλλά αυτή η κατηγορία δεν παρουσιάζει τόσο «καλλιτεχνικό» ενδιαφέρον.

Σε αυτό το κείμενο, θα  ασχοληθούμε με τα κατά συρροήν «πιστόλια», αυτούς που συστηματικά ακυρώνουν την τελευταία στιγμή και μερικές φορές χωρίς προειδοποίηση. Για να είμαι ειλικρινής, τους ανθρώπους που ανήκουν σ’ αυτήν την «κατηγορία» τούς θεωρούσα πιο χαλαρά άτομα που λειτουργούν ακριβώς όπως νιώθουν την κάθε στιγμή, χωρίς να καταπιέζουν τα θέλω τους, ούτε στο ελάχιστο. Συζητώντας μαζί τους κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ένα κοινό στοιχείο των περισσότερων «πιστολέρο» μοιάζει να είναι το άγχος για την επικείμενη έξοδο. Απ’ ό,τι λένε οι ίδιοι συνήθως δεν βαριούνται, αλλά αγχώνονται ότι δεν θα είναι καλή παρέα/θα δυσαρεστήσουν τους άλλους/θα νιώθουν ότι πνίγονται/θα θέλουν να φύγουν αμέσως και δεν θα μπορούν/ο άλλος θα μετανιώσει που βγήκε μαζί τους.

Το VICE επικοινώνησε με τη Δρ. Ίλια Θεοτοκά, κλινική ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, η οποία έκανε λόγο για κοινωνικό άγχος:

«Στο κοινωνικό άγχος ή στην κοινωνική φοβία, οι άνθρωποι συνήθως δυσκολεύονται και φοβούνται να πάνε σε μία εκδήλωση, όπου τα βλέμματα “θα πέσουν πάνω τους’’ και πιθανόν να σχολιαστούν αρνητικά. Επίσης, ντρέπονται και φοβούνται για το πώς θα επικοινωνήσουν με τους άλλους, πώς θα ξεκινήσουν να συζητούν μαζί τους. Επομένως, συχνά ακυρώνουν κοινωνικές εκδηλώσεις, πάρτι κ.λπ» σημειώνει η ψυχολόγος, Ίλια Θεοτοκά, και τονίζει το κοινωνικό άγχος αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την ψυχοθεραπεία ή και σε κάποιες περιπτώσεις με την λήψη αγχολυτικής αγωγής.

«Τα άτομα αυτά οφείλουν να τολμήσουν να μιλήσουν για τη δυσκολία τους σε ψυχολόγο, να κάνουν ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, από τις οποίες θα επωφεληθούν ιδιαίτερα, θα αυξηθεί η αυτοπεποίθησή τους και θα μπορούν να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή, απολαμβάνοντάς την», καταλήγει η ίδια.

Φυσικά, πολύς κόσμος ακυρώνει συστηματικά εξόδους, την τελευταία στιγμή, για εντελώς διαφορετικούς λόγους που καμία σχέση δεν έχουν με το κοινωνικό άγχος. Θα μας τα πουν, όμως, καλύτερα οι ίδιοι. Γι’ αυτό μιλήσαμε με ανθρώπους που «πιστολιάζουν» συστηματικά, για να μάθουμε πώς σκέφτονται, να μας περιγράψουν τα πιο δυνατά «πιστόλια» που έχουν ρίξει (spoiler: δεν έχουν πάει στο δικό τους πάρτι γενεθλίων ή στο πάρτι-έκπληξη που οι ίδιοι διοργάνωσαν, μεταξύ άλλων) και τους τρόπους που τους αντιμετωπίζουν οι φίλοι τους (από το αρχείο Excel όπου καταγράφονται όλα τα περιστατικά ακύρωσης, μέχρι τον φίλο-υπεύθυνο να τους φέρει σε μεγάλα γεγονότα όπως ο γάμος του κολλητού). Εντάξει, όπως είναι αναμενόμενο, τρία-τέσσερα άτομα με πιστόλιασαν και δεν μου έστειλαν ποτέ τις απαντήσεις.

Το πιο επικό «πιστόλι» που έχω ρίξει ήταν σε surprise party μιας φίλης μου, το οποίο διοργάνωσα εγώ και τελικά δεν πήγα - ευτυχώς πήγαν όλοι οι υπόλοιποι και σώθηκε το βράδυ. Γενικά, έχω κοινωνικό άγχος και αγοραφοβία, οπότε νιώθω ότι πνίγομαι με τον πολύ κόσμο, κυρίως όταν είμαι σε κλειστούς χώρους. Οπότε, πολλές φορές μπορεί να κανονίζω πράγματα ή και να τα οργανώνω κιόλας και να ρίχνω «πιστόλι» τελευταία στιγμή. Το προτιμώ αυτό από το να καταπιεστώ να κάνω κάτι που δεν θέλω, γιατί στο κάτω-κάτω δεν θα περάσω καλά και θα ρίξω και το κέφι της παρέας. Δεν υπάρχει λόγος, καλύτερα «πιστόλι».
- Κατερίνα*, 27 ετών

Τη στιγμή που θα μου πεις «να πιούμε μπίρα την τάδε μέρα», θα θέλω φουλ, θα πω «ναι» με ενθουσιασμό και ΘΑ ΘΕΛΩ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ. Όμως, όταν έρθει η ώρα για την έξοδο, μάλλον θα πιστολιάσω. Είτε θα έχω βάλει και κάτι άλλο και θα έχω ξεχάσει τελείως ότι έχουμε κανονίσει, είτε θα προσπαθώ να χωρέσω εκατό πράγματα μέσα στη μέρα και αυτό ποτέ δεν βγαίνει.

Παλεύω να απαντάω «το βλέπουμε τότε», «κάνε το πρόγραμμά σου και μιλάμε» και με όλες αυτές τις ωραίες φρασούλες, για να μην «κρεμάω» άθελά μου κόσμο. Πλέον οι φίλοι μου δεν λένε «πιστόλιασε», λένε «έπαθε Έλσα», κατά το «έκανε Μόνικα» (she pulled a Monica), για τους φανς των Friends. Επίσης, με φωνάζουν «Έλσα-Τελικά-Δεν-Μπορώ».

Ένα από τα δυνατά «πιστόλια» που έχω ρίξει –και πάλι χωρίς να το θέλω-  ήταν στα περσινά μου γενέθλια. Ήμουν ήδη έξω και γιόρταζα γενέθλια με φίλους. Το πλάνο ήταν να συνεχίσουμε σε άλλο μπαρ πιο αργά, όπου είχα καλέσει μερικά άτομα ακόμη. Εν τέλει, άφησα και αυτούς που ήταν ήδη μαζί μου και θα συνεχίζαμε και αυτούς που θα μας έβρισκαν στο δεύτερο μπαρ, γιατί βρήκα ένα άκυρο αμάξι και πήγα παραλία, με κάτι άλλους.

Ειλικρινά, το ξέχασα ότι είχα καλέσει κόσμο. Την επόμενη μέρα, βρήκα αρκετά, ευτυχώς ευγενικά, μηνύματα φίλων που μου έλεγαν ότι πήγαν στο μπαρ, αλλά δεν με βρήκαν. Ειλικρινά, δεν το κάνω επίτηδες, θέλω να με πιστέψετε.
- Έλσα, 25 ετών                                      

Πολύ σπάνια έχω «πιστολιάσει», επειδή βαριέμαι. Τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με το άγχος μου, το οποίο χτυπάει κόκκινο την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκομαι στην πόρτα. Ωστόσο, «πιστολιάζω» τόσο συχνά που οι φίλοι μου έχουν λάβει μέτρα. Έχουν φτιάξει ένα αρχείο Excel, στο οποίο συγκεντρώνουν τα «πιστόλια» μου, για να είναι συγκεντρωμένα, με χρονολογική σειρά κι έτσι να μπορούν να μου τα θυμίζουν. Επίσης, όταν πάντρεψα τον κολλητό μου, ένας άλλος φίλος μας είχε τη μυστική -πίσω από την πλάτη μου- αποστολή να φροντίσει να πάω στην εκκλησία και να μη ρίξω το μεγαλύτερο «πιστόλι» ever.
 - Άλεξ, 34 ετών                                                                                                   

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κανονίζω με την λογική ότι θα το ακυρώσω και όταν κανονίζω κάτι, το θέλω φουλ. Όμως, είμαι σοβαρά αναβλητικός και αλλάζω διάθεση για πλάκα. Οπότε, αυτό που κανόνισα για το βράδυ, στις 12 το μεσημέρι, μπορεί να μου φαίνεται το δυσκολότερο πράγμα του κόσμου, όταν έρθει η ώρα να ετοιμαστώ. Επίσης, πολύ συχνά τελευταία, μετά τη δουλειά, είμαι σε μουντ νέτφλιξ και κουβέρτα.

Σίγουρα, δεν έχω καμία διάθεση να καταπιεστώ γιατί ξέρω ότι αν βγω χωρίς να το θέλω, δεν θα είμαι καλή παρέα για κανέναν, οπότε ρίχνω «μπιστόλι», όταν νιώσω ότι δεν είμαι σε μουντ. Οι κολλητοί μου με έχουν συνηθίσει πια και για αυτό, σχεδόν πάντα, είναι προετοιμασμένοι. Όμως, υπάρχουν και φορές που τα έχω ακούσει χοντρά, όταν ας πούμε τους το ακυρώνω τελευταία στιγμή. Για αυτό, όταν κανονίζω με κάποιον κοντινό μου, το ξέρω ότι έχει σχεδόν πάντα plan Β.

Το χειρότερο που έχω κάνει είναι σε κοπέλα που μου άρεσε όντως, αλλά της το ακύρωσα δέκα λεπτά, πριν την ώρα που ήταν να βρεθούμε. Ένιωσα αρκετά άσχημα, αλλά δεν μπορούσα να το πάρω πίσω, γιατί προφασίστηκα θέμα υγείας. Στην πραγματικότητα ήθελα να κάτσω μέσα και να μην δω άνθρωπο, πράγμα που τελικά έκανα. Ευτυχώς, η κοπέλα μού το συγχώρεσε, αν και χρειάστηκε να την κυνηγήσω αρκετά για να φιξάρουμε επόμενο date.
- Στέλιος, 28 ετών

Γενικότερα, φοβάμαι να κανονίσω πράγματα, για να μην «κρεμάσω» τον άλλο. Προτιμώ να μην κανονίζω και μετά να με παίρνουν τηλέφωνο και να με ρωτάνε γιατί «πιστολιάζω», όπως τώρα. Μπορεί να πω στο χαλαρό ότι θα βρεθούμε πχ. Δευτέρα, αλλά όταν έρχεται εκείνη η μέρα, συνήθως δεν θα είμαι σε φάση.

«Να το δούμε», θα πω, γιατί δεν θέλω ούτε να κλείσω την πόρτα, ούτε όμως να δεσμευτώ. Θέλω να το αφήσω λίγο στο φλου, αλλά όταν έρχεται εκείνη η ώρα, δεν θέλω να βγω. Φταίει και το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα, δεν είμαι σε καθόλου καλή φάση και όταν μπω σ’ αυτό το λούκι, συνήθως δεν μου περνάει γρήγορα.

Δεν είμαι απ’ αυτούς που όταν δεν είναι καλά βγαίνουν και βλέπουν κόσμο, για να ξεχαστούν. Είμαι το εντελώς αντίθετο: όταν δεν είμαι καλά, δεν θέλω να δω άνθρωπο, γίνομαι πολύ εσωστρεφής. Θέλω να το περνάω μόνος μου, γιατί δεν είμαι καλή παρέα και δεν μου αρέσει αυτό. Δεν ψήνομαι να μιζεριάσω και τον άλλον, ούτε να με ρωτάνε τι έχω και τι έχω. Αποσύρομαι στη μαυρίλα μου, για να είμαι ειλικρινής.

Ακούγεται παράξενο, αλλά είναι πιο πιθανό να «πιστολιάσω» τα άτομα που θέλω περισσότερο να δω. Όταν δεν είμαι καλά –πράγμα πολύ συνηθισμένο τελευταία– φοβάμαι να βγω με αυτούς τους ανθρώπους που μου έχουν λείψει πάρα πολύ, γιατί δεν θέλω να τους ανησυχήσω ή να τους κάνω να βαρεθούν. Ανησυχώ ότι θα σκεφτούν πως καλά κάναμε και δεν βρισκόμασταν. Εν τω μεταξύ, όσο πιο πολύ με πιέζουν οι φίλοι μου να βγούμε, τόσο πιο πολύ κλείνομαι. Τι να κάνεις; Υπάρχουμε και εμείς οι λίγο περίεργοι άνθρωποι και πρέπει να μας ανεχτείτε.
- Μάριος, 36 ετών

ΟΚ, δεν είναι ότι μου αρέσει να ακυρώνω τελευταία στιγμή, απλά δεν το θεωρώ και τόσο κακό. Στην τελική, για μια μπίρα μιλάμε, όχι για ζήτημα ζωής και θανάτου. Γενικότερα, είμαι υπέρ του να κάνεις αυτό που σου αρέσει, όταν σου αρέσει. Είμαι αρκετά αυθόρμητη και για αυτό δεν μου αρέσει να κανονίζω πράγματα μακροπρόθεσμα. Να πω την αλήθεια, ούτε για την επόμενη μέρα, δεν μου αρέσει να κανονίζω, θέλω να δω πώς θα ξυπνήσω. Έχω και θέμα με την αϋπνία, οπότε ό,τι και να έχω πει, αν έχω κοιμηθεί μια ώρα, προφανώς και θα το ακυρώσω.

Πλέον, με τις δουλειές και με όλα που τρέχουν, δεν βγαίνω πολύ συχνά, οπότε θέλω να περνάω καλά στις εξόδους μου – αν δεν έχω διάθεση να κάνω αυτό που κανόνισα δυο μέρες πριν, ποιο το νόημα; Η χειρότερη αντίδραση που είχα, ήταν από μία παλιά μου φίλη που είχα να δω καιρό. Είχαμε κανονίσει έναν καφέ, αλλά της το ακύρωσα κάνα δίωρο νωρίτερα γιατί βαριόμουν να κουνηθώ, λέγοντας ότι πονάει η κοιλιά μου. Έγινε έξαλλη, μου είπε ότι δεν σέβομαι τον χρόνο της και μετά ψύχρανε πολύ μαζί μου. Την βρήκα κάπως υπερβολική την αντίδρασή της, για να είμαι ειλικρινής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα τέτοιο άτομο δεν μου ταιριάζει – και ούτε εγώ θα έκανα καλό στην ψυχική της ισορροπία. 
-Αντωνία, 25 ετών

Μερικές φορές, πέφτω στη λούπα να πω «ναι» σε κανονίσματα, για τα οποία δεν ψήνομαι και τόσο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πιθανότητες να «πιστολιάσω» αυξάνονται. Τις περισσότερες φορές, όμως, ακυρώνω τελευταία στιγμή, για τον κλασικό λόγο: όταν κανόνιζα να βγω, ήθελα, αλλά όταν έρχεται η ώρα του ραντεβού, μπορεί να μην την παλεύω τελικά. Συνήθως, αυτό συμβαίνει μετά από μια πολύ κουραστική μέρα, που μια έξοδος μου φαίνεται βουνό. Το πιο πιθανό είναι να βαριέμαι και να θέλω να χαλαρώσω σπίτι μου.

Πάντα μετά, θα νιώθω άσχημα και τύψεις που το ακύρωσα και θα με πιάσει άγχος. Συνήθως, παίζει εσωτερική σύγκρουση σε μένα. Ο ένας εαυτός μου θα θέλει πολύ να βγει και ο άλλος θα βαριέται θανάσιμα. Ένας ακόμα λόγος που μπορεί να ακυρώσω έξοδο που θέλω πραγματικά, είναι το ότι μερικές φορές νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου (τύπου σήμερα νιώθω μπάζο και δεν έχω όρεξη να δω κανέναν/δεν γίνεται τίποτα συγκλονιστικό στη ζωή μου και δεν έχω κάτι να μοιραστώ με τον άλλο).

Σε αυτές τις περιπτώσεις, αρχίζω να νιώθω μειονεκτικά και απλά καταλήγω να μην βγαίνω και να το ακυρώνω, συνήθως, την τελευταία στιγμή, γιατί αγχώνομαι ότι ο άλλος θα με βρίσει. Στο τέλος, έχω στρεσαριστεί τόσο πολύ με όλη αυτή την υπερανάλυση και νιώθω τόσο άσχημα με τον εαυτό μου που σίγουρα θα θέλω να κλειστώ σπίτι μου.                        
- Κωνσταντίνα, 35

Ακολουθήστε την Ντιάννα Βασιλείου στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Μιλήσαμε με μία Μαθήτρια που Απέχει Συνειδητά από τις Πανελλήνιες

Οι Pindos Atletico Μοιράζονται Backstage Φωτογραφίες από Video Clip τους

Τα Νεοκλασικά της Αθήνας: Πότε Γκρεμίστηκαν και «Καταστράφηκε» η Πρωτεύουσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.