O Ewen Spencer είναι γνωστός για τη δουλειά του στις νεανικές σκηνές και υποκουλτούρες. Το καινούργιο του βιβλίο While You Were Sleeping, από τον εκδοτικό Damiani, δεν έχει να κάνει με μια σκηνή. Έχει να κάνει με κάτι μεγαλύτερο. Κάνει focus στη νυχτερινή διασκέδαση γενικά.Όταν τελείωσε τη σχολή, ο Spencer βρέθηκε να φωτογραφίζει για το περιοδικό Sleazenation, να βγάζει φωτογραφίες σε κλαμπ κάθε είδους σε όλη τη Βρετανία. Είκοσι χρόνια μετά, συγκέντρωσε αυτές τις φωτογραφίες για να δημιουργήσει μια εορταστική, κακόφημη και μερικές φορές μοναχική εικόνα της βρετανικής νυχτερινής ζωής σε μια εποχή αισιοδοξίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Ως σπουδαστής φωτογράφιζες βραδιές northern soul και αυτές οι φωτογραφίες σε οδήγησαν στο περιοδικό Sleazenation, σωστά;
Ewen Spencer: Το βιβλίο δεν έχει να κάνει με το Sleazenation, αλλά οι φωτογραφίες είναι από εκείνη την εποχή που δούλευα για το περιοδικό, μεταξύ ‘98 και 2000. Ήταν το εφαλτήριό μου για να αρχίσω να φωτογραφίζω επαγγελματικά.Για δυο χρόνια στη σχολή φωτογράφιζα τη σκηνή της northern soul. Θυμάμαι στον τοίχο μου, είχα ένα ημερολόγιο με όλα τα πάρτι. Όταν το σκέφτομαι τώρα ήταν υπέροχο, εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια στα Δυτικά Μίντλαντς, να βγαίνεις από το κλαμπ στις 5 το πρωί στον ήλιο. Ήταν η φάση μου, έτσι ένιωθα ωραία να επιστρέφω σε αυτό ως φωτογράφος.Ο Steve Lazarides, που ήταν υπεύθυνος φωτογραφίας στο περιοδικό, κατάλαβε τη δουλειά μου, είδε ότι ήταν γνήσια, αληθινή. Στην πραγματικότητα είχα στοχεύσει στο Sleazenation ως τίτλο. Ήταν πολύ ειρωνικό κι αυτό τότε δεν υπήρχε. Όλα ήταν πολύ ειλικρινή και αισιόδοξα. Το Sleazenation ήταν λίγο πιο «άντε γαμήσου». Πολύ πανκ και πολύ βρετανικό.
Ewen Spencer: Το βιβλίο δεν έχει να κάνει με το Sleazenation, αλλά οι φωτογραφίες είναι από εκείνη την εποχή που δούλευα για το περιοδικό, μεταξύ ‘98 και 2000. Ήταν το εφαλτήριό μου για να αρχίσω να φωτογραφίζω επαγγελματικά.Για δυο χρόνια στη σχολή φωτογράφιζα τη σκηνή της northern soul. Θυμάμαι στον τοίχο μου, είχα ένα ημερολόγιο με όλα τα πάρτι. Όταν το σκέφτομαι τώρα ήταν υπέροχο, εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια στα Δυτικά Μίντλαντς, να βγαίνεις από το κλαμπ στις 5 το πρωί στον ήλιο. Ήταν η φάση μου, έτσι ένιωθα ωραία να επιστρέφω σε αυτό ως φωτογράφος.Ο Steve Lazarides, που ήταν υπεύθυνος φωτογραφίας στο περιοδικό, κατάλαβε τη δουλειά μου, είδε ότι ήταν γνήσια, αληθινή. Στην πραγματικότητα είχα στοχεύσει στο Sleazenation ως τίτλο. Ήταν πολύ ειρωνικό κι αυτό τότε δεν υπήρχε. Όλα ήταν πολύ ειλικρινή και αισιόδοξα. Το Sleazenation ήταν λίγο πιο «άντε γαμήσου». Πολύ πανκ και πολύ βρετανικό.
TRUMAN BREWERY, ΜΠΡΙΚ ΛΕΪΝ, 2000.
Και πώς λειτουργούσε; Σου έκαναν αναθέσεις;
Οι φωτογραφίες έπρεπε να εικονογραφούν τις καταχωρίσεις στο περιοδικό. Με έστελναν σε συγκεκριμένα μέρη, αλλά έλεγαν «γέμισε τα κενά». Είναι δύσκολο να το εξηγήσω τώρα, αλλά τότε ήταν πολύ σημαντικό να βγαίνεις έξω, η ποικιλία ήταν τεράστια. Στο Σόχο γινόταν χαμός. Ήταν πολύ διαφορετική εποχή. Θέλω οι φωτογραφίες να περιγράφουν την εποχή και να ανοίγουν συζήτηση. Αλλά όχι με νοσταλγικό τρόπο, δεν έχει να κάνει με το να θες να γυρίσεις πίσω – ήταν απλώς ενδιαφέρουσα στιγμή.
Οι φωτογραφίες έπρεπε να εικονογραφούν τις καταχωρίσεις στο περιοδικό. Με έστελναν σε συγκεκριμένα μέρη, αλλά έλεγαν «γέμισε τα κενά». Είναι δύσκολο να το εξηγήσω τώρα, αλλά τότε ήταν πολύ σημαντικό να βγαίνεις έξω, η ποικιλία ήταν τεράστια. Στο Σόχο γινόταν χαμός. Ήταν πολύ διαφορετική εποχή. Θέλω οι φωτογραφίες να περιγράφουν την εποχή και να ανοίγουν συζήτηση. Αλλά όχι με νοσταλγικό τρόπο, δεν έχει να κάνει με το να θες να γυρίσεις πίσω – ήταν απλώς ενδιαφέρουσα στιγμή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερο σαν ντοκιμαντέρ, δηλαδή.
Μόλις είχα μάθει για τη φωτογραφία κοινωνικού ντοκιμαντέρ στη σχολή, την οποία δεν ήξερα μέχρι που πήγα στο πανεπιστήμιο στο Μπράιτον. Έμαθα για τη Side Galler και φωτογράφους όπως οι Chris Killip, Graham Smith, Paul Graham και αργότερα Ken Grant και Mark Power. Αυτοί οι άνθρωποι έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην αλλαγή της φωτογραφίας ντοκιμαντέρ τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90. Ήταν κάτι πολύ βρετανικό και το εφάρμοσα σε κάτι που αγαπούσα, όπως τη northern soul.
Μόλις είχα μάθει για τη φωτογραφία κοινωνικού ντοκιμαντέρ στη σχολή, την οποία δεν ήξερα μέχρι που πήγα στο πανεπιστήμιο στο Μπράιτον. Έμαθα για τη Side Galler και φωτογράφους όπως οι Chris Killip, Graham Smith, Paul Graham και αργότερα Ken Grant και Mark Power. Αυτοί οι άνθρωποι έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην αλλαγή της φωτογραφίας ντοκιμαντέρ τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90. Ήταν κάτι πολύ βρετανικό και το εφάρμοσα σε κάτι που αγαπούσα, όπως τη northern soul.
ΠΑΡΤΙ "METALHEADZ" ΣΤΟ BLUE NOTE, ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΟΞΤΟΝ, 1998.
Πιστεύεις ότι ήταν μια εποχή που ο κόσμος ήταν πιο χαλαρός ως προς το να φωτογραφηθεί έξω;
Δεν το έκανα πολύ ανοιχτά, αλλά επίσης ενσωματωνόμουν στον χώρο. Κάποιοι άνθρωποι που φωτογράφιζα ήταν άνθρωποι με τους οποίους είχα περάσει λίγη ώρα. Συχνά έπρεπε να τους καθησυχάζω. Ήταν μια εποχή που έλεγες ότι δουλεύεις σε περιοδικό και ήταν όλα νομότυπα. Μάλλον ανακουφίζονταν που δεν ήμουν κοινωνικός λειτουργός ή μυστικός μπάτσος. Νομίζω ότι το βιβλίο έχει πολλές εικόνες μοναξιάς, που ίσως αντανακλούν λίγο την εμπειρία μου. Ήμουν ένας νέος άνδρας που προσπαθούσα να βρω τον δρόμο μου. Ήταν αρκετά μοναχικά.
Δεν το έκανα πολύ ανοιχτά, αλλά επίσης ενσωματωνόμουν στον χώρο. Κάποιοι άνθρωποι που φωτογράφιζα ήταν άνθρωποι με τους οποίους είχα περάσει λίγη ώρα. Συχνά έπρεπε να τους καθησυχάζω. Ήταν μια εποχή που έλεγες ότι δουλεύεις σε περιοδικό και ήταν όλα νομότυπα. Μάλλον ανακουφίζονταν που δεν ήμουν κοινωνικός λειτουργός ή μυστικός μπάτσος. Νομίζω ότι το βιβλίο έχει πολλές εικόνες μοναξιάς, που ίσως αντανακλούν λίγο την εμπειρία μου. Ήμουν ένας νέος άνδρας που προσπαθούσα να βρω τον δρόμο μου. Ήταν αρκετά μοναχικά.
ΕΝΑΣ ΡΑΠΕΡ ΣΤΟ WKD BAR, ΚΕΝΤΙΣ ΤΑΟΥΝ, 1999.
Πολλοί ξέρουν τη δουλειά σου από πρότζεκτ σε συγκεκριμένες σκηνές.
Μπορείς να δεις στο βιβλίο ότι ήδη έκλινα προς διάφορες σκηνές και υποκουλτούρες. Υπάρχει metal, gay clubbing σε μέρη όπως το Wild Fruit στο Μπράιτον, βραδιές nu metal στο Metro δίπλα στην Όξφορντ Στριτ. Πήγαινα σε αυτά τα μέρη επειδή με ενδιάφερε η υποκουλτούρα και το ενδυματολογικό. Το πώς φέρονταν οι άνθρωποι όταν βρίσκονταν όλοι μαζί.
Μπορείς να δεις στο βιβλίο ότι ήδη έκλινα προς διάφορες σκηνές και υποκουλτούρες. Υπάρχει metal, gay clubbing σε μέρη όπως το Wild Fruit στο Μπράιτον, βραδιές nu metal στο Metro δίπλα στην Όξφορντ Στριτ. Πήγαινα σε αυτά τα μέρη επειδή με ενδιάφερε η υποκουλτούρα και το ενδυματολογικό. Το πώς φέρονταν οι άνθρωποι όταν βρίσκονταν όλοι μαζί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στις αρχές της περασμένης χρονιάς κοίταζα όλες τις παλιές φωτογραφίες με τον γιο μου, που δουλεύει μαζί. «Τι φάση;» ρώτησε και του είπα «Αυτό συνέβαινε. Έτσι ήταν ο κόσμος». Γεννήθηκε το ‘98 και με ρώτησε πού ήταν όταν εγώ έβγαζα τις φωτογραφίες και του είπα «Κοιμόσουν». Έτσι προέκυψε ο τίτλος.
ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΤΟ "METALHEADZ 3", BLUE NOTE, ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΟΞΤΟΝ, 1998.
Εκ των υστέρων πιστεύεις ότι ήταν μια εποχή όπου οι άνθρωποι διασκέδαζαν περισσότερο;
Νομίζω πως υπήρχε πολλή αισιοδοξία. Ο κόσμος περνούσε καλά. Η δεκαετία του ‘90 ήταν τα 60s της δικής μου γενιάς. Άνθρωποι απ’ όλες τις τάξεις έρχονταν πιο κοντά. Ασιάτες, λευκοί εργατικής τάξης, μαύροι. Υπήρχε μεγαλύτερη ανάμιξη. Η κιθαριστική indie συνέκλινε με τη χορευτική μουσική. Κάθε εβδομάδα εμφανίζονταν καινούργια είδη. Είχαμε καινούργια κυβέρνηση. Ήταν συναρπαστική εποχή. Ένιωθα μεγάλη αισιοδοξία.Αλλά φυσικά πάντα υπάρχει και μια βρόμικη πλευρά στη βρετανική νυχτερινή ζωή. Έτσι είναι οι νέοι της Βρετανίας. Τους αρέσει να λερώνουν τα χέρια τους, είναι εμπειρίες. Θέλεις να έχεις αφήσει το σημάδι σου ή να έχεις «χαθεί στη νύχτα».
Νομίζω πως υπήρχε πολλή αισιοδοξία. Ο κόσμος περνούσε καλά. Η δεκαετία του ‘90 ήταν τα 60s της δικής μου γενιάς. Άνθρωποι απ’ όλες τις τάξεις έρχονταν πιο κοντά. Ασιάτες, λευκοί εργατικής τάξης, μαύροι. Υπήρχε μεγαλύτερη ανάμιξη. Η κιθαριστική indie συνέκλινε με τη χορευτική μουσική. Κάθε εβδομάδα εμφανίζονταν καινούργια είδη. Είχαμε καινούργια κυβέρνηση. Ήταν συναρπαστική εποχή. Ένιωθα μεγάλη αισιοδοξία.Αλλά φυσικά πάντα υπάρχει και μια βρόμικη πλευρά στη βρετανική νυχτερινή ζωή. Έτσι είναι οι νέοι της Βρετανίας. Τους αρέσει να λερώνουν τα χέρια τους, είναι εμπειρίες. Θέλεις να έχεις αφήσει το σημάδι σου ή να έχεις «χαθεί στη νύχτα».
ΠΑΝΚΗΔΕΣ ΣΤΟ SANCTURY, RANCID, ΚΑΜΝΤΕΝ, 1999.
ΗΜΙΓΥΜΝΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΟ QUEER NATION, SUBSTATION SOUTH, ΜΠΡΙΞΤΟΝ. 1998.
SONIC MOOK EXPERIMENT, ΟΛΝΤ ΣΤΡΙΤ 333, 1998.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ EWEN SPENCER.
«Μέσα σε Μισή Ώρα Ήμουν Έτοιμη» - Το Ταξίδι της Λιάνας από την Ουκρανία στην Ελλάδα με το Έξι Μηνών Μωρό τηςΦωτογραφίες: Σινεμά στο Λβιβ Έχει Μετατραπεί σε DIY Κέντρο Εκπαίδευσης για Όσους Θέλουν να ΠολεμήσουνΨυχολογικό Test: Βλέπεις Αυτήν τη Γάτα να Ανεβαίνει ή να Κατεβαίνει τις Σκάλες;Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Περισσότερα από το VICE