Ας μην κοροϊδευόμαστε, οι μόνοι που βλέπουν ταινίες στην τηλεόραση μετά τα μεσάνυχτα είναι όσοι την πίνουν και οι μεθυσμένοι που γυρίζουν από ξενύχτι και κάθονται να φάνε κάτι για να στρώσουν. Με την έλευση των γρήγορων ταχυτήτων του διαδικτύου, δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που θα δει το πρόγραμμα της τηλεόρασης και θα πει: «Α, την Τρίτη στις τρεις τα ξημερώματα έχει μια ταινία που φαίνεται καλή, θα κάτσω να τη δω». Βασικά, δεν νομίζω πως κοιτάει κανείς πλέον το πρόγραμμα της τηλεόρασης. Τα περισσότερα κανάλια την έχουν μυριστεί τη δουλειά και κάνουν «μαγικά» από τις δώδεκα μέχρι τις έξι το πρωί.

Όπως καταλαβαίνετε, για εμένα αυτές οι ώρες αποτελούν τηλεοπτικό παράδεισο. Ανοίγω το Football Manager, γεμίζω ένα μπολ με pop corn και βάζω στην TV να παίζει ό,τι πιο καμένο υπάρχει. Το στανταράκι μου είναι –φυσικά– το υπέροχο Fantasy Island, αλλά βολεύομαι και με όποια pot movie μπορεί να παίζει τη συγκεκριμένη βραδιά. Τα τελευταία χρόνια, που τα εντός τεσσάρων τοίχων ξενύχτια μου έχουν αυξηθεί, έχω περάσει πολλές όμορφες στιγμές με τον ήλιο να ανατέλλει και εμένα να παλεύω για κάποιον τίτλο την ίδια στιγμή που κάποια μαστουρωμένα ζόμπι κυνηγάνε αθώους πολίτες, ημίγυμνες κοπέλες και ανέμελους μηχανόβιους στην οθόνη της τηλεόρασης. Σκέτη «καμενιά». Ήρθε η ώρα όμως να αποδειχθεί –επιτέλους– χρήσιμος όλος αυτός ο χαμένος (για πολλούς) χρόνος και να μοιραστώ την τηλεοπτική αυτή εμπειρία μου μαζί σας, παραθέτοντας τις πιο γαμάτες καμένες ταινίες που έχω πετύχει σε μεταμεσονύκτια μετάδοση στη τηλεόραση.

Ξεκινάω με λίγο κραξιματάκι για να πάει καλά η εβδομάδα. Αποφασίζεις να γυρίσεις το sequel μιας από τις σημαντικότερες ταινίες των τελευταίων τριάντα ετών (Donnie Darko). Όλα καλά μέχρι εδώ. Στην εν λόγω ταινία, λοιπόν, πρωταγωνιστεί ο υπέρτατος Jake Gyllenhaal, δίνοντας μια συγκλονιστική ερμηνεία σε ένα αριστούργημα το οποίο κρύβει τόσο πολλά μηνύματα που πρέπει να το δεις 3-4 φορές για να το καταλάβεις. Ξεκινάμε από το γεγονός πως δεν έχεις ούτε το αντίστοιχο budget αλλά ούτε το ταλέντο να γράψεις κάτι το οποίο να πλησιάσει, έστω και λίγο, την αρχική ταινία. Ε, κάπου εκεί είτε τα παρατάς είτε κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και δίνεις στην ταινία άλλο όνομα. Όμως όχι, ο Nathan Atkins και ο Chris Fisher (δημιουργοί και σκηνοθέτες κυρίως μικρομεσαίων τρομακτικών ταινιών) αποφάσισαν να βάλουν τα δυνατά τους και να δημιουργήσουν μια μαλακία με το όνομα S. Darko (δηλαδή Samantha Darko, η αδερφή του Donnie). Τι κατάφεραν; Ένα Donnie Darko για τους fans του Gossip Girl και μάλιστα με πρωταγωνιστή τον τύπο από το δεύτερο, ο οποίος για κάποιο λόγο την έχει δει James Dean. Ό,τι πρέπει για τα άγρια χαράματα, τις ώρες δηλαδή που τα στάνταρ σου πέφτουν τραγικά και που μέχρι και μια ταινία του Rob Schneider φαντάζει οσκαρική. Αν πήγαινα σινεμά και πλήρωνα για να τη δω, πάντως, θα έκανα μήνυση.

Δεν χρειάζεται να πω πολλά· ο τίτλος της ταινίας τα λέει όλα. Δύο τύποι που, αν έμεναν Ελλάδα, θα έβλεπαν τηλεόραση μετά τα μεσάνυχτα κι αυτοί (if you know what I mean), κινδυνεύουν να χάσουν το μικρό σπίτι στο οποίο μένουν και αποφασίζουν να ξεκινήσουν μια επιχείρηση ώστε να βγάλουν λεφτά για να μη μείνουν άστεγοι. Γενικά, δεν θέλω να κάνω spoilers, οπότε βρείτε την ταινία και δείτε τη.

Το αγαπημένο μου είδος ταινιών, θρίλερ-κωμωδία. Δεν θυμάμαι πολλά από τη συγκεκριμένη ταινία παρά μόνο το γεγονός ότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον και είχα πεθάνει στο γέλιο. Η φάση έχει ως εξής: μια γυναικεία συμμορία μοτοσικλετιστριών φτάνει σε μια μικρή πόλη θέλοντας να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο ενός εκ των μελών της. Σε αυτή την πόλη, όμως, παίζει μια φάση τρελών ζόμπι (ή κάτι τέτοιο) που ξεσκίζουν τους πάντες σαν να μην υπάρχει αύριο. Αφού ταμπουρώνονται σε ένα κτίριο, προσπαθούν να βρουν τρόπο να ξεφύγουν και να κλοτσήσουν μερικούς ζόμπι κώλους. Η καλύτερη σκηνή της ταινίας είναι αυτή που προσπαθούν να εκτοξεύσουν, με μια τεράστια σφεντόνα, έναν νάνο από την κορυφή του κτιρίου με σκοπό να φέρει βοήθεια. Όχι, το κόλπο δεν έπιασε αλλά δεν σας λέω περισσότερα. Δείτε την τριλογία Feast· θα γουστάρετε.

Tα ημερολόγια στους τοίχους δείχνουν 2003, η skate κουλτούρα είναι στο απόγειό της –ειδικά στην Αμερική όπου είχε και τη μεγαλύτερη πέραση– και η Ελλάδα ετοιμάζεται να καταστραφεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της επόμενης χρονιάς. Μιλάμε για τις αρχές των '00s, κατά τη διάρκεια των οποίων οι νεανικές ταινίες που έχουν να κάνουν με extreme sports, σεξ και μπάφους κυκλοφορούν σε μεγαλύτερη ποσότητα από τις ελληνικές βιντεοκασέτες των '80s. Τη συγκεκριμένη ταινία την έχω δει δεκάδες φορές στην τηλεόραση. Πάντα σε άσχετες ώρες. Από μεσημεράκι Κυριακής μέχρι καθημερινή στις τέσσερις το πρωί. Θα ήταν λοιπόν κρίμα να μείνει απέξω μια ταινιάρα στην οποία παίζουν αρκετοί ανατέλλοντες (τότε) αστέρες των επικών '00s, όπως ο Adam Brody (λέγε με πρωταγωνιστή του O.C. που δεν έκανα την καριέρα που περίμενες), ο Bam Margera, ο Τοm Green και πολλοί ακόμα. Όπως κάθε teen movie που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και η συγκεκριμένη έχει το πιο κλασικό σενάριο που μπορείς να φανταστείς. Μια παρέα από skaters κυνηγάει το αμερικανικό όνειρο (να γίνουν pro) και μπλέκουν σε μια περιπέτεια γεμάτη άκυρα σκηνικά, όμορφες κοπέλες και πολλές αναποδιές. Not bad, not bad at all.

Η συγκεκριμένη με δυσκόλεψε πολύ επειδή δεν μπορώ να αποφασίσω αν είναι καμένη ή όχι. Βρετανική παραγωγή, καλογυρισμένη, με αρκετό σασπένς και ωραία υπόθεση. Μια ομάδα ανθρώπων που κατοικούν σε κάποιες εργατικές κατοικίες ζουν τη μιζέρια της ζωής εκεί προσπαθώντας να επιβιώσουν. Σαν να μην έφταναν τα οικονομικά προβλήματα, το εμπόριο ναρκωτικών και η ενδοοικογενειακή βία, σκάει και ένας ελεύθερος σκοπευτής που τους καθαρίζει έναν-έναν, έτσι, για τη φάση. Φυσικά, έχει κόψει τις γραμμές του τηλεφώνου και κανείς δεν μπορεί να καλέσει την αστυνομία (αλλιώς, εντάξει, δεν θα υπήρχε ταινία) και γίνονται όλοι [μια χαρούμενη οικογένεια](<iframe width=). Περισσότερα από το VICE Ωραία μου Πρασινάδα: Οι Χασικλήδες μας Εξηγούν Γιατί Προτιμούν τις Μπουρούχες

Η Ιστορία Ενός 30χρονου Ρώσου Ομοφυλόφιλου Άνδρα που Εγκλωβίστηκε Οκτώ Μήνες σε Ελληνική Φυλακή

Τι Έχω Μάθει ως Γιατρός σε Κρατητήριο