Οι «Οιστρογόνες» Διαδήλωσαν Διασκευάζοντας από Καιτούλα Μέχρι Κεμάλ

«Κι αν ξυπόλυτη χορεύω με σημαία μου μία φούστα. Δεν σημαίνει και πως θέλω να σου κάνω όλα τα γούστα». Διασκευάζοντας από Καίτη Γαρμπή μέχρι Μενεξέδες και Ζουμπούλια, οι Οιστρογόνες ένωσαν τις φωνές τους για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και την Ημέρα Παγκόσμιας Φεμινιστικής Απεργίας στις 8 Μάρτη.

Η γυναικεία αρτιβιστική κολεκτίβα, που όπως σημειώνουν συζητούν θεωρητικά, δείχνουν τα μπούτια τους και τραγουδούν κινηματικά, δημιουργήθηκαν μια νύχτα κι από τότε κινούνται αλληλέγγυα, πλάθοντας συλλογικά στίχους και σωματικές κινήσεις. Αυτές είναι μερικές από τις διασκευές που έκαναν και ακούστηκαν από την Κλαυθμώνος μέχρι τη Βουλή ξεσηκώνοντας την πορεία.

Όταν τις νύχτες γυρνάω
Στους δρόμους
Ελεύθερη θα μαι χωρίς ανοχή
Στα πειράγματα και στα σφυρίγματα τέλος
Και αν αντιδράσω θα φταις μόνο εσύ

Κι αν ξυπόλυτη χορεύω
Με σημαία μου μία φούστα
Δεν σημαίνει και πως θέλω
Να σου κάνω όλα τα γούστα
Και σιγά μην περιμένω ένα κράτος με ξεφτίλες
Έχω φίλες

Τσουλάρες πουστάρες τρανς
κι΄ ανωμαλάρες
Στο δρόμο στο σπίτι και στ' αφεντικό
Τα κεφάλια ψηλά και γροθιές στον αέρα
Τακούνια χτυπάμε
ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ

Κι αν ξυπόλυτη χορεύω
Με σημαία μου μία φούστα
Δεν σημαίνει και πως θέλω
Να σου κάνω όλα τα γούστα
Και σιγά μην περιμένω ένα κράτος με ξεφτίλες
ΕΧΩ ΦΙΛΕΣ

Μενεξέδες και Ζουμπούλια

Το τραγούδι αρχινάω
με φωνή και με παλμό
Να σας/σου πω μια ιστορία
για ένα όνειρο κοινό

Μενεξέδες και ζουμπούλια
και θαλασσινά πουλιά
Σ’ έναν κόσμο που χωράμε
Όλα μας ελεύθερα

Ίβαλα ίβαλα ω
Έλα κι εσύ στο χορόοοο
Ίβαλα ίβαλα ω
Τ’ όνειρο είν’ εφικτό

Τα λουλούδια δεν ανθίζουν
αν στη γη δεν μπει νερό
Η καρδιά μου δεν χτυπάει
μες στον φόβο όταν ζω

Τι φορούσα, γιατί τώρα,
τι δουλειά είχα εκεί;
Συνηθίσαμε η βία νά ‘χει πάντα αφορμή*

Νιώσε τι θέλω να πω
Σκέψου και πράξε γι’ αυτό
Έλα κι εσύ στο χορό
Το όνειρο είναι εφικτό

Είμαι γη, χώμα, γυναίκα,
σώμα που ορίζω Εγώ

Δε γεννιέμαι απ΄ το πλευρό σου,
κι όπου θέλω περπατώ

Να σου πω και για τα σπίτια,
τη δουλειά και το φαί
Οι ευκαιρίες είναι ίσες
Ίση είν’ κι η πληρωμή
Νιώσε τι θέλω να πω
Σκέψου και πράξε γι’ αυτό
Έλα κι εσύ στο χορό
Το όνειρο είναι εφικτό

Ακούστε, λοιπόν, την ιστορία του Ζακ Μιας φτωχής κουήνας αδερφής μας Της Madonna μακρινό παιδί
Που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο
Αλλά πικρές οι βουλές του κράτους
Και φοβισμένες οι ψυχές των ανθρώπων

Στην Αθήνα χρόνια τώρα είναι δύσκολη η ζωή
Ανεργία, φόβος, φτώχεια και σκληρή καταστολή
Δεν σηκώνουμε κεφάλι, η ανάσα έχει κοπεί
Ρατσισμός, πατριαρχία, ποσό ακόμα υπομονή;

Συνελεύσεις, απεργίες, πάρτι, άγρια χαρά
Ξενυχτάμε στις πλατείες, τα πολύχρωμα παιδιά
Κι ένας νέος, μια ελπίδα, μια γενιά αστραφτερή
Όρκο τη ζωή του δίνει πως θ’ αλλάξουν οι καιροί

Σαν την είδαν οι αφέντες του παιδιού την αφοβία
Σπάσαν τζάμια και κλωτσήσαν την ελπίδα μακριά
Απ΄ τα χέρια των τραμπούκων, απ’ τους μπάτσους στο ΕΚΑΒ

Μπρος στα μάτια των ανθρώπων που κοιτούσαν σιωπηλά
Και φωνάζουν τα κανάλια, σαν ακράτητα σκυλιά
ΤΟΝ πετάνε στην αρένα, ΤΗΝ δολοφονούν ξανά

Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε κείνο το πρωί
Και για πες μου πως αντέχεις που το δίκιο έχει θαφτεί;

Γίνεσαι από θύμα θύτης, αν είσαι οροθετική
Είτε κλέφτρα, είτε χρήστης είσαι σώμα για σφαγή
Δικαστές και δικηγόροι σε ένα θέατρο σαθρό
Στραγγαλίζουν την αλήθεια και σερβίρουν το σανό
Τώρα πέφτει η αυλαία και το δίκιο θα κριθεί
Μπρος στον θρόνο θα σταθούμε κ η φωνή μας θα ακουστεί

Λαβωμένο μου ασκέρι, έτσι αλλάζουν οι καιροί,
Μία ακόμα αν δεν γυρίσει όλη η πόλη θα καεί!

Kαληνύχτα Ζακ
Αυτόν τον κόσμο θα τον αλλάξουμε μαζί

Ποτέ Ζ ποτέ Δ
Και εγώ μέσα για μια πέτρα
Μπάτσοι μέσα στα σχολεία
Χωρίς ΜΕΘ νοσοκομεία
Ξύλο πέφτει στη πλατεία
Αύρες σπάνε τη πορεία
Έχω καταλάβει ήδη το δικό σας το παιχνίδι
αμανε

Έχω καταλάβει ήδη
το δικό σας το παιχνίδι
Έχω καταλάβει ήδη την ατομική ευθύνη
Τίγκα είναι το βαγόνι
Κ άλλοι κάνουν το παγώνι
Μαρτυρίες κουκουλώνουν
Καταλήψεις εκκενώνουν
αμανε

Εδώ ειν'του Χουντι-Κουλη
Του Λιγνάδη του Κιμούλη
Εδώ είναι της Μενδώνη
που όλα βρε τα κουκουλώνει
Εδώ είναι της Μενδώνη
που όλα βρε τα κουκουλώνει
Τα αρχαία τα ξηλώνει
την Ακρόπολη μπαζώνει

Έχω λιώσει στο σαλόνι
Και ο μπάτσος ξεσαλώνει
Άλλος πάει Ικαρία
Και εγώ ούτε στη γωνία
Έχω πάθει μυωπία από την τηλεργασία
Live streaming συναυλία
Το webex στα σχολεία
Ζω μέσα στην αγωνία
Με έχει φάει η Ανεργία
Πάτωσε η οικονομία
Και πουλάνε αριστεία
Οικογενειοκρατία, της ελίτ η Εξουσία
Πρώτη στη παιδεραστία
Βγαίνω στη παρανομία

Να μπορούσα στα σύννεφα  να’χα γω βενζινάδικο
Για τα φράγκα να πούλαγα  την ψυχή μου  στον διάβολο
Τα βουνά να κατέστρεφα  για ένα 500ευρω

Παύση

Φέρτε μου αντλίες πετρέλαια πολλά
Να πέφτουν τα πουλιά από τον ουρανό Όξινη βροχή να βρέχει από ψηλά  
Κι εγώ μες την χαρά  τα φράγκα να μετρώ Θα φέρω μπάζα πολλά
Σε όλες τις παραλίες
Για να ξαπλώνουν  στις πλαζ
Οι μεγαλοκαρχαρίες

Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα
κι ο Άδωνης πάνω απ’τ΄άδικο
Άσε με μένα στα σύννεφα
σ’ ένα παλιό στριπτιτζάδικο

Να μπορούσα στα σύννεφα  τα σκουπίδια ν’ ανέβαζα
Στης ανάπτυξης τ’ όνομα  ΧΥΤΑ να κατασκεύαζα
Στην πυρά την Βολιώτικη  
με τον Μπέο διασκέδαζα

Παύση

Φέρτε μου μπουλντόζες  και ρίξτε την πλαγιά
Κάψτε τα δεντρά
Για πάρκα αιολικά
Άσφαλτος να γίνει
Να ισοπεδωθεί  

Να αφανίσω μπορεί όλα τα είδη του δάσους
Σε νομοσχέδια τρελά
Έχω κρυμμένους τους άσσους  
Φέρτε πολλά γεωτρύπανα να βγάλουμε τα πετρώματα
Τα ύδατα να μολύνουμε
Και να μετράμε τα πτώματα

Το Ψυχικό Τραύμα του Πολέμου Μέσα από τα Μάτια Ενός Έλληνα Φωτορεπόρτερ

Πλούσιοι μας Λένε Πόσα Ήταν τα Περισσότερα Λεφτά που Ξόδεψαν σε Ναρκωτικά

Γυναίκα Ερωτεύτηκε και Έχει Σχέση με Ένα Πλαστικό Αεροπλάνο

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.