Η Οικογένεια του Martin Luther King Jr Προσπάθησε να «Καθαρίσει» το Όνομα του Δολοφόνου του

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Ο James Earl Ray, ο καταδικασμένος δολοφόνος του συμβόλου των αγώνων για τα πολιτικά δικαιώματα, του Martin Luther King Jr, στην πραγματικότητα δεν πέρασε ποτέ από δίκη. Συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Χίθροου και εκδόθηκε στο Τενεσί. Εκεί, ομολόγησε την ενοχή του -κάτι που συμφώνησε να κάνει για να αποφύγει την εκτέλεση με ηλεκτρική καρέκλα- και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 99 ετών. Μέχρι και τον θάνατό του, 30 χρόνια αργότερα, επέμενε ότι ήταν αθώος. Είπε ότι την πλήρωσε αυτός για να γλιτώσει ένα μυστηριώδες πρόσωπο, ο οποίος λεγόταν Raoul.

Ωστόσο, ένα παλιό ρητό για τους κατάδικους λέει ότι όλοι ισχυρίζονται πως είναι αθώοι. Σ' αυτό το κομμάτι, οι καταδικασμένοι δολοφόνοι ηγετών κινημάτων πολιτικών δικαιωμάτων έχουν πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά τους. Ακόμα κι αν γλιτώσουν από τη φυλακή για τεχνικούς λόγους, εξακολουθούν να θεωρούνται τέρατα στα μάτια της κοινής γνώμης. Με άλλα λόγια, οι προσπάθειες του James Earl Ray να καθαρίσει το όνομά του δεν εκπλήσσουν. Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι η οικογένεια του θύματος αφιέρωσε για λίγο τη ζωή της στον δικό του σκοπό.

Από το 1997 μέχρι το 2000, η οικογένεια King, ειδικά η Coretta -η χήρα του Martin Luther King- και ο μικρότερος γιος της ο Dexter, συμμάχησαν με τη νομική ομάδα του Ray ώστε να αφεθεί ελεύθερος. Είχαν ασπαστεί απολύτως τον πιο τολμηρό ισχυρισμό που διατύπωσε οποιοσδήποτε συνωμοσιολόγος σχετικά με τον θάνατο του King, ότι δηλαδή όχι μόνο ο Ray δεν έδρασε μόνος του αλλά ότι δεν είχε καμία απολύτως ανάμειξη.

Την εκδοχή αυτή προωθούσε εκείνη την εποχή ο Bill Pepper, δικηγόρος του Ray. Ο Pepper, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αφιερώσει τον εαυτό του στο κίνημα αλήθειας για τα χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου, το 1995 δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο Orders to Kill: The Truth Behind the Murder of Martin Luther King. Ο Pepper δεν ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε έργο πάνω στο θέμα, αλλά ήταν ο πιο φιλικός προς τον Ray.

Σύμφωνα με το βιβλίο, οι αμερικανικές στρατιωτικές υπηρεσίες και οι πράκτορες της CIA συνεργάστηκαν με τη Μαφία, με αποστάτες αστυνομικούς του Μέμφις και φυσικά τον J. Edgar Hoover του FBI (ο οποίος πραγματικά ήθελε από κάθε άποψη τον Martin Luther King νεκρό), γιατί πίστευαν πως οι ιδέες του King ήταν πολύ επαναστατικές. Όλοι μαζί, σύμφωνα με τον Pepper, δημιούργησαν μια ομάδα ελεύθερων σκοπευτών των Ειδικών Δυνάμεων, με την οποία ήταν κι ένας πολίτης σκοπευτής ο Raoul Pereira. Η ομάδα αυτή εξουδετέρωσε στις 4 Απριλίου 1968 τον King, στο Lorraine Motel στο Μέμφις.

Δυστυχώς, εξηγεί το βιβλίο, ο Pereira πυροβόλησε νωρίς γιατί ήταν πολύ νευρικός. Στο χάος που ακολούθησε, η υποτιθέμενη ομάδα εκτέλεσης απέτυχε να βγάλει από τη μέση τον δεύτερο στόχο, τον αγαπητό αιδεσιμότατο και αργότερα μέλος του Κογκρέσου, Andrew Young.

Το βιβλίο του Pepper ανέφερε και ονόματα. Για παράδειγμα, υποστήριξε ότι έχει μαρτυρίες από μέλη της ομάδας των Ειδικών Δυνάμεων που τον οδήγησαν να πιστέψει ότι ένας από τους πιθανούς ελεύθερους σκοπευτές ήταν ο απόστρατος Billy Ray Eidson, από τα Πράσινα Μπερέ. Ο Eidson σκοτώθηκε αργότερα στη Νέα Ορλεάνη, στο πλαίσιο της επιχείρησης κάλυψης, γράφει το βιβλίο.

Με τον ισχυρισμό του Pepper για ύπαρξη σχεδίου δολοφονίας, φαίνεται ότι εντυπωσιάστηκε πολύ ο Dexter, ο γιος του Martin Luther King, το 1997. Τα δύο προηγούμενα χρόνια, ο Dexter είχε αναλάβει τα καθήκοντα της ηλικιωμένης μητέρας του, ως πρόεδρος του Κέντρου Martin Luther King Jr. για μη Βίαιη Κοινωνική Αλλαγή. Τότε υποσχέθηκε μια νέα εποχή «οικονομικής ενδυνάμωσης» για τη μαύρη κοινότητα, αλλά υποστήριξε και την οικονομική χειραφέτηση της περιουσίας του King.

Στην έναρξη της θητείας του, ο Dexter King ενημερώθηκε για την κερδοφορία της εικόνας του Malcolm X και συναντήθηκε με εκπροσώπους του Elvis Presley Estate στο Μέμφις για να σκεφτούν τρόπους άντλησης πόρων από το έργο και την προσωπικότητα του πατέρα του. Το 1997, διαπραγματεύτηκε επίσης μια συμφωνία για ταινία με τον Oliver Stone και υπέγραψε εκδοτική συμφωνία με την Time Warner για να γίνουν βιβλία και ηχοβιβλία οι λόγοι και οι ομιλίες του King, όπως το A Knock at Midnight: Inspiration from the Great Sermons of Reverend Martin Luther King, Jr.

Ενώ έκανε εκείνες τις συμφωνίες το 1997, σύμφωνα με τον Bill Pepper, ο Dexter King άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τις θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία του πατέρα του. Το ίδιο έκανε και η αδερφή του Yolanda, αλλά και ο ξάδερφός του Isaac Ferris. Το 2003, ο Pepper έγραψε στο βιβλίο του, An Act of State: The Execution of Martin Luther King, ότι τον κάλεσαν στο σπίτι του Ferris στις 4 Φεβρουαρίου του 1997 και πως από τις 19:30 έως τις 04:00 το επόμενο πρωί, τους εξηγούσε για την ερευνητική δουλειά που είχε κάνει στο Orders to Kill.

«Έμειναν έκπληκτοι από τα αποτελέσματα της έρευνας και η συνάντηση ήταν ιδιαιτέρως συναισθηματικά φορτισμένη. Ήταν ξεκάθαρο ότι είχαν ήδη αποφασίσει να βοηθήσουν», έγραψε ο Pepper. Η βοήθεια που ζητούσε ο Pepper ήταν να πιέσουν για να δικαστεί εκ νέου ο πελάτης του James Earl Ray.

Εννέα μέρες αργότερα, στις 13 Φεβρουαρίου, η οικογένεια King, συμπεριλαμβανομένης της Coretta, έδωσαν συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσουν ότι ήταν υπέρ μιας νέας δίκης του Ray, μια κίνηση που σύμφωνα με τη βιογραφία της Coretta Scott King, την οποία έγραψε η Laura T. McCarty, θα έφερνε στο φως νέα στοιχεία και θα βοηθούσε να ξεδιαλύνει ένα μυστήριο. Ο Dexter King έκανε ένα βήμα παραπέρα.

Στις 27 Μαρτίου, ο Dexter King, του οποίου η εμφάνιση και η φωνή μοιάζουν πολύ με του πατέρα του, επισκέφτηκε τον James Earl Ray στη φυλακή με τη βοήθεια του Bill Pepper. Ο King είπε στον Ray ότι ήταν χαρούμενος που τον συναντούσε και του έσφιξε το χέρι. Είχαν μια σύντομη συνομιλία με αποκορύφωμα την ερώτηση «Εσύ σκότωσες τον πατέρα μου;».

«Όχι, όχι, δεν το έκανα. Αλλά, όπως λέω, μερικές φορές αυτές οι ερωτήσεις είναι δύσκολο να απαντηθούν και πρέπει να κάνεις προσωπική αξιολόγηση» είπε ο Ray, σύμφωνα με τους New York Times.

Άλλες προσωπικότητες στο κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων αιφνιδιάστηκαν από το πώς η οικογένεια King αγκάλιασε έναν καταδικασμένο δολοφόνο. «Απλά δεν το καταλαβαίνω» είπε ο Samuel Billy Kyles, πρώην βοηθός του Martin Luther King στο Associated Press. Ένας άλλος πρώην βοηθός του, ο Julian Bond, είπε ότι ήταν «μπερδεμένος», προσθέτοντας ότι «είμαι ανοιχτός στο επιχείρημα ότι εμπλέκονταν κι άλλοι, αλλά μου είναι αδύνατο να πω ότι ο Ray δεν είχε καμία ανάμειξη».

Ωστόσο, η υγεία του Ray χειροτέρευε και η αποφυλάκισή του δεν μπορούσε να παραμείνει στο επίκεντρο των προσπαθειών τους. Όταν πέθανε το 1998, η πιθανότητα μιας νέας δίκης έφυγε από το τραπέζι. Οι προσπάθειες του Pepper και των King επικεντρώθηκαν πλέον στο να καθαρίσουν το όνομα του Ray.

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, ο Loyd Jowers, ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου κοντά στο Lorraine Motel που λεγόταν Jim's Grill, εμφανίστηκε στην τηλεόραση για να πει τη δική του θεωρία συνωμοσίας, που εμπεριείχε και τον ίδιο. Ισχυρίστηκε ότι είχε προσλάβει έναν πιστολά, κατ' εντολή του Frank Liberto, ο οποίος τότε του πουλούσε λαχανικά. Ο Liberto φαίνεται να ήταν εκείνος που είχε φαινομενικά τους δεσμούς με την Μαφία, για τους οποίους έγραψε ο Pepper. Ο Jowers είπε ότι ο δολοφόνος του King ήταν ο άνδρας που προσέλαβε και ήταν αποστάτης αστυνομικός του Μέμφις -το όνομα του οποίου δεν ανέφερε- και όχι ο James Earl Ray.

Έτσι, το 1997, ο Pepper άρχισε να εξετάζει παλιά αποδεικτικά στοιχεία ώστε να καταφέρει να γίνει νέα δίκη με βάση τα όσα είπε ο Jowers, ο οποίος μάλιστα είχε υποστηρίξει πως το τουφέκι του James Earl Ray ήταν ψεύτικο και πως αυτός είχε κρύψει το πραγματικό όπλο της δολοφονίας.

Όταν ρωτήθηκε για το πραγματικό όπλο του εγκλήματος, ο Jowers ανακάλεσε χαρακτηρίζοντας την κατάθεσή του για το δεύτερο όπλο ως «μαλακίες».

Μετά τον θάνατο του Ray, ο Pepper και η οικογένεια King έστρεψαν την προσοχή τους στον Jowers, που ήταν πλέον 71 ετών και με καρκίνο στους πνεύμονες. Όταν τον ρώτησαν για τις θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τη δολοφονία του King, επικαλέστηκε την 5η τροπολογία (σημ. κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να καταθέσει ως μάρτυρας). Περιστασιακά παραδεχόταν ότι έπαιξε μικρό ρόλο στη δολοφονία του Martin Luther King, αλλά δεν έμπαινε πλέον σε λεπτομέρειες.

Η οικογένεια King και ο Pepper κατέθεσαν αγωγή αποζημιώσεως λόγω ανθρωποκτονίας κατά του Jowers, αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο επικαλούμενος την κακή κατάσταση της υγείας του. Ίσως το να σηκωθεί από το κρεβάτι του για να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με τον ρόλο του σε μια δολοφονία να μην του φαινόταν πως άξιζε, αφού οι King ζητούσαν μόνο 100$ αποζημίωση.

Η δίκη, την οποία το ίδρυμα King Center αποκαλεί «δίκη της συνωμοσίας δολοφονίας», κράτησε περίπου έναν μήνα. Ενώ ο Jowers δεν εμφανίστηκε ποτέ, ο Andrew Young το έκανε, μαζί με τον τηλεδικαστή Joe Brown. Τα πρακτικά της δίκης δείχνουν ότι μεγάλο μέρος των μαρτυριών επικεντρώθηκαν στις επιχειρήσεις του FBI και τον βαθμό που είχαν στο στόχαστρο τον Martin Luther King. Μάρτυρες κατέθεσαν επίσης ότι ο Ray δεν ήταν ρατσιστής. Ο ηγέτης του κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων James Lawson είπε στο δικαστήριο πως, όταν επισκέφτηκε τον Ray στη φυλακή, «δεν μπορούσα να διακρίνω ότι ήταν περισσότερο ρατσιστής από όσο είμαστε όλοι εμείς, οι υπόλοιποι».

Αυτή η άποψη για τον Ray έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που θεωρούν όλοι δεδομένο για τον James Earl Ray - ότι ήταν ένας τύπος που τριγυρνούσε, επαγγελματίας εγκληματίας και μεγάλος ρατσιστής. Αρχεία δείχνουν ότι υποστήριζε τις προεδρικές φιλοδοξίες του ρατσιστή υποψήφιου George Wallace. Ο συγγραφέας Hampton Sides -εχθρός των απανταχού συνωμοσιολόγων- έχει την άποψη ότι ο Ray ήταν στην Ευρώπη όταν συνελήφθη, γιατί ήταν καθ' οδόν προς τη ρατσιστική Ροδεσία -τη σημερινή Ζιμπάμπουε- όπου θα έχαιρε του θαυμασμού των λευκών της χώρας οι οποίοι απεχθάνονταν τον Martin Luther King. Ένας άλλος φαν της Ροδεσίας υπό τη λευκή κυριαρχία ήταν ο φερόμενος εκτελεστής του Τσάρλεστον, ο Dylann Roof, ο οποίος είχε μια σημαία της Ροδεσίας κολλημένη σε μια διάσημη φωτογραφία.

Σε κάθε περίπτωση, το σώμα των ενόρκων στην αστική δίκη απεφάνθη ότι ο Jowers εμπλεκόταν σε κάποιου είδους συνωμοσία και άρα ήταν υπεύθυνος. Τα υπόλοιπα ευρήματα των ενόρκων δόθηκαν ως απαντήσεις σε μια πολλή μεγάλη αλληλουχία ερωτήσεων. Αξίζει να διαβάσει κανείς όλα τα πρακτικά για την εξής ερώτηση του δικαστή:

Δικαστής: «Καταλήξατε ότι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων κρατικών υπηρεσιών, συμμετείχαν σε αυτή τη συνωμοσία όπως υποστηρίζει ο εναγόμενος; Η απάντησή σας σε αυτό είναι επίσης ναι. Και το συνολικό ποσό της αποζημίωσης που κρίνετε ότι δικαιούνται οι ενάγοντες είναι 100$. Είναι αυτή η ετυμηγορία σας;».

Σώμα ενόρκων (από κοινού): «Ναι».

Οι King ενθουσιάστηκαν. «Επιτέλους, πήραμε αυτό που ζητούσαμε: την ευκαιρία να δείξουμε τα αποδεικτικά στοιχεία σε σώμα ενόρκων», δήλωσε ο Dexter King στον Τύπο. Η Coretta Scott King επικαλέστηκε τα λόγια του συζύγου της, λέγοντας ότι «ο σύζυγός μου κάποτε είπε ότι η ηθική αψίδα του σύμπαντος είναι μακριά, αλλά κάμπτεται προς τη Δικαιοσύνη. Σήμερα νιώθω ότι η ετυμηγορία του σώματος των ενόρκων επιβεβαιώνει σαφώς αυτή την αρχή».

Η απόφαση του αστικού δικαστηρίου πυροδότησε 18μηνη έρευνα από το υπουργείο Δικαιοσύνης, υπό την τότε υπουργό Δικαιοσύνης Janet Reno. Αυτή η έρευνα δεν βρήκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο συνωμοσίας. «Η ετυμηγορία που παρουσίασαν τα μέρη και υιοθετήθηκε από το σώμα των ενόρκων είναι ασυμβίβαστη με το βάρος όλων των σχετικών πληροφοριών, πολλές από τις οποίες οι ένορκοι δεν άκουσαν ποτέ», λέει η σχετική έκθεση τον Ιούνιο του 2000. Το εν λόγω πόρισμα, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν εντυπωσιάζει πολύ τους συνωμοσιολόγους.

Τρεις μήνες αργότερα, βγήκε κι άλλη αστική απόφαση που παρουσιάζει ενδιαφέρον για την υπόθεση King. Ο Billy Ray Eidson, τον οποίο ο Pepper είχε κατηγορήσει στο βιβλίο που είχε εκδώσει το 1995 για εμπλοκή στο θάνατο του King, αποδείχθηκε ότι ήταν ζωντανός και δυσαρεστημένος που ένα βιβλίο τον αποκαλούσε δολοφόνο. Μήνυσε τον Pepper για συκοφαντική δυσφήμιση και, τον Οκτώβριο του 2000, δικαστής του επιδίκασε αποζημίωση 11 εκατομμυρίων δολαρίων.

Περισσότερα από το VICE

Πράγματα που θα Έπρεπε να Συμβούν στο Reunion του «Friends»

Τα Μέλη Αυτής της Μπάντας Κάνουν Τατουάζ Κατά τη Διάρκεια των Συναυλιών τους

Συζητώντας με έναν από τους Σπουδαιότερους Έλληνες Ηθοποιούς για τη Βία της Εξουσίας