Μέσα στον Σουρεαλιστικό Κόσμο της Pamela Anderson

Συνάντησα πρώτη φορά την Πάμελα Άντερσον μια Τρίτη. Ποζάρει στο μπαλκόνι ενός σπιτιού των μέσων του 20ού αιώνα στο Beachwood Canyon, στους χαμηλούς λόφους τους Χόλιγουντ, καθώς το απόγευμα σβήνει απαλά μέσα στο βράδυ. Είναι δύσκολο να πω τι είναι πιο εντυπωσιακό όταν μπαίνω μέσα στο σπίτι: η Πάμελα Άντερσον ή το φως στο μπαλκόνι, χρυσό όπως μόνο το φως του Λος Άντζελες μπορεί να είναι στο τέλος ενός ανέφελου απογεύματος. Στο βάθος του ορίζοντα, επικρέμεται γκρι αιθαλομίχλη – κάτω από αυτήν τα τρομακτικά ξενοδοχεία 101.

Η Πάμελα φοράει μαύρα εσώρουχα και μια καμπαρντίνα και τα μαλλιά της είναι κομμένα σε ένα ωραίο καρέ. Όλη την ημέρα είναι σαν φαντασίωση του Χίτσκοκ ή του Φελίνι: ποζάρει με δάκρυα στα μάτια κρατώντας ένα πιστόλι, φοράει μεταξωτές πιτζάμες, τραβάει τζούρες από τα λεπτά Capris της ενώ σφίγγει ένα τεράστιο ασύρματο τηλέφωνο έχοντας μια πειστική έκφραση πανικού. Όσο η κάμερα κάνει τη δουλειά της, ο μικρός στρατός των βοηθών, των στιλιστών, των κομμωτών και των παραβρισκόμενων σιωπά. Το μόνο που μπορώ να ακούσω είναι ο ήχος «κλικ» του κλείστρου και η Ντάνα ντελ Ρέι στο στερεοφωνικό.

Δεν είναι σωστό να πω ότι είναι αγνώριστη στις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν. Είναι η Πάμελα Άντερσον. Αλλά φαίνεται μικρή και κάπως χαμηλών τόνων, δηλαδή έτη φωτός από την ηλιοκαμένη θεά του rock'n'roll που περίμενα. Είναι ένα παράξενο φαινόμενο. Η Πάμελα Άντερσον που εμφανίζεται όταν γκουγκλάρω το όνομά της, η βαμμένη με αϊλάινερ και με άγριο, χημικό ξανθό μαλλί, φαίνεται σαν μια άλλη γυναίκα. Μοιάζει σαν εφεύρημα. Το διάστημα που θα μείνω με την Πάμελα –άρχισε εδώ και τελείωσε δέκα ώρες αργότερα με μένα ζαλισμένη και μέσα σ' ένα ταξί Uber να κατεβαίνει τους λόφους– θα μάθω ότι η γραμμή μεταξύ της εφεύρεσης και της πραγματικότητας είναι πορώδης.

Καθώς περιμένω να της μιλήσω, πέφτει η νύχτα. Μια βοηθός τραβάει τον φωτογράφο στην άκρη. «Πάω να πάρω το κρασί», ψιθυρίζει, «τι πρέπει να πάρω; Ροζέ, σαρντονέ, σαμπάνια;». Το θέμα φτάνει στην Πάμελα. «Goldschläger;» αστειεύεται. Έτσι γνώρισε τον πρώτο σύζυγό της, τον ντράμερ των Mötley Crüe, Τόμι Λι. Του έστειλε ένα σφηνάκι Goldschläger από την άλλη άκρη του μπαρ στο Λας Βέγκας. Εκείνος έγλειψε το πρόσωπό της και παντρεύτηκαν λίγο καιρό αργότερα, σε μια παραλία στο Κανκούν, με τη νύφη να φοράει λευκό μπικίνι. Ο γάμος τους ήταν μαγνήτης για τους παπαράτσι και το ζευγάρι Άντερσον-Λι σπανίως ήταν εκτός των ταμπλόιντ στα μέσα της δεκαετίας του '90. Μάλιστα έγιναν ακούσια οι πρωτοπόροι της φιλμικής κατηγορίας των ταινιών σεξ με διασημότητες, προτού φέρουν στον κόσμο δύο παιδιά και χωρίσουν. Πολλά από αυτά που γνωρίζω για την Πάμελα Άντερσον, προτού τη συναντήσω, είναι χρωματισμένα από τη ζωντανή εικόνα εκείνης της εποχής, την οποία απορρόφησα σε μια ηλικία που ήμουν ευεπηρέαστη. Η βοηθός πάει για το ροζέ.

Η μετάβαση από το σφηνάκι στο γάμο σκηνών μοιάζει απίθανη, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που η Πάμελα λέει ιστορίες: σαν ιμπρεσιονιστικά κολάζ ονομάτων, στιγμών και τόπων, μερικές φορές συνδεδεμένα αλυσιδωτά. Καθένα είναι σαν μια μικρή σύνθεση λουλουδιών. David LaChapelle, Λας Βέγκας, μπουρνούζια, γκλίτερ στο δέρμα, «επίσκεψη στο δωμάτιο του Elton». Έτσι ζει κιόλας. Δεν έχει μάνατζερ ή ατζέντη. «Απλώς με παρατάνε», λέει. Αντ' αυτού, συναντά ανθρώπους, ακολουθεί το ένστικτό της, προχωράει. Ισχυρίζεται ότι είναι ανυπάκουη και πως επηρεάζεται εύκολα, επιδεικνύει έναν συνδυασμό θάρρους και αφέλειας που την οδήγησε εδώ που είναι σήμερα: σύμβολο του σεξ, προσφάτως χωρισμένη, σχεδόν 50 χρονών, μ' ένα καρνέ γεμάτο από καλλιτέχνες φίλους και δυο ενήλικους γιους, η οποία μπαίνει σ' αυτό που αποκαλεί «Κεφάλαιο 2» της καριέρας της.

Όπως το περιγράφει η Πάμελα, το Κεφάλαιο 1 ήταν ένα μεγάλο λάθος. Την ανακάλυψαν στα 19, από μία γιγαντοοθόνη σ' έναν αγώνα ποδοσφαίρου των BC Lions στο Βανκούβερ του Καναδά. Δεν είχε μπει ποτέ σε αεροπλάνο μέχρι που πέταξε στο Λος Άντζελες για την πρώτη της φωτογράφιση για το Playboy. Το περιοδικό συνεργαζόταν μαζί της κατά διαστήματα. Η απροσδόκητη τύχη της με την ιστορία της γιγαντοοθόνης οδήγησε σε μια διαφήμιση της μπίρας Labatt και έπειτα σε φωτογραφική καμπάνια για το γυμναστήριο όπου δούλευε στο Βανκούβερ. Όταν το Playboy της τηλεφώνησε στο σπίτι, καβγάδιζε με τον αρραβωνιαστικό της. Εκείνος πετούσε μαχαιροπίρουνα. Το τηλέφωνο χτύπησε. «Πάμελα, εδώ Playboy –θα σκεφτόσουν να έκανες ένα εξώφυλλο για μας;». «Έσκυβα το κεφάλι για να αποφύγω πιρούνια και μαχαίρια», μου λέει τυλιγμένη σε ένα λευκό πετσετέ μπουρνούζι μετά το τέλος της φωτογράφισης και κρατώντας στο χέρι ένα κολονάτο ποτήρι σαμπάνιας. «Ήμουν στο δάπεδο της κουζίνας και έλεγα "Ναι! Ναι! Πότε μπορώ να το κάνω;"». Το περιοδικό τής πρότεινε δοκιμαστική φωτογράφιση ενώ ο αρραβωνιαστικός είχε νέο παροξυσμό ζήλιας και από τα μαχαιροπίρουνα πήγε στους δίσκους. «Έτσι ήρθα στο Λος Άντζελες. Απλώς έφυγα. Την επόμενη μέρα».

Διέσχισε τα καναδικά σύνορα με λεωφορείο, έπειτα πέταξε από το Σιάτλ στο Λος Άντζελες έχοντας περάσει μια νύχτα -την πρώτη της- σε ξενοδοχείο. Η φωτογράφιση για το Playboy έγινε πατ κιουτ. Ήταν τόσο αγχωμένη, που έκανε εμετό όταν μια γυναίκα βοηθός ενδυματολόγου άγγιξε το στήθος της. Τράβηξαν μόνο ένα φιλμ, αλλά ήταν αρκετό. Φορώντας ένα ριγέ μπλέιζερ Oxford και γραβάτα -και όχι πολλά άλλα- έκανε το εξώφυλλο του Οκτωβρίου του 1989, το πρώτο από τα 14 εξώφυλλά της, τα περισσότερα από κάθε άλλο μοντέλο.

Πιστώνει στο περιοδικό την καριέρα της και την πολιτιστική της μόρφωση. «Πάντα λέω ότι πήγα πανεπιστήμιο στο Playboy. Συνάντησα ακτιβιστές και κυρίους, μιλήσαμε για τέχνη και πολιτική, ταινίες και μουσική. Γνώρισα μουσικούς και ηθοποιούς. Από εκεί ενημερώθηκα». Όχι ότι ήταν άσχετη. Έχοντας μεγαλώσει στη Βρετανική Κολομβία, διάβαζε πολύ. Ο Χιου Χέφνερ την πείραζε γιατί ήταν το μόνο μοντέλο του Playboy που μπορούσε να αναγνωρίσει τους πίνακες από τη συλλογή έργων τέχνης που είχε στην έπαυλή του – κανένα από τα υπόλοιπα κορίτσια δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τον Νταλί από τον Μπασκιά.

Το 1991, η Πάμελα επιλέχθηκε για τον ρόλο του κοριτσιού «Tool Time» στη σειρά Home Improvement και έπειτα, το 1992, χωρίς οντισιόν, για το ρόλο της ναυαγοσώστριας του Μαλιμπού CJ Parker στο Baywatch. Τα χρόνια που δεν είχε δουλειές, έκανε ό,τι μπορούσε για να πληρώνει τους λογαριασμούς της, συμπεριλαμβανομένης της δουλειάς της ως βοηθού μάγου στο Λας Βέγκας ή των σύντομων εμφανίσεών της στα διεθνή πρότζεκτ του Big Brother και του Dancing with the Stars. Αλλά το Baywatch, που την έβαλε να φορέσει το κόκκινο μαγιό με το ψηλό κόψιμο, την έκανε είδωλο. Η Παμ εξηγεί τι συνέβη με την καριέρα της μετά το πρώτο εξώφυλλο του Playboy λακωνικά: «Θα επέστρεφα σπίτι, και έπειτα προέκυψε το Baywatch και έπειτα σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μαζί, παντρεύτηκα, οι ροκ σταρ και τα παιδιά».

Τα παιδιά της, δεκαοκτώ και δεκαεννιά ετών σήμερα, σπουδάζουν στο κολέγιο και είναι «πραγματικά υπέροχα αγόρια». Το κόκκινο μαγιό που φορούσε στο Baywatch είναι προς πώληση στο eBay, μαζί με το διαμαντένιο δαχτυλίδι αρραβώνων των 3,24 καρατίων που της έδωσε ο τρίτος –και τέταρτος– σύζυγός της, ο επαγγελματίας παίκτης του πόκερ Rick Solomon, από τον οποίο χώρισε μόλις προσφάτως. Τα έσοδα θα πάνε στο ίδρυμα για τη διατήρηση των τροπικών δασών Cool Earth, μια οργάνωση που υποστηρίζεται από τη φίλη της Vivienne Westwood. «Όλοι στηριζόμαστε σ' αυτά και ο κόσμος καταρρέει», εξηγεί, αλλά «σώζω το μισό από το τροπικό δάσος στην Παπούα Νέα Γουινέα πουλώντας αυτό το δαχτυλίδι αρραβώνων. Δεν τον νοιάζει, πίστεψέ με».

Η Pamela είναι οικολόγος και φιλόζωη από τότε που ήταν παιδί. Στα δώδεκα, έπεισε τον πατέρα της να σταματήσει να κυνηγάει όταν ανακάλυψε ένα ακέφαλο ελάφι στο σπίτι, να αιμορραγεί σε έναν κουβά. Δεν ξαναέφαγε ποτέ κρέας. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ήταν σε μια ατελείωτη προωθητική καμπάνια του Baywatch, επισκεπτόταν τη μια χώρα μετά την άλλη και επειδή βαριόταν να απαντάει τις ίδιες και τις ίδιες ερωτήσεις –με ποιον βγαίνεις, τι φοράς– έγραψε ένα γράμμα στην PETA. Ήταν γραμμένο σε μενεξεδί επιστολόχαρτο και διεύθυνση αποστολέα «Κα Χαρούμενη».

«Είπα», θυμάται σήμερα, «κάντε κάτι με μένα. Θέλω να μοιραστώ αυτή την προσοχή με κάτι περισσότερο ουσιαστικό. Δώστε μου οτιδήποτε». Ο Dan Mathews, σήμερα αντιπρόεδρος της PETA των εκστρατειών στα μέσα ενημέρωσης, άνοιξε την επιστολή. Άδραξε την προσφορά της και έτσι ξεκίνησε μια σχέση δεκαετιών με την Πάμελα, την πιο πετυχημένη υποστηρίκτρια και πρωταγωνίστρια αφισών της ΡΕΤΑ. Ο Mathews, ιθύνων νους των περίφημων εκστρατειών «Προτιμώ να είμαι γυμνή από το να φοράω γούνα» της ΡΕΤΑ, θεωρεί την Πάμελα και την ΡΕΤΑ ένα ζευγάρι φτιαγμένο στον παράδεισο. Παραμένει η πιο πιστή εκπρόσωπος της οργάνωσης και προωθεί κάθε εκστρατεία με τον τρόπο που άλλες διασημότητες θα προωθούσαν την ταινία τους· δίνει συνεντεύξεις, κάνει ταξίδια διεθνώς. «Έχει πραγματικά πανκ-ροκ στάση για τον ακτιβισμό», μου εξηγεί ο Mathews τηλεφωνικά. «Δεν την ενδιαφέρει τι πιστεύει ο κόσμος. Και επειδή είναι τόσο σέξι, τόσο φιλική και εμπλέκεται με θετικό τρόπο, ανεξάρτητα από το πόσο προκλητικό είναι το μήνυμα, ο αγγελιοφόρος είναι τόσο δυναμικός που δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Νομίζω ότι αυτός είναι ο μαγικός συνδυασμός».

Οπουδήποτε πάει η Πάμελα, ο Mathews εντοπίζει τοπικά προβλήματα με τα δικαιώματα των ζώων: εξωτικά ζώα τσίρκου στο Μονακό, γούνες τσιντσιλά στο Παρίσι, χιμπατζήδες-πειραματόζωα στη Φλόριντα. Ο ακτιβισμός της («ο ακτιβισμός μου», λέει, συνέχεια, λες και πρόκειται για ασθένεια) έχει γίνει ακόμα πιο έντονος τα τελευταία χρόνια. Το 2014, άρχισε το δικό της ίδρυμα, το Pamela Anderson Foundation, που παραθέτει ως στόχους την προστασία των «δικαιωμάτων ανθρώπων, ζώων και περιβάλλοντος», ενώ το 2015 έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Sea Shepherd, ενός οργανισμού κατά της φαλαινοθηρίας που είναι γνωστός για τις επιθετικές τακτικές άμεσης δράσης του. Αποκαλεί τον Julian Assange φίλο («Πιστεύω ότι είναι ένας από τους ηγέτες του ελεύθερου κόσμου») και τον Δεκέμβριο επισκέφτηκε το Κρεμλίνο με μια αντιπροσωπεία από το Διεθνές Ταμείο για την Ευημερία των Ζώων.

Όμως το δεύτερο κεφάλαιο της καριέρας της Πάμελα δεν περιλαμβάνει μόνο πολιτική. Απόψε, για παράδειγμα, αφού τελειώσουμε τη συνέντευξή μας, υποτίθεται ότι πρέπει να πάμε σ' ένα πάρτι μόδας. Δεν είναι μακριά, στο Χόλιγουντ – η σχεδιάστρια Stella McCartney, μια παλιά φίλη, παρουσιάζει τη συλλογή της για το Φθινόπωρο του 2016 στο Amoeba Records. Όλοι θα είναι εκεί, μου λέει – ακόμα και ο Dan από την PETA. Η Πάμελα εξαφανίζεται στην κρεβατοκάμαρα και έρχεται φορώντας ένα ασπρόμαυρο φόρεμα, τα μαλλιά της είναι πιασμένα σε κότσο. Φαίνεται απίστευτα σικ και ξαφνικά νιώθω ακατάλληλα ντυμένη. Λίγη ακόμα σαμπάνια και ένα μαύρο Suburban κατεβαίνει τον λόφο, απευθείας στο κόκκινο χαλί. Η Πάμελα περπατάει, οι φωτογράφοι φωνάζουν το όνομά της, ακολουθεί καταιγίδα κλείστρων, γυναίκες που κρατούν iPads μου επισημαίνουν το πιο ήσυχο μονοπάτι, πίσω από τα φλας, για να μπω μέσα. Βρισκόμαστε ξανά στην είσοδο, όπου αμέσως τη χάνω μέσα στο πλήθος. Αργότερα, μαθαίνω ότι έφυγε. Όταν ξανασυναντιόμαστε, πίσω στο σπίτι, απολογείται: ο φωτισμός ήταν πολύ έντονος. Πάρα πολλοί άνθρωποι. Έτσι είναι όταν είσαι γύρω από κάποιον διάσημο.

Η Πάμελα έγινε διασημότητα σε μια διαφορετική εποχή. Παρόλο που την κυνηγούσαν οι παπαράτσι στους γάμους της με τον Τόμι Λι και τον Κιντ Ροκ, κατάφερε να διατηρήσει ένα μέτρο ώστε να μην την προσεγγίζουν περαιτέρω. Οι διάδοχοί της στα εξώφυλλα των ταμπλόιντ δεν έχουν τέτοια πολυτέλεια, ούτε και την επιθυμούν. Οι διασημότητες που γεννιούνται από το Instagram και το YouTube έγιναν διάσημες για να τις βλέπουν. Ποιο είναι το νόημα της ιδιωτικότητας; Τώρα που κάθε υποψήφια Καρντάσιαν μπορεί να τροφοδοτεί συνεχώς και απευθείας τον καταναλωτή με φωτογραφίες από προσωπικές στιγμές, το σκηνικό έχει αλλάξει. Η Πάμελα βρίσκεται στην περίεργη θέση να πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί τη φύση της ίδιας της δημόσιας εικόνας της.

«Πραγματικά, ποτέ δεν έδωσα προσοχή σε εκείνες τις ιστορίες στα ταμπλόιντ», λέει περιφρονητικά. Όλα τα παλιά σημεία αναφοράς της δεν υπάρχουν πια. Η έπαυλη του Playboy, ο πρώτος προορισμός της στο Λος Άντζελες, η θερμοκοιτίδα και το πανεπιστήμιό της, πωλείται έναντι 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Χεφ είναι 89 ετών. Το ίδιο το περιοδικό αλλάζει μορφή. Η Πάμελα ήταν το εξώφυλλο του τελευταίου γυμνού τεύχους. Παρόλο που το Baywatch προχωρά αργά προς μια νέα ταινία, η Πάμελα –μέχρι τώρα– δεν είναι στη λίστα των υποψηφίων για μια σύντομη εμφάνιση. Και η ταινία σεξ που γύρισε με τον Τόμι Λι, το μεγάλο σκάνδαλο της προσωπικής ζωής της που έγινε γνωστό δημοσίως, δύσκολα σοκάρει κάποιον. Για την ιστορία, μου λέει –και επιμένει– ότι το ζευγάρι δεν πούλησε την ταινία σε κανέναν. Βρόμικα λεφτά. «Θα μπορούσαμε να είχαμε σώσει όλα τα τροπικά δάση σ' ολόκληρο τον κόσμο», μου λέει, «με αυτή την ηλίθια ταινία σεξ».

Η Πάμελα του σήμερα δεν είναι η Πάμελα του χθες, αλλά γνωρίζει πώς να εκμεταλλευτεί τη φήμη που της έδωσε το μαγιό της. Έχει πλήρη επίγνωση. «Δεν ξέρω πώς μετατρέπω τα βυζιά σε δέντρα και φάλαινες και ωκεανούς, αλλά το κάνω», λέει. «Όση προσοχή πήρα, τη χρησιμοποίησα για να περάσω την πόρτα πολλών τόπων». Στις καμπάνιες της ΡΕΤΑ φοράει μπικίνι από φύλλα μαρουλιού. Έχει μια εταιρεία παπουτσιών, την Pammies, που πουλάει τη vegan εκδοχή των μποτών Ugg που έκανε διάσημες στο Baywatch. Παίζει το παρόν της εναντίον του παρελθόντος της. Κάθε φιλανθρωπική, ευφυής ή τολμηρή πράξη της αξίζει την προβολή από τα μέσα ενημέρωσης επειδή ακριβώς χτυπάει τη δημόσια εικόνα της ως χαζούλας γλάστρας των πάρτι. Λίγες μέρες αφότου τη συνάντησα βρέθηκε στο Παρίσι, όπου μίλησε στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας για την πρακτική της αναγκαστικής σίτισης των χηνών για να παρασκευαστεί το φουαγκρά. Οι Γάλλοι πολιτικοί ήταν κάπως δύσπιστοι απέναντι στην αξιοπιστία όσων έλεγε η σταρ ναυαγοσώστρια αλλά η παρουσία της έγινε πρωτοσέλιδο διεθνώς. Το πόσο καιρό θα μπορεί να παίζει έτσι, μένει να το δούμε.

Η Πάμελα προσφάτως έκανε μια ταινία μικρού μήκους, το Connected, που σκηνοθετήθηκε από τον φίλο και συνεργάτη της Luke Gilford (κάνει πρεμιέρα στο Motherboard, το κανάλι τεχνολογίας του VICE.) Παίζει την Jackie, μια μοναχική εκπαιδεύτρια ποδηλάτου στο Venice Beach που έχει εμμονή με τις συνηθισμένες αλχημείες της νότιας Καλιφόρνιας: τη νιότη και την ομορφιά. Πίνει χυμούς, φοράει κρέμες, κάνει διαλογισμό. Η ταινία εκπλήσσει με πολλούς τρόπους, μεταξύ των οποίων η ερμηνεία της Πάμελα που είναι ήπια, ευάλωτη, ακόμα και ακατέργαστη. Σε μια σκηνή κοιτάει τον καθρέφτη τραβώντας και σπρώχνοντας το σώμα της, δείχνοντας την ηλικία της. Σε μια άλλη κλαίει στο πάτωμα δίπλα στο στατικό ποδήλατό της. Δεν φοράει μέικ-απ ούτε στενά ρούχα. Είναι μια ήρεμη φωνή, απογυμνωμένη από μεγάλο μέρος της τόσο καλιφορνέζικης επιτήδευσής της. Η Πάμελα ποτέ δεν έχει εμφανιστεί σε ταινία κάτι λιγότερο από τέλεια –δεν της το ζήτησαν ποτέ– και ο ρόλος ήταν δύσκολος ακριβώς λόγω της οικειότητάς του. Χωρισμένη μητέρα δύο παιδιών που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα των γηρατειών στο Χόλιγουντ· είναι κάτι που γνωρίζει.

Ένιωσε αμήχανα στο γύρισμα, αλλά η μουσική τη βοήθησε να μπει στο πνεύμα. Ειδικά το «End of Innocence» των Enigma. Η Πάμελα γέννησε τον πρώτο γιο της, τον Μπράντον, με το «Age of Innocence». Είναι ακόμα από τα αγαπημένα της, λέει, γιατί της θυμίζει την περίοδο της ζωής της που ήταν ευτυχισμένη. «Ήμουν στο ζενίθ των πάντων», λέει.

«Μόλις είχα φτάσει εδώ δούλευα, είχα το Baywatch, και έπειτα συνάντησα τον Τόμι, και παντρευτήκαμε και κάναμε μωρά. Ποτέ δεν νιώθεις ότι αυτό το όνειρο θα τελειώσει. Δεν ένιωσα ποτέ ότι θα χώριζα. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι όλα θα διαλύονταν. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα είμαι μονογονεϊκή οικογένεια. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έκανα άλλες σχέσεις. Απλά ένιωθα τόσο καλά εκείνη την εποχή, όταν άκουγα αυτήν τη μουσική. Την ακούω και συνειδητοποιώ τι συνέβη τα τελευταία 20 χρόνια, πώς χάθηκαν όλα αυτά. Συμβαίνει σε τόσο πολλές γυναίκες».

Όταν μιλάω στον Gilford –απόλυτη αποκάλυψη: τον αποκαλώ φίλο– γι' αυτό, σωπαίνει. Όταν γύριζαν την ταινία, η Πάμελα χώριζε και είναι αρκετά φίλοι ώστε εκείνος να γνωρίζει τις λεπτομέρειες. Την ενθάρρυνε κιόλας να χρησιμοποιήσει αυτό τον πόνο στις πιο συναισθηματικές σκηνές της ταινίας. Είναι γοητευμένος από την Πάμελα όπως κι εγώ. Το Connected είναι μια προσπάθεια να ξύσει την επιφάνεια του μύθου ενός συμβόλου του σεξ και να βρει τον άνθρωπο που κρύβεται από κάτω. Η ηλικία της λειτουργεί υπέρ του, στην προκειμένη περίπτωση. Παρόλο που ακόμα είναι εντυπωσιακή, δεν της δίνουν πλέον ρόλους σέξι γυναικών σαν εκείνους που έχει παίξει στην καριέρα της. Έτσι προκύπτει το επόμενο ερώτημα –τι ακολουθεί;– που αποκαλύπτει πόσο ευάλωτη είναι η Πάμελα, τον ψυχισμό της, χαρακτηριστικά που μπορεί να χρησιμεύσουν όσο διαρκεί το Κεφάλαιο 2, όποιο κι αν είναι αυτό.

«Ποια είναι η πορεία ή η εξέλιξη», με ρωτάει ο Gilford, «κάποιας που πραγματικά άφησε το σημάδι της στον κόσμο με το σώμα της, κάτι που αναπόφευκτα φθίνει με το γήρας;»

Ίσως αρχίζει με την αλήθεια. Το 2014, όταν η Πάμελα έφτιαξε το ίδρυμά της, μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησής της στην παιδική ηλικία και την εφηβεία της. Τότε, την ίδια εποχή, έκοψε όλα τα μαλλιά της. Δεν ήταν ισότιμες πράξεις, αλλά σχετίζονταν.

«Ένιωσα ότι ο κόσμος πραγματικά δεν κατάλαβε πως υπάρχει ένα ανθρώπινο ον πίσω από την εικόνα μου, ένας άνθρωπος», μου λέει. «Πραγματικά δεν μπορείς να κρίνεις οποιονδήποτε. Όλοι περνάνε δύσκολες στιγμές». Μιλώντας για όσα υπέφερε και κομματιάζοντας την εικόνα της, αποκάλυψε την προθυμία της να ξαναγίνει δημόσιο πρόσωπο με έναν νέο τρόπο. Πάντα ήταν ορατή, αλλά ήθελε να τη βλέπουν. Ο Gilford συμφωνεί. «Εφηύρε τον εαυτό της από την αρχή. Ήταν μια μελαχρινή χωρίς στήθος από τον Καναδά που εξελίχθηκε σε ξανθιά σεξοβόμβα-είδωλο στην Αμερική. Εκείνη το εφηύρε. Και σήμερα, σχεδόν στα 50 της, είναι έτοιμη να αυτο-επανεφευρεθεί. Να δείξει περισσότερη αλήθεια».

Αφήνω την Πάμελα Άντερσον αργά το βράδυ, όχι πολύ μακριά από εκεί όπου την πρωτοείδα. Είναι κουλουριασμένη σε έναν χαμηλό καναπέ, τα ψηλοτάκουνά της είναι στο χαλί. Είμαι κουρασμένη, φαίνομαι κουρασμένη, το μέικ-απ μου είναι χαλασμένο αλλά εκείνη είναι ακόμα η Πάμελα Άντερσον. Σφίγγω το μικροκαμωμένο χέρι της, της εύχομαι όλα καλά και το εννοώ.

Περισσότερα από το VICE

Έτσι Ήταν οι Πρώτες Ημέρες μου στον Κορυδαλλό Όταν με Συνέλαβαν για Εμπόριο Ναρκωτικών

Mια Ματιά στα Χλιδάτα Πάρτι της Γιουγκοσλαβίας στα Χρόνια του Tito

Εντυπωσιακές Φωτογραφίες από ένα Ταξίδι Πατέρα-Κόρης