Ik verloor mijn vinger tijdens een rave maar besloot gewoon verder te feesten

Zaterdagavond kwamen duizenden mensen opdagen voor een feestje in Croydon, iets ten zuiden van Londen. Er was echter een probleem, de locatie voor de rave - een oud postkantoor - had maar plaats voor een paar honderd mensen. Hierdoor bleef een groot deel van de stroom mensen buiten staan, met een biertje of jointje in de hand. Een aantal probeerde alsnog naar binnen te komen. Het duurde dan ook niet lang voordat de politie op kwam dagen om de gemoederen te sussen, maar al snel werd er van alles naar hun hoofd gegooid en gaven ze het maar op.

De volgende dag werd er gemeld dat een aantal mensen naar het ziekenhuis afgevoerd moest worden, ofwel door ziekte of door verwondingen. Tragisch genoeg is een van die zieke - de vijftienjarige Rio Andrew - afgelopen maandag overleden. De politie suggereert dat zijn dood iets te maken zou hebben met drugs.

Een andere feestganger die het feest heeft moeten verlaten in een ambulance was de zestienjarige 'Josh' die halverwege de avond bijna heel zijn linker pink verloor. Ik belde hem en zijn vriend 'Fraser' - die bij hem was op het moment van het ongeluk- om te vragen wat er precies gebeurd is.

VICE: Hey jongens. Hoe wisten jullie dat er een rave was?
Josh: Ik kende best veel mensen die erheen gingen, dus ik dacht dat het vet zou zijn. Het was ook wel een goede avond, ik ga daar niet over liegen. Ik heb genoten van wat ik van het feest heb meegemaakt, maar het kostte wel belachelijk veel moeite om er te komen, en dat was het nou ook weer niet waard.

Hoeveel mensen waren er denk je?
Fraser: Ik denk ongeveer 4000, dat is vrij veel als ik het vergelijk met de andere raves waar ik heen ben geweest. Deze promotors zorgen altijd wel voor een goede opkomst. We hadden niet veel vertrouwen in de locatie, en het was vooraf al een te grote hype. Op de trappen was het veel te druk en de drum 'n' bass-zaal was veel te klein.

Hoe probeerde je naar binnen te komen?
Toe iedereen doorkreeg waar de rave zou worden gehouden, namen we de trein erheen, het station ligt dicht bij het oude postkantoor. Dat was ongeveer rond elf uur, dus toen stond er al een menigte buiten, en kwam de politie al gelijk.

De foto die Josh uploadde op Instagram vanuit zijn ziekenhuisbed

Hoe gedroeg de menigte zich?
Sommige van hen gooiden dingen naar de politie, mijn vrienden en ik wilden niet geraakt worden dus liepen we weg. Toen riepen een aantal mensen: 'Kom binnen via de zijkant!'. Daar aangekomen bleken er allemaal mensen over hekken te klimmen, en de houten hekken werden kapot geschopt. Gelukkig wisten wij door een zijdeur binnen te komen. Er was overal politie, en soms waren ze best agressief; ik zag dat een raver besprongen werd, een knietje tegen zijn borstkast kreeg en in de boeien werd geslagen.

Maar ze lieten het feestje nog wel even doorgaan toch?
Ja, maar wel pas nadat ze ongeveer een halfuur tot een uur geprobeerd hadden om mensen weg te houden. Toen realiseerden ze zich dat ze niet iedereen nog veel langer weg konden houden, dan zou het een echte rel zijn geworden. Ze bleven wel de hele avond buiten het gebouw staan om te zorgen dat het feest niet uit de hand zou lopen.

Niemand had ook kwade bedoelingen; ze wilden gewoon binnenkomen bij de rave. De politie begrijpt onze denkwijze niet, we willen gewoon naar binnen, de muziek horen, een leuke avond hebben en weer naar huis gaan.

En wat is er nou gebeurd met je vinger Josh?
We waren net vijf minuten binnen bij de drum 'n bass-area toen het brandalarm ineens afging. Iedereen begon te schreeuwen: 'Trek dat hele alarm eraf! Trek 'm eraf!', dus ik dacht, laat ik dat eens proberen. Ik was toen helemaal nuchter, sprong omhoog, pakte het vast maar mijn pink kwam vast te zitten, want het ding was een beetje stuk. Toen ik me naar beneden liet vallen om het alarm van het plafond af te krijgen werd mijn pink er in een keer compleet afgerukt.

Josh zijn vernietigde vinger

Tering. Wat gebeurde er toen?
Ik keek naar mijn hand en had geen vinger meer, en het bot stak er helemaal uit. Het is het raarste gevoel ooit: het ene moment is alles normaal en heb je al je vingers nog, en dan ineens mis je er een. De besef kwam wel hard aan. Ik had zoveel pijn en was helemaal in shock dat het eerste wat tot mijn hoofd doordrong de beat was van de drum 'n' bass. Het was echt een harde beat, ik trok mijn T-shirt uit en wikkelde dat zo strak mogelijk om mijn vinger. Ik heb toen nog even door geknald. Ik dacht: ik ben hier pas een halfuur, ik heb tien pond betaald en ik ben mijn vinger kwijt; ga ik dan serieus nu weg? Nee, ik feest gewoon door tot ik niet langer kan. Daarna werd ik door een maat van me naar de EHBO gebracht, die zat daar beneden.

Wat zeiden ze daar?
Ik vroeg aan hem: 'Is het misschien mogelijk dat jullie er wat verband om doen en dat ik dan weer verder kan raven?' Hij zei: 'Nee, jij gaat meteen naar het ziekenhuis mannetje.' Er was ook een kans op bloedvergiftiging door al het vuil op de wond, dus hij pakte wat medisch zuur en goot het meteen op mijn wond, al het vlees rondom de wond verdween recht voor mijn eigen ogen. Dat was de ergste pijn de ik ooit heb gevoeld.

Ik kan niet geloven dat je in eerste instantie door bent blijven dansen.
Ja, wat kan je anders doen. Er staan allemaal knappe meisjes om je heen, de bass is hard, de muziek is goed. Ik wilde het feestje niet missen, dus ik had zoiets van 'Fuck it, ik ga door en geniet ervan'.

Een foto die Fraser maakte van de menigte buiten

En wat is er gebeurd met je afgerukte vinger?
Die verdween in de mensenmassa. Ik hoorde later dat een paar stoners mijn vinger gevonden hadden en er mee aan het overgooien waren.

En nu?
Hij is nu toch gewoon weg. Ik heb nog een klein stompje over. Wat zou ik kunnen doen? Het ambulancepersoneel vroeg aan me: 'Wat ga je nu doen maat?' Ik zei gewoon: 'Shit happens'. Het is eigenlijk ook helemaal niet onoverkomelijk, ik ben maar een vinger kwijt, een vijftienjarige jongen is zijn leven kwijt. Waar kan ik over klagen dan? Mijn hart gaat uit naar zijn familie en vrienden. Het is hartverscheurend.

Ja, het was erg tragisch nieuws.

Ga je door alles wat er gebeurt is nou niet meer raven in de toekomst?
Nee. De volgende rave is in juli—ik zal daar zeker zijn. Raven is niet gevaarlijk. Natuurlijk gebeuren er weleens ongelukken, maar er zijn 24/7 mensen die je willen helpen. Er hangt een relaxte sfeer; iedereen daar wil zichzelf gewoon vermaken.

Bedankt jongens.

Meer verhalen over raves:

Het commentaar op race-enhardcorevideo's op Youtube zal je vertrouwen in de mensheid herstellen

Deze jongen verdiende miljoenen op de beurs en ging toen raves organisren en drugs dealen