Ik probeerde een paar verschillende soorten drugs uit op de werkvloer

Wist je dat bankiers en beurshandelaren dol zijn op cocaïne? Ik ga ervan uit van wel, want het is een behoorlijk uitgekauwd cliché dat de grootste boeven van de moderne maatschappij enorme lijnen snuiven van glimmende marmeren wastafels terwijl ze onze pensioenen op het spel zetten.

Hoe opgeblazen dat stereotype misschien ook is, het valt niet te ontkennen dat er een kern van waarheid in zit. "Cocaïne verdooft en zorgt ervoor dat je dingen supersnel kan doen," zei een portfoliomanager bij een grote Europese bank toen ik hem vroeg naar zijn drugsgebruik. "Het is alsof je opeens realiseert wat je allemaal moet doen en het dan gewoon allemaal lukt."

Ik heb meer dan een jaar in de onderste regionen van de bankenwereld gewerkt, diep weggestopt in de krochten van het callcenter. Hoewel we een stuk minder verdienden dan de kopstukken van de bank, gebruikte een verassend groot deel van mijn callcentercollega's coke om door de dag heen te komen. Een van onze managers, een klein kalend mannetje, was zo intens dat het lastig was om in te schatten hoeveel daarvan door de grammen coke kwam die hij elke dag zijn neus in joeg. Ik hoorde ook regelmatig sleutelbossen rammelen op de toiletten, en er werden heel wat neuzen luidruchtig opgehaald in de wc's.

Veel van mijn collega's gebruikten coke om de been te blijven. De belangrijkste reden dat ik zelf drugs gebruikte op de werkvloer was de verveling, het feit dat ik een hekel had aan mijn werk, en een milde interesse in psychonautisch onderzoek. In de loop van tijd heb ik een paar verschillende middelen gebruikt tussen negen en vijf. Hoe dat verliep, en hoe goed ze samengingen met mijn werkzaamheden, kan je hieronder lezen.

Spoiler: drugs gebruiken op de werkvloer is een behoorlijke tijdsverspilling. Afgezien van de mogelijke gezondheidsrisico's, de bakken geld die je eraan kwijt bent, en het feit dat een kantoor niet de beste locatie is om je geest te verruimen, is gesnapt worden terwijl je drugs gebruikt op werk een van de snelste manieren om je baan kwijt te raken.

De favoriet onder studenten en technerds is een relatief goedkope drug die je makkelijk online kan bestellen. Het is een stimulerend middel zonder de opgefokte bijwerkingen van amfetamine, of de praatgrage kwaliteiten van cocaïne. Veel gebruikers zeggen dat ze er vrolijker van worden, dat het je slimmer maakt, en dat je er beter van gaat horen. Het heeft ook een enorm toegewijde fanbase, dus als je graag saaie gesprekken houdt met vreemden over de toekomst van smartdrugs, kan je duizenden Modafanatici vinden op Reddit die eindeloos met je willen praten over de juiste dosis en merknamen en andere dingen die je normaal zou googelen.

Sommigen beweren dat Modafinil geen bijwerkingen heeft, maar dat komt waarschijnlijk doordat er nog geen onderzoek naar is gedaan op de lange termijn. Ikzelf en andere gebruikers hadden af en toe last van rare koude rillingen. Ik was vaak ook een beetje misselijk als ik het nam – wat misschien ook kwam doordat ik elke keer vergat om te eten als ik aan de Modafinil zat. Hoe dan ook, het zorgde er wel voor dat ik enorm gemotiveerd was om aan het werk te gaan.

Ritalin is eigenlijk gewoon kindercoke. Het is wat veiliger, een beetje goedkoper, en een stuk discreter, aangezien je jezelf niet om het half uur hoeft op te sluiten in een wc-hokje. Mogelijke bijwerkingen zijn hoofdpijn, trillen, en een ongemakkelijk bewustzijn van hoe snel je hart klopt. Als het op werk aankomt, merkte ik dat ik door de telefoontjes heen vloog met een koortsachtige aandacht voor detail. Maar ik stortte me ook met diezelfde intensiteit op een discussie over de nieuwe deelnemers van The Voice en lijstjes van de voetbaluitslagen van vorige week, dus al met al weet ik niet of ik er op werkgebied echt veel mee opschoot.

Microdosing, waarbij je een minuscule dosis psychedelica neemt, is niets nieuws op de werkvloer. In de jaren zestig droeg lsd in kleine doseringen al bij aan een breed scala aan wetenschappelijke doorbraken. Francis Crick heeft gezegd dat hij zijn Nobel Prijs winnende onderzoek naar de structuur van dna te danken heeft aan de drug. Het werd door de elite van Hollywood gebruikt voor therapeutische doeleinden, en een recente doorbraak met hersenscans heeft voor een nieuwe opleving in wetenschappelijke interesse gezorgd. In lage dosissen heeft de drug een stimulerend effect dat lichamelijk minder schadelijk is dan traditionele amfetaminen.

Op een dag besloot ik een flintertje van een tab (ongeveer 25 microgram) te nemen voor werk in de hoop dat het me helderheid van geest zou geven. Wonder boven wonder zat ik die ochtend niet lang aan de telefoon voordat ik werd weggeroepen voor een brainstorm om manieren te bespreken waarom het callcenter verbeterd kon worden. Ik merkte dat ik wat solide plannen op tafel wist te leggen om de efficiëntie te vergroten en de wachttijden te verlagen. De rest van de dag was ik in een relatief goede bui; ik kon me goed concentreren en deed m'n werk goed.

Dat gezegd hebbende, ik zie ook wel hoe dit verschrikkelijk mis had kunnen gaan. Albert Hoffman noemde zijn boek niet voor niks LSD, My Problem Child. Het verschil in hoe mensen kunnen reageren op psychedelica is enorm. Ik wist me prima staande te houden met deze dosis, maar voelde wel een sterk verlangen om buiten in de zon te zijn, of letterlijk alles te doen behalve praten over efficiëntie in een callcenter.

Werken voor een kwaadaardig instituut gaat na een tijdje z'n tol eisen. Kalmeringsmiddelen hielpen echt om de irritatie weg te nemen als iemand weer eens tegen me zei dat ik een teringlijer was of de hoorn erop gooide, en zorgden ervoor dat ik mijn werk op een rustige en beheerste manier kon doen. Maar het gevaar bij kalmeringsmiddelen zit hem in de discretie; als je ze meer dan vijf dagen achter elkaar neemt kan je een afhankelijkheid ontwikkelen, en de ontwenningsverschijnselen van valium kunnen je een hele rits aan tegenstrijdige symptomen geven, zoals verhoogde angst en irritatie. Op de werkvloer merkte ik dat ik na een tijdje in een steeds diepere dip belandde na de lunch, en ik miste een paar keer mijn bushalte op weg naar huis omdat ik in slaap was gevallen.

Dit was een verschrikkelijk slecht idee. Ik had ongeveer drie kwartier voor mijn lunchpauze een hasjoliecapsule genomen, zodat ik high van mijn pauze kon genieten. En dat deed ik ook. Ik ging naar de supermarkt en haalde een paar zakken van die mierzoete caramelbrokken die ik zestig minuten lang één voor één naar binnen propte, voordat ik voldaan weer naar het kantoor liep. Pas toen ik door de deuren stapte, realiseerde ik me hoe ongelofelijk en angstaanjagend high ik was. Twee van mijn collega's zagen dat ook. Eentje trok me mee naar de gang en gaf me op mijn kop voor hoe ik eruitzag (het leek alsof iemand mijn oogwit rood had getatoeëerd). Ik kon nog net mijn werk doen, maar ik wil nooit meer zo bang zijn om iemand aan te kijken op kantoor.

Je concentratie neemt toe en je vermoeidheid neemt af. Praten gaat makkelijk, en je bent misselijkmakend enthousiast. Maar ik merkte wel dat ik het lastiger vond om me in te houden met moeilijke klanten. Bovendien is de werkingsduur te kort en moet je te vaak bijnemen, vooral als je vastgeplakt zit aan een headset met strikte tijdlogs en fanatieke managers. Het duurt niet lang voordat je collega's je door hebben, en het kost een godsvermogen. Het is ook niet bepaald goed voor je gezondheid.

Ik was een keertje vergeten dat ik een rijles zou hebben nadat ik een hele werkdag coke had zitten snuiven. Ik reed als een idioot over de weg, en voelde me achteraf verschrikkelijk schuldig. En dan is er nog die kriebelende, onverzadigbare drang om nog een klein beetje meer te nemen, en nog een beetje, en nog een beetje.

Zoals ik al zei, drugs nemen op je werk is behoorlijk zonde van de drugs, en een goede manier om je baan te verliezen en je gezondheid op het spel te zetten. Als je drugs moet gebruiken om de werkdag door te komen, wordt het tijd dat je op zoek gaat naar een nieuwe baan. Dat heb ik ook gedaan. Lees ook: Ik probeerde de smartdrug Modafinil een paar dagen uit Coke, ketamine en speed: zo zien je ogen eruit na verschillende drugs

Het effect van drugs wordt grotendeels bepaald door wat je ervan verwacht