Ένα Έργο Τέχνης Αφιερωμένο στο Skateboarding και τους Nieratkos

Στη μεγάλη και ένδοξη ιστορία του skateboarding, πολλές εγχώριες πόλεις ξεχωρίζουν ως μίνι-Μέκκα σε διάφορες εποχές της ανάπτυξης και της εξέλιξής του. Η σύντομη λίστα περιέχει το Βένις Μπιτς, το Σαν Φρανσίσκο, τη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια και το Πόρτλαντ. Μια πόλη για την οποία σπανίως υπάρχει αναφορά είναι το Σιάτλ. Μέχρι πρόσφατα, το Σιάτλ ήταν αναγνωρίσιμο περισσότερο για τη μουσική που χρησιμοποιούταν εδώ και δεκαετίες σε βίντεο με skate παρά για το skateboarding. Αντί να προωθούν ταλαντούχους skaters από την εποχή του H-Street OG Chad Vogt στις αρχές της δεκαετίας του '90, μέχρι το σημερινό Girl Skateboard, την επαγγελματία Corey Kennedy, το Puget Sound Area παραμένει αρκετά νωθρό.

Στο Σιάτλ πήγα πρώτη φορά το 2000, όταν το παλιό σπίτι των Seattle Seahawks, το King Dome, κατεδαφίστηκε. Καθόμουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου βλέποντας τις ειδήσεις όταν η παρουσιάστρια μίλησε για τον τοπικό θρύλο, Tom Peha, που σκαρφάλωνε και έκανε skate στο King Dome (φαίνεται στο πρώτο λεπτό αυτού του κλασικού βίντεο του Σιάτλ, το Urban Rubble).

Από την πρώτη στιγμή ερωτεύτηκα το skate της σκηνής του Σιάτλ, αλλά πάντα ήμουν πιο κοντά στο Πόρτλαντ και την Καλιφόρνια. Ωστόσο, ο ντόπιος επαγγελματίας Nolan Johnson του Welcome Skateboards, διαφώνησε, «Δεν νομίζω ότι ψαχνώταν κανείς στο Σιάτλ για skateboarding. Έχουν υπάρξει πολλά ιστορικά  skate events εδώ, από το διαγωνισμό Gotcha Grind τη δεκαετία του '80, μέχρι την ομάδα West Seattle που έχει διακρίσεις και κύπελλα, μέχρι events από όταν ήμουν παιδί, όπως το Hey Punk στο κέντρο του Σιάτλ και τον Tony Hawk να κάνει περιοδεία στο  Rain City Skatepark. Η Lib Tech να βγάζει skateboards με υαλονήματα στα τέλη της δεκαετίας του '90, τον Sound and Fury διαγωνισμό… Θα μπορούσα να συνεχίσω κι άλλο. Είναι όλα καταγεγραμμένα σε περιοδικά και στο διαδίκτυο. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς πιστεύατε ότι το Σιάτλ κοιμόταν.»

Ο επαγγελματίας του Plan B Skateboards, Torey Pudwill τα ‘ριξε στη βροχή: «Νομίζω ότι το Σιάτλ το ξεχνάνε, κυρίως λόγο των κακών καιρικών συνθηκών, όλο το χρόνο. Αλλά αν δεν είστε από το Σιάτλ ή δεν το έχετε επισκεφθεί, δεν θα ξέρετε ότι είναι μια πόλη γεμάτη στόχους, αν θέλετε να αράξετε ή να κάνετε skate. Υπάρχουν πολλά ανέγγιχτα σημεία, πολύ καλά σχεδιασμένα skatepark και πολλή τέχνη σε όλη την πόλη, φτιάχνοντας μια πολύ μοντέρνα ιστορία. Όταν δε, είναι καλός ο καιρός, είναι τέλειο το skating.»

Χάρτης από τον Sasha Barr του Amigo Skateboards

Τα skatespots είναι ο λόγος που συζητάμε για το Σιάτλ. Όπως μπορείτε να δείτε από αυτό τον πρακτικό και στυλάτο skate-χάρτη, υπάρχουν 78 skateparks, ενδεδειγμένα σημεία για skate και μέρη σχετικά με το skate στο Σιάτλ και τη γύρω περιοχή, με πολλά πράγματα που προστίθενται από φίλους που μας υποστηρίζουν στο Τμήμα Ανάπτυξης του Σιάτλ.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, στο Go Skateboarding Day, πήγα στο Σιάτλ για τα αποκαλυπτήρια του νεότερο spot, The Red Bull Skate Space. Τον περασμένο Αύγουστο έγραψα για την ανάπτυξη της ιστορίας, όπου η Red Bull είχε αναθέσει στον καλλιτέχνη CJ Rench, με έδρα το Όρεγκον, να φτιάξει ένα δημόσιο έργο τέχνης σχετικό με το skate, για το Σιάτλ. Δέκα μήνες αργότερα, μπήκαν οι τελευταίες πινελιές στο κόκκινο τέρας των 6 μέτρων και 5 τόνων, αποκαλύπτοντας το μυστικό μήνυμα στο σχεδιασμό του: Το κομμάτι ήταν αφιερωμένο σ' εμένα και την οικογένειά μου.

Ο Torey Pudwil

Όταν είδα για πρώτη φορά το έργο, ήμουν εξίσου ενθουσιασμένος και προβληματισμένος. Από τη μια ήταν κάτι φτιαγμένο προς τιμήν μου, αλλά δεν ήξερα πώς θα έκαναν skate εκεί πάνω. Ο Torey Pudwill, το μυαλό πίσω από το project, έχει μεγάλη ιστορία με την οικογένειά μου, η οποία άρχισε όταν κέρδισε $ 10.000 στο Maloof Money Cup Best Trick στο Flushing, στο Κουίνς το 2010. Εκείνη την εποχή ο πρωτότοκος γιος μου, Christopher II, ήταν μόλις εννέα μηνών και η γυναίκα μου - που ονομάζεται επίσης Cris – τον θήλαζε ακόμα.

Για να γιορτάσει τη νίκη του Torey, έβγαλε ένα σφηνάκι γάλα από το στήθος της γι’ αυτόν. Ένα χρόνο αργότερα ήταν ο πρώτος που ήρθε στο νοσοκομείο όταν γεννήθηκε ο δεύτερος γιος μου, Christopher III. Από τότε ήταν πάντα μέλος της οικογένειας, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα σχεδίαζε τρία C για skate, με ένα τέταρτο στη βάση του, για να υποδηλώσει τους τέσσερις Chris Nieratkos.

Ο Torey Pudwill με ένα σφηνάκι από το γάλα της γυναίκας μου

Καθώς στεκόμουν με τη γυναίκα μου στη σκιά του Nieratko-γλυπτού, δακρύσαμε. «Για ‘μας το έκανες;» Ρώτησε τον Torey. Εκείνος χαμογέλασε και μας αγκάλιασε. Στα 15 χρόνια που εργάζομαι ως συγγραφέας στο skateboarding, υπήρξε κόσμος που έκανε πολύ ωραίες κινήσεις για ‘μένα και το skating έχει χαρίσει μια υπέροχη ζωή σ' εμένα και την οικογένειά μου. Αλλά κανείς δεν έχει κάνει μια τόσο μεγαλειώδη χειρονομία ώστε να σφυρηλατήσει ένα σύμβολο της αθάνατης αγάπης μου για το skateboarding, από χάλυβα, όπως έκανε ο Torey στο Red Bull Skate Space.

Λίγο πριν ο Torey και ο CJ ανέβουν πάνω στο κυρτό-C  για να μιλήσουν στον συγκεντρωμένο κόσμο και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο Torey με ρώτησε αν ήθελα να πω δυο λόγια για το πραγματικό νόημα του έργου, αλλά ήμουν τόσο συγκινημένος που, για πρώτη φορά στη ζωή μου, έμεινα άφωνος. Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι έπρεπε τουλάχιστον να ευχαριστήσω τον CJ, τον Torey, τη Red Bull, το Σιάτλ, τη γυναίκα και τα παιδιά μου, και το skateboarding. Αλλά ήταν τόσο συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή, που νόμιζα ότι παρέλυσα.

Καθώς ο Torey κατέβαινε από το πόντιουμ, αγκαλιαστήκαμε για άλλη μια φορά. Δακρυσμένος του είπα, «Είναι πραγματικά υπέροχο. Το εννοώ. Δεν μπορώ πως να σε ευχαριστήσω. Και δεν θέλω να φανώ αχάριστος, αλλά πώς διάολο κάνεις skate εδώ πάνω;»

Ουσιαστικά ομολογούσα ότι δεν μπορούσα να κάνω skate εκεί πάνω. Το αξιολύπητο noseslide μου ήταν το μόνο που ήξερα. Αλλά δεν είμαι επαγγελματίας skateboarder και οι επαγγελματίες που έφερε η Red Bull (οι Torey, Ryan Sheckler, Ryan Decenzo, Felipe Gustavo και Joey Μπρεζίνσκι, και οι ερασιτέχνες Alex Midler και Tom Schaar) το έκαναν να μοιάζει εύκολο. Όπως εκείνο το Sheckler kickflip fakie στην κορυφή του C. Για ένα τόσο βασικό κόλπο, θα ήταν σχεδόν αδύνατο για τους άλλους skaters.

Ο Ryan Sheckler

Τα τέσσερα C είναι ένα προφανές αφιέρωμα στη ‘φατρία’ μου, αλλά ειλικρινά η τελική εκτέλεση του γλυπτού είναι μια αλληγορία ολόκληρης της μου τη ζωής μου. Ο Torey ξέρει τα πάντα για τα παιδικά μου χρόνια. Μεγάλωσα μέσα στο φόβο σε ένα σπίτι διαλυμένο από την ενδοοικογενειακή βία. Η μητέρα μου, τα αδέλφια μου και εγώ δεν ξέραμε πότε ο μεθυσμένος γέρος μου θα μας έστελνε στο νοσοκομείο με διάσειση ή σπασμένο χέρι ή μύτη. Η ζωή μου δεν ήταν εύκολη και κάθε μέρα δίνω μάχη με τις αναμνήσεις.

Ο Torey εξήγησε, «δεν ήθελα να γίνει εύκολο για skate. Δεν ήθελα να είναι ένα skatepark. Ήθελα να είναι ένα spot που να αξίζει η μαγνητοσκόπηση ενός τρικ και αν ήταν να γίνει κάτι καλό, θα επρόκειτο για μάχη. Και θέλω να είναι ένα σημείο συνάντησης για κάθε γενιά των μελλοντικών skaters. "

Έπεσα στα γόνατα και έκλαψα.

Ευχαριστώ skateboarding.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.