Γιατί οι Νεοϋορκέζοι Αγαπούν Τόσο τη Νέα Υόρκη;

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

H οικογένειά μου είναι λες και βγήκε από επεισόδιο του Seinfeld και οποιαδήποτε πρόταση περί μετακόμισης έξω από τους πέντε Δήμους της Νέας Υόρκης, αντιμετωπίζεται λες και ήρθε το τέλος του κόσμου. Όταν οι γονείς μου έφυγαν από το Queens και το Brooklyn, όπου μεγάλωσαν, παρέμειναν κοντά, μετακομίζοντας σε μια περιοχή που βρίσκονταν στα σύνορα του Queens και της Nassau County του Long Island. Τα ίδια, πάνω-κάτω, ίσχυσαν και για τους θείους και τις θείες μου, μιας και η ερώτηση που τίθεται πάντα είναι απλή: γιατί να φύγεις;

Αν κάνεις σε διάφορα άτομα την ίδια ερώτηση, θα σου δώσουν μια ολόκληρη λίστα από λόγους. Τα ενοίκια είναι πάρα πολύ υψηλά και θα αυξηθούν κι άλλο. Το gentrification καταστρέφει τον χαρακτήρα της πόλης, εξωθώντας τους φτωχότερους μακριά από τις γειτονιές τους. Ο καιρός είναι απαίσιος για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Είναι γεμάτη κόσμο και καθόλου φιλική προς τον χρήστη και πλέον δεν έχει όλα εκείνα τα τρελά στοιχεία που έκαναν την πόλη ενδιαφέρουσα. Δείτε, για παράδειγμα, πώς οι Αρχές έβαλαν στο μάτι τις γυμνόστηθες κοπέλες της Times Square.

Αλλά, για την οικογένειά μου και χιλιάδες ακόμα Νεοϋορκέζους, όσο ψηλά κι αν σκαρφαλώσουν τα ενοίκια, όσο και αν αλλάξει η πόλη, όσα άρθρα κι αν γραφούν αποχαιρετώντας αυτό πού ήταν κάποτε η Νέα Υόρκη, για μας θα είναι πάντα το ίδιο: η καλύτερη πόλη του κόσμου.

Ακολουθούν οι ιστορίες τους:

Ο γείτονάς μου, ο Jamie Jinette, μετακόμισε στην πόλη μαζί με την οικογένειά του από την Κολομβία πριν από 12 χρόνια, όταν ήταν 26 χρονών, ψάχνοντας την ασφάλεια και τις ευκαιρίες που δεν έβρισκε σε μια χώρα που είχε παραδοθεί στη βία και την οικονομική της κατάρρευση. Ξεκίνησε από το Queens Village, μετακόμισε στην Astoria λίγο αργότερα και έκτοτε ζει εκεί. Πλέον, είναι ο ιδιοκτήτης ενός καθαριστηρίου, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο διαμέρισμά μου.

Για εκείνον, η Νέα Υόρκη έχει τα πάντα που θα μπορούσε να θελήσει ένας άνθρωπος που ψάχνει για ένα καινούριο σπίτι:

Όταν η Thanu Yakupitiyage αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο και μετακόμισε στην Νέα Υόρκη, το 2007, η πόλη, αλλά και η χώρα γενικότερα, ήταν σε κακή κατάσταση.

Η Lehman Brothers είχε μόλις καταρρεύσει και η Bear Stearns, καθώς και το υπόλοιπο οικονομικό σύστημα, θα ακολουθούσαν λίγο αργότερα. Το αποτελέσματα της κατάρρευσης βρήκαν την Thanu να δυσκολεύεται να «βγάλει» το νοίκι της σε μια πόλη που της ήταν άγνωστη, μιας και πριν πάει στο πανεπιστήμιο, στη Μασαχουσέτη, η Thanu -γεννημένη στη Sri Lanka- μεγάλωσε στην Bangkok. Όταν έφτασε στη Νέα Υόρκη δεν είχε εργατική visa, οπότε αναγκάστηκε να δουλέψει παράνομα σε εστιατόρια, ενώ βοήθησε και στην έρευνα για το The Accidental American του Rinku Sen, ένα βιβλίο με θέμα τους παράνομους μετανάστες που δούλευαν στο Windows of the World, το εστιατόριο που βρισκόταν στην κορυφή του World Trade Center.

Αυτές οι εμπειρίες της, την ενέπνευσαν και την έσπρωξαν μέχρι την τωρινή της δουλειά, που τη βρίσκει στο πόστο της Διευθύντριας Επικοινωνίας για το New York Immigration Coalition, το οποίο βοηθάει μετανάστες, για οποιαδήποτε νομικά ή οικονομικά προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζουν. Επιπλέον, εργάζεται ως DJ σε διάφορα μέρη της πόλης. Αλλά, το τι σημαίνει να έρχεσαι στο Μεγάλο Μήλο το έμαθε δουλεύοντας στα εστιατόρια:

Η φωτογραφία είναι μία ευγενική παραχώρηση της Tren'ness Woods-Black.

Η Tren'ness Woods-Black δουλεύει στο Sylvia's, από τότε που ήταν μικρή. Κατά τη διάρκεια της πορείας της εκεί, έχει δει το περίφημο εστιατόριο του Harlem -που πήρε το όνομα της γιαγιάς της, που δεν είναι άλλη από την «βασίλισσα του soul food» Sylvia Woods- να μετατρέπεται σε έναν πολιτιστικό φάρο. Η Tren'ness είναι πλέον Υπεύθυνη Επικοινωνίας του εστιατορίου και έχει επεκτείνει την επιρροή του πέρα από τις πόρτες και τους τοίχους του.

Ο Greg (αριστερά) and Tom (δεξιά).

Το The Bowery Boys είναι το podcast που ξεκίνησαν ο Greg Young και ο Tom Meyers το 2007, θέλοντας να εκφράσουν τον θαυμασμό τους για τους δρόμους στους οποίους περπατούσαν κάθε μέρα. Παραμένει ένα side project -ο Young δουλεύει για τη Sony, ενώ ο Meyers τρέχει το δικό του website- αλλά αριθμούν πλέον 184 επεισόδια. Σε αυτήν την πόλη, λένε οι ίδιοι, οι αλλαγές είναι διαρκείς και αποτελούν την δύναμη που ωθεί την πόλη προς τα εμπρός.

Γιατί ήρθαν στην Νέα Υόρκη;

Σχετικά με την ιστορία της πόλης:

Φωτογραφία μέσω Flickr (χρήστης: Michael Dolan).

Μεγαλώνοντας στην Astoria, ο Michael Stahl άκουγε πάντα τις συμβουλές της μάνας του: μην πας πέρα από τον 21η οδό, μην πας στο Astoria Park τη νύχτα και μην πας μόνος σου στο Manhattan, τουλάχιστον μέχρι να γίνεις 16. Ήταν η δεκαετία του '90 και η απειλή ενός βίαιου εγκλήματος υπήρχε σε κάθε γωνιά. Σήμερα, τα τρένα προς το Queens είναι γεμάτα από κόσμο, στις 2 το πρωί της Παρασκευής. Πριν από χρόνια, αυτό ήταν ανήκουστο.

Ο Stahl, αιώνιος κάτοικος του Queens, λέει πως η πόλη έχει «ανοίξει» πολύ, σε σχέση με τα παιδικά του χρόνια. Η 21η οδός της Astoria είναι πλέον γεμάτη ενέργεια. Σίγουρα τα νοίκια έχουν ανεβεί, αλλά ο Stahl -που είναι δημοσιογράφος/συντάκτης του Narratively και καλός μου φίλος- προτιμά την Times Square με τον Batman και τον Mickey Mouse, από την Times Square με τα τσοντάδικα και τις ληστείες. Η εμπορευματοποίηση δεν είναι καλό πράγμα, αλλά το να φοβάσαι να περπατήσεις στον δρόμο είναι χειρότερο.

Φωτογραφία μέσω Flickr (χρήστης: Payton Chung).

Το 1970, o Paul Bridgewater ήρθε στην Νέα Υόρκη από την Καλιφόρνια με οτοστόπ. Χωρίς να ξέρει κανέναν όταν έφτασε, πέρασε την πρώτη του νύχτα στην πόλη κοιμώμενος σε ένα κέντρο αστέγων στο East Village. Όταν τον γνώρισα, 45 χρόνια αργότερα, ζούσε ακόμα στο East Village, μόλις μερικούς ορόφους πιο πάνω από την κοπέλα μου.

Ιδιοκτήτης γκαλερί, σχεδιαστής εκθεμάτων, πρώην ιδιοκτήτης εστιατορίου και ένας λόγιος γενικότερα, ο Bridgewater έφτασε σε αυτήν την πόλη με 10 δολάρια στην τσέπη και πλέον έχει πλουτίσει από ιστορίες που περιλαμβάνουν τις πιο ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες, τα πιο περίεργα πράγματα και τα πιο συναρπαστικά μέρη του κόσμου. Σύμφωνα με εκείνον, αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μόνο στην Νέα Υόρκη.

Φωτογραφία μέσω Flickr (χρήστης: Jay Woodworth).

Στις λίγες φορές που έχω μιλήσει με τη Linda Sarsour, πάντα καταφέρνει να βάλει στην κουβέντα την αγάπη της για τη Νέα Υόρκη και, πιο συγκεκριμένα, για το Brooklyn.

Όταν απαντάει σε e-mail, η υπογραφή της λέει «Sent from my Brooklyn iPhone».

Όταν επικοινώνησα μαζί της για αυτό το άρθρο, μου απάντησε λέγοντας, «Μακάρι να είχα χρόνο. Θα έτρεχα μια καμπάνια ώστε να γίνει και πάλι το Brooklyn αυτόνομη πόλη, γιατί όχι και αυτόνομη χώρα». Γνωστή για τη δράση της ως ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Sarsour γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Brooklyn, όταν οι γονείς της μετακόμισαν εκεί από την Παλαιστίνη. Όταν μιλά για τα δικαιώματα των Αμερικανών μουσουλμάνων στην πόλη -ένα θέμα που ως επικεφαλής του Arab American Association of New York, την έχει κάνει πανεθνικά γνωστή- η Brooklynική προφορά της και το στυλ της είναι εμφανή.

Αυτό όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι το επιχείρημά της, το οποίο λέει πως η καλύτερη πόλη του κόσμου δεν μπορεί να ανέχεται την αδικία.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.