Γιατί δεν Διδάσκεται ο Οργασμός στη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση;

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Όταν ήμουν στο σχολείο, μας δίδασκαν ότι το σεξ οδηγεί σε εγκυμοσύνες ή χλαμύδια. Εάν κολλούσες χλαμύδια, θα πέθαινες. Eάν έμενες έγκυος, θα ήθελες να πεθάνεις.

Κανείς δεν ανέφερε το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν σεξ για θετικούς λόγους. Καμία υπόδειξη ότι οι άνθρωποι αυνανίζονται επειδή αυτό σε κάνει να νιώθεις υπέροχα ή, ακόμα, βελτιώνει την αυτοεκτίμησή σου. Δεν μάθαμε λέξη για τη σεξουαλική διαφορετικότητα ή εκείνη του φύλου - μόνο τα βασικά για τα περί συναινέσεως. Πέρα από την ικανότητα να βάζω προφυλακτικό σε μια μπανάνα, πορεύτηκα λίγο αδέξια στη διάρκεια της εφηβείας μου νιώθοντας ένα βαθύ αίσθημα ντροπής για τη σεξουαλικότητά μου. Δόξα τω Θεώ, υπήρχε ένα περιοδικό Cosmopolitan να μου πει ότι όλοι οι άνδρες αυτό που ήθελαν πραγματικά ήταν οι γυναίκες να τρώνε ντόνατ από το πέος τους.

Σχεδόν δυο δεκαετίες αργότερα, σε όλη την Αυστραλία, οι μαθητές εξακολουθούν να ψάχνουν το δρόμο τους μέσα από περίεργα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που δεν ενημερώνουν. Αρκετοί συμμετέχοντες στην 5η Εθνική Έρευνα Μαθητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Σεξουαλικής Υγείας, παραπονέθηκαν ότι τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης αφορούσαν μόνο στην ανατομία και την αποχή και καθόλου στη διασκέδαση. «Όλα μιλούσαν για τη βιολογία και την αντισύλληψη», σημείωσε ένας Αυστραλός μαθητής. «Δεν υπήρχε τίποτα για την ευχαρίστηση που δίνει το σεξ, ή LGBT+ θέματα».

Τις ίδιες επικρίσεις εξέφρασαν νεαρές γυναίκες συμμετέχουσες σε μια πρόσφατη εθνική έρευνα, που έγινε από το Young Women's Advisory Group της Equality Rights Alliance. Στοιχεία από την έρευνα που απεικονίζει τις απόψεις περισσοτέρων από 1.000 Αυστραλών γυναικών για το αναλυτικό πρόγραμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης -συνεχίζεται η αντιπαραβολή των στοιχείων της έρευνας- αποκαλύπτουν ότι οι μαθητές διψούν για περισσότερη πληροφόρηση για την ευχαρίστηση που δίνει το σεξ και τη διαχείριση των προσωπικών σχέσεων.

Μία από τις συμμετέχουσες είπε ότι «η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση κάλυπτε κυρίως θέματα για την έμμηνο ρύση και την εγκυμοσύνη και ελάχιστα αναφερόταν στην πράξη του σεξ και τι σημαίνει συναίνεση και το ότι θα πρέπει να χαρίζει ευχαρίστηση και στα κορίτσια επίσης. Επίσης δεν έγινε καμία συζήτηση για τον αυνανισμό. Νόμιζα ότι μόνο τα αγόρια μπορούν να αυνανιστούν μέχρι περίπου τη Β' Γυμνασίου». Μια άλλη ανέφερε ότι «θα μου άρεσε πάρα πολύ εάν γινόταν μια πιο ανοιχτή συζήτηση γύρω από τα θετικά του σεξ και τα συναισθήματα γύρω από αυτό».

Μαζί της συμφωνεί και η συγγραφέας, ομιλήτρια και υπέρμαχος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, Nina Funnell που διευθύνει τα εργαστήρια Great Sex για φοιτητές τα οποία επικεντρώνονται στην ευχαρίστηση και τη συναίνεση. Αισθάνεται ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αφήνει χωρίς τα κατάλληλα εφόδια τους νέους ανθρώπους να μπουν στις διαπροσωπικές σχέσεις και να επικοινωνήσουν με τους συντρόφους τους για την επιθυμία και την ευχαρίστηση.

«Όταν κοιτάμε γενικότερα τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν μία σειρά από ελλείψεις και κενά που οι ίδιοι οι νέοι άνθρωποι ταυτίζονται ως βαθιά προβληματική», είπε η Funnell. «Είναι σε μεγάλο βαθμό ετεροκανονιστική. Συχνά δεν αναγνωρίζει, πόσο μάλλον να συζητά για queer σχέσεις και θέματα. Υπάρχει έλλειψη πληροφόρησης για το θέμα της συναίνεσης, έλλειψη πληροφόρησης για την ευχαρίστηση των νέων γυναικών και της ευχαρίστησης γενικότερα».

«Τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης έχουν την τάση να είναι επίσης αρκετά υποτιμητικά - μπορούν να δώσουν μια παθολογική διάσταση στο ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων για το σεξ χαρακτηρίζοντάς το εγγενώς αποκλίνων ή επικίνδυνο αντί να αναγνωρίσουν πώς η σεξουαλικότητα είναι στην πραγματικότητα ένα υγιές, λειτουργικό κομμάτι της ζωής όλων».

Ο φεμινιστικός χώρος συχνά αναφέρεται στο χάσμα του οργασμού -όπου οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες έχουν οργασμό 2-3 φορές συχνότερα στη διάρκεια του σεξ από ότι οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες- ως σημαντικό λόγο για την εκπαίδευση των ανθρώπων στο θέμα της γυναικείας σεξουαλικής ευχαρίστησης. Και σίγουρα η επίτευξη ισότητας στον οργασμό είναι ένας σημαντικός στόχος· εξάλλου όλοι αξίζουν να νιώθουν υπέροχα στη διάρκεια του σεξ. Αλλά τα οφέλη της διδασκαλίας της ευχαρίστησης εκτείνονται πολύ πέρα από την κρεβατοκάμαρα, στην ευρύτερη κοινωνία και είναι ζωτικής σημασίας στην αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και της σεξουαλικής επίθεσης.

Η Catharine Lumby, καθηγήτρια ΜΜΕ στο πανεπιστήμιο Macquarie University, η οποία έχει περάσει τα τελευταία τρία χρόνια κάνοντας συνεντεύξεις σε μαθητές γυμνασίου/λυκείου για το σεξ και τις σχέσεις, λέει ότι οι συζητήσεις για την ευχαρίστηση συνδέονται εγγενώς με τις συζητήσεις για τη συναίνεση. Ρωτώντας έναν σεξουαλικό σύντροφο πώς θα ήθελε να ικανοποιηθεί, αποτελεί ταυτοχρόνως και αίτημα της καταφατικής συναίνεσής του. «Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σχετικά με το ρόλο που παίζει η ικανοποίηση για τις γυναίκες και πιστεύω ότι πρέπει να αρχίζουμε αυτές τις συζητήσεις πραγματικά πολύ νέοι», είπε νωρίτερα αυτή τη χρονιά η καθηγήτρια Lumby. «Έχει να κάνει με τη γλώσσα. Επικοινωνία είναι πάντοτε το να δίνεις στον κόσμο τα γλωσσικά εργαλεία για να μιλήσει για κάτι. Δεν είναι να πεις "συναίνεσες σ' αυτό;", αλλά να λες "πώς νιώθεις μ'αυτό;"».

Η Mary Lou Rasmussen, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής στο πανεπιστήμιο Monash η οποία μελετά τις σεξουαλικότητες, το φύλο και την εκπαίδευση, λέει ότι οι συζητήσεις για την ευχαρίστηση στο μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι επίσης σημαντικές για να αντιμετωπιστεί η ενδοοικογενειακή βία, ένα πρόβλημα που επηρεάζει τις Αυστραλές σε αναλογίες επιδημίας.

«Μία από τις συνέπειες που υπάρχει επειδή δεν εντάσσονται οι συζητήσεις για την ευχαρίστηση στο μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, είναι ότι δεν θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε πραγματικά αποτελεσματικά την ενδοοικογενειακή βία εκτός κι αν εξετάσουμε το πώς σκεφτόμαστε για την ευχαρίστηση και τη σεξουαλική εκπαίδευση και τη σχέση της με τη συναίνεση», είπε η καθηγήτρια Rasmussen. «Πρέπει να είμαστε πραγματικά πολύ σαφείς για αυτό, με τους νέους ανθρώπους».

Αλλά, η δέσμευση των σχολείων για την παροχή ολοκληρωμένης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε μεγάλο βαθμό είναι ανεξέλεγκτη - μεμονωμένες πολιτείες καθορίζουν τι περιλαμβάνεται και τι όχι στο πρόγραμμα σπουδών, αλλά ακόμα και τότε δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα διδαχθεί. Η περσινή επανεξέταση του προγράμματος σπουδών κατέληξε στο ότι δεν χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στο πρόγραμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, αλλά έγινε σύσταση τα σχολεία να δίνουν μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό του τι διδάσκεται και πότε. «Δεν υπάρχει ένα συμφωνημένο εθνικό αναλυτικό πρόγραμμα στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση», εξήγησε η καθηγήτρια Rasmussen. «Περιμένουμε πολύ καιρό να έρθει από ψηλά, αλλά δεν συμβαίνει».

Εξαίρεση αποτελεί η πολιτεία της Βικτώρια, το πρόγραμμα σπουδών της οποίας θεωρείται ένα από τα πιο προοδευτικά παγκοσμίως. «Το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών της Βικτώρια είναι πιθανώς ένα από τα πιο φιλελεύθερα διεθνώς, από όσα γνωρίζω», είπε η καθηγήτρια Rasmussen. «Είναι απολύτως σαφές σχετικά με τη σημασία της διδασκαλίας για την ευχαρίστηση και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Οι πολιτειακές κυβερνήσεις των Φιλελευθέρων και των Εργατικών έχουν υπάρξει απίστευτα υποστηρικτικές στην ένταξη των νέων LGBTQI ατόμων και την ένταξη θεμάτων για την ενδοοικογενειακή βία».

Στο πλαίσιο της υπόσχεσής της να μειώσει τη βία κατά των γυναικών, η κυβέρνηση των Εργατικών, υπό τον Άντριουζ, προσφάτως ανακοίνωσε ότι εντάσσει στο σχολικό πρόγραμμα το μάθημα του σεβασμού στις σχέσεις. Από το 2016 οι μαθητές από το τμήμα προετοιμασίας έως την Α' λυκείου, θα μάθουν για την οικοδόμηση υγιών σχέσεων, την ισότητα των φύλων, την εκτίμηση και το σεβασμό της διαφορετικότητας - όλα τα πραγματικά σημαντικά πράγματα.

Αλλά, το θέμα της ένταξης της ευχαρίστησης στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι μεγαλύτερο από τα όρια του υπουργείου Παιδείας ή της Γερουσίας της Βικτώριας. Η καθηγήτρια Lumby πιστεύει ότι το τεράστιο κοινωνικό στίγμα που περιβάλλει τη σεξουαλικότητα των γυναικών οφείλεται επίσης στην απροθυμία των σχολείων -και της κοινωνίας- να την αποδεχθεί. Παρά τα τόσα επιτεύγματα του φεμινισμού, παραμένει ταμπού για τις γυναίκες το να μιλούν για την επιθυμία και την απόλαυση του σεξ.

«Εξακολουθούμε να ζούμε σε μια πολύ πατριαρχική, ανδροκρατούμενη κοινωνία. Και έτσι η υπεροχή του πέους και η ιδέα ότι οι άνδρες θέλουν σεξ και οι γυναίκες απλά "ενδίδουν" σε αυτό, εξακολουθεί να είναι μια πολύ ισχυρή αλληγορία - έχει τεράστια, μακρά πολιτιστική και θρησκευτική ιστορία», είπε ο καθηγητής Lumby. «Οι νεαρές γυναίκες δέχονται ισχυρά κοινωνικά μηνύματα που τους λένε ότι είναι δευτερεύοντα σεξουαλικά όντα, ότι ο πρωταρχικός λόγος για να κάνουν σεξ οι γυναίκες είναι για να εξασφαλίσουν έναν άνδρα, για οικονομική ασφάλεια και για να κάνουν μωρά - όχι για ευχαρίστηση».

Ένα άλλο επιχείρημα κατά της διδασκαλίας της ευχαρίστησης -και μάλιστα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και της εκπαίδευσης στις προσωπικές σχέσεις γενικά- προέρχεται από τις διάφορες θρησκευτικές και πολιτιστικές οργανώσεις. Τον Μάιο, εκατοντάδες γονείς συγκεντρώθηκαν έξω από το γυμνάσιο του Τορόντο για να διαμαρτυρηθούν για το νέο πρόγραμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στην καναδική επαρχία (που είχε αναθεωρηθεί για να περιλαμβάνει το θέμα της συναίνεσης, της έκφρασης του φύλου και του αυνανισμού). Πολλοί από αυτούς ισχυρίζονταν ότι οι διδασκαλίες του δεν ευθυγραμμίζονταν με τις θρησκευτικές αξίες τους. Ο αιδεσιμότατος Charles McVety, ένας Ευαγγελιστής ιερέας, καταδίκασε το πρόγραμμα ως «σεξουαλικά τολμηρής και ριζοσπαστικής σκέψης» και μια μορφή κατήχησης, ενώ ο Feras Marish, ένας μουσουλμάνος μετανάστης από το Κουβέιτ, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι, στην κοινότητά του, το σεξ εκτός γάμου ήταν παρακινδυνευμένο, «αλλά τώρα, ξαφνικά, προωθείται έντονα από τα σχολεία». Παρόμοιες συμπεριφορές έχουν καταγραφεί στην Αυστραλία.

Αλλά η καθηγήτρια Rasmussen πιστεύει ότι είναι σημαντικό για τη σεξουαλική εκπαίδευση να εξερευνά διαφορετικές πολιτιστικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις όταν πρόκειται για την ευχαρίστηση και τη σεξουαλικότητα. «Δεν θέλω να αποκλείσουμε τις συζητήσεις για την πολιτιστική και θρησκευτική διαφορά από τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση», είπε. «Νομίζω ότι πρέπει να βρούμε τρόπους να κάνουμε συζητήσεις που θα μπορέσουν να ενσωματώσουν ουσιαστικά αυτού του είδους τα πράγματα και να είμαστε σε θέση να ακούσουμε διαφορετικές οπτικές. Πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι σκέψης για τη σεξουαλική ικανοποίηση και πως δεν είναι όλοι το ίδιο».

Στο μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πρέπει να συμπεριληφθεί το θέμα του αυνανισμού και να ενθαρρύνονται οι νέοι άνθρωποι να εξερευνήσουν τη σχέση με τον εαυτό τους. «Δεν θα ήταν υπέροχο εάν μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερες συζητήσεις για πράγματα όπως ο αυνανισμός στο σχολείο, που αφορά νέους ανθρώπους με ή χωρίς αναπηρίες και να μαθαίναμε για το σώμα μας;», ρώτησε η καθηγήτρια Rasmussen.

Για τη Nina Funnell, η εκπαίδευση των φοιτητών για το σεξ, την ευχαρίστηση και τη συναίνεση είναι σαν να παρακολουθείς να ανάβει ένα φως. «Ένα από τα βασικά πράγματα που λένε οι φοιτητές μας είναι ότι "αυτό είναι υπέροχο, αλλά εύχομαι να είχα αυτές τις πληροφορίες πολύ νωρίτερα στη ζωή μου"», είπε η Funnell. «Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα - πρέπει να είναι υποχρεωτική. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κάθε νεαρό άτομο έχει πρόσβαση στη σωστή σεξουαλική εκπαίδευση, αλλά δυστυχώς, προς το παρόν, αυτό δεν συμβαίνει».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.