Ο Μπαμπάς μου ήταν ο Timothy Leary, Εμβληματική Μορφή των Ναρκωτικών τη Δεκαετία του '60

Τι θα έκανες αν ο Richard Νixon (37ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, από το 1969 έως το 1974) αποκαλούσε τον πατέρα σου τον «πιο επικίνδυνο άνθρωπο στην Αμερική»; Δύσκολη ερώτηση, αλλά είναι μία από τις πολλές που κατάτρεχαν τον Zach Leary, 49 ετών πια, καθώς μεγάλωνε στη «σκιά» του μπαμπά του, Timothy Leary (γνωστού και ως “Pied Piper of the psychedelic 60s”).

Με τα χρόνια, προσπάθησε να ξεφύγει από τη βαριά κληρονομιά του πατέρα του και να χαράξει το δικό του μονοπάτι. Δεν ήταν εύκολο: ο Leary Sr. υπήρξε έμπνευση για τους Beatles, απολύθηκε από το Χάρβαρντ επειδή έδινε σε φοιτητές LSD και ψιλοκυβίνη, ίδρυσε ένα πειραματικο ψυχεδελικό κοινόβιο και αργότερα φυλακίστηκε για κατοχή χόρτου, δραπέτευσε από τη φυλακή σκαρφαλώνοντας έναν τοίχο και έζησε ως φυγάς.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε το acid σε ηλικία 14 ετών, ο Zach ακολούθησε καριέρα στη διαφήμιση και έγινε επιτυχημένο στέλεχος ψηφιακού μάρκετινγκ, συνεργαζόμενος με μεγάλες μάρκες όπως η Apple και ροκ συγκροτήματα όπως οι U2, Depeche Mode και Coldplay. Ωστόσο, όλα αυτά δεν του προσέφεραν όσα αναζητούσαν και έπεσε στα ναρκωτικά. Μετά από αρκετά χαοτικά χρόνια, κατάφερε να είναι ξανά νηφάλιος και δεν άγγιξε ψυχεδελικά για χρόνια. Υπό την πνευματική καθοδήγηση του Ram Dass, ενός από τους πιο διάσημους γιόγκι της Δύσης και προσωπικού φίλου του πατέρα του, ο Zach άρχισε να εκπαιδεύεται ως ψυχεδελικός συντονιστής.

Σήμερα, παράλληλα με μια πρωινή ρουτίνα που περιλαμβάνει ψαλμωδίες για τον Χάνουμαν, τον θεό-μαϊμού του ινδουισμού, για εννέα λεπτά κάθε μέρα, είναι υπεύθυνος του MAPS Podcast με θέμα τα ψυχεδελικά, μετά την επιτυχία του δικού του, “It's All Happening”, και κάνει ένα διαδικτυακό εκπαιδευτικό μάθημα για τα ψυχεδελικά. Το πρώτο του βιβλίο, “Your Extraordinary Mind – Psychedelics in the 21st Century and How to Use Them” θα κυκλοφορήσει από την SoundsTrue φέτος.

Συναντηθήκαμε στην Τζαμάικα όπου συντονίζει τα «τριπ» με μανιτάρια στο Evolution Retreats, ένα θέρετρο όπου, κατά σύμπτωση, σύχναζε ως παιδί με την οικογένειά του. Ο πατέρας του θα το ενέκρινε.

VICE: Τα ψυχεδελικά θα σώσουν την ανθρωπότητα από την απληστία, τη λαιμαργία και τη νωθρότητα;
Zach Leary: Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων - έτσι δεν είναι; Όταν με ρωτούν αν ο Trump πρέπει να κάνει MDMA ή ψιλοκυβίνη, απαντώ «Θα τον άλλαζε;». Όχι, δεν νομίζω. Κάποιος σαν κι αυτόν έχει ξεφύγει και μάλλον θα τον έκανε να ερωτευτεί ακόμη περισσότερο τις μαλακίες του. Αλλά τους περισσότερους σίγουρα δεν θα τους έβλαπτε.

Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του σύγχρονου ψυχεδελικού κινήματος είναι ότι οι άνθρωποι που δεν πίστευαν ποτέ ότι θα τριπάρουν, τριπάρουν. Ακόμα και πριν από πέντε χρόνια, η φάση ήταν περιορισμένη. Πλησιάζουμε όμως σε ένα οριακό σημείο – άτομα από πολλά διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά και πολιτικά υπόβαθρα βιώνουν θετικές εμπειρίες με ψυχεδελικά. Έχουν τη δυνατότητα να σώσουν τον κόσμο από τον κύκλο απληστίας. Τώρα είμαστε στο χάος πριν την ηρεμία.

Άρα, ο μπαμπάς σου πυροδότησε πραγματικά ένα εκατομμύριο τριπ και άλλαξε την ιστορία με το μάντρα του “turn on, tune in and drop out”;
Τέτοιοι άνθρωποι βγαίνουν μια φορά στα εκατό χρόνια. Ήταν πρωτοπόρος. Οι περισσότεροι δεν άντεξαν να διώκονται. Πέρασε τέσσερα χρόνια στη φυλακή για τις ιδέες του. Φαίνεται σαν ψέμα. Αλλά τα έκανε όλα: είμαι απίστευτα περήφανος.

Πώς άρχισες εσύ τη χρήση;
Δούλευα στο ψηφιακό μάρκετινγκ και τη διαφήμιση για 13 χρόνια. Η λογική ήταν να προσπαθήσω να απομακρυνθώ όσο το δυνατόν περισσότερο από την κληρονομιά του πατέρα μου. Χρειαζόμουν τη δική μου ταυτότητα, έπρεπε να μάθω ποιος ήμουν και σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η απάντηση: έκανα λάθος. Έπαθα συναισθηματικό και πνευματικό burnout. Δεν ήμουν δοσμένος σε αυτό. Μια μέρα, βρέθηκα στο σαλόνι του Ram Dass και είχα ένα όραμα για τον εαυτό μου στα 80 μου και φοβήθηκα ότι θα ξυπνήσω και θα αναρωτιέμαι πού πήγε η ζωή μου. Είχα μια λαχτάρα για περισσότερη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Έτσι επέστρεψα στο πνευματικό μονοπάτι: έκανα γιόγκα και διαλογισμό και πειραματίστηκα με ψυχεδελικά.

Και τώρα είσαι συντονιστής τριπαρίσματος. Πώς έγινες ψυχεδελικός συντονιστής;
Με κάλεσαν διάφοροι άνθρωποι να τους βοηθήσω σε τριπ στο Λος Άντζελες. Αναγνώρισαν ότι μπορεί να ήμουν καλός σε αυτό. Και σύντομα άρχισα να το βλέπω σοβαρά, βρήκα πολλούς μέντορες και μπήκα στη φάση. Είναι απίστευτα ικανοποιητικό να βοηθάς τους ανθρώπους να αφυπνιστούν με τον δικό τους τρόπο –από τη θλίψη, την απώλεια, την κρίση μέσης ηλικίας και την πνευματική χρεοκοπία– και να βρουν τη σπίθα που οδηγεί προς πιο ικανοποιητικές ζωές. Έχω δει αμέτρητες τέτοιες μεταμορφώσεις, ακόμη και μετά από μία ή δύο μόνο συνεδρίες ψυχεδελικά υποβοηθούμενης θεραπείας. Οι άνθρωποι αποκτούν καινούργιο πάθος για τη ζωή.

Τι θα έλεγε ο πατέρας σου αν σε έβλεπε τώρα;
Νομίζω ότι θα ενθουσιαζόταν. Έχω δουλέψει με αρκετούς ανθρώπους πια που νιώθουν πραγματικά ότι τους βοήθησα μέσω της ψυχεδελικής ιατρικής, τα τελευταία επτά χρόνια.

Και πότε ξεκίνησες τα ψυχεδελικά τριπ;
Δεν θυμάμαι το πρώτο τριπάκι. Αλλά είχε κάποια σχέση με τους Grateful Dead και ήμουν γύρω στα 14. Ήμουν Deadhead από το 1987 έως το 1995. Κάποια στιγμή λεγόταν ότι οι Grateful Dead έλεγχαν το 50% της προμήθειας LSD της Αμερικής. Κάναμε παρέα στα live και παίρναμε acid.

Προς μεγάλη έκπληξη του κόσμου, ο πατέρας μου δεν ήταν υπέρ του να πάρω τόσο μικρός. Με κάθισε και είπε: «Πρέπει να περιμένεις, εμπιστέψου με». Δεν περίμενα. Έπειτα, όταν ήμουν 16 ή 17 ετών, έγινε μεγάλος μέντορας και με συμβούλεψε πώς να τα παίρνω με σύνεση και προσοχή. Σύντομα έκανα μερικές εκατοντάδες τριπάκια. 

Αλλά μετά τι έγινε;
Μέσα από τη θλίψη, το τραύμα και το ότι δεν ήμουν διατεθειμένος να αντιμετωπίσω ό,τι κουβαλούσα, απέκτησα βαρύ εθισμό στα οπιούχα: βρέθηκα στους δρόμους του Λος Άντζελες, σε φυλακές. Ήμουν τελειωμένο πρεζάκι στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000. Δεν ήθελα να ζήσω, μα ούτε ήθελα να πεθάνω. Όταν ακούω αυτές τις ιστορίες για την ιμπογκαϊνη, λέω μακάρι να το ήξερα πριν από 20 χρόνια. Αλλά κάπως τα κατάφερα και καθάρισα, πέρασα πολύ χρόνο στην Ινδία και βυθίστηκα πραγματικά στις ανατολικές παραδόσεις, όπως η γιόγκα και ο διαλογισμός.

Τι μπορούν λοιπόν να μάθουν οι επίδοξοι χρήστες από τις περιπέτειές σου;
Λοιπόν, όταν ξανάρχισα τα ψυχεδελικά μετά από εννέα χρόνια, θεώρησα ότι τα ενσωμάτωσα στην πνευματική μου πρακτική. Έχει να κάνει με το να έχεις ένα σύστημα που μπορεί να σε κρατάει μόλις τελειώσει η επίδραση του ναρκωτικού, ώστε να μην καταλήξεις σε μια συνεχή αναζήτηση για να νιώσεις καλά, να θες να τριπάρεις κάθε δυο εβδομάδες. 

Αν οι άνθρωποι αλλάζουν πραγματικά γνώμη για τα ψυχεδελικά, ποιο είναι το μέλλον για το μοντέλο ψυχιατρικής περίθαλψης των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών;
Θέλω να πιστεύω ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες. Υπάρχει εθνική οργή για τη συνεχιζόμενη κρίση οπιοειδών και τις τιμές των συνταγογραφούμενων φαρμάκων, ενώ το βασικό σύστημα υποστήριξης ψυχικής υγείας, απογοητεύει τον λαό. Η επανάσταση της ψυχικής υγείας έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα ψυχεδελικά.

Αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να μην αντικαταστήσουμε ένα σύστημα με ένα παρόμοιο. Αν το μέλλον των ψυχεδελικών είναι να πηγαίνεις στο γραφείο ενός ψυχολόγου και να μιλάς για τα προβλήματα ψυχικής υγείας  που αντιμετωπίζεις και να ξαπλώνεις στον καναπέ και να παίρνεις το φάρμακο– μια χαρά, αλλά κάτι χάνεται.

Η ιατρικοποίηση που συμβαίνει στα ψυχεδελικά και η δημιουργία μιας κλινικής κουλτούρας κορπορατισμού-ψυχεδέλειας, αφαιρεί το μυστικιστικό στοιχείο. Υπάρχει μια κάποια στειρότητα. Η καρδιά αναζητά κάτι λίγο πιο εσωτερικό: να απευθυνθεί στο μυαλό, το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα.

Περισσότερα από το VICE

Ο Ψυχίατρος που Δουλεύει στη Μεγαλύτερη Φυλακή της Νότιας Ασίας

«Με Έβαζε στα Πόδια του και με Έπιανε στα Μπούτια» - Γυναίκες Θυμούνται την Πρώτη Σεξουαλική Παρενόχληση

Γιατί Αποκαλούμε «Μαϊμού» τις Απομιμήσεις Γνωστών Προϊόντων;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.