Οι Ουκρανοί Ξαναχτίζουν τις Ζωές τους στη «Σκιά» του Πολέμου

Λίγες ώρες αφότου η Ρωσία ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας πριν από περίπου έναν χρόνο, η εικόνα ήταν πως το Κίεβο, η ουκρανική πρωτεύουσα, θα μπορούσε να πέσει μέσα σε λίγες μέρες. Οι πολίτες άρχισαν αμέσως να φεύγουν κατά δεκάδες χιλιάδες, ενώ άλλοι πήραν τα όπλα για να τα χρησιμοποιήσουν στην άμυνα της πόλης. Η εικόνα των ρωσικών τανκ στους δρόμους της πόλης ήταν κάτι που απασχολούσε άπαντες.

Αλλά οι Ρώσοι δεν θα έφταναν πέρα από το ήσυχο προάστιο Ιρπίν, βορειοδυτικά της πόλης.

«Οι Ρώσοι βομβάρδισαν από εκείνη την πλευρά και οι Ουκρανοί από την άλλη», λέει ο 66χρονος κάτοικος του Irpin, Sergiy, με τα χέρια του να δείχνουν προς τις δύο κατευθύνσεις, καθώς στεκόταν στη μέση των πανύψηλων πολυκατοικιών που είχαν καταστραφεί μερικώς από τις μάχες.

Όπως και οι άλλοι 60.000 κάτοικοι του Ιρπίν, ο Sergiy έφυγε με την οικογένειά του στις αρχές Μαρτίου, μια εβδομάδα μετά την έναρξη του πολέμου. Οι εικόνες χιλιάδων αμάχων που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από το Ιρπίν μέσω μιας κατεστραμμένης γέφυρας προκάλεσαν παγκόσμιο σοκ.

Η Ρωσία ήθελε να κατακτήσει το Κίεβο, αλλά οι ουκρανικές δυνάμεις αντέδρασαν με σκληρές μάχες. Ο Sergiy, ο οποίος έδωσε μόνο το μικρό του όνομα, όπως και άλλοι με τους οποίους μιλήσαμε, παρακολουθούσε τις ειδήσεις καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις σημείωναν εκπληκτικές νίκες. Ώσπου στα τέλη Μαρτίου νίκησαν τους Ρώσους, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τα σχέδια για την κατάληψη της πρωτεύουσας.

Τον Αύγουστο, ο Sergiy επέστρεψε στο διαμέρισμά του, αλλά οι περισσότεροι από τους γείτονές του όχι, καθώς στα σπίτια τους λείπουν ακόμα παράθυρα ή έχουν πάρα πολλές ζημιές που δεν μπορούν να επιδιορθωθούν. 

Βρήκαμε τον Sergiy να χαιρετά τη Zoya, μία από τις λίγες γειτόνισσες που επέστρεψαν, στον δρόμο για το παντοπωλείο. Ενώ κάποιοι επιστρέφουν, η περιοχή εξακολουθεί να μη δίνει την αίσθηση κοινότητας που είχαν συνηθίσει οι κάτοικοί της πριν από τη ρωσική εισβολή.

«Η ζωή δεν είναι όπως πριν από τον πόλεμο. Ζούσαμε, είχαμε δουλειά και ήταν σταθερή», είπε. «Είναι σαν να έχει κοπεί η ζωή».

Σε όλη την περιοχή οι εργάτες στρώνουν πάνω από σημάδια από βλήματα, τόσο στους δρόμους όσο και σε κτίρια, και αντικαθιστούν παράθυρα και στέγες που καταστράφηκαν στις μάχες. Πινακίδες με κωδικούς QR που μπορούν να σαρώσουν για να δωρίσουν στις προσπάθειες ανακατασκευής κρέμονται από κατεστραμμένα μπαλκόνια.

Η ουκρανική κυβέρνηση, με τη βοήθεια διεθνών μη κυβερνητικών οργανώσεων, έχει βοηθήσει τους ανθρώπους στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της γειτονικής Μπούτσα, να προσπαθήσουν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, παρά τον πόλεμο που μαίνεται σε άλλες περιοχές της χώρας. Στην Μπούτσα έγινε σφαγή Ουκρανών αμάχων και αιχμαλώτων από τις ρωσικές δυνάμεις, αποδείξεις για την οποία προέκυψαν μετά την αποχώρησή τους από την περιοχή, και είναι βαριά για τους ανθρώπους που επέστρεψαν.

«Επισκευάζουμε για τα παιδιά μας και τους ηλικιωμένους που επέστρεψαν, πρέπει να καταλάβουν ότι μπορούν να έχουν ιατρική υποστήριξη, πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, και μια κανονική ζωή», δήλωσε ο αντιδήμαρχος της Μπούτσα, Sergiy Shepetk. «Πρέπει να καταλάβουν ότι ενώ οι δικοί τους είναι πρώτη γραμμή, μπορούν να έχουν μια κανονική ζωή εδώ».

Εκτιμά ότι το 90% των κατοίκων της πόλης είχαν επιστρέψει τους τελευταίους μήνες. Αλλά οι προσπάθειες ανοικοδόμησης ήταν ακόμα στα μισά - και ούτε.

«Όλοι οι πολίτες στην Μπούτσα -και στην Ουκρανία- περιμένουν το τέλος του πολέμου. Οι ρωσικές δυνάμεις πρέπει να φύγουν από τη χώρα μας και μόνο τότε μπορούμε να αρχίσουμε να επισκευάζουμε τα πάντα», λέει ο αντιδήμαρχος.

Στην κάποτε κατοικημένη οδό Vokzalna στην Μπούτσα, η οποία κατά τη διάρκεια της επίθεσης στο Κίεβο έγινε «νεκροταφείο» για τα ρωσικά τεθωρακισμένα και συμβόλιζε τη συντριπτική τους ήττα, δεκάδες εργάτες και στις δύο πλευρές του δρόμου έπαιρναν εντολές από εργολάβους, ενώ άλλοι εκμεταλλεύονταν το σύντομο μεσημεριανό τους διάλειμμα για να υπνάκο κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο.

Ένας επισκευαστής στεγών, ο Dmytro, μας είπε ότι η δουλειά είναι ασταμάτητη. Υπολογίζει ότι θα χρειαστούν πέντε χρόνια για να ανοικοδομηθεί πλήρως η περιοχή και να γίνει όπως ήταν πριν ξεκινήσει ο πόλεμος.

Όπως πολλοί από τους εργάτες εδώ, ο Dmytro είναι από τη δυτική Ουκρανία, η οποία έχει δει πολύ λιγότερες μάχες από την ανατολική. Εκτιμά ότι θα περάσουν πέντε χρόνια μέχρι να αποκατασταθούν πλήρως πόλεις όπως η Μπούτσα και το Ίρπιν. Ωστόσο, είπε ότι η τεράστια προσπάθεια είναι δυνατή εάν οι Ουκρανοί συνεργαστούν.

Στο Ιρπίν, ο Valeriy, 59 ετών, ήταν εμφανώς ταραγμένος καθώς περιέγραφε το σοκ του κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών εκείνου του πολέμου, όταν οι γυναίκες και τα παιδιά της οικογένειάς του έφυγαν από την Ουκρανία. Αλλά αυτός και ο γιος του, στους οποίους απαγορεύτηκε να φύγουν λόγω έκτακτης εθνικής συνθήκης, παρέμειναν.

Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ, οι σκέψεις του Valeriy συχνά παρασύρονται 180 χιλιόμετρα βόρεια στα σύνορα της Ουκρανίας με τη Λευκορωσία, στενό σύμμαχο της Ρωσίας και απ’ όπου η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή της. Όλοι αναζητούν ενδείξεις συγκέντρωσης στρατευμάτων. «Οι Ρώσοι μπορούν να έρθουν και να ξανακάνουν τα ίδια».

Αλλά αυτό δεν πρόκειται να εμποδίσει τον ίδιο και τους γείτονές του να προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν ό,τι μπορούν όπως ήταν πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022.

«Η ζωή συνεχίζεται, τι να κάνουμε», είπε. «Πρέπει να ζήσουμε».

Περισσότερα από το VICE

Βάλαμε τα Μέσα Μεταφοράς της Πόλης στη Σειρά: Από το Χειρότερο στο Λιγότερο Κακό

«Σε Κάθε Πόλη Υπάρχει Έλληνας» - Η Μαρία Είναι Solo Traveler και Έχει Πάει σε 65 Χώρες

Φωτογραφίες από μια Λέσχη Πυγμαχίας στη Μέση του Πουθενά

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.