To Ξύλο που Ρίχνεις στο Παιδί σου «για να Μάθει» Δεν Βγήκε από τον Παράδεισο

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Tonic.

Όλοι έχουμε υπάρξει στο παρελθόν τερατάκια που δεν κάθονταν καλά. Οι γονείς μας μπορεί να επέλεγαν διαφορετικές μορφές πειθαρχίας κατά καιρούς, αλλά ο πόνος από ξυλιές ή σφαλιάρες, είναι κάτι που πολλοί από μας θυμόμαστε ως αντίδραση, όταν παραφερόμασταν.

Οι περισσότεροι ψυχολόγοι και γιατροί συμφωνούν ότι το ξύλο μπορεί να αφήσει τραύματα – και όχι μόνο σωματικά. Τα παιδιά που τρώνε ξύλο είναι πιο πιθανό να γίνουν ακόμη πιο αντιδραστικά, σύμφωνα με έρευνες. Μπορεί να δημιουργηθεί απόσταση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά. Επίσης, τα παιδιά ενδέχεται να μπερδεύουν τα όρια ανάμεσα στην αγάπη και τη σωματική επιθετικότητα, όταν ενηλικιωθούν, λέει ο Jeff Temple, καθηγητής ψυχιατρικής στο Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Γκάλβεστον.

Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ιατρική επιθεώρηση Journal of Pediatrics, η ομάδα του Temple διαπίστωσε ότι τα άτομα που έτρωγαν ξύλο ως παιδιά είχαν 1,3 φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι επιθετικοί απέναντι σε μελλοντικούς συντρόφους. «Δεν θα διαιωνίσει τη βία ο κάθε ένας που έτρωγε μερικές ξυλιές», λέει ο Temple. «Αλλά νομίζω ότι είναι λίγο πιο έτοιμοι αυτοί οι άνθρωποι να δουν τη βία ως τρόπο επίλυσης των συγκρούσεων».

Μάλιστα, έρευνες δείχνουν συστηματικά ότι ενήλικες που τους τις «έβρεχαν», όταν ήταν παιδιά, είναι πιο πιθανό να αποκτήσουν ποικιλία προβλημάτων υγείας, από άγχος και κατάθλιψη μέχρι κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών. Το χρόνιο στρες από τις τιμωρίες της παιδικής ηλικίας μπορεί να επηρεάσει και τη σωματική υγεία στην ενήλικη ζωή, δημιουργώντας μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιακές ασθένειες, αρθρίτιδα και παχυσαρκία.

«Το να στις έβρεχαν φαίνεται ως εμπειρία παρόμοια με τη σωματική κακοποίηση», λέει η Tracie Afifi, ψυχίατρος επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα στον Καναδά, που πρόσφατα ηγήθηκε μιας μεγάλης μελέτης που επιβεβαιώνει τις διαρκείς επιπτώσεις του να χρησιμοποιείς το ξύλο ως μέσο πειθαρχίας. «Η διαφορά μιας ξυλιάς με την κακοποίηση είναι μια γκρίζα ζώνη. Γι’ αυτό είναι τόσο ανησυχητικό», λέει.

Το ότι η σωματική τιμωρία είναι νόμιμη στον Καναδά και τις ΗΠΑ δεν βοηθάει. Αν και 53 χώρες έχουν απαγορεύσει ρητά την πρακτική, εξακολουθεί να είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Για πολλούς είναι η νόρμα, όπως τη δίδαξαν οι γονείς και οι παππούδες. Μάλιστα, σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ, οι δάσκαλοι των δημοσίων σχολείων επιτρέπεται να χτυπάνε τους μαθητές, για να διορθώσουν ή να τιμωρήσουν τη συμπεριφορά τους.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι γονείς που ρίχνουν ξυλιές στα παιδιά τους ή που είναι ακόμη υπέρ αυτού του μέτρου είναι κακοί γονείς, λέει η Afifi. Οι περισσότεροι είναι απασχολημένοι και αγχωμένοι, σκληροί τη μια μέρα και επιεικείς την άλλη. «Μάλλον νόμιζαν πως έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, για να πειθαρχήσουν τα παιδιά τους».

«Και τι έγινε, αν έφαγα μερικές ξυλιές ως παιδί; Μια χαρά βγήκα», μπορεί να σκέφτεσαι. Όντως, μάλλον είσαι μια χαρά. «Οι περισσότεροι δεν θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις», λέει ο Temple. Είναι πιο πιθανό να βιώσεις προβλήματα, αν στις έβρεχαν, όταν ήσουν παιδί, αλλά δεν σημαίνει ότι το μέλλον σου έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα.

[VICE Video] Παιδιά Προς Πώληση

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αν όμως νιώθεις ότι υπάρχουν κάποιες συνέπειες στη ζωή σου, είναι καλό να τις αναγνωρίσεις και να τις συζητήσεις με κάποιον ειδικό, αντί να υποβιβάζεις τις επιπτώσεις, λέει ο Temple. «Όταν είσαι σε αυτό το στάδιο, το να συνειδητοποιείς ότι ήταν όντως αίσχος και ότι υπάρχουν κάποιες αρνητικές επιπτώσεις, σημαίνει ότι μπορείς να ξεκινήσεις να τις διαχειρίζεσαι».

Κάποιοι, όμως, δεν έχουν πειστεί για τις αρνητικές επιπτώσεις. Μια μικρή ομάδα γιατρών και ερευνητών συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι οι ξυλιές είναι ευεργετικές – ή τουλάχιστον ότι οι επιπτώσεις του στην ενήλικη ζωή έχουν παρουσιαστεί μεγαλοποιημένες. Αυτό, επειδή το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι επιστήμονες είναι να συγκρίνουν αναδρομικά αυτό που συμβαίνει στα παιδιά που τιμωρούνταν, με αυτά που δεν τιμωρούνταν - και τα παιδιά που έχουν φάει ξυλιές μπορεί να είναι πιο δύσκολα ή ατίθασα, εξαρχής. «Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που περνούν ένα βράδυ στο νοσοκομείο, κατά μέσο όρο, έχουν χειρότερη υγεία από τους υπόλοιπους, όταν βγαίνουν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χειροτέρεψαν εξαιτίας του νοσοκομείου», λέει ο Robert Larzelere, ψυχολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα.

Οι λόγοι των γονιών επίσης για τις ξυλιές μπορεί να κάνουν διαφορά, λέει ο Larzelere. «Όπως με όλες τις τακτικές πειθαρχίας, εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιείται, πότε και πόσο έντονα ή συχνά εφαρμόζεται».

Αλλά για όποιον λόγο και αν διαλέξουν οι γονείς να ρίξουν ξυλιές, υπάρχουν υπερβολικά πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι πρόκειται πιθανότατα για μια αναποτελεσματική τεχνική. «Δεν υπάρχει κάτι θετικό, οποιαδήποτε στιγμή», λέει η Elizabeth Gershoff, αναπτυξιακή ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν. Οι ξυλιές δεν κάνουν τα παιδιά υπάκουα, ούτε καν βραχυπρόθεσμα, λέει.

Αντί για ξυλιές, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, ενθαρρύνει τους γονείς να διδάσκουν στα παιδιά γιατί μια συμπεριφορά δεν είναι σωστή και να χρησιμοποιούν μη σωματικού τύπου πειθαρχίες, όπως να στερούν προνόμια των παιδιών για ένα διάστημα.

«Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα επιχείρημα υπέρ του να ρίχνεις ξυλιές. Τα δεδομένα είναι πολύ ξεκάθαρα», λέει η Gershoff. Όταν η Gershoff και άλλοι επιστήμονες έκαναν έρευνα πριν από λίγο καιρό σε περισσότερους από 12.000 μαθητές, χρησιμοποίησαν μια στατιστική μέθοδο, για να βρουν τις διαφορές που μπορεί να επηρέαζαν τις εμπειρίες τους, όπως το εισόδημα των γονιών, το επίπεδο εκπαίδευσης, την οικογενειακή κατάσταση, την ανασφάλεια για το φαγητό, την πίστη, τη φυλή, την εθνικότητα και το αν ήταν μετανάστες. Ακόμη και όταν όλοι αυτοί οι παράγοντες ήταν διαφορετικοί, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι και πάλι οι ξυλιές ήταν αυτό που οδήγησε σε προβλήματα συμπεριφοράς και ψυχικής υγείας αργότερα.

«Νομίζω ότι είναι καιρός να αποφασίσουμε συνειδητά να σταματήσουμε να το κάνουμε στην επόμενη γενιά παιδιών», λέει η Gershoff. «Είναι λάθος να χτυπάς τους άλλους, ιδίως τους πιο μικρούς της κοινωνίας, που εξαρτώνται από μας».

Αν έφτασες αλώβητος στην ενηλικίωση από τις συνέπειες του χεριού ενός γονιού στον ποπό σου, είσαι πολύ τυχερός, λέει. Ενδεχομένως οι γονείς σου να κάπνιζαν και μπροστά σου ή να μην σου έβαζαν ζώνη στο αυτοκίνητο, αλλά τώρα ξέρουμε πως όλα αυτά είναι λάθος.

Περισσότερα από το VICE

Ο Φώτης Σεργουλόπουλος Θεωρεί Ρατσιστική την Ατάκα «Δεν με Ενδιαφέρει τι Κάνεις στο Κρεβάτι σου, Αρκεί να μην Προκαλείς»

Έτσι (Αφόρητη) Είναι Αναλυτικά η Ζωή με τον Κατώτατο Μισθό στην Ελλάδα

H Άνοδος και η Πτώση του Nokia 3310, του πιο Διασκεδαστικού Τηλεφώνου που Έχει Υπάρξει