Ένα Μάτσο Ανόητοι Τραγελαφικοί

​

Συγκινούμαι από τις προσπάθειες των ξένων Μέσων Ενημέρωσης να παρουσιάσουν τις ευκαιρίες στην Ελλάδα, ότι η Αθήνα είναι μια υπεργαμάτη πόλη, ότι οι επενδύσεις συρρέουν, ότι οι Έλληνες τελικά δεν είναι και τόσο κακοί όσο πίστευαν τα προηγούμενα χρόνια.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει πραγματικά σε αυτή τη χώρα. Ας δούμε τι ανεχόμαστε μέρα με τη μέρα, χωρίς κανέναν συναισθηματισμό, μόνο παρουσιάζοντας στοιχεία.

​Σήμερα το πρωί, την ημέρα του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου, ο υφυπουργός Παιδείας ​δήλωσε στη βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη «Θέλεις Κασιδιάρη λοιπόν, αλλά εγώ δεν θα γίνω».

Ο υπουργός Παιδείας δεν ειδοποιήθηκε για να παραστεί στη δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου. Τα πήρε στο κρανίο και διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ). Μετά από ορισμένες μέρες ​έβγαλε το συμπέρασμα ότι για το όλο ζήτημα ευθύνεται ο ίδιος.

Αστυνομικοί ​μπούκαραν σε δημοτικό στον Πειραιά, ψάχνοντας για τον δήθεν «θύτη» ενός παιδικού τσακωμού. Μάλιστα απείλησαν και την διευθύντρια να τη συλλάβουν, όταν εκείνη διαμαρτυρήθηκε.

Λίγες μέρες πριν ​απορρίφθηκε η ένσταση για το εξευτελιστικά μικρό πρόστιμο που έβαλε το ΕΣΡ για τα ομοφοβικά, ρατσιστικά σχόλια του Βερύκιου εναντίον του Αύγουστου Κορτώ. Μάλιστα το ΕΣΡ έκρινε ότι στη συγκεκριμένη εκπομπή δεν ενθαρρύνθηκε ο εξευτελισμός ή η κοινωνική απομόνωση του αιτούντος λόγω του γενετήσιου προσανατολισμού του. Θυμίζω ότι ο Βερύκιος έλεγε στο ραδιόφωνο:

Ήθελε και το δαχτυλάκι
​Η Παρθενοπόπη
​Η κυρά Αυγουστίνα.

Ο Ντινόπουλος πήγε στους πλημμυροπαθείς για να τους πει ότι ​δ​εν θα δικαιολογηθεί εκείνος για τα έργα του ΠαΣοΚ.

Στον ιππόδρομο στον Μαρκόπουλο οι άνθρωποι ​έχουν μετατρέψει τους στάβλους σε σπίτια διότι δεν έχουν άλλο μέρος να μείνουν.

Το περασμένο καλοκαίρι στην Ανδραβίδα ο εμπορικός σύλλογος έβγαλε μια ανακοίνωση όπου συστήνει στους μαγαζάτορες ​να μην εξυπηρετούν Ρομά.

Έχουμε στη Βουλή ένα ​δήθεν κόμμα, τα μέλη του οποίου είναι στη φυλακή – και μάλιστα οι ψηφοφόροι τους, τους φαίνεται ότι τους ψηφίζουν επειδή είναι σε απελπισία από τους υπόλοιπους κλέφτες πολιτικούς.

Τα μισά από τα ζητήματα που προανέφερα, είναι απόρροια της κατάρρευσης της παιδείας στη χώρα. Και δεν μιλάμε για το σύστημα παροχής πτυχίων, διότι η πλειονότητα των πρωταγωνιστών των ιστοριών ανήκουν στη δήθεν διανόηση της Ελλάδας. Είναι ξεκάθαρο ότι ένα μάτσο ανόητοι μας πρήζουν στην μπαρούφα, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως σωτήρες, ενώ επί τοις ουσίας είναι εκείνοι που σπέρνουν πανικό και θερίζουν κρίση.

Και μπροστά σε αυτή την κατάσταση τι κάνεις; Αν βγεις στο δρόμο, αν κάνεις κατάληψη, αν κάνεις αποχή, τότε θα χαρακτηριστείς ως τεμπέλης νεοέλληνας έφηβος που θέλει να κατακτήσει το μέλλον του δίχως κόπο. Αν δεν βγεις, θα σε χαρακτηρίσουν βολεμένο, κακομαθημένο τεμπέλη (ο χαρακτηρισμός «τεμπέλης» είναι αναπόφευκτος). Το χειρότερο όλων είναι ότι τα επίθετα θα προέλθουν από τα χείλη των σύγχρονων στοχαστών και από τους αρθρογράφους που τα παίζουν όλα για όλα στα κείμενά τους αυτό το διάστημα προκειμένου να πείσουν για την ανάγκη της δήθεν αλλαγής, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν θέλουν να αλλάξει.

Τα τελευταία χρόνια οι εκλογές κερδίζονται με διλήμματα, όπως με διλήμματα επιλύεται και κάθε άλλο κοινωνικό ζήτημα. Θες να κλείσεις τα πανεπιστήμια ή να πάρεις πτυχίο; Θες να πληρώσεις τον ΕΝΦΙΑ ή να πτωχεύσουμε; Θες ευρώ ή δραχμή; Θες το σύστημα ή το χάος;

Μέσα σε αυτά τα διλήμματα γεννήθηκε μια νέα γενιά ανθρώπων που έχει πάθει ανοσία στον φόβο. Έχει συνηθίσει να φοβάται ότι αν δεν κάνει αυτό που της λένε, θα συμβεί το ανεπανόρθωτο. Και όταν κάποιος συνηθίσει τον φόβο, όταν υπερβεί την έγνοια του θανάτου, τότε γίνεται απρόβλεπτος. Κι' όταν δεν έχει λάβει καμία σοβαρή Παιδεία, τότε γίνεται επικίνδυνος.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.