Δοκίμασα Πέντε Τακτικές για να Μην με Ενοχλούν οι Άνδρες στα Κλαμπ

Θα σας περιγράψω μια επώδυνα γνώριμη σκηνή (αν είσαι γυναίκα).

Είσαι σε ένα μπαρ, έχεις πιει τρία ποτά, περνάς ανάμεσα σε παρατημένα πλαστικά ποτηράκια και άντρες που νόμιζαν ότι ήταν καλή ιδέα να φορέσουν γιλέκο, όταν κάποιος με ανάσα που μυρίζει μπίρα σε πλησιάζει από πίσω. Αν είσαι τυχερή, δεν θα σε αγγίξει πριν σε χαιρετήσει. Το πιο πιθανό όμως είναι να τυλίξει το χέρι του γύρω από τη μέση σου. Αν είσαι πολύ τυχερή ο άντρας αυτός – του οποίου το πρόσωπο δεν έχεις δει ακόμα – θα τρίψει το πουλί του στη μέση σου. Έτσι στην ψύχρα.

Μπορείς φυσικά να απομακρυνθείς αλλά μερικές φορές ο τύπος είναι εξαιρετικά αισιόδοξος, από αυτούς που η απόρριψη τους ενθαρρύνει. Σε τέτοια περίπτωση, πώς μπορείς να γλιτώσεις γρήγορα; Πέρασα ένα βράδυ κάνοντας δοκιμές για να το ανακαλύψω.

Περίμενα αρκετά μέχρι να εμφανιστεί το σωστό άτομο για να το δοκιμάσω. Οι περισσότεροι ήταν πολύ κοντά στο σώμα μου για να δουν το πρόσωπό μου.

Απογοητευμένη αλλά απτόητη περίμενα την τέλεια ευκαιρία. Επιτέλους κάποιος με πλησίασε στην περιοχή των καπνιστών. Άρχισε να μου μιλάει, να σκύβει κοντά μου, να με κοιτάζει στα μάτια. Τον κοίταξα κι εγώ στα μάτια, κι έκανα μια γκριμάτσα. Σάστισε κάπως αλλά συνέχισε να μιλάει, μιλούσε και δεν σταματούσε. Δεν άλλαξα έκφραση για ένα λεπτό τουλάχιστον – που είναι πολύ αν έχεις πάρει τέτοια φάστα – και δεν κώλωσε. Στο τέλος ήρθε η φίλη μου κι αυτός έφυγε. Λειτούργησε λοιπόν; Με τη γκριμάτσα και το ότι δεν του είπα κουβέντα μάλλον κατάλαβε ότι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσει την κουβέντα.

Βαθμός : 6/10.

Πριν βγω, ρώτησα τον φίλο μου τι τον ξενέρωνε όταν την έπεφτε σε γκόμενες. «Όταν κάποια ήταν άρρωστη, δεν θέλω τα μικρόβια που έχεις στο στόμα σου». Λογικό. Έτσι όταν με πλησίασε κάποιος άρχισα να βήχω τρελά.

«Καλά είσαι;» με ρώτησε. «Θέλεις λίγο νερό ξερωγώ;»

«Είμαι πολύ άρρωστη αυτές τις μέρες»

«Τότε μάλλον έπρεπε να μείνεις σπίτι». Κι έφυγε.

Ήταν ευγενικός, με ρώτησε αν χρειαζόμουν κάτι – έτσι δεν ήταν άμεσο αποτέλεσμα αλλά πιάνει, ξεκάθαρα.

Βαθμός : 8/10

Αυτό ήταν από τα αγαπημένα μου. Απλό, αποτελεσματικό, καθαρτικό και πολύ γέλιο η φάση.

Πήγαινα στο μπαρ, ιδρωμένη και αναμαλλιασμένη πια, όταν – χωρίς προειδοποίηση – ένας τύπος άρχισε να τρίβεται πάνω μου. Όταν γύρισα να τον κοιτάξω χαμογέλασε και έσκυψε στο αυτί μου. Άνοιξα το στόμα μου και ούρλιαξα.

Συνοφρυώθηκε και ρώτησε αρκετά επιθετικά, «Τι έχεις, καλέ; Πας καλά;» Και συνέχισα να ουρλιάζω. Εγκατέλειψε σύντομα την προσπάθεια.

Βαθμός : 10/10

Όταν πέτυχα έναν πρώην μου είπε ότι θα έλεγαν ψέματα, αν τους ρωτούσα. Αλλά αν τους ρωτούσα πράγματα για το οικογενειακό ιστορικό τους, τα πενταετή τους σχέδια και πόσα παιδιά θέλουν, δεν θα το έβαζαν στα πόδια, όπως στις σειρές;

Δεν συνέβη. Είτε έλεγαν ψέματα είτε όχι, ήταν η λιγότερο αποτελεσματική τακτική και οδήγησε σε μερικές ενδιαφέρουσες συζητήσεις.

«Πρέπει να σε δει η μαμά μου. Αν δει πόσο με αγαπάς θα σε αγαπήσει».

Όταν ρώτησα κάποιον άλλον για παιδιά είπε, «Όσα μου δώσει ο Θεός».

Βαθμός: 2/10 για τη μέθοδο αλλά οι συζητήσεις ήταν δέκα στα δέκα

Παραδόξως αυτό λειτούργησε – αλλά νομίζω πως ο λόγος ήταν ότι ο τύπος που με προσέγγισε έδειξε σεβασμό. Άρχισε φιλικά, με ρώτησε πώς με λένε και από πού είμαι.

«Νικόλ, από Γουατεμάλα», είπα.

«Α, φοβερό! Πες μου για την κουλτούρα σας». Σε αυτή τη φάση αποδέχτηκε την πρόσκλησή που του έκανα -λέγοντας το όνομά μου- να πλησιάσει.

«Έχω αγόρι», είπα

«Α, τότε θα τα ψάξω στη Wikipedia». Κι έφυγε.

Βαθμός : 9/10

Συμπέρασμα: Όλο αυτό είχε μια δόση χιούμορ αλλά εν έτει 2019 ακόμα δεν μπορούμε να απολαύσουμε ένα βράδυ σε ένα κλαμπ χωρίς να μας την πέσουν και να μας χουφτώσουν.

Προκύπτει λοιπόν το θέμα της συναίνεσης στα κλαμπ: φαινομενικά κρυμμένο, λες και οι κανόνες είναι άλλοι άπαξ και πληρώσεις 5 λίρες είσοδο και σε τυφλώσει για λίγο το λέιζερ. Σαν να πρέπει να ειπωθεί ξανά ότι μια γυναίκα δεν ανταποκριθεί, μια καλή συμβουλή είναι να την αφήσεις ήσυχη.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Γιατί Έχουμε Σμήνη Παπαγάλων στην Ελλάδα;

Πήγαμε στην Επίδαυρο και Ακούσαμε την Όπερα που Έγραψε η Μόνικα

Τα Μπάνια του Λαού στη Θεσσαλονίκη