Έτσι η Μητέρα μου Εκδικήθηκε τον Άνδρα που Δολοφόνησε την Αδερφή μου

Στις 13 Αυγούστου 2004, μεταξύ 2:30 μμ και 3:00 μμ, οι κάτοικοι της φτωχογειτονιάς του Nagpur Kasturba Nagar, στη Maharashtra της Ινδίας, μαζεύτηκαν έξω από την αίθουσα 7 του δικαστηρίου του Nagpur όπου ο «τοπικός νταής» Akku Yadav θα εμφανιζόταν για ακρόαση εγγύησης.

Ο Yadav έφτασε, αλλά δεν βγήκε από την αίθουσα ζωντανός.

Η τρίτη σεζόν Murder in a Courtroom, της σειράς ντοκιμαντέρ Indian Predator, παραγωγής VICE Studios που προβάλλεται στο Netflix, ακολουθεί την πορεία που κατέληξε στο λιντσάρισμα του Yadav.

Η σειρά true crime γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Umesh Vinayak Kulkarni και αποτελεί μαρτυρία κατά μία έννοια των αφηγήσεων των κατοίκων του Kasturba Nagar, που επιβίωσαν από την τρομακτική ηγεμονία ενός γκάνγκστερ, κατά συρροή βιαστή και δολοφόνου, του Bharat Kalicharan Yadav. Η Resha Raut, αδελφή της Asha Bhagat, μιας γυναίκας που βρήκε φρικτό θάνατο και ακρωτηριάστηκε, επίσης εμφανίζεται στη σειρά και είναι μία από τους πολλούς που βίωσαν από πρώτο χέρι τη βία του Yadav.

«Όταν λέω τι συνέβη μου έρχεται να κλαίω», είπε στο VICE τηλεφωνικώς. «Φοβόμασταν κάθε ώρα και στιγμή. Τα παιδιά σταμάτησαν να πηγαίνουν σχολείο. Όπως πολλές γυναίκες, έτσι κι εγώ σταμάτησα να βγαίνω από το σπίτι. Δεν δεχτήκαμε ποτέ προτάσεις γάμου. Δεν έρχονταν συγγενείς, ούτε γίνονταν γιορτές. Λόγω του Akku. “Σάπιζε” τον κόσμο στο ξύλο, επειδή μπορούσε. Βίασε τρία κορίτσια και τη μητέρα τους. Κανείς δεν μπορούσε να τον εμποδίσει».

Η κάστα σίγουρα έπαιζε ρόλο στην ευκολία με την οποία ο Yadav, άνδρας ανώτερης κάστας, μπορούσε να διαπράξει εγκλήματα εις βάρος των κατοίκων του Kasturba Nagar, οι οποίοι ανήκαν κατά βάση στην κοινότητα Dalit, με λίγες συνέπειες. Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς που αποτελείται από τρία μέρη, ο Gendlal Srivastava, ένας από τους φίλους του Yadav, λέει ότι ο Yadav μετάνιωσε που σκότωσε τον φίλο του, τον Tiwari, γιατί είχε σκοτώσει κάποιον που ήταν από ανώτερη κάστα. Την άποψη αυτή υποστηρίζει η Cynthia Stephen, ερευνήτρια θεμάτων φύλων, ανάπτυξης και αντι-κάστας, η οποία αναρωτιέται «Υπάρχει γυναίκα μη Dalit που βίασε αυτός ο άνδρας»; O Rajesh Khandekar, ένας άλλος από τους φίλους του Yadav, αποπειράται να αντικρούσει αυτή την άποψη αργότερα, ισχυριζόμενος ότι ο Yadav δεν ήξερε και πολλά από κάστες.

Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ αν ο Yadav μετάνιωσε για τον φόνο του Tiwari, αλλά τον σκότωσε στη μέση του δρόμου, μέρα μεσημέρι, επειδή υποτίθεται ότι έγινε φίλος με την αδελφή της Raut, Asha Bhagat, που είχε μια επιτυχημένη επιχείρηση αλκοόλ για ντόπιους, ανάμεσά τους και εγκληματίες. H Raut που είδε το έγκλημα είπε ότι ο Tiwari και ο Yadav τσακώθηκαν. Ο Yadav επέστρεψε με μαχαίρι και μαχαίρωσε τον Tiwari μπροστά σε όλους, χωρίς φόβο για τις συνέπειες. Στεκόμουν κατάπληκτη. Δεν είχα ξαναδεί φόνο και μου πήρε μια στιγμή να συνειδητοποιήσω ότι τον είχε σκοτώσει».

Η Vilas Bhande, δικηγόρος και συγκατηγορούμενη στην υπόθεση, λέει στη σειρά ότι ο Yadav θεωρούσε την Bhagat καλή ανταγωνίστρια. Η Bhagat ήταν επίσης από τις λίγες γυναίκες που ύψωσαν ανάστημα απέναντί του για τα εγκλήματά του, όπως για τον εκβιασμό των ντόπιων, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν μεροκαματιάρηδες εργάτες και οικιακοί βοηθοί.

«Η Asha βοηθούσε και δούλευε για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Υπερασπιζόταν όποιον βασάνιζε και έδερνε ο Akku. Έτσι άρχισε να τη βλέπει ως μπελά που έπρεπε να ξεφορτωθεί», λέει η Raut. «Της λέγαμε να μην έχει επαφές μαζί του αλλά εκείνη έλεγε αν είναι να πεθάνω από το χέρι του, θα πεθάνω. Αλλά όλοι αυτοί που κλέβει και οι γυναίκες που βιάζει; Δεν μπορούμε να συνασπιστούμε για να τον σκοτώσουμε»;

Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα της Bhagat να σκοτώσει τον Yadav, ο Yadav έγινε ακόμα πιο αποφασισμένος να τη βγάλει από τη μέση, λέει η Raut. Ο Yadav πήρε εκδίκηση σκοτώνοντάς τη το βράδυ της 8ης Ιουνίου 1999 μπροστά στη 14χρονη τότε κόρη της Megha, ανιψιά της Raut.

«Της έκοψε το λαρύγγι. Της έκοψε τα αυτιά, τα στήθη και της έκλεψε τα χρυσαφικά. Και δεν σταμάτησε εκεί. Μετά από βδομάδες επέστρεψε με τη συμμορία του και κατέλαβε το σπίτι της», συμπληρώνει.

Φοβούμενη για τη ζωή της επειδή ήταν η μόνη αυτόπτης μάρτυρας του θανάτου της μητέρας της, η Μegha μετακόμισε στο γειτονικό Manav Nagar με τη θεία της. «Μια μέρα ήρθε ο Akuu με τέσσερα ή πέντε άτομα, και μπούκαρε στο σπίτι. Καταφέραμε να κρύψουμε τη Megha πίσω από ένα μεγάλο τύμπανο», θυμάται η Raut και συμπληρώνει ότι ο Yadav πρόσεξε ότι υπήρχε ένα επιπλέον πιάτο στο τραπέζι και ρώτησε για ποιον ήταν και πού ήταν η Megha.

«Ζούσαμε σε συνεχή φόβο καθώς παρακολουθούσε και ερχόταν στο σπίτι για να την προειδοποιήσει να μην καταθέσει εναντίον του». Η Raut συμπληρώνει ότι παρόλο που πήγε στο δικαστήριο, το τραύμα της Megha ήταν πολύ βαθύ και δεν μπορούσε να καταθέσει. Έτσι τελικά ο Yadav καταδικάστηκε σε 16 μήνες φυλάκιση λόγω έλλειψης αυτοπτών μαρτύρων.

Το σημείο καμπής ήταν το 2004 όταν ο Yadav αποπειράθηκε να μπει στο σπίτι της φοιτήτριας διοίκησης ξενοδοχείων Usha Narayne, όταν βοήθησε μια γυναίκα που εκείνος είχε βιάσει να καταθέσει αγωγή στο αστυνομικό τμήμα. Ο Yadav και κάποιοι άνδρες του περικύκλωσαν το σπίτι της, μετά τα μεσάνυχτα και απαίτησαν να τους ανοίξει. Εκείνη αρνήθηκε και τράβηξε τη φιάλη υγραερίου στην πόρτα, άνοιξε τη βαλβίδα και απείλησε να ανάψει ένα σπίρτο και να βάλει φωτιά στην ίδια κι όποιον ήταν εκεί κοντά.

Ο Yadav και η συμμορία του οπισθοχώρησαν.

Το περιστατικό έδωσε θάρρος στους κατοίκους. Τις επόμενες μέρες η Narayane πήγε πόρτα πόρτα για να τους πείσει να συνασπιστούν και να καταρρίψουν τον Yadav. «Οι άνθρωποι τότε συνειδητοποίησαν ότι είχε ξεχειλίσει το ποτήρι και αυθόρμητα σχεδίασαν να τον δολοφονήσουν», λέει η Raut.

«Όλοι άφησαν τις δουλειές τους και έδωσαν ό,τι είχαν μαζέψει για φαγητό. Ήταν αποφασισμένοι, λέει η Narayane στη σειρά.

Η Raut θυμάται: «Όλοι είχαν ένα πράγματα στο μυαλό τους: να δουν το τέλος του Akku Yadav. Δεν υπήρχε πια φόβος, μόνο θυμός και αποφασιστικότητα.  Το πρωί της 13ης Αυγούστου 2004 η εκδίκηση που τόσοι πολλοί ήθελαν έγινε πραγματικότητα».

Η Raut αναφέρεται στην ιστορική δολοφονία του Yadav στο δικαστήριο από έναν όχλο κατά βάση γυναικών που ήταν οπλισμένες με μαχαίρια, πέτρες, σπασμένα γυαλιά και σκόνη τσίλι. Η αναπαράσταση της σκηνής στο δικαστήριο δείχνει τον Yadav να μπαίνει στο δικαστήριο έχοντας άγνοια για τη μοίρα που τον περίμενε. Μέσα σε λίγα λεπτά ο όχλος κινείται προς το μέρος του σαν ένα – και εξαπολύει την οργή του στον άνδρα που τους τρομοκρατούσε επί χρόνια, από τον πρώτο ομαδικό βιασμό το 1991 ως τον θάνατό του το 2004.

Οι συνθήκες του θανάτου του θεωρούνται επανάσταση, όχι μόνο ενάντια στον εγκληματία αλλά και στο δικαστικό σύστημα που επανειλημμένα απογοητεύει τους μη προνομιούχους.

Τέσσερις γυναίκες συνελήφθησαν αρχικά, περιλαμβάνοντας μία που ήταν έγκυος. Στη συνέχεια ένα πλήθος κυρίως από τις μητέρες τους και άλλες μεγαλύτερες γυναίκες περικύκλωσαν το αστυνομικό τμήμα για να διαμαρτυρηθούν για τη σύλληψη. Η αστυνομία τελικά υπέκυψε στην πρόταση. «Μας έκαναν μια προσφορά», λέει η Bhande στη σειρά. «Δώστε μας οποιεσδήποτε πέντε γριές».

Μια από τις πέντε γριές ήταν η μητέρα της Raut, Anjanabai Borkar, που ήταν ανάμεσα στις γυναίκες που λιντσάρισαν τον Yadav και που πίστευε ότι θα έπρεπε να συλληφθεί εκείνος αντί για τις κόρες τους», σύμφωνα με την V. Chandra, συνδικαλίστρια και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, που εμφανίζεται επίσης στη σειρά.

«Η μητέρα μου ήταν από τις πέντε που κατηγορήθηκαν και φυλακίστηκαν για τη δολοφονία του Akku Yadav. Μόλις βγήκε με εγγύηση την υποδεχτήκαμε με γλυκά και γιρλάντες», λέει η Raut. Η Borkar κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα Sadar στο Nagpur από τις 13 ως τις 18 Αυγούστου και στάλθηκε στην φυλακή του Nagpur από όπου απελευθερώθηκε μέσα σε τρεις ώρες καθώς οι δικηγόροι έκαναν αιτήσεις αποφυλάκισης με εγγύηση στον εισαγγελέα που διέταξε την απελευθέρωσή τους με προσωπική εγγύηση εν μέσω διαμαρτυριών των κατοίκων του Kasturba Nagar.

«Όπως ο κόσμος μαζεύεται να δει σταρ του σινεμά, μαζεύτηκε να δει αυτές τις γυναίκες», λέει η δικηγόρος και συγκατηγορούμενη Bhande στη σειρά. Η Borkar αναφέρθηκε στη δολοφονία ως «θανάτωση δαίμονα» σε  συνέντευξη στο NDTV. 

«Δεν ήταν στη γειτονιά, έτσι τον βρήκαμε στο δικαστήριο και τον σκοτώσαμε εκεί», λέει η Borkar και συμπληρώνει, «Μου έλεγε “αν δεν μου δώσεις λεφτά σήμερα θα σε γδύσω”. Έχω πολύ πόνο μέσα μου. Η κόρη μου και η οικογένειά της χάθηκαν. Τι να κάνω μόνη»;

Δέκα χρόνια αργότερα η υπόθεση κατά των γυναικών απορρίφθηκε λόγω  ελλιπών στοιχείων, λέει η Nidhi Salian, creative producer και επικεφαλής έρευνας της σειράς.

Σε μια από τις τελευταίες σκηνές, η Raut ρωτάει «Ποια είναι η αλήθεια; Βαναυσότητα, βία, φόνοι, βιασμοί; Αυτό είναι; Και τι γίνεται με την εμπειρία; Αυτά που περάσαμε; Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε κάθε χρόνο; Τόσος πόνος κάθε μέρα. Αυτό δεν μπορεί να περιγραφεί. Δεν υπάρχουν λέξεις».

Με πληροφορίες από: Nidhi Salian.

Περισσότερα από το VICE

Η Σρεμπρένιτσα Ακόμα «Μιλάει» για τη Φρίκη του Πολέμου και τον Παραλογισμό του Εθνικισμού

Η Ιστορία του Jeffrey Dahmer: Σταμάτα να Λυπάσαι τους Serial Killer

Τα Βίντεο-Κλαμπ του Σήμερα Έχουν το Άρωμα των Παιδικών μας Χρόνων

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.