Αυτά Συμβαίνουν Όταν Μαζεύονται 6.000 Νεοναζί

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE Germany

Ένας σκούρος γκρι ουρανός κρέμεται πάνω από τη μικρή γερμανική πόλη Τέμαρ στη Θουριγγία, στις 15 Ιουλίου 2017 και 6.000 νεοναζί μαζεύονται για τη μεγαλύτερη συναυλία ακροδεξιών της χώρας, εδώ και μια δεκαετία. Ο ήλιος απ' ό,τι φαίνεται δεν έχει χρόνο γι' αυτές τις μαλακίες. Η φωτογράφος Sarah Lehnert όμως και εγώ έχουμε – αν και έχουμε κολλήσει στην κίνηση, που όσο πλησιάζουμε όλο και γίνεται πυκνότερη.

Δεξιά κι αριστερά μας εκατοντάδες άνδρες περνάνε φορώντας μπλουζάκια με σλόγκαν υπέρ του Hitler και του ναζισμού. Κρατάνε σφιχτά κουτάκια μπίρας και δεν φαίνονται πολύ χαλαροί, ούτε έτοιμοι για διασκέδαση. Τα τελευταία δέκα χιλιόμετρα περνάμε το ένα σημείο ελέγχου της Αστυνομίας μετά το άλλο, αλλά τώρα δεν φαίνονται πουθενά αστυνομικοί, μόνο νεοναζί. Ανεβάζουμε τα παράθυρα, καθώς πλησιάζουμε το event, που λέγεται Rock Against Überfremdung («Überfremdung» είναι μια παράξενη γερμανική λέξη, που σημαίνει περίπου «πνιγμένοι στους ξένους»).

Οι οργανωτές επέλεξαν να διεξάγουν το φεστιβάλ στη Θουριγγία, λόγω της μεγάλης ακροδεξιάς κοινότητας. «Δεν δεχτήκαμε ούτε έναν πρόσφυγα στη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης», είπε με περηφάνια ο δήμαρχος του Τέμαρ Hubert Böse στο Spiegel Online . «Μόνο 2,7% του πληθυσμού είναι ξένοι και είναι όλοι ενσωματωμένοι».

Σήμερα οι φεστιβαλιστές θα δούνε live, μεταξύ άλλων, τους Stahlgewitter (Ατσάλινη καταιγίδα) –ένα συγκρότημα με στίχους για τη δόξα και τη δύναμη του στρατού του Hitler - και το καινούριο συγκρότημα του Michale Regener. Ο Regener είναι ο πρώην τραγουδιστής των Landser, της πιο διάσημης νεοναζιστικής μπάντας της Γερμανίας. Το 2003 οι Landser τέθηκαν υπό απαγόρευση και κηρύχθηκαν εγκληματική οργάνωση. Ο Regener καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή για υποκίνηση βίας ενάντια στην εβραϊκή κοινότητα.

Η λίστα με τους προγραμματισμένους ομιλητές περιλαμβάνει τους πιο γνωστούς ακροδεξιούς ακτιβιστές της χώρας: μέλη των γερμανικών εθνικιστικών κομμάτων (NPD, Die Rechte και Der Dritte Weg) και τοπικές δεξιές οργανώσεις, όπως η Thügida. Ακόμη και η ρωσική οργάνωση πολεμικών τεχνών White Rex, που διδάσκει στους εθνικιστές πώς να παλεύουν, θα εμφανιστεί στη σκηνή.

Ειλικρινά, το να βλέπω τόσους νεοναζί σε ένα μέρος με τρομάζει. Στο Rock für Deutschland (Rock για τη Γερμανία), ένα παρόμοιο event στην κοντινή πόλη Γκέρα, παραβρέθηκαν περίπου 800 νεοναζί. Σήμερα, όμως, έχουν έρθει περίπου 6.000 απ' όλη τη χώρα, για να γιορτάσουν τα πιστεύω τους υπό τους ήχους των πιο φασιστικών rock συγκροτημάτων της χώρας.

Σταματάμε και βγαίνουμε από το αυτοκίνητο, για να κάνουμε μια βόλτα. Όλοι οι φεστιβαλιστές πρέπει να έχουν ενημερωθεί για το dress code – ξυρισμένο κεφάλι, τζιν και μαύρο μπλουζάκι με παλιά γερμανικά γραμμένα επάνω του. Οι άνδρες προσπαθούν να δείχνουν όσο πιο τρομακτικοί γίνεται, περπατάνε τόσο σφιγμένοι σαν να σφίγγουν τον κώλο τους, για να κρατήσουν το μίσος τους μέσα.

Προτού φτάσουν εκεί, πολλοί φεστιβαλιστές σταματάνε στην παμπ Golden Lion, γνωστό νεοναζιστικό στέκι στην περιοχή, ιδιοκτησίας του διοργανωτή Tommy Frenck, ενός πολιτικού του NPD, διάσημου για την ίδρυση της ομάδας «Άμυνα Πολιτών» και για τη διοργάνωση παρελάσεων με πυρσούς στην πόλη του, το Σλούσνγκεν, που απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα.

Στο site του Frenck, μπορείς να αγοράσεις τόξα και ματσέτες, καθώς και αυτοκόλλητα «I love HTLR». «Μπορεί να είναι παράνομο να χρησιμοποιήσεις τη λέξη "Hitler" σε μπλουζάκι», είπε ο Frenck σε ένα τοπικό κανάλι, «Αλλά HTLR σημαίνει Home (πατρίδα), Tradition (παράδοση), Loyalty (αφοσίωση) και Respect (σεβασμός), γιατί να το απαγορεύσουν;». Η δουλειά του πάει καλά, αν κρίνουμε από το μεγάλο μαύρο Hummer που είναι παρκαρισμένο μπροστά. Στα γενέθλια του Hitler, στις 20 Απριλίου, η παμπ πρόσφερε σνίτσελ με 8,88 ευρώ –το 88 είναι ο κώδικας για τον ναζιστικό χαιρετισμό «Heil Hitler». Η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη, που ο Frenck αναγκάστηκε να κάνει κρατήσεις.

Αν απλώς βρισκόσουν στο κέντρο του Τέμαρ, δεν θα είχες ιδέα για το event. Η Αστυνομία έχει κλείσει τον κεντρικό δρόμο σε μια προσπάθεια να κρατήσει τους νεοναζί μακριά από την πλειονότητα των 3.000 κατοίκων. Παρ' όλα αυτά η πόλη μοιάζει έρημη – οι περισσότερες πόρτες είναι κλειστές και οι κουρτίνες τραβηγμένες. Το σουπερ μάρκετ έχει κλείσει και το τοπικό εβδομαδιαίο παζάρι έχει ακυρωθεί.

Πιο κοντά στον χώρο του φεστιβάλ, ένας άνδρας κουρεύει το γκαζόν του. Γνώρισε τη γυναίκα του πριν από 30 χρόνια στην παμπ που τώρα είναι γεμάτη φασίστες. Μου λέει ότι παρ' όλο που δεν πάει πια στην παμπ, έχει συνηθίσει τους εθνικιστές στην περιοχή. «Είναι άνθρωποι σαν εμένα και εσένα», λέει. Αλλού, σε έναν παράδρομο, ένας άνδρας με παντόφλες δεν μπορεί να κρύψει την αγανάκτησή του. «Να πάει αλλού η ακροδεξιά», είπε. «Οι περισσότεροι στην περιοχή θέλουν η ζωή να επανέλθει στο κανονικό μετά το Σαββατοκύριακο».

Πριν από την άνοδο του Hitler στην εξουσία, στο Τέμαρ υπήρχε μεγάλος εβραϊκός πληθυσμός. Σε όλη την πόλη μπορείς να βρεις «Stolpersteines» – μνημεία που σηματοδοτούν τo τελευταίο γνωστό σπίτι Εβραίων που δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Κάποιο ντόπιοι με τους οποίους μιλάω πιστεύουν ότι έπρεπε να γίνουν περισσότερα, για να μη γίνει το Τέμαρ τόπος συνάντησης ρατσιστών. Το δημοτικό συμβούλιο προσπάθησε να εμποδίσει τον Bodo Dressel –πρώην μέλος του Δεξιού κόμματος AfD– να δανείσει το χωράφι του στους διοργανωτές της συναυλίας, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε ότι το event ήταν νόμιμο και δεν μπορούσε να απαγορευτεί.

Καθώς ξεκινά το φεστιβάλ, μια ομάδα διαδηλωτών έχει μαζευτεί κοντά στον χώρο, αφού πέρασε από τους δρόμους του Τέμαρ. Δεν είναι η μόνη ένδειξη διαμαρτυρίας – σε όλη την πόλη αντιναζιστικά πανό και ταμπέλες κρέμονται από τους φανοστάτες.

Περίπου 20 δημοσιογράφοι στέκονταν δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου που συνδέει το πάρκινγκ με την είσοδο του φεστιβάλ. Μπαίνουν μέσα άνθρωποι απ' όλη την Ευρώπη – μερικοί φοράνε τα εμβλήματα της Blood & Honour, μιας βρετανικής νεοναζιστικής οργάνωσης που είναι εκτός νόμου στη Γερμανία. Μερικοί έχουν καλύψει με αυτοκόλλητα τα τατουάζ με τα παράνομα εμβλήματα. Μερικοί ποζάρουν για τις κάμερες, καθώς περνάνε σαν να είναι στο κόκκινο χαλί. Άλλοι είναι λιγότερο φιλικοί. «Καθάρματα», μας φωνάζει ένας. «Θα σας σκοτώσω», απειλεί ένας άλλος και μερικοί απλώς μας κάνουν κωλοδάχτυλο.

Ο θυμός τους φαίνεται να στρέφεται ιδίως προς τις γυναίκες. Ακούγονται να φωνάζουν «πουτάνα» και «θα σε γαμήσω». Φτύνουν μια φωτογράφο, ενώ απειλούν μια γυναίκα με μαντίλι στο κεφάλι και την αποκαλούν «καθαρίστρια». Ναζί συνεχίζουν να φτάνουν ως αργά το απόγευμα – οι αριθμοί εκπλήσσουν ακόμη και τους διοργανωτές που πρέπει να μετακινήσουν τις προστατευτικές μπάρες, για να ανοίξουν περισσότερο χώρο.

Οι μαύρες αυτές μπάρες έχουν επίσης στόχο να μπλοκάρουν τη θέα μας – αν και δεν γίνεται να μη δούμε τις σημαίες του Γ΄ Ράιχ που κρέμονται πάνω από τις μπάρες. Στην είσοδο της μεγάλης άσπρης τέντας που καλύπτει τη σκηνή, γίνεται έλεγχος σε όλους για όπλα, από κάποιον από τους εκατοντάδες αστυνομικούς που έχουν έρθει απ' όλη τη Γερμανία. Υπάρχει και ένα κανόνι νερού, σε περίπτωση που υπάρχουν ταραχές. Το κόστος αυτής της επιπλέον ασφάλειας καλύπτουν οι φορολογούμενοι της Θουριγγίας – ενώ με 6.000 επισκέπτες και 35 ευρώ το εισιτήριο, οι διοργανωτές θα βγάλουν πάνω από 200.000 ευρώ, μόνο από τα εισιτήρια.

Από εκεί που στεκόμαστε στον δρόμο, είναι δύσκολο να ακούσουμε τη μουσική, αλλά ακούμε πού και πού τραγούδια υπέρ του Rudolph Hess και το σύνθημα «Frei, Sozial und National» (Ελεύθερος, Σοσιαλιστής και Εθνικιστής) . Σε κάποια φάση, μια από τις λίγες γυναίκες σκαρφαλώνει στις μπάρες και ορμάει σε έναν φωτογράφο, αλλά παρεμβαίνει η Αστυνομία. «Έχω δυο παιδιά, θέλω την ιδιωτικότητά μου», φωνάζει, καθώς την τραβάνε οι αστυνομικοί.

Στον μικρό κήπο του, στην άλλη πλευρά του δρόμου, ένας άνδρας μας φωνάζει να αφήσουμε ήσυχους τους νεοναζί. «Και τι μπορούμε να κάνουμε στο κάτω-κάτω;» Αυτό φαίνεται να είναι το συναίσθημα που επικρατεί στην περιοχή. Πολλοί ντόπιοι πιστεύουν ότι εφόσον δεν φέρονται βίαια, όπως οι διαδηλωτές ενάντια στους G20 στο Αμβούργο, ας τους αφήσουμε να περάσουν τη μέρα τους –όλα θα επανέλθουν την επομένη.

Αλλά δεν είναι τόσο απλό –το μίσος δεν θα σταματήσει, όταν τελειώσει το φεστιβάλ. Το Σάββατο 29 Ιουλίου θα επιστρέψουν για το Rock for Identity, ένα ανάλογο event στον ίδιο χώρο, που πέρσι προσέλκυσε 3.500 ανθρώπους. Μια από τις μπάντες, οι Frontalkraft, θα είναι εκεί για να τραγουδήσουν: «Black is the night, in which we attack / White are the men, who will win for Germany / Red is the blood on the concrete» (Μαύρη είναι η νύχτα που θα επιτεθούμε / Λευκοί είναι οι άνδρες που θα κερδίσουν για τη Γερμανία / Κόκκινο είναι το αίμα στο τσιμέντο).

Στο τέλος του φεστιβάλ, η Αστυνομία έχει συλλάβει 46 άτομα για παραπτώματα, όπως σωματική βλάβη, διακεκριμένη φθορά, παράνομη οπλοφορία και επίδειξη απαγορευμένων συμβόλων – ένα εκ των οποίων ήταν ο ναζιστικός χαιρετισμός στη σκηνή, από έναν καλλιτέχνη

Η Γερμανία του 2017 δεν είναι μόνο ένα μέρος όπου ο γκέι γάμος και η κάνναβη έχουν νομιμοποιηθεί, αλλά και το μέρος όπου συμβαίνουν τέτοια event. Το βράδυ φεύγουμε – τρέχουμε με 170 χλμ/ώρα στην Autobahn, αφήνοντας πίσω μας χιλιάδες ανθρώπους σε μια μεγάλη άσπρη σκηνή στο Τέμαρ, με τα δεξιά χέρια σηκωμένα σε ναζιστικό χαιρετισμό, που φωνάζουν «Heil! Heil! Heil!» μες στη νύχτα.

Περισσότερα από το VICE

Ο Slogan Μόλις Κυκλοφόρησε το Hit του Καλοκαιριού

Πέντε Mαθήματα Ζωής από τον David Lynch

Ο Γιάνης Βαρουφάκης Ζει σαν Ήρωας Video Game σε ένα Δωμάτιο Γεμάτο Ανήλικους