Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου (Δεν) Σημαίνει Πολλά για τα Παιδιά της Gen Z

Τα διαχρονικά συνθήματα που έχουν σημαδέψει την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η πτώση της Χούντας, οι αιματοβαμμένοι αγώνες των φοιτητών, τα κόκκινα γαρύφαλλα και τα πανό που κάθε 17 Νοέμβρη πλημμυρίζουν το ιστορικό κτίριο της Πατησίων, μας συνοδεύουν ακόμα και σήμερα, 49 χρόνια μετά.

Για πολλά παιδιά της Gen Z, η ιστορική αυτή μέρα έχει λάβει μια διάσταση εθιμοτυπική και δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι όσοι είχαν αντισταθεί τότε, έχοντας ως προμετωπίδα την ιδεολογία και τα ιδανικά τους, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν. Ή να αντιληφθούν πώς είναι να ζει κανείς σε ένα σκοτεινό καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας.

Για άλλους zoomers, τα αιτήματα αυτά είναι διαχρονικά, καθώς έχουν ανοιχτά μέτωπα ενάντια στις αυταρχικές πολιτικές που προσπαθούν να καταστείλλουν τους αγώνες τους, με την κατάλυση του θεσμού των φοιτητικών εκλογών, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τη φίμωση των φωνών που υψώνονται. Και ενώνουν με ένα αόρατο νήμα τις διεκδικήσεις του παρελθόντος, με το παρόν και το μέλλον τους.

Μιλήσαμε με τέσσερα παιδιά της Gen Z, τα οποία ανέφεραν τι σημαίνει για εκείνα η 17η Νοέμβρη.

Σπουδάστρια Φωτογραφίας

Μακάρι να μπορούσα να πω ότι γνωρίζω αρκετά πράγματα για το Πολυτεχνείο, όμως δεν είναι έτσι. Από το σχολείο ακόμα θυμάμαι τη 17 Νοέμβρη ως μια μέρα που απλώς δεν είχαμε σχολείο και οι πληροφορίες γύρω από το Πολυτεχνείο περιορίζονταν απλώς σε μια σχολική εκδήλωση, στην οποία μάλιστα δεν ήταν και απαραίτητο να παρευρεθεί κανείς. Ίσως καμιά φορά κάποιος δάσκαλος ή καθηγητής να προσπαθούσε να μας πει κάποια πράγματα, αλλά μονάχα από προσωπική επιλογή, αφού δεν θυμάμαι να είχαμε διδαχτεί ποτέ κάτι για το Πολυτεχνείο ως ύλη. Το μόνο που μου έχει μείνει είναι ότι «ρίξαμε τη χούντα».

Ποιοι ήταν αυτοί που την έριξαν και γιατί; Τι ήταν η Χούντα και γιατί έπρεπε να πέσει δεν καθόταν να μας εξηγήσει κανείς. Μπορεί βέβαια να θεωρούσαν οι καθηγητές δεδομένο ότι κάποια παιδιά το ήξεραν από τους γονείς τους, επειδή δεν είναι και τόσο μακρινό γεγονός. Εγώ όμως είμαι μετανάστρια, οι γονείς μου δεν ήξεραν να μου διδάξουν την ιστορία της Ελλάδας. Να μου πεις, τώρα που μεγάλωσες δεν μπορείς να μάθεις; Ναι. Όμως όταν φτάνεις 20 χρονών και δεν ξέρεις ούτε τα βασικά, νιώθεις λίγο σαν να ντρέπεσαι να έχεις ένα τόσο μεγάλο κενό ιστορίας.

Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών

Η σχέση της σύγχρονης γενιάς με τη γενιά του Πολυτεχνείου φαίνεται ισχνή καθώς διέπεται από χρονική απόσταση 49 ετών και με τις ταχύρρυθμες εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο και τις αλλεπάλληλες κρίσεις, ο σύγχρονος άνθρωπος του 2022 διαφέρει από τον άνθρωπο του 1973. Εντούτοις, ο ετεροκαθορισμός της προσωπικότητας του ατόμου δεν έχει παύσει τη συλλογική και ιστορική μνήμη. Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου καθίσταται για όλες τις γενιές της Μεταπολίτευσης ως ορόσημο αντίστασης και ως σημείο αναφοράς για όλους τους αγώνες της νέας γενιάς, διαμορφώνει την εξέλιξη αλλά και τις επιτυχίες του κινήματος. Παράλληλα -αν και υπό άλλο πρίσμα- το «ταυτοτικό» σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» ενώνει τις δύο γενιές μπροστά στα απότοκα των κρίσεων που αναπόφευκτα γεννά ο νεοφιλελευθερισμός, η καταπάτηση του δημοσίου δωρεάν δημοκρατικού Πανεπιστημίου και η καταστολή που βιώνει η κοινωνία και ιδιαίτερα η νέα γενιά.

Εξάλλου, τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, καλούν συνεχώς σε επαγρύπνιση και δράση. Μολονότι εμφανίζονται στοιχεία αναθεωρητισμού στην ελληνική κοινωνία, η νέα γενιά είναι αποδεδειγμένα η μόνη που μπορεί να τα «τσακίσει» και ταυτόχρονα ο καλύτερος θεματοφύλακας της τομής που έθεσε το Πολυτεχνείο για την πτώση της χούντας και τη Μεταπολίτευση, με τελικό στόχο την πολιτική αλλαγή. Ήρθε η στιγμή για τη δική μας γενιά, να διεκδικήσει όσα της στερούν και να γράψει τη δική της ιστορία ανατροπής.

Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων

Την επέτειο του Πολυτεχνείου πάντοτε την είχα συνδυάσει με τις εορταστικές εκδηλώσεις που γίνονταν στο σχολείο και αντικαθιστούσαν το μάθημα. Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζω την ιστορία, γνωρίζω τι είχε γίνει τότε, γνωρίζω για τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος για να πέσει η χούντα -όχι με πολλές λεπτομέρειες, αλλά έχω μια γενική ιδέα. Ωστόσο όλο αυτό είναι κάτι τόσο μακρινό από μένα, που νιώθω ότι δεν με αγγίζει και δεν με αφορά.

Μεγάλωσα σε μια γενιά που είχε εντελώς διαφορετικά προβλήματα, στην παιδική μου ηλικία ζήσαμε μια μεγάλη οικονομική κρίση, λίγο μετά την ενηλικίωσή μου ήρθε η πανδημία, επιβιώσαμε σε αυτή τη δυστοπία που για εμάς ήταν πρωτόγνωρη. Η δική μας γενιά έχει να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση, τους πολέμους που γίνονται σε ευρωπαϊκό έδαφος -και τις συνέπειές τους-, την ακρίβεια, την εργασιακή επισφάλεια. Τα ενοίκια είναι τόσο υψηλά που δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας και μεγαλώνουμε σε ένα σπίτι με τους γονείς μας, μέχρι να γίνουμε 30 χρονών. Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που με απασχολούν και επηρεάζουν άμεσα τη ζωή και την καθημερινότητά μου. Το λέω υπό την έννοια ότι η κάθε γενιά μεγαλώνει με άλλες συνθήκες, διαμορφώνεται σε εντελώς διαφορετικό πλαίσιο, αποκτά άλλες αξίες και καθορίζεται από τα γεγονότα που έχει ζήσει. Οπότε, το Πολυτεχνείο είναι κάτι εθιμοτυπικό και όλες οι εκδηλώσεις και οι πορείες που γίνονται, το ίδιο. Αυτό δεν το λέω για να υποτιμήσω τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν τότε, το λέω διότι δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό νόημα για τη δική μου γενιά.

Τμήμα Οικονομικών Επιστημών

Σαράντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται από τον αιματοβαμμένο Νοέμβρη του ‘73. Η αρχή του τέλους για ένα πολυπρόσωπο αμερικανοκίνητο καθεστώς, το οποίο ανέδειξαν η πολιτική αστάθεια σε αγαστή συνεργασία με την κρίση των θεσμών της δημοκρατίας. Τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο αποτέλεσαν το αποκορύφωμα ενός ασίγαστου και αδιάκοπου επταετή αντιδικτατορικού αγώνα, που με την πρωτοποριακή συμβολή της νεολαίας, μιας νεολαίας με κοινωνική ανομοιογένεια αλλά κοινό όραμα, καθόρισαν την έκβαση των ιστορικών εξελίξεων προδιαγράφοντας την κατάρρευση του χουντικού καθεστώτος. Η επέτειος των γεγονότων του Πολυτεχνείου αποτελεί λαμπρό παράδειγμα αντίστασης και συμπυκνώνει την αμφισβήτηση και τους αγώνες της νέας γενιάς ενάντια στον αυταρχισμό. Η ανάγκη υπεράσπισης των ιδανικών της δημοκρατίας και ανεξαρτησίας καθώς και τα βαθύτερα μηνύματα της εποχής εκείνης, παραμένουν περισσότερο επίκαιρα από ποτέ, σήμερα που θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες καταστρατηγούνται. Η μαζική εξέγερση του ’73 δείχνει τον δρόμο του συλλογικού αγώνα για αξιοπρέπεια, εμβάθυνση της δημοκρατίας και αδιάκοπη υπέρβαση. Με το ίδιο πνεύμα αυταπάρνησης καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες μορφές κοινωνικού ελέγχου αποτινάσσοντας κάθε κατάλοιπο αυτής την εποχής, διατηρώντας το ως πολύτιμη διδαχή και μεταλαμπαδεύοντας τη μνήμη ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και του αγώνα για έναν κόσμο καλύτερο, κοινωνικά δίκαιο και χειραφετημένο.

Ακολουθήστε την Άντυ στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Ψυχίατρος που Δουλεύει στη Μεγαλύτερη Φυλακή της Νότιας Ασίας

«Με Έβαζε στα Πόδια του και με Έπιανε στα Μπούτια» - Γυναίκες Θυμούνται την Πρώτη Σεξουαλική Παρενόχληση

Γιατί Αποκαλούμε «Μαϊμού» τις Απομιμήσεις Γνωστών Προϊόντων;

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.