Μιλήσαμε με μια Γυναίκα που Θυμάται Κάθε Στιγμή της Ζωής της

Αν πάρεις ένα βιβλίο με τον Harry Potter, ανοίξεις σε μια τυχαία σελίδα και ξεκινήσεις να διαβάζεις, η Rebecca Sharrock θα συμπληρώσει την πρόταση. «Υπάρχει θάρρος διαφόρων ειδών…», ξεκινάω διαβάζοντας από τη σελίδα τέσσερα του Ο Harry Potter και η Φιλοσοφική Λίθος και χωρίς δισταγμό η Rebecca συνεχίζει: «…χρειάζεται μεγάλο κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τους εχθρούς μας».

Η Rebbeca μπορεί να το κάνει αυτό, επειδή θυμάται κάθε στιγμή της ζωής της με χρονολογική σειρά και με τρομακτική λεπτομέρεια. Στην περίπτωσή της, ανακαλεί αναμνήσεις με υπερρεαλιστικά flashback που περιλαμβάνουν μυρωδιές, κατά λέξη αποσπάσματα από συζητήσεις και μερικές φορές ακόμη και σωματικό πόνο. Αυτή η σπάνια ικανότητα λέγεται Highly Superior Autobiographical Memory (HSAM - Εξαιρετικά Ανώτερη Αυτοβιογραφική Μνήμη) και η Rebecca είναι μόνο ένα από τα 80 άτομα παγκοσμίως που έχει διαγνωστεί με αυτήν την πάθηση.

Φυσικά ήθελα να μάθω τα πάντα για τις αναμνήσεις της Rebecca, το μυαλό της και πώς έχει επηρεάσει τον κόσμο της το να ζει με μια εγκυκλοπαιδική γνώση όλης της ζωή της. Έτσι, της τηλεφώνησα στο σπίτι της στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας και ρώτησα.

VICE: Rebecca, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θυμάσαι;
Rebecca Sharrock: Θυμάμαι να είμαι σε ένα σκοτεινό μέρος, με ένα κοκκινωπό φως και το κεφάλι μου ανάμεσα στα πόδια μου, έτσι υποθέτω ότι ήμουν στη μήτρα, αλλά δεν ήξερα την ηλικία μου τότε. Αυτή είναι η πιο παλιά μου ανάμνηση, καθώς οι αναμνήσεις μου είναι όλες με χρονολογική σειρά.

Θυμάσαι τα δεύτερα γενέθλιά σου;
Ήταν λίγο προτού γεννηθεί η αδερφή μου η Jessica, αλλά τότε δεν καταλάβαινα ότι η μαμά μου ήταν έγκυος. Θυμάμαι να κάθομαι στο τραπέζι και είχα μια τούρτα με πλαστικά τρενάκια πάνω της και περισσότερο με ενδιέφεραν τα τρενάκια, παρά τα κεριά. Όταν φάγαμε την τούρτα, που είχε διακοσμητική γιρλάντα γύρω της, πήρα τα τρενάκια και ήταν τα αγαπημένα μου παιχνίδια για μερικούς μήνες. Τότε δεν ήξερα ότι περνούσα σε άλλη ηλικία, απλώς ήξερα ότι κάτι ήταν διαφορετικό.

Ποια είναι η πιο ζωντανή ανάμνηση που έχεις;
Όσο πιο παλιές είναι οι αναμνήσεις, τόσο πιο ζωντανές γίνονται - οι πιο καινούργιες αναμνήσεις δεν είναι τόσο βαθιές και έντονες. Αν έπρεπε να διαλέξω μία, θυμάμαι να είμαι τριών ετών και να κάθομαι στο κρεβάτι, στο σπίτι των παππούδων μου και να ρωτάω τη μαμά μου τι είχαμε φάει πριν από μερικές εβδομάδες. Πάντα έλεγε, «Δεν ξέρω, Becky, ήταν πριν από πολύ καιρό» και εγώ πάντα έλεγα, «Αλλά κάποια μέρα και το τώρα θα είναι πριν από πολύ καιρό». Εκείνη απαντούσε, «Αλλά τότε πια δεν θα το θυμάσαι».

Πόσο έντονες είναι οι αναμνήσεις σου;
Θυμάμαι τα πάντα. Οι μυρωδιές, ιδίως, είναι πολύ έντονες στις μνήμες μου. Αν είναι να πάω κάπου και θέλω να νιώσω με συγκεκριμένο τρόπο, φοράω ένα άρωμα που μου θυμίζει κάτι ωραίο, προτού φύγω.

Πώς διαγιγνώσκεται η HSAM ή πώς αποδεικνύεται;
Ήταν μια πολύ μακρά διαδικασία. Οι γονείς μου στην αρχή επικοινώνησαν με το εργαστήριο McGaugh/Stark, στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνια. Αυτό ήταν το εργαστήριο όπου ανακαλύφθηκε η HSAM το 2006 και το μόνο μέρος όπου μπορεί να γίνει επίσημη διάγνωση. Η όλη διαδικασία πήρε αρκετά χρόνια. Έκανα πολλά τεστ, αξονικές τομογραφίες. Μου έκαναν συγκεκριμένες ερωτήσεις στην αρχή της διαδικασίας, τις κατέγραφαν και δυο χρόνια αργότερα με ρωτούσαν τι ακριβώς είχα πει. Στην αρχή είχα άγχος, επειδή έλεγαν ότι οι περισσότεροι αποτύγχαναν, όταν τους ρωτούσαν ποια μέρα της εβδομάδας συνέβαιναν συγκεκριμένα περιστατικά ή συνηθισμένα πράγματα, αλλά εγώ πέρασα.

Ήταν σημαντικό για σένα που σου έγινε επίσημη διάγνωση;
Πάρα πολύ. Προτού μάθω για τη HSAM, ένιωθα χάλια, επειδή πίστευα ότι είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Ήταν ωραίο που είχα μια απάντηση. Το ίδιο έγινε και όταν μου διέγνωσαν αυτισμό, επειδή πριν από αυτό, ήταν άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα που είχα για τον εαυτό μου.

Για τη HSAM άκουσα κοντά στα 21 μου, αλλά κατάλαβα ότι είχα κάτι λίγο διαφορετικό, όταν ξεκίνησα να κοινωνικοποιούμαι ως έφηβη. Ανακάλυψα ότι κολλούσα με πράγματα περισσότερο απ’ ό,τι οι φίλοι μου. Προτού μου γίνει η διάγνωση, το απέδιδα στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, που επίσης έχω.

«Το Αbove the Hood Είναι Θρησκεία»

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Θα έλεγες ότι η HSAM είναι ευλογία ή κατάρα;
Είναι και τα δύο. Κατάρα, επειδή δεν μπορώ να ξεχάσω άσχημες εμπειρίες και ζω ξανά όλα εκείνα τα συναισθήματα, κάτι που συχνά μου χαλάει τη μέρα. Αλλά το καλό είναι ότι ζω ξανά χαρούμενες εμπειρίες, όπως σήμερα που ζούσα ξανά τις παιδικές μου αναμνήσεις.

Αναγκάζεσαι να αποφεύγεις ορισμένες καταστάσεις, ξέροντας ότι θα τις θυμάσαι για πάντα;
Σίγουρα πρέπει να προσέχω πολύ. Πρέπει να ενημερώνομαι για την επικαιρότητα, για μελλοντικά τεστ μνήμης, έτσι προτιμώ να διαβάζω εφημερίδα. Αν δω κάτι έντονο στην τηλεόραση, μπορεί να μείνει στο μυαλό μου για πάντα. Παίρνω φάρμακα για το άγχος, έτσι αν είναι μια μέρα που ξέρω ότι δυνητικά θα μπορούσε να μου προκαλέσει στρες, όπως το να βγω για χριστουγεννιάτικα ψώνια, παίρνω ένα Valium προληπτικά. Ο ψυχολόγος μου, μού έχει μάθει στρατηγικές για να αποφεύγω τέτοιες καταστάσεις, αλλά μερικές φορές δεν γίνεται να τις αποφύγεις.

Πώς νιώθεις, όταν σου ζητάνε να αποδείξεις την πάθησή σου ή να τεστάρουν τις γνώσεις σου;
Όταν μου ζητάνε να αποδείξω πράγματα, μερικές φορές νιώθω άβολα και αμήχανα, σαν να είμαι άλογο που κάνει κόλπα και μερικές φορές μου ζητάνε να αποδείξω τη HSAM μου πολύ δύσπιστοι άνθρωποι. Μου στέλνουν κατά καιρούς μηνύματα που λένε ότι λέω ψέματα.

Αν υπήρχε θεραπεία για την πάθησή σου, θα την έκανες;
Αν ήταν να ξεφορτωθώ τις κακές αναμνήσεις, θα την έκανα αμέσως. Αλλά τις καλές, τις θέλω. Ακόμη ψάχνουν να βρουν ποιο κομμάτι του εγκεφάλου ελέγχει τις παλιές και τις πρόσφατες αναμνήσεις, έτσι ψάχνουν να βρουν και ασφαλείς τρόπος να σβήνουν ή όχι διαφορετικές αναμνήσεις.

Συνέντευξη Laura Woods

Περισσότερα από το VICE

Ο Γιάννης Μπούκης Αγαπάει το Kickboxing, τη Hip Hop και τον Πειραιά

Οι Διαπραγματευτές της Αστυνομίας Δεν Λένε Ψέματα και Δεν Δίνουν Υποσχέσεις

«Tα Πάντα Ρει» στα Παραδοσιακά Τσιπουράδικα της Μακεδονίας