Το να Πίνει Κάποιος Μπάφους σε Κλαμπ Είναι Αίσχος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Thump.

Μετά από μια ηλικία, το να πίνει κάποιος μπάφους παύει να είναι διασκεδαστικό, ενδιαφέρον, συναρπαστικό και ικανοποιητικό. Σταματά να έχει πλάκα και να κάνει τρέλες και αντ' αυτού αρχίζει να ανησυχεί για το καθετί που συμβαίνει σ' αυτό τον γαμημένο κόσμο, με τον πιο εξουθενωτικό τρόπο.

Οπότε στο τέλος, αν είναι λογικός, σταματάει. Κάποια ερωτήματα όμως παραμένουν, ακόμα κι αφού πετάξει στα σκουπίδια τα μεγάλα χαρτάκια. Μερικά από αυτά είναι προσωπικά, εις βάθος ερωτήματα και άλλα είναι πιο σημαντικά. Αυτό που άρχισε να απασχολεί εμένα, πολύ καιρό αφότου η σχέση μου με το ναρκωτικό έληξε με σχετικά καλούς όρους, είναι το εξής: γιατί σκατά δεν ταιριάζει το χόρτο με την dance μουσική; Και, ακόμα περισσότερο, για ποιον λόγο μαστουρώνει o κόσμος στα κλαμπ;

«Ένα βασικό πράγμα που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι η techno δεν είναι χαλαρωτική μουσική», μου είπε ο δρ Adam Winstock, που συμμετέχει στην Παγκόσμια Έρευνα Ναρκωτικών, όταν τον ρώτησα για ποιον λόγο δεν συγκλίνουν αυτοί οι δύο κόσμοι. «Φαντάζομαι ότι μπορεί να αυξήσει τους καρδιακούς παλμούς και αν το συνειδητοποιήσεις αυτό ενώ παράλληλα έχεις και λίγο άγχος, τότε αυτό μπορεί να σε βάλει μέσα σε λούπα». Ως ψυχίατρος και ειδικός σε θέματα εθιστικών ουσιών, ο Winstock γνωρίζει πολύ καλά για τι πράγμα μιλάει. Επικοινώνησα μαζί του για να μου εξηγήσει γιατί αυτά τα δύο δεν πηγαίνουν ποτέ μαζί. Ούτως ή άλλως, οι περισσότεροι clubbers κάνουν χρήση κάνναβης αφού φύγουν από το κλαμπ. Οι μπάφοι και οι παράλογες συζητήσεις είναι βασικό κομμάτι μιας έξαλλης βραδιάς, όμως σπάνια –έως ποτέ– δεν θα πάει κάποιος έξω για να πιει ένα γρήγορο μονοφυλλάκι με τους φίλους του πριν αρχίσει να παίζει ο Prosumer.

Σκέψου για ένα λεπτό πώς είναι η φάση όταν κάποιος έχει μαστουρώσει. Όχι να την έχει ακούσει ευχάριστα, να είναι μαστουρωμένος. Το να έχει λιώσει από μαστούρα είναι σαν να προσπαθεί να κολυμπήσει μέσα σε μελάσα ενώ βρίσκεται στο φεγγάρι. Μερικές φορές είναι μια τρομακτική μείξη απίστευτα οξυμένων αισθήσεων και απελπιστικής νωθρότητας. Είναι παγιδευμένος σε έναν διανοητικό λαβύρινθο ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί με το ζόρι. Αυτό που θέλει κάποιος όταν είναι σε αυτή την κατάσταση είναι να ακούσει μουσική που να έχει λεπτομέρεια, αλλά να είναι και ευκολοχώνευτη, σωστά; Θέλει να ακούσει κάτι μέσα στο οποίο μπορεί να βυθιστεί, χωρίς να νιώθει ότι βούτηξε σε μια ολυμπιακή πισίνα για τον τελικό των 50 μ. Όπως το έθεσε και ο Winstock: «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να χοροπηδάνε πάνω-κάτω μετά από έναν μπάφο. Το πιο πιθανό είναι να θέλουν να ακούσουν Pink Floyd όταν πίνουν χόρτο. Η βαβούρα σε αποπροσανατολίζει γιατί δεν συμβαδίζει με τον εγκέφαλό σου. Θέλεις να ακούσεις πιο χαλαρή μουσική».

Μπορεί να ακούγεται προφανές ότι ο κόσμος που την πίνει ακούει Pink Floyd, βλέπει Tim and Eric και παραμελεί την προσωπική του υγιεινή. Όμως αξίζει να το σκεφτούμε λίγο παραπάνω αυτό. Προφανώς τα ναρκωτικά επηρεάζουν διαφορετικά τον καθένα, όμως κάποιες εμπειρίες είναι καθολικές. Αυτή είναι μία από αυτές. Όλοι όσοι μίλησα στο πλαίσιο αυτής της έρευνας έδειχναν να καταλαβαίνουν το σκεπτικό μου.

Σίγουρα υπάρχουν κάποια είδη dance μουσικής που δεν προκαλούν απευθείας αναγούλα στους μαστούρηδες του καναπέ, κάνοντάς τους να θέλουν να ξεράσουν τα πατατάκια που έφαγαν. Η dubstep, για παράδειγμα, βρομοκοπάει skunk, ενώ τα αμείλικτα γρατζουνίσματα της instrumental grime φαίνεται πως ταιριάζουν με την αφηρημένη αίσθηση παράνοιας που αποπνέουν όσοι το παρακάνουν με το χόρτο. Σκέψου, όμως, τη house, την techno ή την disco και πώς αυτές ακούγονται όταν είναι κάποιος μαστουρωμένος. Προσωπικά έχω προσπαθήσει να ακούσω χορευτικά κομμάτια που μιλάνε για μαστούρα ενώ έπινα χόρτο και το αποτέλεσμα ήταν να νιώθω εκτός χρόνου και τόπου.

Έχοντας πολλά χρόνια να καπνίσω μεγάλη ποσότητα κάνναβης, θέλησα να μιλήσω με κάποιον που πίνει χόρτο σε κλαμπ τακτικά και να μάθω ποια είναι η ευχαρίστηση που αντλεί από αυτό (αν υπάρχει κάποια). Όταν μίλησα με έναν τύπο, στον οποίο για λόγους ανωνυμίας θα αναφέρομαι ως John, μου είπε: «Μερικοί φίλοι μου γούσταραν πολύ την techno και για εμένα δεν υπήρχε τίποτα χειρότερο από το να ακούω λούπες του Swims την ώρα που προσπαθούσα να χαλαρώσω», το οποίο μου φαίνεται λογικό. Συνέχισε λέγοντας: «Είμαι πολύ κουρασμένος όταν πίνω χόρτο και το να ακούω αυτήν τη μουσική ενώ είμαι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση με αναστατώνει, στην καλύτερη. Είναι σαν να σε ταρακουνάει κάποιος για να σε ξυπνήσει ενώ κοιμάσαι».

Τα κλαμπ είναι εξ ορισμού κοινωνικοί χώροι. Οι κοινωνικοί χώροι είναι μέρη μεσολάβησης και διαπραγμάτευσης. Αυτοί που είναι μαστουρωμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από τα δύο. Όταν την έχεις πιει, μπορεί και να κρατιέσαι επί τρεις ώρες ενώ θέλεις να πας για κατούρημα, επομένως αν δεν είσαι εξαιρετικά λειτουργικός όταν κάνεις χρήση κάνναβης (ο Winstock τόνισε ότι δεν είναι όλοι οι μαστούρηδες τεμπέληδες βρομίκουλες και μου επεσήμανε ότι «μπορείς να είσαι απόλυτα λειτουργικός όταν καπνίζεις!»), είναι πολύ πιθανό να σου φανεί η όλη εμπειρία ελαφρώς αγχωτική και κατά πάσα πιθανότητα αρκετά δύσκολη.

Υπάρχουν και πρακτικά ζητήματα. Το χόρτο, σε περίπτωση που δεν το έχεις προσέξει, έχει περίεργη και έντονη μυρωδιά, οπότε κατά πάσα πιθανότητα οι πορτιέρηδες που έχουν βάρδια στον χώρο καπνίσματος μάλλον σε έχουν ψιλο-πάρει χαμπάρι. Όπως το έθεσε ο John: «Το να πίνεις χόρτο σε κλαμπ είναι η πιο τσαπατσούλικη στρατιωτική επιχείρηση όλων των εποχών. Είναι σαν να κάπνιζε χόρτο ο Solid Snake πριν πάει στη μάχη».

Αυτός μπορεί και να είναι ο λόγος που ο Winstock και οι συνάδελφοί του παρατήρησαν μια ελαφριά μείωση στα ποσοστά χρήσης κάνναβης των τελευταίων χρόνων, φαινόμενο που οι ίδιοι αποδίδουν σε μια αυξανόμενη τάση κατά του καπνίσματος. Οι ατμοποιητές, οι οποίοι έχουν ολοένα και ενεργότερο ρόλο στη βιομηχανία της κάνναβης, είναι όπως λέει: «Το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στον κόσμο από πολλές απόψεις», κι αυτό γιατί παρακάμπτει την αναγκαιότητα του καπνού στη χρήση κάνναβης και οδηγεί στην ελάττωση του καρκίνου και των ασθενειών του πνεύμονα. Πράγμα που σημαίνει ότι έχεις περισσότερες πιθανότητες να δεις κάποιον να «γυρνάει» έναν κυριλέ ατμοποιητή παρά έναν μπας κλας μπάφο.

Ο John πρόσθεσε: «Ούτως ή άλλως είμαι λίγο κότα, οπότε το να κουβαλήσω έναν-δυο μπάφους στο κλαμπ ήταν πάντα μεγάλη ταλαιπωρία που δεν άξιζε τον κόπο. Όταν το ανάβεις γίνεται ολόκληρη μανούρα για να μη σε πάρουν πρέφα και αφού το καπνίσεις γίνεσαι αντικοινωνικός και θες να πας για ύπνο. Τουλάχιστον για εμένα, προσωπικά, το κλαμπ είναι από τα χειρότερα μέρη για να μαστουρώσεις. Υπάρχει πολύς κόσμος τριγύρω και δεν παίζει κάποιο μέρος που να μπορείς να την πέσεις για ύπνο χωρίς να σου πάρουν το πορτοφόλι ή να ξεράσουν πάνω σου».

Ο Adam Winstock δείχνει να συμφωνεί, σημειώνοντας ότι κάποιοι άνθρωποι «μπορεί να τσιτώνουν όταν μαστουρώνουν», και ότι «μια ελάχιστη ποσότητα χόρτου μπορεί να δίνει ενέργεια, όμως αν καπνίσεις 3 τζι μπορεί να έχεις διαφορετική αντίδραση». Με λίγα λόγια τα ναρκωτικά και ο χώρος είναι ένας περίεργος συνδυασμός. Ο Winstock χρησιμοποιεί το καρναβάλι του Notting Hill ως ιδανικό παράδειγμα, το οποίο δείχνει πώς μπορεί να ταιριάξει η κάνναβη με χορευτική μουσική στο σωστό περιβάλλον, κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδίδει στο ότι το event γίνεται μέσα στη μέρα, σε εξωτερικό χώρο.

Περισσότερα από το VICE

Για Πάντα Νέοι: Το Αιώνιο Στιλ του Πανκ

Αυτή η Γυναίκα Έκανε Έκθεση με Φωτογραφίες από Πέη που τις Έστελναν Άγνωστοι

Ο Prince Ήταν Ήρωας Αλλά και Εφιάλτης για την LGBT Κοινότητα