Το Whorehouse Cinema Είναι το Πρώτο Φεστιβάλ Σεξεργατ(ρι)ών του Άμστερνταμ

Το Άμστερνταμ είναι μια πόλη συνώνυμη με γραφικά κανάλια, τούβλινα κτίρια και φυσικά τις βιτρίνες του. Λίγα μέρη στην πόλη προσελκύουν τόσους πολλούς τουρίστες όσους η Red Ligth District, γνωστή και ως De Wallen, η οποία υποδέχεται περίπου 2,5 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, το γραφείο δημάρχου έχει περιορίσει και τις δύο βιομηχανίες, σε μια προσπάθεια να ανακτήσει την πόλη από τα πλήθη ανεπιθύμητων τουριστών.

Το 2000 η Ολλανδία νομιμοποίησε τους οίκους ανοχής και απαγόρευσε στα σεξεργαζόμενα άτομα να εργάζονται εκτός αυτών των καθορισμένων χώρων. Από τότε, οι δήμοι διαχειρίζονται τις περιοχές με τα κόκκινα φανάρια – αλλά ταυτόχρονα ο αριθμός των εταιρειών σεξεργασίας που είναι εγγεγραμμένες στην Ολλανδία έχει μειωθεί από 1350 σε 250.

Οι αλλαγές στη Red Light District του Άμστερνταμ ξεκίνησαν το 2007, με την έναρξη του 1012 Project, που πήρε το όνομά του από τον ταχυδρομικό κώδικα της περιοχής. Το γραφείο δημάρχου δήλωσε ότι στόχευε ότι το πρότζεκτ στην οικονομική αναβάθμιση της περιοχής και την καταπολέμηση της τοπικής εγκληματικής δραστηριότητας ξένων συμμοριών, με ιδιαίτερη έμφαση στο trafficking.

Ένα από τα κύρια μέτρα του Project 1012 ήταν οι κρατικές εξαγορές οίκων ανοχής και άλλων κτιρίων στην περιοχή, στο πλαίσιο των οποίων κάλεσαν νέους σχεδιαστές και φωτογράφους να αναλάβουν τους χώρους. Μεταξύ 2007 και 2018, όταν έληξε το πρότζεκτ, ο αριθμός των βιτρίνων στην περιοχή Red Light μειώθηκε από 396 σε 252. Περίπου 50 coffeeshop στην περιοχή έκλεισαν, επίσης. Σύμφωνα με μια έκθεση του 2018 από το Ελεγκτικό Συνέδριο της πόλης, αυτές οι παρεμβάσεις ήταν επιτυχείς στην αύξηση των τιμών των ακινήτων αλλά όχι στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος στην περιοχή.

Το 2019, η νέα δήμαρχος του Άμστερνταμ, Femke Halsema, δεσμεύτηκε ότι θα συνεχίσει να κλείνει περισσότερες βιτρίνες, επικαλούμενη τα υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας, τον υπερπληθυσμό και την υποτιθέμενη ευαλωτότητα των σεξεργατριών, ιδιαίτερα των αλλοδαπών γυναικών. Η πόλη έχει ορκιστεί να δημιουργήσει ένα ερωτικό κέντρο σε μια τοποθεσία που θα καθοριστεί σύντομα μακριά από το κέντρο, το οποίο θα περιλαμβάνει ειδικούς χώρους για σεξεργάτριες και μόνιμη αστυνομική παρουσία.

Ωστόσο, τα σεξεργαζόμενα άτομα βλέπουν τον τουρισμό στην περιοχή Red Light ως επικερδή. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του σωματείου εργαζομένων του σεξ  Red Light United, 93% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι θα ήθελε να μείνει στο De Wallen. Μια μελέτη του 2021 έδειξε επίσης ότι μόνο το 10% των ερωτηθέντων ήταν σίγουροι ότι θα επισκεπτόταν το Red Light District αν βρισκόταν έξω από την πόλη.

Οι εργαζόμενοι του σεξ αισθάνονται επίσης ότι οι ανησυχίες για την ασφάλειά τους γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, για να δικαιολογήσουν μια διαδικασία gentrification. Υποστηρίζουν ότι το κλείσιμο των βιτρινών στην πραγματικότητα εντείνει τον συνωστισμό στην περιοχή, καθώς οι τουρίστες είναι πλέον συγκεντρωμένοι σε λίγους μόνο δρόμους. Λένε επίσης ότι έτσι εξαρτώνται περισσότερο από τους ιδιοκτήτες οίκων ανοχής, καθώς πρέπει να ανταγωνίζονται για λιγότερους χώρους. Το 2020, κατέληξαν σε ένα εναλλακτικό πλάνο για να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες της πόλης, αλλά είπαν ότι ένιωσαν πως η δήμαρχος ότι η δήμαρχος δεν τους άκουγε.

Ενώ τα σχέδια για το ερωτικό κέντρο προχωρούν, η κοινότητα προσπαθεί να αποκτήσει ορατότητα και να διαλύσει τις προκαταλήψεις. Στις 30 Μαρτίου, τα σεξεργαζόμενα άτομα οργάνωσαν μια διαμαρτυρία ενάντια στο ερωτικό κέντρο και την πρόσφατη απόφαση της πόλης να αναγκάσει τις βιτρίνες να κλείνουν στις 3 το πρωί αντί για τις 6. Υποστηρίζουν ότι το ερωτικό κέντρο θα έχει λιγότερα διαθέσιμα σημεία από ό,τι το De Wallen και επίσης θα είναι λιγότερο ασφαλές συνολικά.

Στις 31 Μαρτίου, παρακολουθήσαμε το πρώτο φεστιβάλ του Whorehouse Cinema, ενός πολυήμερου φεστιβάλ τέχνης και κινηματογράφου στο πολιτιστικό κέντρο Cinetol στο Άμστερνταμ. Εκεί, μπορούσες να απολαύσεις το ποτό σου με ανθρώπους του χώρου, να θαυμάσετε καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις, να χαλαρώσεις βλέποντας μια ταινία ή ένα στριπ σόου, να παρακολουθήσεις εργαστήρια και να χορέψεις σε ένα σέξι πάρτι.

«Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ή να διαβάζουμε μονοδιάστατες, ιστορίες που στιγματίζουν τη σεξεργασία στα μέσα ενημέρωσης», είπε η σεξεργάτρια και σκηνοθέτιδα Yvette Luhrs, η οποία διοργάνωσε ένα εργαστήριο για το πώς να δώσεις κινηματογραφική χροιά στα σέξι βίντεό σου. «Αλλά στην κοινότητα της σεξεργασίας υπάρχει στην πραγματικότητα πολλή δημιουργικότητα και καλλιτεχνικό ταλέντο».

Η εκδήλωση, την οποία επιμελήθηκαν εσκεμμένα ως φεστιβάλ τέχνης οι σεξεργάτριες, έδωσε στους επισκέπτες μια μοναδική εικόνα για την ποικιλομορφία της κοινότητας. «Εκτός από σεξεργάτριες, είμαστε επίσης καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές, γονείς ή ακόμα και άνθρωποι με δουλειά γραφείου», συνέχισε η Luhrs. «Αυτό έχει ενδιαφέρον για ένα μεγαλύτερο κοινό, αλλά είναι επίσης υπέροχο για τις σεξεργάτριες που βλέπουν τη ζωή τους να εκπροσωπείται με πιο αναγνωρίσιμο τρόπο».

Δυστυχώς, τα μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να παρουσιάζουν τη σεξουαλική εργασία μέσω κλισέ και στερεοτύπων που ενδεχομένως υποτιμούν τους επαγγελματίες του κλάδου, μετατρέποντάς τους σε μια κατηγορία που πρέπει να προστατεύεται ακόμα και παρά τις δικές τους επιθυμίες. Αυτό ακριβώς προσπαθούν να καταπολεμήσουν η Luhrs και η συνάδελφός της Mischa Tydeman μέσα από το Reimagining Sex Work, μια βάση φωτογραφιών και γλωσσικό οδηγό που δημιουργήθηκε με συνεργασία σεξεργατών, φωτογράφων και δημοσιογράφων. 

«Παρατήρησα ότι η ίδια φωτογραφία μιας συγκεκριμένης εργάτριας του σεξ χρησιμοποιούνταν συχνά σε διαφορετικά άρθρα», είπε η Tydeman. «Ρώτησα μια δημοσιογράφο γιατί και εκείνη απάντησε ότι ήταν η μόνη επιλογή στη βάση δεδομένων ANP (ένα ολλανδικό πρακτορείο ειδήσεων)».

Αυτή η αλληλεπίδραση πυροδότησε την ιδέα να γίνουν άμεσα διαθέσιμες οι φωτογραφίες και η γλώσσα που δεν θα στιγματίζουν στους δημοσιογράφους που καλύπτουν την περιοχή. «Οι ακτιβιστές ξέρουν: οι μελέτες και τα στοιχεία δεν πείθουν τους ανθρώπους, οι ιστορίες πείθουν», συνέχισε η Tydeman. Οι φωτογραφίες μπορούν πλέον να αγοραστούν στη βάση δεδομένων ANP και εκτέθηκαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ.

Η Tydeman συμμετείχε επίσης στη διοργάνωση The Peepshow Hoes ενός κινητού strip show, ασφαλές για τον COVID-19 που έκανε περιοδεία στην Ολλανδία σε ένδειξη διαμαρτυρίας όταν η σεξουαλική εργασία απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση στο πλαίσιο των περιορισμών COVID-19. Παρόλο που οι επαγγελματίες που έρχονταν σε επαφή με άλλους ανθρώπους, όπως οι μασέρ ή οι κομμωτές, μπορούσαν να επιστρέψουν στη δουλειά μετά την άρση των πιο εντατικών μέτρων, οι εργαζόμενοι του σεξ τέθηκαν εκτός δουλειάς για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, ήταν η μόνη επαγγελματική κατηγορία στη χώρα που εξαιρούνταν από την επείγουσα βοήθεια για τον COVID-19.

Φέτος, η ολλανδική κυβέρνηση πρότεινε επίσης αλλαγές στον Κανονισμό για τους Εργαζόμενους του Σεξ (SWRA) που θα ενίσχυαν ακόμη περισσότερο τις απαιτήσεις, όλα στο όνομα της πρόληψης της κακοποίησης. Οι εργαζόμενοι του σεξ θα πρέπει να υποβάλουν αίτηση για πρόσθετη άδεια που κανένας άλλος αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας στη χώρα δεν χρειάζεται, διαφορετικά κινδυνεύουν με πρόστιμο.

Η ομάδα συμφερόντων SAVE, στην οποία ανήκει η Tydeman, ανησυχεί ότι οι εργαζόμενοι του σεξ δεν θα εγγραφούν στο επίσημο σύστημα λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια και το απόρρητό τους. Ως αποτέλεσμα, περισσότερες εργάτριες του σεξ μπορεί να είναι «ανύπαρκτες» και στην πραγματικότητα να είναι πιο ευάλωτες σε κακοποιητικούς πελάτες. «Έχουμε βαρεθεί», λέει η Luhrs απηυδισμένη.

«Το SWRA είναι μια δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, είναι πολύ αρνητικό», πρόσθεσε η Tydeman. «Εφόσον δεν μας αντιμετωπίζουν ισότιμα με τους άλλους εργαζόμενους, δεν θα είμαστε πλήρως αποδεκτοί».

Παρόλο που οι δήμοι έχουν γίνει πιο αυστηροί με την αδειοδότηση, «ο αριθμός των εργαζομένων του σεξ δεν έχει μειωθεί καθόλου», είπε η Tydeman. Στο παρελθόν, οι εργάτριες του σεξ μπορούσαν να συναντηθούν μέσα σε οίκους ανοχής και ιδιωτικά σπίτια, να ανταλλάξουν συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσουν τους δύσκολους πελάτες ή απλώς να πιουν ένα ποτό. «Η Δημόσια Υπηρεσία Υγείας, οι υπηρεσίες πρώτων βοηθειών και η αστυνομία περνούσαν πού και πού», λέει.

Αυτό το κοινωνικό σύστημα έκανε τις σεξεργάτριες να αισθάνονται ασφαλείς και ότι είχαν ένα δίκτυο στο οποίο να βασίζονται. «Αυτή η αίσθηση της κοινότητας έχει πλέον χαθεί εξαιτίας όλων των κανονισμών», συνεχίζει η Tydeman. «Ευτυχώς όμως, αρχίζει να επιστρέφει, εν μέρει λόγω αυτού του φεστιβάλ». Αλλά οι σεξεργάτριες φοβούνται πια ότι με το νέο ερωτικό κέντρο θα εξαφανιστεί εντελώς.

Για τα σεξεργαζόμενα άτομα, το φεστιβάλ ήταν επίσης μια ευκαιρία να έρθουν σε επαφή και να απαλλαγούν από αυτούς τους στρεσογόνους παράγοντες. «Είναι ένα Σαββατοκύριακο όπου μπορούν να βρεθούν μεταξύ τους», είπε η Luhrs. «Το να μπορείς να μοιράζεσαι αυτή τη συντροφικότητα είναι πολύ ξεχωριστό. Και χάρη στο φεστιβάλ, τώρα και ο έξω κόσμος μπορεί να αποτελέσει μέρος αυτού».

«Αυτό το Σαββατοκύριακο, θα μείνουμε σε έναν ξενώνα με ένα σωρό στρίπερ, θα βγάλουμε τα ρούχα μας και θα χορέψουμε», είπε η Tydeman στην αρχή της εκδήλωσης. «Είναι μια πολύ ωραία ομάδα διαφορετικών ανθρώπων: άνδρες, γυναίκες και τρανς άτομα. Θα είμαστε μαζί, θα διασκεδάσουμε πολύ και επιτέλους θα μπορέσουμε να συναντήσουμε ξανά τους συναδέλφους μας».

Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό τώρα που οι χώροι συνάντησης για εργαζόμενους του σεξ εξαφανίζονται. «Ελπίζω ότι πολλοί μη εργαζόμενοι του σεξ, καθώς και τοπικοί ηγέτες να μείνουν για να να μπορέσουν να αποκτήσουν μια καλύτερη αίσθηση της ισχυρής κοινότητας που είμαστε, η οποία είναι γεμάτη εκπλήξεις, έμπνευση και ενδιαφέρον. Θα είναι απολαυστικό».

Περισσότερα από το VICE

Οι Ξεχασμένες Γυναίκες της Σκηνής του Μάντσεστερ και οι 900 Λεσβίες στο Haçienda

«Δούλεψα σε Studio με Μεξικανούς Gangster» - Ο Joza Είναι Νομάς Tattoo Artist

My Κάλπη Rocks: Τα πιο Γαμάτα Εκλογικά Ντυσίματα στην Αθήνα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.