Νόμιζα ότι Δεν Ήμουν Πραγματικά Λεσβία

Νομίζω ότι πάντα αμφισβητούσα την ταυτότητά μου. Ως παιδί, αναρωτιόμουν πώς θα ήταν αν μου άρεσαν τα κορίτσια. Ένιωθα συναισθήματα για κορίτσια γύρω μου, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήθελα να γίνω σαν αυτά ή να είμαι μαζί τους.

Με τον καιρό, όλα άρχισαν να βγάζουν νόημα. Και όταν γνώρισα την πρώτη μου κοπέλα στα 14 μου, συνειδητοποίησα ότι ήμουν λεσβία. Αρχικά, όταν κανείς άλλος δεν το γνώριζε, μου φαινόταν απολύτως φυσικό, παρότι μεγάλωσα σε μια συντηρητική οικογένεια. Για μένα, ήταν όμορφο, γνήσιο και συναινετικό, οπότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ενοχλούσε τους ανθρώπους γύρω μου ή ακόμα και ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού. 

Δεν ήμουν προετοιμασμένη για τη λεσβιοφοβία που θα αντιμετώπιζα: τα προσβλητικά σχόλια, ο τρόπος που με κοιτούσαν τα αγαπημένα μου πρόσωπα, οι άνθρωποι που πίστευαν ότι θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων απλώς επειδή με ανέχονται. Όταν μεγάλωσα, άρχισα να σκέφτομαι ότι όλα θα ήταν πιο εύκολα αν ήμουν στρέιτ.

Στα 15 μου χώρισα με την κοπέλα μου και αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στους άντρες. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι ήθελα, αλλά νόμιζα ότι αυτό ανέμεναν οι άλλοι από εμένα. Ένα βράδυ αποφάσισα να κάνω σεξ με έναν άντρα. Δεν ένιωσα τίποτα. Πραγματικά τίποτα. Καμία έλξη, καμία ευχαρίστηση, απλώς έκανα μηχανικά τις κινήσεις.

Όταν μίλησα για αυτό με κάποιους, μου είπαν ότι ήταν φυσιολογικό γιατί οι πρώτες φορές είναι συνήθως απαίσιες. Τους είπα ότι δεν ήταν η πρώτη μου φορά, έκανα σεξ με την κοπέλα μου για μήνες και ήταν καταπληκτικό. Όμως μου απάντησαν πράγματα όπως «Έλα, ξέρεις ότι δεν είναι το ίδιο!». Πράγματι, δεν ήταν, αλλά όχι με τον τρόπο που εννοούσαν εκείνοι. Προσπάθησα αρκετές φορές, όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: απλώς κοιτούσα το ταβάνι και περίμενα να τελειώσει για να ντυθώ και να φύγω.

Λίγους μήνες αργότερα, συνάντησα τυχαία την πρώην μου σε ένα πάρτι και έμαθα το πρώτο μου μάθημα: Δεν έχει τελειώσει μέχρι να το ξανακάνετε τουλάχιστον μία φορά. Αυτή η εμπειρία επιβεβαίωσε αυτό που ήδη ήξερα. Ήμουν λεσβία. Αυτό προκάλεσε αντιδράσεις, κάποιοι εύχονταν να ήμουν στρέιτ, άλλοι πίστευαν ότι ήμουν bi. 

Την ίδια μέρα, πολλοί άρχισαν να με κατηγορούν ότι κοιτούσα κορίτσια στα αποδυτήρια ή ότι ήθελα να την πέσω στα αγόρια τους. Μια μέρα, μια κοπέλα ήρθε προς το μέρος μου έξω από ένα μπαρ και άρχισε να με βρίζει. «Παλιολεσβία, έκανες σεξ με τον γκόμενό μου! Είσαι ένα σκουπίδι». Δεν είμαι σίγουρη πόσες φοβίες υπήρχαν σε αυτήν την προσβολή, αλλά αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι οι άνθρωποι δεν θα με άφηναν να ξεχάσω την προσπάθειά μου να γίνω στρέιτ.

Στα 18 μου, άρχισα να αντιμετωπίζω προβλήματα με την ψυχική μου υγεία, τα οποία είχαν σχέση και με τις διακρίσεις που βίωνα. Εκείνη την περίοδο ένιωθα εντελώς αποκομμένη από τον κόσμο στον οποίο ζούσα. Περνούσα μια δύσκολη φάση στη σχέση μου και δεν ήξερα σε ποιον να μιλήσω – ήξερα ότι η οικογένειά μου θα με παρότρυνε να χωρίσω με τη σύντροφό μου και ένιωθα ότι οι φίλοι μου δεν θα με καταλάβαιναν. Η κοπέλα μου ήταν το μόνο άτομο που με καταλάβαινε, ήταν ο πρώτος μου έρωτας και η μόνη λεσβία που ήξερα. 

Κατέληξα με σοβαρή κατάθλιψη για μήνες, οπότε αποφάσισα να δω έναν υπνοθεραπευτή. Η συνεδρία πήγαινε καλά μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε η σεξουαλικότητά μου. Ο θεραπευτής, που φαινόταν καλοπροαίρετος, μου εξήγησε ότι περνούσα μια απολύτως φυσιολογική φάση επειδή ήμουν νέα και ότι η έλξη μου για τις γυναίκες θα περνούσε. Αν και η λεσβιακή μου ταυτότητα είχε αμφισβητηθεί πολλές φορές, αυτό πραγματικά με ενόχλησε.

Τα πράγματα γίνονταν όλο και χειρότερα. Από εκεί που σκεφτόμουν «Ίσως θα ήταν πιο εύκολο αν ήμουν στρέιτ», πέρασα στο «Ίσως θα ήταν πιο εύκολο αν ήμουν νεκρή». Έκανα ψυχοθεραπεία και αργότερα επισκέφθηκα και έναν ψυχίατρο για μάθω τι έχω. Ανέλυσε τα συμπτώματά μου και περιέγραψε με λόγια όλα όσα ένιωθα. Νόμιζα ότι διάβαζε το μυαλό μου και ένιωθα ότι μπορούσα να τον εμπιστευτώ. Αργότερα κατάλαβα ότι απλώς ανέφερε τα συμπτώματα της ασθένειάς μου –την οποία δεν θα ήθελα να μοιραστώ– και ότι δεν με καταλάβαινε πραγματικά.

Κατά τη διάρκεια των συνεδριών, μιλήσαμε για τα παιδικά μου χρόνια, για τη σχέση μου με τους γονείς μου και μετά για την κοπέλα μου. Του εξήγησα ότι είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε πολύ μικρές, ότι ήμασταν μαζί επτά χρόνια και ότι, παρά τους χωρισμούς και τις δυσκολίες, ήμασταν ακόμα πολύ ερωτευμένες. 

Η σχέση μου φάνηκε να τον ξαφνιάζει και άρχισε να κάνει πολλές περίεργες υποθέσεις: «Είναι πολύ μεγαλύτερη από σένα, έτσι δεν είναι; Έχει κι αυτή προβλήματα ψυχικής υγείας;». Δεν καταλάβαινα πού το πήγαινε.

Μια μέρα, όταν συζητούσαμε το συγκεκριμένο θέμα, ξαφνικά με ρώτησε, «Πώς νιώθεις όταν ένας άντρας έρχεται σε στύση για εσένα;». Τον κοίταξα σοκαρισμένη. Πήρε την έκφρασή μου ως απάντηση και συνέχισε «Αυτό σκεφτόμουν. Βλέπεις τη διείσδυση ως μια πράξη επιθετικότητας. Γι' αυτό δεν μπορείς να βγαίνεις με άντρες». Δεν θυμάμαι καν τι του απάντησα, ήμουν πολύ σοκαρισμένη. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως, όταν γύρισα σπίτι, άρχισα να αναρωτιέμαι αν είχε δίκιο. Αν αυτός ο ψυχίατρος είχε δίκιο για όλα τα άλλα, ίσως είχε δίκιο και γι’ αυτό.

Με τον καιρό, αυτή η ιδέα συνέχισε να μεγαλώνει στο μυαλό μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ στο παρελθόν συναισθήματα για κάποιον άντρα, αλλά προσπαθούσα να το επιβάλω στον εαυτό μου. Μήπως με αυτόν τον τύπο θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μια άλλη ζωή; Αυτός ο ηθοποιός δεν είναι άσχημος, μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μαζί του; 

Κάποια στιγμή, είπα στην κοπέλα μου ότι τελικά θα κατέληγα σε μια στρέιτ σχέση. Ωστόσο δεν την έπεισα. «Κοίτα, αν μια μέρα θελήσεις να δοκιμάσεις ξανά με έναν άντρα, αυτό είναι επιλογή σου», είπε. «Αλλά τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα είναι διαφορετικά;» Στο τέλος, έπεισα τον εαυτό μου ότι ήμουν στρέιτ στη θεωρία, αλλά δεν το ένιωθα στην πράξη. 

Δεν μπορούσα όμως να ξεπεράσω αυτό που μου είχε πει ο ψυχίατρος. Συνέχισα να πιστεύω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα, ότι δεν ήμουν πραγματικά λεσβία, ότι ήμουν μια πληγωμένη στρέιτ γυναίκα που είχε ανακαλύψει μια ψεύτικη ζωή για τον εαυτό της. Προσπάθησα τόσο να προσαρμοστώ σε μια σεξουαλικότητα που δεν ήταν δική μου, που δεν ήξερα πλέον ποια ήμουν.

Ευτυχώς, μετά από μερικές συνεδρίες, ο ψυχίατρος αποφάσισε ότι δεν χρειαζόταν να τον επισκέπτομαι πια και μου είπε ότι μπορούσα να συνεχίσω να βλέπω την ψυχολόγο μου. 

Παρόλο που δεν της μίλησα γι’ αυτή την εμπειρία, κατάλαβε από τις συζητήσεις μας ότι δυσκολευόμουν να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Στα ραντεβού μας, με έκανε να καταλάβω ότι είναι εντάξει να είσαι λεσβία και είναι επίσης εντάξει αν αλλάξουν τα πράγματα μια μέρα. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν. Τελικά άκουσα αυτό που έπρεπε να ακούσω: Μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου και να εμπιστεύομαι τα συναισθήματά μου. Συνειδητοποίησα ότι αυτές οι αμφιβολίες δεν προέρχονταν από εμένα. Απλώς είχα εμπιστευτεί τους λάθος ανθρώπους σε μια εποχή που ήμουν ιδιαίτερα ευάλωτη, αυτό είναι όλο. 

Η δουλειά με την ψυχολόγο μου και οι συζητήσεις με την κοπέλα μου με βοήθησαν πολύ, αλλά πέρασαν χρόνια για να εξαφανιστούν εντελώς οι αμφιβολίες που είχα. Η ερωτική μου ζωή ξεκίνησε πολύ ομαλά, όμως ακολούθησαν χρόνια έντονης σύγχυσης μέχρι να καταφέρω να βρω ξανά τον εαυτό μου και να διεκδικήσω τη λεσβιακή μου ταυτότητα.

Αποφάσισα να διερευνήσω γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι είχαν αμφισβητήσει τη σεξουαλικότητά μου και αυτή η αναζήτηση έγινε αντικείμενο της διατριβής μου. Το έργο της Sandra Boehringer, του Robert Aldrich, της Louise-Marie Libert και άλλων ιστορικών με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω ότι οι λεσβιακές και άλλες queer ταυτότητες έχουν διαγραφεί από τα ιστορικά βιβλία, ακόμη και σε περιόδους που αυτές ήταν απολύτως αποδεκτές. Κατά μία έννοια, ανακάλυψα την κληρονομιά μου. Ελπίζω οι επαγγελματίες στον χώρο της υγείας να εκπαιδευτούν καλύτερα όσον αφορά τη σεξουαλικότητα και το φύλο. 

Σήμερα, ξέρω ότι πάντα μου άρεσαν τα κορίτσια, ακόμα κι αν η κοινωνία προσπαθούσε να με πείσει για το αντίθετο. Δεν θέλω να κρυφτώ ή να αλλάξω. Είμαι περήφανη για αυτό που είμαι και ανυπομονώ για το μέλλον.

Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.

Περισσότερα από το VICE

Μπήκαμε στα Δωμάτια Δύο 18χρονων που Πέτυχαν Πρωτιές στις Πανελλήνιες

Το ChatGPT Απαντά για Φασαίους, Ζευγάρια και Solo Travelers: Πού να Πάω Διακοπές;

Τα Χειρότερα Μηνύματα Χωρισμού που Μπορείς να Στείλεις

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.