Ελληνίδες που Διαλύουν (με Μπουνιές) το Κλισέ του Αδύναμου Φύλου

Φωτογραφίες: Χρήστος Σαρρής

Ξεκίνησα πυγμαχία πριν από περίπου πέντε χρόνια. Δεν είχα από την αρχή στο μυαλό μου να κάνω κάποιο μαχητικό άθλημα. Παλιότερα έκανα πρωταθλητισμό στην κλασσική κολύμβηση και είχα συνηθίσει να έχω την προπόνηση στην καθημερινότητά μου. Σταμάτησα να γυμνάζομαι εντελώς για δύο χρόνια και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι μου έλειπε. Σκεφτόμουν ότι στο άθλημα που θα ξεκινούσα θα ήθελα να έχω μία καθοδήγηση, να μου δώσουν ένα νέο ερέθισμα και να μου διδάξουν κάτι. Έτσι, όταν μου πρότεινε ένας φίλος να ξεκινήσω πυγμαχία, αποφάσισα να παρακολουθήσω ως εξωτερικός παρατηρητής μια προπόνηση και κάπως έτσι κόλλησα.

Στην αρχή πρέπει να δείξεις υπομονή. Τα πρώτα βήματα είναι αργά επειδή πρέπει να μάθεις την τεχνική. Σιγά-σιγά οι προπονήσεις γίνονται πιο δραστήριες και έντονες, βρίσκεις έναν παρτενέρ, εξασκείσαι πάνω σε κάποιες τεχνικές και αρκετά αργότερα μπαίνεις σε διαδικασία sparring.

Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω τι ήταν αυτό που με τράβηξε αρχικά στην πυγμαχία. Είναι ότι δουλεύεις πολύ τον εγωισμό σου, τον πηγαίνεις πολύ πίσω. Εμπιστεύεσαι ανθρώπους που είναι έξω από το ρινγκ, όπου θα μπεις για να αγωνιστείς, και θα κάνεις αυτό που θα σου πουν επειδή ξέρεις ότι θα δουλέψει. Βλέπουν για σένα και ακούνε για σένα. Είναι περίεργο αν σκεφτείς ότι κάποιος που δεν είναι μέσα, σε καθοδηγεί και τελικά αυτό που σου λέει πετυχαίνει.

Η πυγμαχία είναι εγκεφαλικό άθλημα. Πρέπει να σκέφτεσαι, να μη λειτουργείς εν βρασμώ. Εκεί κάνεις τα μεγαλύτερα λάθη. Πρέπει το μυαλό σου να είναι στη θέση του, να έχεις τα μάτια σου στον άλλον και να προσέχεις τον εαυτό σου.

Έχω δει τεράστια διαφορά στο σώμα μου: πλέον δεν τραυματίζομαι εύκολα, ενώ η αντοχή μου έχει επανέλθει, επειδή και ηλικιακά αν το βάλεις κάτω, δεν είμαι 20 χρονών.

Οι προπονήσεις για μένα είναι ψυχοθεραπεία. Καταρχάς, σου δίνεται η δυνατότητα να εκτονώσεις την ένταση που σου δημιουργείται μέσα στη μέρα, χωρίς να κάνεις προφανώς κακό στον συναθλητή ή τη συναθλήτριά σου. Ειδικά όταν νιώθεις ότι λόγω της δουλειάς η μέρα σου αρχίζει και μικραίνει, πρέπει να αφιερώνεις κάποιο χρόνο στον εαυτό σου. Μακροπρόθεσμα, συνειδητοποιώ ότι πλέον αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη ηρεμία δύσκολες καταστάσεις.

Δεν μπορώ να φανταστώ αυτήν τη στιγμή ότι θα σταματήσω την πυγμαχία. Έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μου. Μου είναι απαραίτητη.

Ασχολούμαι με το Brazilian jiu jitsu τους τελευταίους τρεις μήνες. Θεωρώ ότι οι πολεμικές τέχνες πέρα από την άριστη φυσική κατάσταση που σου προσφέρουν, είναι μια καλή επιλογή για να μάθεις καλά το σώμα σου και να μπορέσεις να το προστατεύσεις μέσω της αυτοάμυνας.

Όπως έλεγε και ο ιδρυτής του συστήματος, Helio Gracie, για να γίνεις καλός στο Brazilian δεν πρέπει να σκέφτεσαι πώς θα νικήσεις τον αντίπαλο αλλά πώς θα αμυνθείς στις επιθέσεις του. Πρόκειται για ένα άθλημα-παιχνίδι ευφυΐας. Σε προσαρμόζει σε μια διαδικασία κατά την οποία πρέπει να κατανοήσεις πώς κινείται το ανθρώπινο σώμα για να μπορέσεις να αντιδράσεις και να αναπτύξεις τις άμυνές σου. Οι περίπλοκες τεχνικές, η άμεση σωματική επαφή με τους συναθλητές σου, η πειθαρχία που πρέπει να έχεις για να καταφέρεις να χρησιμοποιείς το μυαλό σου και όχι τη δύναμή σου, η σκληραγώγηση του κορμιού στο πόνο, ακόμα και ο σεβασμός που πρέπει να δείχνεις στο δάσκαλο και στους συναθλητές σου, ήταν οι λόγοι για τους οποίους διάλεξα το Brazilian.

Η φυσική κατάσταση του σώματος βελτιώνεται σε μεγάλο βαθμό. Το Brazilian βοηθά στην εκγύμναση των μυών και στη βελτίωση της αντοχής. Άλλωστε, η κατανόηση του σώματος σε συνδυασμό με την υπέρβαση των ορίων σου, σε γεμίζει αυτοπεποίθηση είτε βρίσκεσαι στο τατάμι είτε στο δρόμο.

Ξεκίνησα περίπου πριν από δύο χρόνια το kick boxing και το grappling, και πριν από έξι μήνες ΜΜΑ (μικτές πολεμικές τέχνες). Πριν από αυτό, ασχολιόμουν για πολλά χρόνια με το μπαλέτο, το οποίο σίγουρα δεν θα μπορούσε να με προστατέψει σε μία δύσκολη κατάσταση. Κάπως έτσι στράφηκα στα μαχητικά αθλήματα.

Συγκεκριμένα το MMA θεωρείται το «δέκαθλο» των μαχητικών αθλημάτων. Ο ΜΜΑer πυγμαχεί, κλωτσάει, παλεύει σε κάθε ζώνη μάχης, τόσο στο έδαφος όσο και στο όρθιο, οπότε σε αυτό το άθλημα νιώθω ολοκληρωμένη μαχήτρια, βελτιώνω τη φυσική μου κατάσταση και μαθαίνω να ανταπεξέλθω σε κάθε κατάσταση που μπορεί να τύχει τόσο στην σχολή όσο και στον δρόμο.

Είχα κάνει διάφορα αθλήματα στη ζωή μου πριν αρχίσω το krav maga. Αυτήν τη φορά ήθελα να κάνω ένα άθλημα πιο δυναμικό, που να μην είναι όμως αγωνιστικό. Το Krav Maga, μου άρεσε επειδή ενέχει κατά κάποιο τρόπο την αυτοάμυνα. Μαθαίνουμε να κάνουμε αντεπιθέσεις σε οτιδήποτε μας συμβεί, μαθαίνουμε να αμυνόμαστε σε οποιαδήποτε επίθεση δεχτούμε στον δρόμο από οποιαδήποτε πλευρά και σε οποιοδήποτε σημείο. Να είμαστε σε εγρήγορση, να είμαστε κατά κάποιο τρόπο προετοιμασμένοι και να γνωρίζουμε το πώς πρέπει να αντιδράσουμε.

Tον Aπρίλιο κλείνω τρία χρόνια. Βλέπω τεράστια αλλαγή στη φυσική κατάσταση. Στον δρόμο ακόμα νιώθω αμηχανία αν δω κάτι ύποπτο, αλλά τώρα νιώθω πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο πώς πρέπει να κινηθώ, πού να κοιτάξω και τι να κάνω σε περίπτωση που συμβεί οτιδήποτε.

Ασχολούμαι με το krav maga περίπου ένα χρόνο και τους τελευταίους οκτώ μήνες έχω ξεκινήσει πιο εντατικές προπονήσεις. Πέρυσι, τον Φεβρουάριο έψαχνα να βρω ένα είδος γυμναστικής που να μην το βαριέμαι. Παλιότερα παρακολουθούσα μαθήματα χορού, αλλά αυτήν τη φορά ήθελα να βρω κάτι πιο έντονο, που να με γυμνάζει περισσότερο και παράλληλα να έχει κάποια χρησιμότητα. Το να μπορεί κάποιος να αμυνθεί είναι, κατά την άποψή μου, σημαντική γνώση είτε τη χρειαστείς ποτέ, είτε όχι. Όταν, λοιπόν, ξεκίνησε ο άντρας μου να ασχολείται με το krav maga, με παρότρυνε να παρακολουθήσω το γυναικείο τμήμα αυτοάμυνας. Πήγα δοκιμαστικά και κόλλησα.

Δεν υπάρχει κάτι που να μη με ελκύει στο krav maga. Για αρχή, δανείζεται τεχνικές από διάφορα είδη πολεμικών τεχνών και τα προσαρμόζει με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορείς να αμυνθείς σε μία επίθεση στο δρόμο. Για παράδειγμα, όσο καλό καράτε και να ξέρεις, δύσκολα θα μπορείς να αντιμετωπίσεις καταστάσεις που ξεφεύγουν από τους αθλητικούς κανόνες. Ο δρόμος δεν έχει κανόνες. Για μένα, το να μάθεις μια τέχνη αυτοάμυνας δεν έχει να κάνει με μία καλή απόδοση ή ένα μετάλλιο σε αγώνες, αλλά με το πόσο καλά θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις σε κάτι που θα συμβεί έξω.

Από κει και πέρα, είναι μία εξαιρετική μορφή γυμναστικής, είναι πολύ δύσκολο να βαρεθείς στις προπονήσεις και αποτελεί έναν τρομερό τρόπο εκτόνωσης, ειδικά μετά από μία δύσκολη μέρα στη δουλειά.

Θεωρώ ότι είναι κάτι που κάθε γυναίκα θα έπρεπε να μαθαίνει. Σε κάνει να αισθάνεσαι πιο δυνατή, πιο σίγουρη κι πως μπορείς να τα καταφέρεις ακόμα κι αν ο άλλος απέναντί σου είναι πιο βαρύς, πιο ψηλός, πιο σωματώδης από εσένα. Μας συμπεριφέρονται κατά τη γνώμη μου πολλές φορές σαν το «αδύναμο φύλο», τόσο που καμιά φορά το πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιες. Κι αυτό πρέπει ν' αλλάξει. Το krav maga σού δίνει μια άλλη αυτοπεποίθηση.

Περισσότερα από το VICE

Τα Εξάρχεια Δεν Είναι Άβατο

Ένας Πρώην Μάγειρας Κρυσταλλικής Μεθαμφεταμίνης Περιγράφει πώς Πέταξε τη Ζωή του στα Σκουπίδια

«Δεν Είναι Τιμωρία η Ζωή, Είναι Χαρά» - Μιλήσαμε με τον Ιδεαλιστή Δήμαρχο Πάτρας που Νίκησε τη Χρυσή Αυγή