Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Ως σχετικά προσφάτως αφιχθείσα στο Οντάριο, η από μέσα γνώση μου για το Windsor είναι περιορισμένη.

Αυτό που γνώριζα για τη συνοριακή πόλη, αναλαμβάνοντας την αποστολή να ανακαλύψω γιατί οι άνθρωποι ζουν εκεί, ήταν ότι ο Stephen Colbert την ονόμασε «το χειρότερο μέρος στη γη» και αργότερα «το ορθό της γης».

Μια γρήγορη αναζήτηση στο Google με οδήγησε σε online φόρουμ γεμάτα είτε με άλλα… κολακευτικά επίθετα που περιέγραφαν το Windsor ως «μασχάλη» του Καναδά ή του Οντάριο, ένα μέρος γνωστό για τις ληστείες αυτοκινήτων, το εμπόριο ναρκωτικών και με «μηδέν έως ελάχιστο πολιτισμό». Ένα άτομο σημείωσε, μάλλον ποιητικά, ότι το «Windsor μυρίζει σαν απελπισμένη αμερικανική νεολαία ανακατεμένη με βρόμικους Καναδούς απατεώνες», ενώ ένας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Windsor είπε ότι «η πόλη μπορεί να μυρίζει… και το πανεπιστήμιο μπορεί να είναι χάλια… αλλά ποιος νοιάζεται όταν είναι μεθυσμένος». Σωστά.

Η κατάρρευση της άλλοτε ακμάζουσας αυτοκινητοβιομηχανίας έχει οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη ανεργία, με μείωση 30% σε θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό τομέα την τελευταία δεκαετία, και βρίσκεται πιθανόν πίσω από τη φήμη του Windsor ως άγριου μέρους.

Δεν μπορεί να είναι όλο χάλια όμως. Εξάλλου το Windsor είναι σπίτι για περισσότερους από 200.000 ανθρώπους, οπότε κάτι θα πρέπει να υπάρχει για να τους κρατάει στην περιοχή. Το 2014, η πόλη βρισκόταν στην 162η θέση της λίστας του περιοδικού MoneySense με τα «Καλύτερα Μέρη για να Ζεις» (να πούμε ότι το Τορόντο και το Βανκούβερ βρίσκονταν στην 32η και την 39η θέση αντιστοίχως). Θέλοντας να μάθω περισσότερα γι' αυτή την πόλη ήρθα σε επαφή με μερικούς κατοίκους της, προκειμένου να ακούσω για τους σημαντικότερους πόλους έλξης.

Σχεδόν όλοι με όσους μίλησα επαίνεσαν την εγγύτητα του Windsor με το Ντιτρόιτ (έχουν απόσταση περίπου 2 μιλίων), θεωρώντας το μεγάλο πλεονέκτημα – εάν όχι το μόνο.

«Δεν νομίζω ότι θα ήμουν ακόμα εδώ εάν δεν ήταν το Ντιτρόιτ», είπε ο Murad Erzinclioglu, 32 ετών, που διευθύνει το μουσικό τμήμα του τοπικού κολεγιακού ραδιοφωνικού σταθμού CJAM 99,1 και διοργανώνει το ετήσιο καλλιτεχνικό φεστιβάλ FAM, που όπως λέει είναι μια μίνι έκδοση του μουσικού φεστιβάλ NXNE του Τορόντο.

«Παραμένει μια από τις δέκα κορυφαίες αγορές για τη μουσική… είναι η γενέτειρα της techno και της Motown. Αυτού του είδους τα πράγματα δίνουν ως ένα βαθμό υπόσταση στο Windsor – υπάρχουν πολλά καλά».

«Το Ντιτρόιτ είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα σχετικά με το Windsor», πρόσθεσε ο Daniel Bombardier, ένας 39χρονος εικαστικός που έφυγε από την πόλη για να ζήσει στο Βανκούβερ και το Τορόντο στα 20 του και επέστρεψε πίσω πριν από 12 χρόνια.

«Από το Ντιτρόιτ μπορείς να πετάξεις για οπουδήποτε στον κόσμο. Αυτό είναι λίγο πολύ αυτό που κάνουμε εγώ και οι φίλοι μου – φεύγουμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Το σλόγκαν θα έπρεπε να είναι "Καλωσήρθατε στο Windsor, ένα υπέροχο μέρος για να αποθηκεύσεις τα πράγματά σου"».

Ως εικαστικός, ο Bombardier είπε πως εμπνεύστηκε βλέποντας την άνοδο και την πτώση του Ντιτρόιτ με τα ίδια του τα μάτια. «Με τρελαίνει… Όσον αφορά τις δηλώσεις σχετικά με τον καταναλωτισμό, τον καπιταλισμό και την πολιτική, είναι σαν η πρώτη γραμμή όλων αυτών».

Οι ντόπιοι νιώθουν τόσο δεμένοι με τον Αμερικανό γείτονά τους ώστε έχουν ονομάσει το Windsor «νότιο Ντιτρόιτ» (είναι πράγματι νότια του Ντιτρόιτ) σύμφωνα με τον φωτογράφο Kevin Kavanaugh, ο οποίος πέρασε την παιδική του ηλικία παρακολουθώντας τα παιχνίδια των Red Wings και κάνοντας επισκέψεις σε χώρους τέχνης στην αμερικανική πόλη.

«Λίγο πολύ είμαστε το ένα και το αυτό», είπε, αν και παραδέχθηκε ότι η ερωτική σχέση είναι κάπως μονόπλευρη. «Το Ντιτρόιτ ποτέ δεν θα θεωρούσε το Windsor ως προάστιό του».

Την ίδια ώρα, ανήλικοι Αμερικανοί συρρέουν στα κλαμπ του Windsor όπως το Boom Boom Room, ένας χώρος γνωστός για τα ψεύτικα τατουάζ και το χόρτο του.

Οι κάτοικοι του Windsor έχουν ψύχωση με την πίτσα τους και συχνά διατυπώνουν περίεργους ισχυρισμούς ότι είναι η καλύτερη στον κόσμο.

Ρώτησα την 30χρονη Becca S., φοιτήτρια Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Windsor, ποιο είναι το μυστικό και εκείνη μου απάντησε ότι «βασικά το πεπερόνι κόβεται σε μικρά κομμάτια. Αυτό είναι».

Ωστόσο η Becca είναι πιστή στις πίτες της γενέτειράς της – προτιμά ένα μέρος που λέγεται Krusty's, όπου ο ιδιοκτήτης «ακούγεται σαν τον Krusty the Clown» και τη φωνάζει με παρατσούκλια όπως «άγγελε, πριγκίπισσα ή μωρό».

Τα 'χωσε πάντως στο Condé Nast Traveler που προσφάτως κατέταξε 8ο το Edmonton στον κατάλογο με τις καλύτερες πίτσες παγκοσμίως (το Windsor δεν μπήκε στον κατάλογο). «Μαλακίες», είπε. «Το Windsor είναι η πρωτεύουσα της πίτσας στον Καναδά, τέλος».

Ο Bob Abumeeiz, ιδιοκτήτης της πιτσαρίας Arcata, θεσμού στο Windsor για περισσότερα από 60 χρόνια, είπε ότι ένα ζευγάρι ντόπιων που μετακόμισε στη Regina πλήρωσε 109 δολάρια για να τους στείλει μία από τις πίτσες του στο νέο τους σπίτι στη διάρκεια του περσινού Super Bowl.

Της μόδας είναι αυτήν τη στιγμή η πίτσα shawarma (σαουάρμα) του Arcata, ένας συνδυασμός πάστας σκόρδου, βασιλικού και κρέατος που μαρινάρεται 48 ώρες – προσφάτως πούλησαν 36,5 κιλά κοτόπουλου σε δύο μέρες. Όταν ρωτήθηκε για την άποψή του για την κατάταξη της πίτσας του Edmonton, είπε ότι θέλει να κάνει κάποιου είδους διαγωνισμό. «Είμαι ο πρώτος που θα δηλώσει συμμετοχή», είπε. «Δεν φοβάμαι να χάσω».

Ο δήμος του Windsor σταμάτησε να δίνει νέες άδειες για στριπτιζάδικα γιατί υπάρχουν ήδη τόσο πολλά τριγύρω, συμπεριλαμβανομένου του Leopard's Lounge, ενός μέρους γνωστού για τη «στρατολόγηση» κολεγιοκόριτσων με την υπόσχεση ότι θα πληρώσουν τα δίδακτρα για τις σπουδές τους, αλλά και για το προσβλητικό πέταγμα νάνων.

Όταν αυτό το τελευταίο πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, μετά από λαϊκή απαίτηση, ο ιδιοκτήτης του club, Sam Katzman, δήλωσε στο VICE: «Θεωρούμε το Leopard's Lounge έδρα του πετάγματος νάνων στον Καναδά» (Η εκδήλωση προκάλεσε την οργή των Μικρών Ανθρώπων του Καναδά, που άρχισαν συλλογή υπογραφών για να το σταματήσουν).

Ο Dean Scott, 27 ετών, συντάκτης στην εφημερίδα Windsor Independent, κάλυψε το γεγονός για το VICE και είπε πως «ήταν κατά κάποιο τρόπο τρελό να μιλάς σε μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους στο κοινό και να βλέπεις πόσο πολύ απολάμβαναν αυτό που έκαναν». Ανάμεσά τους ήταν κι ένας τύπος από την Αλμπέρτα που ήρθε αεροπορικώς για να δει το θέαμα παρόλο που είχε χάσει πέντε χριστουγεννιάτικες οικογενειακές συγκεντρώσεις στη σειρά γιατί δεν ήθελε να πληρώσει το αεροπορικό εισιτήριο.

Ο Scott μου είπε ότι η εμμονή του Windsor με την πίτσα και τα στριπτιζάδικα είναι μέρος της προσπάθειάς του «να βρει οτιδήποτε από το οποίο να πιαστεί ως πηγή περηφάνιας». Αναφέρθηκε και στον ενθουσιασμό για το σκάνδαλο του θάμνου σε σχήμα πέους, το 2013, ως ακόμα ένα παράδειγμα όλου αυτού.

The Windsor penis bush had been up since July. Just got taken down yesterday. R.I.P. — Isaac (@WorldofIsaac)October 18, 2013

Ενώ οι περισσότεροι από εμάς στις μεγάλες πόλεις αναγκαζόμαστε κυριολεκτικά να νοικιάζουμε κουτιά για να τα βγάλουμε πέρα, η νεολαία του Windsor δεν είναι ασυνήθιστο να έχει πολλαπλά σπίτια.

Ο Kavanaugh μου είπε ότι έχει τρία ακίνητα, συμπεριλαμβανομένου ενός σπιτιού/στούντιο φωτογραφίας το οποίο μοιράζεται με τη σύζυγό του και είναι σε διαδικασία απόκτησης κι άλλου. Και ενώ η αγορά δεν είναι τόσο καυτή όπως στο Βανκούβερ ή το Τορόντο, είπε ότι περιστασιακά γίνονται «πόλεμοι δημοπρασιών» για ακίνητα στις ποθητές προοδευτικές γειτονιές.

Αφού μετακόμισε πίσω στο Windsor, ο Bombardier έπεισε έναν ιδιοκτήτη κτιρίου να τον αφήσει να ζήσει και να εργαστεί σε ένα διαμέρισμα με αντάλλαγμα να πληρώνει τον φόρο ακίνητης περιουσίας του τύπου – περίπου 483 ευρώ τον μήνα. Η συμφωνία του επέτρεψε να αποταμιεύσει και να αγοράσει το δικό του σπίτι έναντι 69.000 ευρώ.

«Στο Τορόντο θα ήταν ένα κτίριο αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ», είπε.

Κατάφερε επίσης να εκμεταλλευτεί την πτώχευση της αυτοκινητοβιομηχανίας και να χρησιμοποιήσει παλιά μηχανήματα και εργοστάσια για να κάνει τέχνη.

«Θα κάνουμε μια σειρά παραγωγής έργων τέχνης», είπε.

Όλοι οι επιχειρηματίες με τους οποίους μίλησα είπαν ότι το Windsor έχει δύο σημαντικά χαρακτηριστικά, απαραίτητα για την επιτυχία. Είναι προσιτό οικονομικά και κατά κάποιο τρόπο του λείπουν πολλά, οπότε οι πιθανότητες να έχεις μια πρωτότυπη ιδέα είναι πολύ περισσότερες απ' ό,τι στις μεγαλύτερες, πιο πολιτισμένες πόλεις.

Μία από τις πιο θετικές κριτικές που άκουσα ήταν ότι το Windsor είναι το «Άμστερνταμ των φτωχών», λόγω της αφθονίας του σε χόρτο και στριπτιζάδικα.

Υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτό τον ισχυρισμό. Προσφάτως άνοιξε στο Windsor το μεγαλύτερο σαλόνι ατμοποίησης στη Βόρεια Αμερική και πιθανώς στον κόσμο, είπε ο ιδιοκτήτης Jon Liedtke, 27 ετών.

Στο Higher Limits, που στεγάζεται σε ένα πρώην club 560 τ.μ. υπάρχει ένα head shop με πίπες και άλλα σύνεργα καπνίσματος, ένα μπαρ όπου βρίσκονται στη σειρά ατμοποιητές, σύνεργα χρήσης ελαίων κάνναβης, παιχνίδια arcade και τραπέζια μπιλιάρδου.

«Κάνε κάτι μεγάλο ή γύρνα σπίτι», είπε ο Liedtke.

Ο χώρος είναι ανοιχτός στους χρήστες ιατρικής μαριχουάνας, αν και οι υπάλληλοι δεν επιτρέπεται να ζητήσουν την άδεια κανενός. Ο Liedtke είπε ότι τόσο οι αστυνομικοί όσο και οι γείτονες αντιμετώπισαν πολύ ψυχρά το άνοιγμα του χώρου. «Ο τομέας που αφορά την κάνναβη πραγματικά μεγαλώνει», είπε.

Κάποιοι ντόπιοι έχουν αγκαλιάσει απολύτως το Windsor για τη σκληρή ομορφιά του.

«Είναι σαν να ζούμε στην πραγματική μας ζωή σε ταινία του David Lynch», είπε ο Bombardier. «Απλώς φαίνεται σαν κάθε άτομο που περνάει κάθε μέρα να είναι ένας διαφορετικός χαρακτήρας και να υπάρχει κάποια δυσλειτουργία».

Οι άνθρωποι συνήθως σπρώχνουν καροτσάκια σούπερ μάρκετ, είπε, «σαν να είναι γαμημένο αξεσουάρ».

Από καλλιτεχνική άποψη, είπε ότι δεν του αρέσει τα πράγματα να είναι καθαρά και λαμπερά και «βάλε την ανάπλαση εκεί που ξέρεις» (βήχας, Βανκούβερ), αλλά προτιμά να είναι σε ένα μέρος που έχει πιάσει πάτο και σιγά-σιγά αναγεννιέται ξανά.

Μια μικρή πόλη, σαν σπιτικό, όπου όλοι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον ήταν επίσης από τα πιο όμορφα πράγματα που είπαν για το Windsor, αν και τόσο η Becca όσο και μια άλλη φοιτήτρια μου είπαν ότι η αιμομικτικότητα είναι χάλια όσον αφορά τα ραντεβού. Είναι σαν να πηδάς ένα άτομο «και να εξαντλείς όλες τις επιλογές δι' αντιπροσώπου», είπε η Becca, που της αρέσουν έτσι κι αλλιώς οι τύποι από το Ντιτρόιτ.

Σε κάθε περίπτωση, είναι άδικο να πούμε ότι όλοι αγαπούν το Windsor.

Η Simona Lepadatu, 23 ετών, που σπουδάζει Παιδαγωγικά, ζει εκεί από τότε που ήταν μωρό και οι γονείς της μετακόμισαν «παρά τη θέλησή μου».

Η λίστα με τα παράπονά της περιλαμβάνει την ατμοσφαιρική μόλυνση από τα εργοστάσια του Ντιτρόιτ, το κακοφτιαγμένο κέντρο της πόλης και τις μηδέν προοπτικές για εύρεση εργασίας εκτός από τα καζίνο και τα κλαμπ.

«Εφόσον η μετακίνηση στην πόλη είναι φρικτή, κάνει τη ζωή εδώ πολύ δύσκολη», είπε, προσθέτοντας ότι οι νεοφερμένοι που ανακαλύπτουν αυτά τα ελαττώματα παθαίνουν κατάθλιψη και φεύγουν. Είναι κάτι που σχεδιάζει να κάνει αμέσως μόλις αποφοιτήσει. «Ο Stephen Colbert έχει πιθανώς δίκιο».

Περισσότερα από το VICE

Μετανάστες Εξηγούν τι τους Σόκαρε στην Ελληνική Κουλτούρα όταν Μετακόμισαν στην Ελλάδα

Γιατί οι Διάσημες Γυναίκες Παντρεύονται Γκέι Άνδρες;

Iστορίες Τρόμου από τα Άδυτα Ενός Escape Room στην Αθήνα