Η Ιστορία του Χρήστη Κάνναβης που Έγινε Μυστικός Αστυνομικός της Δίωξης Ναρκωτικών

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE US.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, ο 27χρονος «Nate» –επαγγελματίας ασφάλειας υπολογιστών στην περιοχή της Φιλαδέλφεια– είναι πληροφοριοδότης και βοηθάει την τοπική Αστυνομία να συλλάβει ντίλερ ηρωίνης μέσα και γύρω από την πόλη. Συνεργάζεται με τον «Bill», έναν αστυνομικό της δίωξης ναρκωτικών και προβαίνει σε αγορές ναρκωτικών δίνοντας πληροφορίες στην Αστυνομία για εμπόρους, κάποιοι από τους οποίους, όπως πιστεύει, δεν θα δίσταζαν να του φυτέψουν μερικές σφαίρες, αν ήξεραν ότι στην πραγματικότητα τους κάρφωνε. Αυτή είναι η ιστορία του Nate με δικά του λόγια.

Είμαι πολύ θυμωμένος με την ηρωίνη. Από την ηρωίνη έχασα πολλούς φίλους. Άνθρωποι που ήταν φίλοι μου όλη μου τη ζωή εθίστηκαν και η πτώση τους ήταν πολύ γρήγορη. Εγώ είχα εθιστεί στα οπιοειδή για λίγο, όταν μου τα είχαν συνταγογραφήσει παλιότερα για πόνο στη μέση. Τα έκοψα μαχαίρι. Ήταν δύσκολο. Το χόρτο σίγουρα με βοήθησε με τα συμπτώματα στέρησης. Θα μπορούσα να καταφύγω στην ηρωίνη, όπως οι φίλοι μου, αλλά ποτέ δεν πήρα αυτόν τον δρόμο, δόξα τω Θεώ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κοινότητά μας - η ηρωίνη και τα οπιοειδή. Έτσι, ήθελα να κάνω κάτι γι’ αυτό.

Είπα στον Bill ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παγιδεύσω φίλους μου και ότι δεν θα φορούσα μικρόφωνο. Δεν είχε πρόβλημα. Είχα καλές πληροφορίες. Όλοι με ξέρουν λίγο-πολύ εδώ πέρα και με εμπιστεύονται. Κανείς δεν θα με υποψιαζόταν. Έχω πολλούς φίλους ηρωινομανείς που θα μου έλεγαν σχεδόν τα πάντα. Έμπαινα στη συζήτηση και πολλές φορές, από δική μου περιέργεια έβρισκα ποιος πουλούσε τι και ποιος είναι στο κόλπο.

Όταν έκανα την πρώτη αγορά ήμουν λίγο αγχωμένος, αλλά ήξερα ότι ο ντίλερ ήταν ρεμάλι κι έτσι δεν το άφησα να με πάρει από κάτω. Πρέπει να φέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο. Οι ντίλερ βλέπουν το παραμικρό. Αλλά ξέρω πώς γίνεται, επειδή έχω αγοράσει ναρκωτικά πολλές φορές. Η πρώτη φορά ήταν πολύ πιο εύκολη απ’ όσο νόμιζα. Ήμουν στη βεράντα του, κάπνισα χόρτο μαζί του, αγόρασα την ηρωίνη και έφυγα. Έτσι γίνεται. Έχω εμπιστοσύνη ότι ο Bill φυλάει τα νώτα μου. Κάνω την αγορά και μετά φεύγω και περπατάω, μέχρι να με πάρει κάποιος. Έπειτα, η δουλειά μου τελειώνει και αναλαμβάνουν οι μπάτσοι.

Μερικές φορές, τα πράγματα ήταν πολύ έντονα. Είχα πάει στο σπίτι ενός τύπου, τα είχα όλα έτοιμα, οι μπάτσοι ήταν εκεί και περίμενα έξω από το σπίτι του 40 λεπτά και εκείνος ήταν στο δωμάτιό του και μαστούρωνε. Δεν έλεγε να βγει. Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν σκόπευα να μπω μέσα. Αλλά η μαμά του βγήκε και είπε, «Τι περιμένεις εδώ; Έλα μέσα». Μάλλον δεν έπρεπε να το κάνω, αλλά το έκανα. Ο θείος κατέβηκε από τον πάνω όροφο με ένα όπλο, με είδε και φρίκαρε και ούρλιαζε, «Ποιος είναι αυτός; Ποιος είναι αυτός;». Νόμιζα ότι στ’ αλήθεια θα με πυροβολούσε, αλλά τον ηρέμησα και μετά βγήκε ο ντίλερ από το δωμάτιό του και περπατούσε παραπατώντας. Δεν είχε καν σακουλάκι για την ηρωίνη μου, την άδειασε στη χούφτα μου.

[VICE Video] Ο Πρώην Αστυνομικός που Θέλει να Λύσει το Μυστήριο των Δολοφονημένων Γυναικών του Καναδά

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Κάτι τέτοιες φορές η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή. Τη νιώθεις στο στήθος σου. Αλλά δεν μπορείς να το δείξεις. Εγώ προσπαθώ να γελάσω, να κάνω αστεία, να κάνω το κλίμα πιο ανάλαφρο. Αλλά μπορεί να πάει στραβά, αν βιαστείς. Ένας φίλος πήγε στο σπίτι κάποιου, για να αγοράσει ναρκωτικά και έβαλαν ένα όπλο στο κεφάλι του και τον ανάγκασαν να καπνίσει πολύ κρακ, για να αποδείξει ότι δεν ήταν μπάτσος. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σε μένα, αλλά εγώ το ‘χω με τα λόγια. Λέω τα πάντα για να γλιτώσω. Προσπαθώ να μη σκέφτομαι δικαιολογίες προκαταβολικά, επειδή αυτό σε βγάζει από τη στιγμή και θα είναι ύποπτο. Έτσι, προσπαθώ να το πάω όπως έρχονται τα πράγματα.

Γεμίζω αδρεναλίνη και μου αρέσει. Μου δημιουργεί πολλά διαφορετικά συναισθήματα που δεν έχω συνηθίσει – άγχος, έξαψη, την αίσθηση ότι κάτι θα μπορούσε να πάει στραβά ανά πάσα στιγμή. Είναι σαν το bungee jumping. Το έχω κάνει μερικές φορές στην Αφρική. Εκεί είναι λίγο τρελό – δεν υπάρχουν οι κανόνες ασφαλείας που υπάρχουν εδώ, έτσι είναι σε φάση, «δεν ξέρω αν θα σπάσει αυτό το σκοινί». Είναι υπολογισμένο ρίσκο.

Δεν το παίρνω κατάκαρδα, αν με θεωρούν καρφί ή ρουφιάνο. Κάνω κάτι καλό για την κοινότητά μου. Δεν το κάνω για να γλιτώσω κάποιες κατηγορίες. Δεν μεταθέτω τα προβλήματά μου σε κάποιον άλλον. Δεν πληρώνομαι. Υπάρχουν εθελοντές πυροσβέστες, έτσι δεν είναι; Είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα. Δεν μπορώ να γίνω μπάτσος. Έχω ποινικό μητρώο και δεν γουστάρω τα όπλα - και δεν γουστάρω τους μπάτσους, με εξαίρεση τον Bill. Απλώς δεν θέλω ηρωίνη στην κοινότητά μου. Ακόμη κι όταν οι ντίλερ ήξεραν ότι ήθελα να κόψω τα οπιοειδή, όποτε είχαν καινούριο πράμα μού έστελναν μήνυμα. Μου το πάσαραν, επειδή, αν ήθελα να κάνω χρήση, θα ήμουν φοβερός πελάτης για εκείνους. Η φάση είναι, ΟΚ, θα καταστρέψεις τη ζωή μου, επειδή θέλεις να βγάλεις λίγα φράγκα από μένα; Αυτοί είναι οι κακοί, όχι εγώ.

Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ότι το κάνω. Αν οι ντίλερ καθίσουν και το σκεφτούν, μάλλον θα μπλέξω. Αν συνεχίσω να το κάνω, θα φτάσω σε ένα σημείο όπου θα με πιάσει άγχος και παράνοια και ίσως τότε να πρέπει να σταματήσω. Αλλά δεν έχω κάνει ποτέ κανένα λάθος. Είμαι σίγουρος ότι δεν έχω κάνει κάτι, ώστε να με υποψιάζεται κανείς. Αν συμβεί και κάποιος θελήσει να με βγάλει απ’ τη μέση, μαλακία, αλλά έτσι είναι η ζωή και θα το δεχτώ ως άνδρας. Έπαιξα τον ρόλο μου. Ξέρω ότι υπάρχουν ρίσκα και μπορεί να μου συμβεί οτιδήποτε στο τέλος. Το δέχομαι 100%. Δεν φοβάμαι τον θάνατο.

Περισσότερα από το VICE

Μιλήσαμε με τους Έλληνες που Υποστηρίζουν ότι ο Σπύρος Λούης Ίσως να Έκλεψε την Πρωτιά του Μαραθωνίου το 1896

Σας Παρουσιάζουμε τον Άνδρα που Έχει 7.000 Match στο Tinder

Η Ζωή Πάνω σε Ένα Πετρελαιοφόρο Πλοίο Mέσα από τον Φακό Ενός Ναυτικού