«Μου Έκανε Ένα Καρέ σαν Κολοκύθα» - Ιστορίες Τρόμου Από Κομμωτήρια

Οι κομμωτές έχουν υπερβολικά πολλή δύναμη. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι. Από τη στιγμή που κάθεσαι στην καρέκλα και ασχέτως από τις προσεκτικά διατυπωμένες οδηγίες σου ή και τις φωτογραφίες που μπορεί να έχεις φέρει μαζί σου, βρίσκεσαι στο έλεός τους. Θα βγεις από το κομμωτήριο είτε με το μαλλί που έχει αποφασίσει ο κομμωτής ότι πρέπει να έχεις είτε με αυτό που μπορεί να κάνει. Πρόσφατα άκουσα την ιστορία μιας γυναίκας στο Μόναχο που προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάνει μήνυση στην κομμώτριά της επειδή έκανε τα μαλλιά της να μοιάζουν με «κρόκο αυγού». Ήθελα να ακούσω κι άλλες τέτοιες ιστορίες, έτσι μίλησα με άτομα που μου είπαν για μαλλιά που πρασίνισαν κατά λάθος, άσχημους τρόπους και άβολες ομοιότητες με κολοκύθες.

«Τα μαλλιά μου είναι καστανόξανθα και δεν μου άρεσαν ποτέ, αλλά οι γονείς μου έλεγαν ότι θα πάθω καρκίνο αν τα βάψω, και το πίστευα για άπειρο καιρό. Πριν από τρία χρόνια αποφάσισα να τα τα βάψω. Ήθελα να γίνω καστανή και σκέφτηκα ότι στο κομμωτήριο θα ήταν καλύτερα απ' ό,τι με μια φθηνή βαφή στο σπίτι. Όταν έφθασα στο κομμωτήριο που πήγαινα δέκα χρόνια, το μόνο άτομο που είχε χρόνο για μένα ήταν η βοηθός - όχι και τόσο καλή φάση δηλαδή, αλλά διαλέξαμε ένα χρώμα και ξεκινήσαμε. «Ήμουν ήρεμη και ενθουσιασμένη αλλά η ευφορία σύντομα υποχώρησε όταν ξεβγάλαμε τη βαφή και είδα ότι τα μαλλιά μου είχαν ένα έντονο πορτοκαλί χρώμα. Σπάραξα στο κλάμα. Η βοηθός με άφησε να κλαίω και εξαφανίστηκε σε ένα δωματιάκι στο βάθος. Όταν γύρισε να δώσει εξηγήσεις, αρκετά ψυχρά, λέγοντας ότι μπέρδεψε τα χρώματα, εγώ είχα ήδη χαλάσει ένα σωρό κουτιά χαρτομάντιλα. Μου είπε ότι και πάλι ήμουν ωραία και ότι τα μαλλιά μου έδειχναν «καινούργια και φρέσκα». Η στεναχώρια έγινε οργή και ήθελα να τα ξαναβάψω αμέσως, αλλά σχολούσε και δεν μπορούσε να το κάνει. Κουρασμένη καθώς ήμουν, εγκατέλειψα την προσπάθεια.

Λίγες ημέρες αργότερα, πέτυχα την ιδιοκτήτρια και έβαλε τις φωνές. «Χριστέ μου, ποιος σου το έκανε αυτό;». Όταν της είπα για τη βοηθό, με πίεσε να πάω στο κομμωτήριο και να τα φτιάξουμε. Μου έβαψε τα μαλλιά καστανά αλλά την επόμενη μέρα το πρόσωπό μου ήταν κόκκινο - έπαθα αλλεργική αντίδραση στη βαφή».
– Julia, 19

«Μου δημιούργησε ψυχολογικά τραύματα η κομμώτριά μου η Gabi στα δέκα μου, μια βδομάδα πριν ξεκινήσω το γυμνάσιο. Κατέστρεψε ό,τι ελπίδα είχα να μη φάω bullying στο σχολείο. Πάντα ήθελα να είμαι δημοφιλής και ήθελα να με λανσάρω εκ νέου στο καινούργιο περιβάλλον. Και οι μακριές σκούρες καστανές μπούκλες μου ήταν το μόνο πράγμα που δεν σιχαινόμουν πάνω μου.

Η μητέρα μου με έστειλε στο κομμωτήριο επειδή πίστευε ότι έπρεπε να κόψω τις άκρες. Ενώ μιλούσε με τη μαμά μου, η Gabi άρχισε να κόβει. Κανείς δεν μου μιλούσε κι εκείνη έκοβε αβέρτα. Τελικά δεν έκοψε μόνο τις άκρες, μου έκανε ένα καρέ τόσο κοντό που έμοιαζα με κολοκύθα. Στον δρόμο για το σπίτι πλάνταξα στο κλάμα και για χρόνια αρνιόμουν να πάω κομμωτήριο. Ακόμη και σήμερα πανικοβάλλομαι όταν πηγαίνω για κούρεμα. Να 'σαι καλά, Gabi.
– Lisa, 29

Ήμουν χρόνια ξανθιά και ήθελα να τα σκουρύνω, να επιστρέψω στο φυσικό μου. Ο κομμωτής μου με διαβεβαίωσε πως δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Δυστυχώς έκανε τα μαλλιά μου σκούρα γκρι και με διαφοροποιήσεις από σημείο σε σημείο - κάνοντάς με να δείχνω 30 χρόνια μεγαλύτερη. Δεν είπα τίποτα. Χαμογέλασα, πλήρωσα κι έφυγα. Στο σπίτι έκλαιγα για ώρες και αργότερα πήγα σε άλλο κομμωτήριο. Αποφάσισαν να κάνουν ξανά ντεκαπάζ αλλά η κομμώτρια είχε δουλειά και ξέχασε να ξεβγάλει τα χημικά. Τα άφησε μέχρι που άρχισε να καίει το δέρμα μου και της είπα κάτι. Έκανε σαν να μην είχε γίνει τίποτα και τα ξέβγαλε.

VICE Video: Το "Blue (Da Ba Dee)" Ήταν το Τεράστιο Σουξέ των Eiffel 65

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Όταν τα βούρτσισα συνειδητοποίησα ότι οι τούφες μου έφευγαν σαν τσίχλα και οι άκρες μαδούσαν στους ώμους μου. Και λίγο αργότερα, όταν κοίταξα στον καθρέφτη καλύτερα, είδα ότι είχαν αρχίσει να πρασινίζουν. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν το φως αλλά το κεφάλι μου έμοιαζε σαν να 'χε πιάσει μούχλα. Έβαλα τα κλάματα αλλά κανείς δεν νοιάστηκε. «Τι περίμενες με τόσα ντεκαπάζ μέσα σε μια βδομάδα», είπε αργότερα η κομμώτρια. Έμεινα έκπληκτη και πάνω στην απόγνωσή μου σκέφτηκα να ξυρίσω το κεφάλι μου. Δεν έφθασα ως εκεί, αλλά έκοψα πολλά από τα καινούργια πράσινα μαλλιά μου».
– Sophie, 24

Τα μαλλιά μου είναι πολύ ατίθασα και δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση. Δοκίμασα ένα σωρό κομμωτήρια, δεν μ' άρεσε κανέναν. Επειδή τα ισιώνω συνέχεια, μου λένε ότι εγώ φταίω που σπάνε. Πριν από τρεις μήνες, ένας κομμωτής τα κοίταξε αηδιασμένος και ρώτησε αν ήθελα να μείνω μόνη για πάντα. «Με τέτοιο μαλλί δεν πρόκειται να βρεις άνδρα». Γέλασε όλο το κομμωτήριο, εγώ κοκκίνισα και ήθελα να εξαφανιστώ κάτω από τη ρόμπα.

Μου χτένισε τα μαλλιά με μια χτένα τόσο μικρή που μου έβγαλε ένα σωρό τρίχες. «Αν θες να είσαι όμορφη πρέπει να υποφέρεις», είπε. Συνέχισε να με ρωτάει για την ερωτική μου ζωή και γιατί ήμουν τόσο ανασφαλής. Δεν ήθελα να του μιλήσω, οπότε δεν είπα σχεδόν τίποτα και έλπιζα να μην δει πόσο άβολα ένιωθα. Έπειτα έβγαλε το ξυράφι και είπε πως θα έπρεπε να τα πάρει όλα και να βγουν ξανά, ότι θα ήμουν αρκετά όμορφη χωρίς μαλλιά. Τελικά, βρήκα το θάρρος να φύγω. Δεν έκλαψα, αλλά έχασα τελείως την ελπίδα ότι μπορεί να πάω κομμωτήριο και φεύγοντας να νιώσω καλύτερα από πριν.
– Roxana, 27

«Είμαι μια γυναίκα που έχει περήφανα τα μαλλιά της κοντά. Αποφάσισα όμως να δώσω άλλη μια ευκαιρία στα μακριά μαλλιά πριν γίνω 30. Έτσι τα άφησα να μεγαλώσουν, κάτι που θέλει υπομονή και αυτοπεποίθηση. Αλλά ήταν τα 60ά γενέθλια της μαμάς μου και ήξερα ότι θα βγάζαμε πολλές φωτογραφίες. Τα μαλλιά μου μάκραιναν αλλά η αυτοπεποίθηση μου έπεφτε.

Μια μέρα πριν από το πάρτι πήγα στο μοναδικό κομμωτήριο στο χωριό μας. Έπρεπε να είμαι πιο διστακτική αλλά πλέον είχα στο κεφάλι μου μια μπάλα καστανό μαλλί πλεξίματος. Η κομμώτρια που με ανέλαβε αποφάσισε να μην τα λούσει, απλώς να τα ψεκάσει. Άρχισε να κατσαρώνει τυχαίες τούφες. Προσπάθησα να της δείξω μια παλιά μου φωτογραφία με κοντά μαλλιά και να εξηγήσω ότι δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Εκείνη, απλώς απάντησε: «Έτσι ακριβώς θα είναι».

«Δεν ήταν. Όταν τελείωσε, τούφες σαν φοίνικες ξεπετιούνταν από το κεφάλι μου. Δεν μπορούσα να τα κάνω πλεξουδάκια ή να τα κρύψω, έτσι έκλαψα για λίγο, φόρεσα κραγιόν και πήγα στο πάρτι».
– Magdalena, 28

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE DE.

Περισσότερα από το VICE

Τα Ηλεκτρικά Πατίνια στην Αθήνα Είναι Μια Θεωρητικά Καλή, Αλλά Επικίνδυνη Ιδέα

Volos to Skyros: Το Πρώτο 10ήμερο Πλωτό Μουσικό Φεστιβάλ

Ο Ηλίας Ψινάκης Κατεβαίνει στις Ευρωεκλογές με Σύνθημα «Τον Μπούλο»