Εσύ Γνωρίζεις το Κορίτσι από τα Εξάρχεια;

Ένα κορίτσι περιπλανιέται, σαν flâneur, στο κέντρο της Αθήνας: Σύνταγμα, Πολεμικό Μουσείο, Δημαρχείο. Φορά γυαλιά ηλίου και μαύρα ρούχα. «Σκοτώνει» ένα αγόρι έξω από το μπαρ Galaxy και περιγράφει, καθισμένη στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος στα Εξάρχεια, τον τρόπο λειτουργίας της βόμβας μολότοφ - είναι εμπρηστικός και όχι εκρηκτικός μηχανισμός, λέει. Ο Γάλλος κινηματογραφιστής Tristan Bera ζει στην Αθήνα και συνυπογράφει με τον Joshua Olshoorn την ταινία μικρού μήκους The Girl from Exarcheia («Το Κορίτσια από τα Εξάρχεια»). Ο σκηνοθέτης μιλά στο VICE Greece για την Αθήνα της μετα-κρίσης και την Ουτοπία. Κι επίσης, εξηγεί τι είναι τα Εξάρχεια στο θυμικό ενός ξένου κατοίκου της μεγάλης πόλης.

VICE: Πώς είναι να είσαι Γάλλος κινηματογραφιστής στην Αθήνα;
Tristan Bera: Αυτή η ερώτηση μου προκαλεί μια μικρή αμηχανία. Η Αθήνα είναι τραχιά και ταυτόχρονα μια μοναδική διεγερτική αστική επικράτεια, η οποία, όχι μόνο βοηθά στην κινηματογραφική εξάσκησή μου, αλλά μου προσφέρει πολιτικές σκέψεις στην πράξη. Είμαι πεπεισμένος ότι η σημερινή ελληνική περίοδος μετα-κρίσης είναι αυτό που πρόκειται να συμβεί σε ένα κοντινό μέλλον παντού, στις μεγαλουπόλεις του Βορρά και της Δύσης, έπειτα από τις επικείμενες πολιτικές και οικονομικές ή οικολογικές συστημικές καταρρεύσεις. Επομένως, το να είμαι εδώ, μου δίνει κατά μία έννοια την εντύπωση ότι βρίσκομαι στο μέλλον.

Αυτή είναι η τελευταία σου ταινία;
Είναι η τελευταία μου ταινία, αλλά ήδη εργάζομαι σε πολλά διαφορετικά κινηματογραφικά projects. Το πρώτο αφορά ένα δίδυμο Ελλήνων djs, το δεύτερο είναι ένας «διάλογος» σχετικά με τη γέννηση του φασισμού με την Βραζιλιάνα σκηνοθέτιδα Ana Vaz, και το τελευταίο, που μόλις ξεκίνησα να γράφω με τον Joshua Olsthoorn -με τον οποίο σκηνοθετήσαμε από κοινού το Κορίτσι από τα Εξάρχεια- είναι μία κάπως αφαιρετική, σύγχρονη προσαρμογή του Μαγικού Βουνού του Thomas Mann, που έχει να κάνει με τη χαμένη αίσθηση της Ευρώπης.

Το Κορίτσι από τα Εξάρχεια έχει προβληθεί σε φεστιβάλ;
Ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα. Μια πρώτη έκδοση προβλήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στον αθηναϊκό χώρο τέχνης Kassandras, μετά από την προβολή του Die Dritte Generation (Η Τρίτη Γενιά) του Rainer Werner Fassbinder. Προβλήθηκε, επίσης, τον Οκτώβριο στο κλαμπ Silencio στο Παρίσι, ενώ το Coté-Court Festival in Pantin πρόβαλε μια έκδοση της ταινίας στην εκδήλωση για τη 50η επέτειο του Μάη του 1968.

Ποιο είναι το Κορίτσι από τα Εξάρχεια; Υπάρχει στην πραγματικότητα;
Ορισμένοι κάτοικοι της περιοχής μου είπαν ότι έχουν συναντήσει το κορίτσι σε κάποιο κλαμπ του κέντρου ή σε κάποιο καφέ γύρω από το Πολυτεχνείο. Στην πραγματικότητα, η ηθοποιός Ελεάννα Καρβούνη γεννήθηκε στην οδό Τοσίτσα, στην καρδιά των Εξαρχείων. Αυτό είναι το ένα. Όμως, αυτό το πρότυπο είναι αληθινό ή απλώς μια φαντασία; Τα όρια είναι θολά. Αυτό ακριβώς είναι το υποκειμενικό θέμα της ταινίας.

Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια φιγούρα μόδας, συγκεκριμένου πολιτικού τύπου, ντυμένη στα μαύρα, με αναφορές που κυμαίνονται από τη μαρξιστική λογοτεχνία και την υπαρξιστική φιλοσοφία ως το post punk, θορυβώδη και μίνιμαλ τέκνο. Η ίδια θα μπορούσε να ήταν μια σύγχρονη ελληνική εκδοχή του Κοριτσιού από την Ιπανέμα - ο κεντρικός χαρακτήρας ενός pop hit, που δεν βολτάρει, όμως, στην Κόπα Καμπάνα περιτριγυρισμένη από αγόρια, αλλά που περιπλανιέται στην Πλατεία Συντάγματος, στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνα ή στο Δημαρχείο, αναζητώντας την ταυτότητά της σε ένα άκρως πατριαρχικό περιβάλλον. Δεν ξέρω αν είναι μπάτσος ή αναρχική, όμως αναζητά δικαιοσύνη σε ένα άδικο κόσμο, σαν μια σύγχρονη Αντιγόνη.

VICE VIDEO: Ο Γάλλος που Άνοιξε Μπαρ στο Κουκάκι

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η σύνδεση των Εξαρχείων με την αναρχία και τις μολότοφ είναι κλισέ;
Φυσικά είναι κλισέ! Όμως, από πού εκπορεύεται αυτό το κλισέ; Για κάθε κλισέ υπάρχει ένα αληθινά βαθύ κινηματογραφικό μέρος, που ο καθένας θα μπορούσε να το συσχετίσει ευθέως. Τα κλισέ είναι η βάση ενός φιλμ - όπως είπε ο Χίτσκοκ, «είναι προτιμότερο να ξεκινάμε από το κλισέ, παρά να καταλήγουμε σε αυτό». Παρ’ όλα αυτά, δεν βλέπω τη σύνδεση των Εξαρχείων με την αναρχία να χρησιμοποιείται τόσο συχνά σε ταινίες μυθοπλασίας. Η ταινία μας φλερτάρει με αυτήν την εικόνα στην κυριολεξία, όμως τη μετατρέπει σε φανταστική ιστορία ή σε μια 60s pop επωδό. Ένας επιμελητής που είδε πρόσφατα την ταινία, μου είπε ότι μοιάζει περισσότερο με homemade σινεμά new wave της δεκαετίας του ’60, παρά με ύμνο στην αναρχία. Το Alphaville του Godard ήταν μια από τις πρώτες αναφορές μας και φανταστήκαμε ότι η Αθήνα θα μπορούσε να αποτελέσει την ιδανική Alpha-city, μια πόλη που περιέχει κάθε σύγχρονη πόλη.

Τι είναι τα Εξάρχεια για κάποιον ξένο που ζει στην Αθήνα;
Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Ορισμένοι ξένοι ή τουρίστες σκέφτονται ότι είναι μια «επικίνδυνη» και «εχθρική» περιοχή, όπου ζυμώνονται μετα-επαναστατικές και αντικαπιταλιστικές ιδέες και υπάρχει αμεσο-δημοκρατία. Για εμένα τα Εξάρχεια είναι ένα συναρπαστικό και μαγευτικό μέρος, ένας αδιάλυτος χώρος αγώνων μεταξύ μια Αρχής – που ενσαρκώνεται από την αστυνομία – και ενός φρονήματος που παραπέμπει στον ποιητή Arthur Rimbaud. Τα Εξάρχεια είναι προφανώς μια Ουτοπία, επομένως δεν υπάρχουν.

Περισσότερα από το VICE

Η Πάολα Συνεργάζεται με τον Νότη και μια Μολότοφ Αργοσβήνει στα Εξάρχεια

Τέσσερις Μήνες Μετά, Χωρίς Σπίτι οι Κάτοικοι στο Μάτι

«Καθαρίζουμε με Υπευθυνότητα» - H Επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη που Απασχολεί Ψυχικά Ασθενείς