Μιλήσαμε με Έναν Τύπο που Έχει Φετίχ με τα ΚΤΕΛ

Τα ταξίδια με ΚΤΕΛ έχουν κάτι πολύ γραφικό. Για εμάς, τους μικρότερους, έχουν συνδεθεί με τους μερακλήδες οδηγούς, τα ελαφρολαϊκά τραγούδια στο ραδιόφωνο, τους τσακωμούς για τις θέσεις, την υπερβολική χρήση του aircondition το καλοκαίρι. Με τι το συνέδεσαν, όμως, οι μεγαλύτερες γενιές;

Μία σελίδα του Facebook, το BUS Memories Greece, δημιουργήθηκε από εκείνους που έζησαν τις ελληνικές συγκοινωνίες τις δεκαετίες του '60, '70 και '80. Ο χαρακτήρας της είναι μάλλον διαδραστικός, αφού λειτουργεί σαν πλατφόρμα ανταλλαγής αναμνήσεων, ιστοριών και φωτογραφικού υλικού από ταξίδια με λεωφορεία.

Μιλήσαμε με έναν από τους διαχειριστές της σελίδας για να μας εξηγήσει πώς αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία σελίδα σαν αυτή και πώς η εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας αποτυπώθηκε στις συγκοινωνίες, το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

VICE: Πώς προέκυψε η ιδέα να μαζέψετε φωτογραφίες παλιών λεωφορείων;
Κυριάκος Πιπίνης: Η ιδέα να βρούμε φωτογραφίες παλιών λεωφορείων προέκυψε από την αγάπη για τα ταξίδια και τις αναμνήσεις που αυτά αφήνουν. Οι διαδρομές, οι τόποι, τα ίδια τα λεωφορεία με το ξεχωριστό design του αμαξώματος και πάντα οι άνθρωποι των λεωφορείων με την ιστορία τους, συνέθεσαν μια πολύ ωραία εικόνα, μια ξεχωριστή ιστορία της Ελλάδας, που υπερέβαινε το απλό χόμπυ και έγινε κομμάτι της ζωής μας. Έτσι, αποφασίσαμε να το μοιραστούμε μέσω των δυνατοτήτων του facebook, βρίσκοντας μια θερμή και γενναιόδωρη, συγκινητική και διασκεδαστική, και πάντα ανθρώπινη απόκριση, έχοντας πλέον 3.500 φίλους στη σελίδα μας.

Έχετε κάποια επαγγελματική σχέση με τον χώρο;
Όχι, δεν υπάρχει καμία επαγγελματική σχέση με τον χώρο, πέρα από κάποιους στενούς συγγενείς, που στο παρελθόν υπήρξαν αυτοκινητιστές στα ΚΤΕΛ.

Γιατί νοσταλγείτε τα παλιά λεωφορεία;
Δεν πιστεύω ότι τα νοσταλγούμε, μάλλον δεν θέλαμε να τα ξεχάσουμε. Άλλωστε ήταν αντικειμενικά όμορφα αυτοκίνητα. Αν σκεφτούμε ότι στην Ελλάδα δραστηριοποιούνταν τις δεκαετίες '50, '60 και '70 πάνω από 180 σχεδιαστές και κατασκευαστές αμαξωμάτων, αυτό και μόνο δείχνει τη μεγάλη ποικιλία στο design, τον ανταγωνισμό για το ποιος θα φτιάξει το πιο όμορφο λεωφορείο. Μαζί έρχονται και οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, με τις εκδρομές, τα χωριά, τα μπάνια, τους εισπράκτορες, τις βαλίτσες πάνω στη σχάρα, τη μηχανή πολλές φορές μέσα στο λεωφορείο, τα σουβλάκια στον Ισθμό, τον καφέ και την πορτοκαλάδα στα Τέμπη, αλλά και μεταγενέστερα τα νυχτερινά φοιτητικά και στρατιωτικά δρομολόγια.

Θεωρείτε πως παίζουν κάποιο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αλλάζει η κοινωνία;
Η ανάμνηση του παρελθόντος και η κριτική σκέψη πάνω σ' αυτό είναι ένα πολύ κρίσιμο εργαλείο για το πώς υποδεχόμαστε το μέλλον. Γι' αυτό και δεν μιλάμε για νοσταλγία αλλά για μνήμη. Εγώ, προσωπικά, στις ατέλειωτες ώρες που έχω περάσει μέσα στα λεωφορεία, βρήκα στις σκέψεις μου πολύ σημαντικές αποφάσεις για την μετέπειτα ζωή μου, αλλά και πολλούς αποχαιρετισμούς… Άλλωστε, στους σταθμούς και τα λεωφορεία αυτό γίνεται πάντα, φεύγοντας αποχαιρετάς κάπου, κάτι, κάποιον/κάποια και φτάνοντας σμίγεις με το καινούριο, το άγνωστο. Έτσι, απαντώντας στην ερώτησή σας, η κοινωνία αλλάζει λίγο λίγο σε κάθε ταξίδι του καθενός μας προσωπικά.

Ποια είναι η πιο περίεργη ιστορία που έχετε συναντήσει;
Είναι πολλές οι ιστορίες και οι διηγήσεις, αστείες και στενάχωρες, περίεργες και απίθανες. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά όμως σ' ένα χωριό των Χανίων, στο σπίτι ενός παλαιού αυτοκινητιστή, που παρατηρούσα τον τοίχο με φωτογραφίες σε κάδρα μελών της οικογένειας και δύο παλιών λεωφορείων τους, και μου είπε ο γηραιός τότε Κρητικός, «κι εκεί βλέπεις την οικογένειά μας, τους παππούδες, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και τα λεωφορεία μας…». Το λεωφορείο ήταν στο μυαλό τους σαν μέλος της οικογένειας.

Ο κόσμος συμμετέχει;
Ο κόσμος συμμετέχει πέρα από κάθε προσδοκία. Από τότε που ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια με τη σελίδα Bus Memories Greece, πολλοί μπήκαν στη διαδικασία να ανασύρουν τα οικογενειακά άλμπουμ και να στείλουν φωτογραφίες, άλλοι καταγράφουν αναμνήσεις και άλλες πληροφορίες, άγνωστες. Υπάρχουν αρκετοί φίλοι επίσης που δεν είχαν φωτογραφίες από τα ίδια τους τα λεωφορεία και βρήκαν υλικό στη σελίδα μας, κάτι που το υποδέχτηκαν με μεγάλη συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Βλέπουν εικόνες των τόπων τους τα παλιότερα χρόνια και αναγνωρίζουν ανθρώπους που δεν είναι πια κοντά μας. Η συμμετοχή είναι διαρκής και αμφίδρομη, εξαιρετικά ευχάριστη και η φιλοσοφία του sharing στη σελίδα μας τελικά γίνεται μια γόνιμη και δημιουργική δράση.

Δείτε παρακάτω περισσότερες φωτογραφίες

Περισσότερα από το VICE

Μιλήσαμε με τον Φάνη Μπαμπούλα, τον Καλύτερο Ιδιοκτήτη Γραφείου Κηδειών στην Ευρώπη

Αυτό το Βίντεο με το Ποπ Κορν που Πετάγεται σε Slow Motion Ίσως σε Κάνει να Κλάψεις

Oι Tαινίες που μας Προκάλεσαν Ψυχολογικά Τραύματα ως Παιδιά