Ο Άγγλος Συγγενής του Σεφέρη Δηλώνει ο «Πρώτος Θεατρικός Τουρίστας της Ελλάδας»

Ήταν προχωρημένο φθινόπωρο του 2019 όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά με τον Νάιτζελ Λεωνίδα Γουολχάιμ, τον «πρώτο θεατρικό τουρίστα της Ελλάδας». Αυτή ήταν η ιδιότητα που επέλεξε να προτάξει, όταν ξεκίνησε να μιλά για τον εαυτό του. Και όχι άδικα, καθώς τα τελευταία χρόνια αφιερώνει ένα σημαντικό μέρος των χειμώνων του στη χώρα μας, για να παρακολουθήσει κατά μέσο όρο περίπου 40 παραστάσεις. Ίσως επειδή στις φλέβες του κυλά ελληνικό αίμα, που τον συνδέει με δύο σπουδαίες καλλιτεχνικές οικογένειες. Ίσως διότι ανήκει σε εκείνους που επιμένουν να επιλέγουν την αντανάκλαση της ζωής από την ίδια τη ζωή, φράση δανεική από τον Φρανσουά Τρυφώ, όταν αναφερόταν στη δραματουργία.

Ο Νάιτζελ, Άγγλος συγγενής του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη, μοιάζει να έχει βάλει τα δυνατά του για να κάνει την Αθήνα θεατρικό τουριστικό προορισμό. Φτιάχνει θεατρικές λίστες, ξεχωρίζει παραστάσεις και συντελεστές, και προσφέρει την τεχνογνωσία του ώστε να αναδημιουργηθεί η νέα πολιτιστική ταυτότητα της Ελλάδας.

Όταν αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε για τη μεταμορφωτική ενέργεια του θεάτρου, δεν υπήρχε Covid-19 και τα χειμερινά θέατρα λειτουργούσαν κανονικά. Η συζήτηση ξεκίνησε σε ένα θεατρικό μπαρ, αμέσως μετά την αυλαία μιας παράστασης, πίσω από το Θέατρο Τέχνης και συνεχίστηκε διαδικτυακά εν μέσω της πανδημίας. Μέχρι το επόμενο ραντεβού, σε κάποια σκηνή της πόλης.

Ο Νάιτζελ  μεγάλωσε ανάμεσα σε ανθρώπους των τεχνών, των γραμμάτων και των επιχειρήσεων. Η μητέρα του, Ρέα Σεφεριάδη Δεκουλάκου, ήταν σύζυγος του Αλέξανδρου Σεφεριάδη, πρώτου ξαδέλφου του ποιητή Σεφέρη και κόρη της συγγραφέως Κικής Δεκουλάκου. «Η μητέρα μου, μετά τον πόλεμο, έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στην Αγγλία. Εκεί παντρεύτηκε τον Τζέιμς Γουολχάιμ. Εγώ γεννήθηκα στο Τσέλσι του Λονδίνου. Ο πατέρας μου ήταν διευθυντής του Mayfair Theater και ο Άγγλος παππούς μου, ο άνθρωπος που δημιούργησε το σύγχρονο μπαλέτο. Όταν χώρισαν οι γονείς μου, η μητέρα μου παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Σεφεριάδη. Ο πατριός μου ήταν νομικός σύμβουλος στις ασφάλειες πλοίων. Έτσι, από μικρός γνώρισα όλους τους Έλληνες εφοπλιστές - από τον Ωνάση μέχρι τον Νιάρχο».

Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Νάιτζελ Λεωνίδας Γουόλχάιμ στράφηκε με πάθος προς τη δραματουργία αφού προηγουμένως έκανε μεγάλη καριέρα στη Formula 1. «Έχω δουλέψει 37 χρόνια στις κούρσες στον τομέα της επικοινωνίας, σε 552 grand prix. Εδώ και έξι χρόνια έρχομαι κάθε χειμώνα στην Αθήνα. Είμαι ο πρώτος θεατρικός τουρίστας της  πόλης. Όταν έρχομαι, κάθε νύχτα βλέπω μία παράσταση και έχω γνωρίσει ένα σωρό ηθοποιούς και σκηνοθέτες».

Όσο κουβεντιάζουμε, διαπιστώνουμε πως έχει γλιστρήσει επιδέξια μέσα στη γλώσσα μας και μιλά με ευφράδεια. Καμιά φορά σκουντουφλά πάνω σε κάποιο σύμφωνο ή τρώει κάποιο φωνήεν αλλά η ροή του λόγου του δεν σταματά «Καταλαβαίνω το μεγαλύτερο μέρος μιας παράστασης στα ελληνικά. Χάνω ένα 30%, αλλά τα περισσότερα έργα τα γνωρίζω. Έτσι παρατηρώ τις ερμηνείες και τη σκηνοθεσία», διευκρινίζει. Δηλώνει αυτοδίδακτος σε ό,τι αφορά την ελληνική γλώσσα, καθώς δεν έχει πάει ποτέ σε ελληνικό σχολείο.

VICE Video: Μέσα στο Μετρό της Θεσσαλονίκης

Ο Νάιτζελ δεν παύει να αναρωτιέται, σε κάθε μας επαφή, γιατί να είναι ο μοναδικός θεατρικός τουρίστας της Ελλάδας. Θα ήθελε να είναι ένας από τους χιλιάδες. Είναι ήδη «στενός φίλος του Θεάτρου Πορεία» και μοιράζεται το ίδιο όραμα με τον εγγονό του Καραγάτση. Μας μιλά εκτενώς για την κοινή προσπάθεια του με τον Δημήτρη Τάρλοου, έτσι ώστε «τα μικρά θέατρα που δεν λαμβάνουν χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, να ανοίξουν τις πόρτες τους  στον κόσμο». Για την ακρίβεια, ο Νάιτζελ δηλώνει συνδημιουργός του «Γίνε Φίλος του Πορεία» κι έχει πολλά ακόμα σχέδια. «Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν οι αρμόδιου του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας είναι πώς μπορούν οι ξένοι να απολαύσουν τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό σε βάθος, χωρίς να μιλούν ελληνικά; Αυτό δεν υπάρχει στο Ίντερνετ. Αυτή την εφαρμογή προτείνω. Σύγχρονος τουρισμός δεν σημαίνει να βγάζεις φωτογραφία σε μια παλιά πέτρα, αλλά να ζεις την εμπειρία πιο ολοκληρωμένα. Δεν θα συνεχίσουν να έρχονται οι ξένοι, μόνο για να ακούσουν τον ξεναγό. Θα πρέπει, για παράδειγμα, να βάλουμε στους τουρίστες τα γυαλιά virtual reality για να ζήσουν πιο ολοκληρωμένα την εμπειρία. Κάθε κρίση προσφέρει ευκαιρία».

Ως καλός γνώστης δύο θεατρικών πραγματικοτήτων, μας ενημερώνει πως η Αθήνα έχει περισσότερα θέατρα σε σχέση με το Λονδίνο αλλά στην ελληνική πρωτεύουσα παίζονται λιγότερες παραστάσεις διότι οι σκηνές ρίχνουν αυλαία τα καλοκαίρια. «Το αγγλικό θέατρο βγάζει πολλά χρήματα από τον τουρισμό. Ενδεικτικά, το 2018 στο Λονδίνο καταμετρήθηκαν 15,5 εκατομμύρια  θεατές. Τα λονδρέζικα θέατρα έβγαλαν από πωλήσεις θεατρικών εισιτηρίων 889 εκατομμύρια ευρώ», λέει με νόημα επιμένοντας πως έχει έρθει η ώρα η Ελλάδα -πατρίδα του θεάτρου- να επενδύσει σε αυτό τον τομέα και να ανοίξει τις πύλες της στον κόσμο. 

Μας παρουσιάζει το όνειρό του για το ελληνικό θέατρο. «Θέλω να κάνω ό,τι μπορώ, έτσι ώστε η πελατεία των θεάτρων να μην είναι μόνο ελληνική αλλά και ξένη. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να υπάρχουν υπέρτιτλοι στα αγγλικά . Η πρότασή μου είναι  κάνουμε promotion στα θεατρικά έργα που έχουν υπέρτιτλους, όπως η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Ίδρυμα Νιάρχος, το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Πορεία. Πιστεύω πως τα αθηναϊκά θέατρα θα πρέπει να μένουν ανοιχτά και καλοκαίρι. Δεν αρκεί το Φεστιβάλ Αθηνών και η Επίδαυρος για να μπουν οι θεατρικές παραστάσεις στις προτάσεις των τουριστικών οδηγών, αλλά είναι εντυπωσιακό πως έχουν γίνει πολλές και καλές παραστάσεις κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών πολλαπλών κρίσεων. Υπάρχει τεράστιο ταλέντο στη Αθήνα. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό αν αναλογιστούμε πόσα λίγα χρήματα διατίθενται», καταλήγει.

Λίγο προτού αποχωριστούμε, βγάζει ένα τσαλακωμένο χαρτί από την τσέπη. Είναι η «λίστα του Γουόλχαιμ» με τις αγαπημένες παραστάσεις του περσινού χειμώνα. Είχε μείνει στην Αθήνα μέχρι τον Μάρτιο του 2020. Έφυγε μετά το ξέσπασμα του Covid και υπολογίζει πως θα επιστρέψει πάλι.

Τον περασμένο χειμώνα ξεχώρισε τις παραστάσεις «Γιούνκερμαν» με τον Στάνκογλου, «Γυάλινος Κόσμος» με τον Χάρη Φραγκούλη και «Γίδα» με τον Νίκο Κουρή. Δηλώνει μεγάλος θαυμαστής  της Αλεξάνδρας Αϊδίνης, της Ιωάννας Παππά, της Λένας Παπαληγούρα και της Κόρας Καρβούνη. Επίσης, τον καθηλώνουν οι ερμηνείες του Νικήτα Τσακίρολγου. «Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι στην ιστορία που έγραψαν θεατρικό έργο και κατ’ επέκταση έχουν το θέατρο μέσα στο DNA» σχολιάζει.

Το ίδιο τσαλακωμένο χαρτί βγάζει ξανά από την τσέπη του ενώ βρίσκομαι στην άλλη άκρη της γραμμής. Φέτος ξεχώρισε, όπως λέει, την παράσταση «Ρίτερ Ντένε Φος» στο Θέατρο Κουν με τη Λουκία Μιχαλοπούλου και τη Στεφανία Γουλιώτη και τον «Άμλετ» της Κατερίνας Ευαγγελάτου με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Θα ήθελε να δει το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Γιάννη Κακλέα, μιας και είναι φαν του Σπύρου Παπαδόπουλου αλλά κι επειδή μεγάλωσε με Μπέκετ.

Περισσότερα από το VICE

Κυκεώνα για Πρωινό και Πλακούντες: Φάγαμε ό,τι Έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες

Oι Πρωταγωνιστές του Videoclip της Καίτης Γαρμπή που Έγινε Viral για τους Σωστούς Λόγους

Δύο Γυναίκες Επισκέπτονται το Μέρος Όπου Αυτοκτόνησαν Αγαπημένα τους Πρόσωπα

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.