Είναι η πρώτη ημέρα του Φλεβάρη και στην Πλάκα δεν κυκλοφορούν καθόλου τουρίστες. Έξω από το θέατρο Τέχνης, στην οδό Φρυνίχου, η Εβελίνα Παπούλια φτάνει στην ώρα της για το ραντεβού μας για τη φωτογράφιση. Τη διακρίνει μία σπάνια πραότητα και ευγένεια. Από την κουβέντα μας, αργότερα, θα καταλάβω κι από πού πηγάζει.Μετά τη φωτογράφιση, το ίδιο βράδυ ανεβαίνει στην σκηνή του ιστορικού θεάτρου για να υποδυθεί τη μητέρα της Ηλέκτρας, Κλυταιμνήστρα. Μία προσωπικότητα που όπως λέει η ίδια στη συγκεκριμένη παράσταση που σκηνοθετεί ο Άρης Μπινιάρης, ανιπροσωπεύει το «κακό». Η ίδια η Εβελίνα Παπούλια, βέβαια, στη ζωή της φαίνεται να απομακρύνεται από οτιδήποτε αρνητικό. Προσεύχεται, πιστεύει στο Θεό, κάνει διαλογισμό κι ευγνωμονεί ακόμα κι αυτούς που έρχονται για να τη βλάψουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Υποδύεσαι την Κλυταιμνήστρα, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Εσύ πώς την προσέγγισες;
Εβελίνα Παπούλια: Στη συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι αμφιλεγόμενο. Αντιπροσωπεύω το «κακό». Ένα πρόσωπο το οποίο είναι εγωκεντρικό κι αλαζονικό. Ο Άρης Μπινιάρης σκηνοθέτησε τους ρόλους και τους σκιαγράφησε με απόλυτη σαφήνεια. Δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό ότι η Κλυταιμνήστρα έχει κάνει λάθος. Είναι ένα πρόσωπο το οποίο ταλαιπωρεί την κόρη της σε αδιανόητο βαθμό. Είχαμε συγκεκριμένη γραμμή στο πώς θα προσεγγίσουμε τους ρόλους. Aπό εκεί και έπειτα, κάποια στοιχεία που μπορεί να ήταν κινησιολογικά ή ερμηνευτικά έβγαιναν και μέσα από αυτοσχεδιασμούς και μέσα από τις συζητήσεις που γινόντουσαν. Το πάντρεμα της μουσικής, της κίνησης και της υποκριτικής χρόνια τώρα είναι ο τρόπος που μου αρέσει να εκφράζομαι. Αν με αφήσεις απλά να τα λέω, νομίζω θα ταλαιπωρηθώ πολύ. (γέλια).Κάποια στιγμή η Κλυταιμνήστρα φωνάζει στην κόρη της Ηλέκτρα, «ψόφα μίζερο πλάσμα». Εσύ και ως μάνα πώς μπορούσες να το αντιληφθείς;
Δεν μπορούσα καθόλου να το αντιληφθώ. Και δεν μπορώ κι ακόμα ως Εβελίνα. Ο ηθοποιός όμως μπορεί να βάλει άλλα πράγματα στο μυαλό του, δεν χρειάζεται να βάλει την πραγματική συνθήκη για να καταφέρει να προσεγγίσει τον ρόλο. Παρόλα αυτά το «ψόφα» δεν είναι καθόλου στην ιδιοσυγκρασία μου… με ξεπερνάει η έκφραση αυτή! Δεν μπορώ να καταραστώ άνθρωπο ή να μιλήσω με αυτόν τον τρόπο, όμως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας. Οπότε, φέρνεις στη μνήμη σου έναν άνθρωπο που είναι τόσο τοξικός και δανείζεσαι την ιδιοσυγκρασία του για δυο ώρες ή μπορεί να έχεις κάτι στο μυαλό σου που μπορεί να έχει αυτήν την αρνητική δυναμική. Εγώ με αυτό παίζω, με την αρνητική δυναμική που μπορεί να έχουμε μέσα μας. Το άσπρο και το απόλυτο βαθύ μαύρο. Οπότε είμαι αποστασιοποιημένη, δεν είμαι πολύ της μεθόδου ως ηθοποιός είμαι πιο εγκεφαλική, προσπαθώ να μπω στο μυαλό του σκηνοθετη και στο όραμά του, αυτοσχεδιάζω, αλλά είμαι και μέσα και έξω από αυτό που συμβαίνει επί σκηνής. Δηλαδή ταυτόχρονα παίζω και βλέπω κι εμένα. Για παράδειγμα αν είμαι υπερβολική, αν πρέπει να δώσω παραπάνω ενέργεια κάπου, πού πρέπει να μαζέψω, τέτοια πράγματα.
Εβελίνα Παπούλια: Στη συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι αμφιλεγόμενο. Αντιπροσωπεύω το «κακό». Ένα πρόσωπο το οποίο είναι εγωκεντρικό κι αλαζονικό. Ο Άρης Μπινιάρης σκηνοθέτησε τους ρόλους και τους σκιαγράφησε με απόλυτη σαφήνεια. Δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό ότι η Κλυταιμνήστρα έχει κάνει λάθος. Είναι ένα πρόσωπο το οποίο ταλαιπωρεί την κόρη της σε αδιανόητο βαθμό. Είχαμε συγκεκριμένη γραμμή στο πώς θα προσεγγίσουμε τους ρόλους. Aπό εκεί και έπειτα, κάποια στοιχεία που μπορεί να ήταν κινησιολογικά ή ερμηνευτικά έβγαιναν και μέσα από αυτοσχεδιασμούς και μέσα από τις συζητήσεις που γινόντουσαν. Το πάντρεμα της μουσικής, της κίνησης και της υποκριτικής χρόνια τώρα είναι ο τρόπος που μου αρέσει να εκφράζομαι. Αν με αφήσεις απλά να τα λέω, νομίζω θα ταλαιπωρηθώ πολύ. (γέλια).Κάποια στιγμή η Κλυταιμνήστρα φωνάζει στην κόρη της Ηλέκτρα, «ψόφα μίζερο πλάσμα». Εσύ και ως μάνα πώς μπορούσες να το αντιληφθείς;
Δεν μπορούσα καθόλου να το αντιληφθώ. Και δεν μπορώ κι ακόμα ως Εβελίνα. Ο ηθοποιός όμως μπορεί να βάλει άλλα πράγματα στο μυαλό του, δεν χρειάζεται να βάλει την πραγματική συνθήκη για να καταφέρει να προσεγγίσει τον ρόλο. Παρόλα αυτά το «ψόφα» δεν είναι καθόλου στην ιδιοσυγκρασία μου… με ξεπερνάει η έκφραση αυτή! Δεν μπορώ να καταραστώ άνθρωπο ή να μιλήσω με αυτόν τον τρόπο, όμως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας. Οπότε, φέρνεις στη μνήμη σου έναν άνθρωπο που είναι τόσο τοξικός και δανείζεσαι την ιδιοσυγκρασία του για δυο ώρες ή μπορεί να έχεις κάτι στο μυαλό σου που μπορεί να έχει αυτήν την αρνητική δυναμική. Εγώ με αυτό παίζω, με την αρνητική δυναμική που μπορεί να έχουμε μέσα μας. Το άσπρο και το απόλυτο βαθύ μαύρο. Οπότε είμαι αποστασιοποιημένη, δεν είμαι πολύ της μεθόδου ως ηθοποιός είμαι πιο εγκεφαλική, προσπαθώ να μπω στο μυαλό του σκηνοθετη και στο όραμά του, αυτοσχεδιάζω, αλλά είμαι και μέσα και έξω από αυτό που συμβαίνει επί σκηνής. Δηλαδή ταυτόχρονα παίζω και βλέπω κι εμένα. Για παράδειγμα αν είμαι υπερβολική, αν πρέπει να δώσω παραπάνω ενέργεια κάπου, πού πρέπει να μαζέψω, τέτοια πράγματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ιστορία της Ηλέκτρας εκτός από τους συγγραφείς έχει εμπνεύσει και τον τομέα της ψυχανάλυσης με το «σύνδρομο της Ηλέκτρας». Εσένα ποια ήταν η σχέση με τον πατέρα σου;
Η αλήθεια είναι ότι είχα έναν εξαιρετικό πατέρα. Ήμουν πάρα πολύ τυχερή σε αυτόν τον τομέα. Ένας άνθρωπος που σου άφηνε τον χώρο σου, τον χρόνο σου. Όταν ήθελε κάτι να πει, έβρισκε την κατάλληλη στιγμή για να το πει, οπότε και για σένα ήταν κατανοητό αυτό που άκουγες. Δεν σε έβρισκε στη στιγμή φόρτισης για να μοιραστεί μαζί σου αυτά που πίστευε. Δεν ήταν καθόλου επικριτικός, αλλά μπορούσε να σου ασκήσει κριτική με βάση την άποψή του ανεξαρτήτως εάν εσύ θα την ακολουθούσες ή όχι.Ήταν πολύ τρυφερός άνθρωπος. Παρόλα αυτά δεν ήμουν ποτέ η κόρη του μπαμπά, γιατί δεν είχε την τάση ο πατέρας μου ούτε να με καπελώσει ούτε να μου είναι αναγκαίος. Ήθελε να μου είναι απαραίτητος τη στιγμή που βρισκόμουν στη δύσκολη κατάσταση, όχι στην καθημερινότητά μου. Και σε καμία περίπτωση δεν μου είχε επιβάλει ποτέ τίποτα, παρόλο που πάρα πολλές φορές ήταν αντίθετος.Η στάση του ήταν παράδειγμα για σένα στο πώς μεγάλωσες την κόρη σου;
Ναι.Έχω ακολουθήσει πάρα πολύ τα χνάρια του πατέρα μου, γιατί συνειδητοποίησα ότι έτσι μόνο ένα παιδί μπορεί να αναπνεύσει, μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να κάνει τα λάθη του, να κάνει όμως και το σωστό. Να ζήσει εν πάση περιπτώσει τη ζωή του και να την πάρει στα χέρια του από πολύ νωρίς. Πάντα μου έβαζε όρια.Και αυτή ήταν και η συμβουλή που μου έδωσε. Ότι στο παιδί σου θα λες «ναι» και θα είναι «ναι». Θα πεις «όχι», θα είναι «όχι». Και το «θα το σκεφτώ» είναι «θα το σκεφτώ». Μην κάνεις ποτέ το «όχι» «ναι» και το «ναι» «όχι». Και αυτό είναι σπουδαίο. Σου λύνει πάρα πολλά κυρίως στην εφηβεία. Εγώ το ακολούθησα.
Η αλήθεια είναι ότι είχα έναν εξαιρετικό πατέρα. Ήμουν πάρα πολύ τυχερή σε αυτόν τον τομέα. Ένας άνθρωπος που σου άφηνε τον χώρο σου, τον χρόνο σου. Όταν ήθελε κάτι να πει, έβρισκε την κατάλληλη στιγμή για να το πει, οπότε και για σένα ήταν κατανοητό αυτό που άκουγες. Δεν σε έβρισκε στη στιγμή φόρτισης για να μοιραστεί μαζί σου αυτά που πίστευε. Δεν ήταν καθόλου επικριτικός, αλλά μπορούσε να σου ασκήσει κριτική με βάση την άποψή του ανεξαρτήτως εάν εσύ θα την ακολουθούσες ή όχι.Ήταν πολύ τρυφερός άνθρωπος. Παρόλα αυτά δεν ήμουν ποτέ η κόρη του μπαμπά, γιατί δεν είχε την τάση ο πατέρας μου ούτε να με καπελώσει ούτε να μου είναι αναγκαίος. Ήθελε να μου είναι απαραίτητος τη στιγμή που βρισκόμουν στη δύσκολη κατάσταση, όχι στην καθημερινότητά μου. Και σε καμία περίπτωση δεν μου είχε επιβάλει ποτέ τίποτα, παρόλο που πάρα πολλές φορές ήταν αντίθετος.Η στάση του ήταν παράδειγμα για σένα στο πώς μεγάλωσες την κόρη σου;
Ναι.Έχω ακολουθήσει πάρα πολύ τα χνάρια του πατέρα μου, γιατί συνειδητοποίησα ότι έτσι μόνο ένα παιδί μπορεί να αναπνεύσει, μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να κάνει τα λάθη του, να κάνει όμως και το σωστό. Να ζήσει εν πάση περιπτώσει τη ζωή του και να την πάρει στα χέρια του από πολύ νωρίς. Πάντα μου έβαζε όρια.Και αυτή ήταν και η συμβουλή που μου έδωσε. Ότι στο παιδί σου θα λες «ναι» και θα είναι «ναι». Θα πεις «όχι», θα είναι «όχι». Και το «θα το σκεφτώ» είναι «θα το σκεφτώ». Μην κάνεις ποτέ το «όχι» «ναι» και το «ναι» «όχι». Και αυτό είναι σπουδαίο. Σου λύνει πάρα πολλά κυρίως στην εφηβεία. Εγώ το ακολούθησα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς ήταν όταν είπες στους δικούς σου εγώ θέλω να γίνω χορεύτρια;Ο χορός ήταν σαν πρωταθλητισμός για εμένα. Όταν σταμάτησε να είναι πρωταθλητισμός, έχασα και το ενδιαφέρον μου απέναντί του.
Ήμουν 6 χρονών όταν το είπα. Δεν χόρευα καθόλου τότε, απλά είδα την Coppélia στην τηλεόραση και είπα εγώ αυτό θέλω να κάνω. Να γίνω χορεύτρια. Με πήραν και με πήγαν. Ήμουν πάρα πολύ επιμελής, γιατί πραγματικά ήταν το όνειρό μου, το οποίο εν μέρει πραγματοποίησα. Μπορεί να μην έφτασα εκεί που θα ήθελα, αλλά το έκανα.Εντάξει έφτασες στη Γκράχαμ στην Αμερική.
Ναι στην Γκράχαμ, ήμουν και σε μια ομάδα χορού, την Omega Dance Company στην Αμερική. Θέλω να πω ότι έκανα πράγματα, αλλά δεν κατέληξα να είμαι χορεύτρια ή χορογράφος.Σου λείπει να χορεύεις;
Όχι. Τώρα πια όχι. Καθόλου.Επειδή σε καλύπτει το κομμάτι της υποκριτικής ή είναι κάτι που έχει κλείσει;
Ο χορός ήταν σαν πρωταθλητισμός για εμένα. Όταν σταμάτησε να είναι πρωταθλητισμός, έχασα και το ενδιαφέρον μου απέναντί του. Πάντα όμως συγκινούμαι όταν θα πάω να δω μία παράσταση μπαλέτου.Όχι σύγχρονο, με το μπαλέτο ήμουν πάντα πορωμένη και συνδεδεμένη ψυχικά.
Ο Κάρολος Κουν, ο αντικαπνιστικός και η Εβελίνα.
Τι δύσκολες καταστάσεις είχες ζήσει εσύ στο χορό οι οποίες ήταν όμως και μαθήματα ζωής;
Έχει απίστευτη πειθαρχία. Σε κάνει τόσο πειθαρχημένο που πολλές φορές μπορεί να μη σέβεσαι καθόλου το σώμα σου. Και το σώμα μας, μας μιλάει. Σου λέει «μέχρι εκεί φτάνω, μη με πιέζεις άλλο». Αυτό μπορεί να μην το ακούσεις όμως , γιατί έχεις εξοικειωθεί τόσο πολύ με τον πόνο που αντέχεις πάρα πολύ στην κακουχία αυτού του τύπου. Και γι' αυτό γίνονται και τόσοι πολλοί τραυματισμοί. Και τότε που έκανα εγώ χορό δεν υπήρχαν οι αποθεραπείες που υπάρχουν τώρα ή οι ενδυναμώσεις που υπάρχουν τώρα. Τότε, ήταν αλλιώς τα πράγματα. Δεν υπήρχε τόση γνώση γύρω από το σώμα.
Έχει απίστευτη πειθαρχία. Σε κάνει τόσο πειθαρχημένο που πολλές φορές μπορεί να μη σέβεσαι καθόλου το σώμα σου. Και το σώμα μας, μας μιλάει. Σου λέει «μέχρι εκεί φτάνω, μη με πιέζεις άλλο». Αυτό μπορεί να μην το ακούσεις όμως , γιατί έχεις εξοικειωθεί τόσο πολύ με τον πόνο που αντέχεις πάρα πολύ στην κακουχία αυτού του τύπου. Και γι' αυτό γίνονται και τόσοι πολλοί τραυματισμοί. Και τότε που έκανα εγώ χορό δεν υπήρχαν οι αποθεραπείες που υπάρχουν τώρα ή οι ενδυναμώσεις που υπάρχουν τώρα. Τότε, ήταν αλλιώς τα πράγματα. Δεν υπήρχε τόση γνώση γύρω από το σώμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτά που έμαθες ως χορεύτρια όταν έκανες τη μετάβαση στην υποκριτική ήταν εφόδια τα οποία σε έκαναν να ξεπεράσεις τις αντίστοιχες δυσκολίες εκείνου του κλάδου;
Αυτός ο κλάδος εμένα μου φάνηκε ένας κλάδος ο οποίος δεν έχει αντικειμενικότητα. Είναι τα κριτήρια εξαιρετικά υποκειμενικά. Μπορεί να αρέσεις σε κάποιον, μπορεί να μην αρέσεις. Δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όπως υπάρχουν στον χορό, που μπορείς να κάνεις πιρουέτες ή δεν μπορείς. Οπότε, αυτό μπορώ να πω ότι με χαλάρωσε λίγο γιατί μέσα μου είπα «σε κάποιους θα αρέσω και σε κάποιους δεν θα αρέσω». Κάνω ό,τι μου ζητήσει ο σκηνοθέτης και εξυπηρετώ το όραμά του κατόπιν βάζω την προσωπική μου σφραγίδα. Έχω να αναμετρηθώ δηλαδή με αυτό που θα μου δώσει ο σκηνοθέτης, σε αυτόν είμαι ταγμένη και υπόλογη, δεν έχω να αναμετρηθώ ως ηθοποιός με το κομμάτι του αν αρέσω σε κάποιον ή όχι αλλά με την παράσταση και με αυτό που μου έχει ζητηθεί να κάνω. Οπότε είναι τελείως διαφορετική η φιλοσοφία. Δεν είναι η ίδια με του χορού. Σαφώς υπάρχουν κάποια standards και στην υποκριτική, γι' αυτό ό, τι αναφέρω είναι από ένα επίπεδο και πάνω. Οπότε μπορώ να πω ότι σαν επάγγελμα μου φάνηκε πολύ πιο χαλαρό από ό,τι ο χορός, που έπρεπε συνεχώς να πιέζω τον εαυτό μου για να φτάσω στην τελειότητα, που ποτέ δεν θα ερχόταν. Όταν έχεις εξοικειωθεί με αυτό το κομμάτι ότι ποτέ δεν θα είσαι τέλειος χαλαρώνεις και το απολαμβάνεις περισσότερο γιατί γνωρίζεις ότι κάθε ρόλος και κάθε παράσταση έχει να κάνει και με το «γούστο» του κοινού.
Αυτός ο κλάδος εμένα μου φάνηκε ένας κλάδος ο οποίος δεν έχει αντικειμενικότητα. Είναι τα κριτήρια εξαιρετικά υποκειμενικά. Μπορεί να αρέσεις σε κάποιον, μπορεί να μην αρέσεις. Δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όπως υπάρχουν στον χορό, που μπορείς να κάνεις πιρουέτες ή δεν μπορείς. Οπότε, αυτό μπορώ να πω ότι με χαλάρωσε λίγο γιατί μέσα μου είπα «σε κάποιους θα αρέσω και σε κάποιους δεν θα αρέσω». Κάνω ό,τι μου ζητήσει ο σκηνοθέτης και εξυπηρετώ το όραμά του κατόπιν βάζω την προσωπική μου σφραγίδα. Έχω να αναμετρηθώ δηλαδή με αυτό που θα μου δώσει ο σκηνοθέτης, σε αυτόν είμαι ταγμένη και υπόλογη, δεν έχω να αναμετρηθώ ως ηθοποιός με το κομμάτι του αν αρέσω σε κάποιον ή όχι αλλά με την παράσταση και με αυτό που μου έχει ζητηθεί να κάνω. Οπότε είναι τελείως διαφορετική η φιλοσοφία. Δεν είναι η ίδια με του χορού. Σαφώς υπάρχουν κάποια standards και στην υποκριτική, γι' αυτό ό, τι αναφέρω είναι από ένα επίπεδο και πάνω. Οπότε μπορώ να πω ότι σαν επάγγελμα μου φάνηκε πολύ πιο χαλαρό από ό,τι ο χορός, που έπρεπε συνεχώς να πιέζω τον εαυτό μου για να φτάσω στην τελειότητα, που ποτέ δεν θα ερχόταν. Όταν έχεις εξοικειωθεί με αυτό το κομμάτι ότι ποτέ δεν θα είσαι τέλειος χαλαρώνεις και το απολαμβάνεις περισσότερο γιατί γνωρίζεις ότι κάθε ρόλος και κάθε παράσταση έχει να κάνει και με το «γούστο» του κοινού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε έκανε να έχεις και περισσότερη αυτοπεποίθηση;Οι «Δύο Ξένοι» ήταν ένας τηλεοπτικός ρόλος που τον έκανα πολύ κέφι. Περνούσα πάρα πολύ καλά με τη Μαρίνα Κουντουράτου.
Κοίτα, η αυτοπεποίθηση είναι σχετική. Πάντα ένιωθα μία ασφάλεια με τον εαυτό μου. Η ασφάλεια ποια ήταν; Ότι έχω πείσμα, δουλεύω σκληρά και ταυτόχρονα είμαι τόσο ανοιχτή στο να ακούω και τόσο θετικά διακείμενη απέναντι σε όλους και όλα, που τα πάντα τα μετέφραζα και τα μετατρέπω σε γνώση και προς όφελος μου. Δηλαδή εγώ αυτό που θα πάρω από εσένα θα είναι για το καλό μου και για την εξέλιξη μου. Οπότε πάντα εστίαζα σε αυτό το κομμάτι.Της μαθήτριας ουσιαστικά…
Της μαθήτριας, ναι. Πάντα είμαι μαθήτρια.Ακόμα και σήμερα;
Ναι. Ακόμα και σήμερα είμαι μαθήτρια. Δηλαδή, πιο πολύ με γοητεύει η πρόβα παρά η παράσταση. Γιατί εκεί πειραματίζεσαι, μαθαίνεις, κάνεις λάθη. Εκπαιδεύεσαι για να είσαι έτοιμος τη στιγμή της παράστασης.Το χειροκρότημα, το feedback του κόσμου στο θέατρο, όχι;
Ναι, όλα αυτά. Αλλά αν εγώ μέσα μου νιώθω ότι έχω πετύχει τον στόχο του σκηνοθέτη και τον δικό μου, αυτός ο μικρόκοσμος επί σκηνής εμένα με κάνει να νιώθω εξαιρετική ασφάλεια, οπότε μετά είναι επανάληψη. Είναι η εξάσκηση στην επανάληψη, έτσι ώστε αυτό που κέρδισες στις πρόβες να εξελίσσεται κάθε μέρα επί σκηνής και ποτέ να μην πέφτει το επίπεδο αυτού που χτίστηκε.
Ν.Ο.Ε. - Νόημα, Όραμα, Εξέλιξη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέχρι στιγμής από αυτά που έχεις κάνει τηλεοπτικά και στο θέατρο, ποιους θεωρείς τους ρόλους της ζωής σου;
Αυτοί που εμένα με έχουν αγγίξει ή αυτοί που από εκεί μπορεί να αναγνωρίστηκα;Αυτοί που εσένα έχουν αγγίξει.
Θα σου πω. Η Μάγδα στο έργο «Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια», το «Καμπαρέ», το «Hedwich and the Angry inch» οι «Δαίμονες», ο «Ματωμένος Γάμος» και μπορώ να πω ότι ήταν συγκλονιστική για μένα ως εμπειρία και οι «Βάτραχοι». Αυτά ας πούμε είναι τα αγαπημένα μου έργα. Ήταν και βασικοί, πρωταγωνιστικοί ρόλοι -όχι στους Βατράχους, την ιέρεια έκανα- αλλά ήταν ρόλοι βασικοί μέσα στο έργο και δύσκολοι ρόλοι. Δηλαδή στα «Δέντρα πεθαίνουν όρθια» έπρεπε να κάνω μία πάρα πολύ διάφανη προσωπικότητα, το απόλυτο καλό, χωρίς όμως να είναι ανιαρή. Είχε μία εσωτερική δύναμη, οπότε τον δυναμισμό τον δικό μου έπρεπε να τον κλείσω μέσα μου για να βγαίνει μία άλλου τύπου αύρα γύρω από αυτόν τον ρόλο. Ήταν δύσκολος ρόλος για μένα, που έχω μία εξωστρεφή ενέργεια. Στο «Hedwich and the Angry iInch» έπρεπε να παίξω μία τρανς και να το σκηνοθετήσω κιόλας. Στο «Καμπαρέ» με τη Sally Bowles επειδή είχε γίνει με μία τελείως διαφορετική ματιά, καθόλου μιούζικαλ ήταν δύσκολο. Είναι άλλωστε από τα αγαπημένα μου μιούζικαλ έτσι κι αλλιώς οπότε έκανα ένα από τα όνειρά μου πραγματικότητα. Και στους «Δαίμονες» από την άλλη εγώ δεν τραγούδαγα όπερα και τραγούδησα.Όλα είχαν ένα challenge;
Ναι είχαν ένα challenge και ειδικά στους «Δαίμονες» που έπρεπε να γίνω σοπράνο ενώ εγώ είμαι καθαρή μέτζο σοπράνο. Έπρεπε να κάνω έξτρα προσπάθεια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στους ρόλους αυτούς, δεν μου ανέφερες τον ρόλο που σε έκανε ευρέως αναγνωρίσιμη.Στην Ελλάδα, μόνο η περίπτωση της επαφής θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση. Τη λεκτική παρενόχληση δεν τη λογαριάζουν.
Κοίτα, οι «Δύο Ξένοι» ήταν ένας τηλεοπτικός ρόλος που τον έκανα πολύ κέφι. Περνούσα πάρα πολύ καλά με τη Μαρίνα Κουντουράτου. Δεν θεωρώ ότι ήταν κάτι εύκολο, γιατί έπρεπε να έχω φοβερή ισορροπία γύρω από αυτό που έπαιζα, απλά αναφέρθηκα πιο πολύ στα θεατρικά. Αν θες από τηλεοπτικά, σαφώς. Μακράν.Σε φωνάζουν ακόμα Μαρίνα στον δρόμο;
Όχι. Έχει αλλάξει η γενιά (γέλια).Βλέπουμε ένα μεγάλο κίνημα με το #metoo στο Χόλιγουντ. Στην Ελλάδα γιατί δεν έχουμε ακούσει κάποιο περιστατικό; Είναι τόσο κλειστό το κύκλωμα που τους προστατεύει;
Στην Ελλάδα, μόνο η περίπτωση της επαφής θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση. Τη λεκτική παρενόχληση δεν τη λογαριάζουν. Κάποιες φορές μπορεί να καταντήσει και υπερβολή γιατί απλά μπορεί να είναι μια άστοχη κακόγουστη πλάκα. Αν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου δεν χρειάζεται να κάνεις σαν μυγιάγγιχτος. Αδιαφορείς ή συμπεριφέρεσαι ανάλογα. Οι γυναίκες της γενιάς μου μπορεί να γελάσουμε και με τέτοιες συμπεριφορές, γιατί θυμίζουν εποχές Greek kamaki. Πάντως, όπως και να το δούμε, ο σεβασμός στον απέναντί μας είναι μεγάλη υπόθεση ανεξαρτήτως φύλου. Γιατί και οι γυναίκες πολλές φορές εκτροχιάζονται - και σε κινήσεις και λεκτικά. Οπότε, πάνω απ΄όλα σεβασμός.Βέβαια υπάρχει τεράστια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο καμάκι και την παρενόχληση.
Εννοείται, δεν μιλάμε για τραυματικές καταστάσεις. Οι τραυματικές καταστάσεις εννοείται ότι πρέπει να δηλώνονται. Όλο το υπόλοιπο είναι στο κριτήριο του ανθρώπου που το έχει δεχτεί. Αν το πάρεις βαρέως εννοείται ότι είναι σοβαρό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εσύ έχεις τέτοιο άγχος για την κόρη σου;
Όχι, δεν είχα και για μένα άγχος.Δεν είχες αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις;
Έχω αντιμετωπίσει. Το θέμα είναι κατά πόσο θα το πάρεις μέσα σου. Είχε γίνει κάτι χοντρό, αλλά δεν τρόμαξα. Το αντιμετώπισα με τον ανάλογο κυνισμό του τύπου που είχα απέναντί μου. Εννοείται πως θεωρώ γελοία την πράξη του μέχρι και σήμερα. Είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορώ να πω ότι τον εκτιμώ, αλλά τον συγχωρώ. Από εκεί κι έπειτα, θεωρώ ότι αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια σοβαρά θέματα και στενοχωριέμαι γι' αυτόν. Εμένα δεν μου έκανε κάτι. Εμένα αυτό δεν με άγγιξε. Πιο πολύ στενοχωριέμαι γι' αυτόν που συμπεριφέρθηκε έτσι, παρά για εμένα που απλά αντέδρασα και μπορώ να πω πως και πολύ κυρία ήμουν απέναντί του. Αλλά δεν θα ήθελα να τον συναναστραφώ ούτε να συνεργαστώ μαζί του.
Όχι, δεν είχα και για μένα άγχος.Δεν είχες αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις;
Έχω αντιμετωπίσει. Το θέμα είναι κατά πόσο θα το πάρεις μέσα σου. Είχε γίνει κάτι χοντρό, αλλά δεν τρόμαξα. Το αντιμετώπισα με τον ανάλογο κυνισμό του τύπου που είχα απέναντί μου. Εννοείται πως θεωρώ γελοία την πράξη του μέχρι και σήμερα. Είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορώ να πω ότι τον εκτιμώ, αλλά τον συγχωρώ. Από εκεί κι έπειτα, θεωρώ ότι αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια σοβαρά θέματα και στενοχωριέμαι γι' αυτόν. Εμένα δεν μου έκανε κάτι. Εμένα αυτό δεν με άγγιξε. Πιο πολύ στενοχωριέμαι γι' αυτόν που συμπεριφέρθηκε έτσι, παρά για εμένα που απλά αντέδρασα και μπορώ να πω πως και πολύ κυρία ήμουν απέναντί του. Αλλά δεν θα ήθελα να τον συναναστραφώ ούτε να συνεργαστώ μαζί του.
Είδα μία ανάρτησή σου και αναρωτιόμουν, ποια είναι η σχέση σου με τον Θεό;
Είναι πολύ καλή. Πιστεύω πάρα πολύ.Πάντα πίστευες;
Ναι. Πάντα πίστευα. Είμαι ένα άτομο που πιο πολύ χρειάζομαι να γειώνομαι στη ζωή μου γιατί το μεταφυσικό κομμάτι και η προσευχή είναι εκεί που εγώ ζω τις περισσότερες ώρες μου. Αλλά αυτό γίνεται αυτόματα χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω! Ζω πάρα πολύ στο μυαλό μου. Πιστεύω όμως πάρα πολύ γιατί αν τηρήσεις κάποια πράγματα ή αντιληφθείς τι μπορεί να λέει η Καινή Διαθήκη με τον τρόπο που τα λέει -που δεν τα λέει τόσο αλληγορικά όπως νομίζουμε - έχεις μία πολύ ξεκούραστη ζωή. Μειώνονται οι αρνητικές σου σκέψεις. Γίνεσαι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι δοτικός, δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου 24 ώρες το 24ωρο. Λειτουργείς με ανιδιοτέλεια, δεν περιμένεις κάτι. Κι όλα αυτά τα θεωρώ εξαιρετικά ξεκούραστα. Δηλαδή τον εγωκεντρισμό τον θεωρώ κάτι που τελικά σε τρώει εσένα τον ίδιο και δεν θα πάρεις ποτέ αυτό που πιστεύεις ότι σου αναλογεί. Ενώ, χωρίς τον εγωκεντρισμό το ελάχιστο που θα σου δώσει κάποιος είναι πάρα πολύ όμορφο, γιατί το αντιλαμβάνεσαι αλλιώς. Εμένα επειδή μου έχουν συμβεί μικρά θαύματα, δεν μπορώ να μην πιστεύω. Δεν μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου σε αυτό που μου συμβαίνει.
Είναι πολύ καλή. Πιστεύω πάρα πολύ.Πάντα πίστευες;
Ναι. Πάντα πίστευα. Είμαι ένα άτομο που πιο πολύ χρειάζομαι να γειώνομαι στη ζωή μου γιατί το μεταφυσικό κομμάτι και η προσευχή είναι εκεί που εγώ ζω τις περισσότερες ώρες μου. Αλλά αυτό γίνεται αυτόματα χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω! Ζω πάρα πολύ στο μυαλό μου. Πιστεύω όμως πάρα πολύ γιατί αν τηρήσεις κάποια πράγματα ή αντιληφθείς τι μπορεί να λέει η Καινή Διαθήκη με τον τρόπο που τα λέει -που δεν τα λέει τόσο αλληγορικά όπως νομίζουμε - έχεις μία πολύ ξεκούραστη ζωή. Μειώνονται οι αρνητικές σου σκέψεις. Γίνεσαι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι δοτικός, δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου 24 ώρες το 24ωρο. Λειτουργείς με ανιδιοτέλεια, δεν περιμένεις κάτι. Κι όλα αυτά τα θεωρώ εξαιρετικά ξεκούραστα. Δηλαδή τον εγωκεντρισμό τον θεωρώ κάτι που τελικά σε τρώει εσένα τον ίδιο και δεν θα πάρεις ποτέ αυτό που πιστεύεις ότι σου αναλογεί. Ενώ, χωρίς τον εγωκεντρισμό το ελάχιστο που θα σου δώσει κάποιος είναι πάρα πολύ όμορφο, γιατί το αντιλαμβάνεσαι αλλιώς. Εμένα επειδή μου έχουν συμβεί μικρά θαύματα, δεν μπορώ να μην πιστεύω. Δεν μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου σε αυτό που μου συμβαίνει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πέρα από το κομμάτι το πνευματικό θα ακολουθήσεις και τελετουργικά; Θα εκκλησιαστείς; Θα κάνεις νηστεία;
Πού και πού, ναι. Δεν σου λέω ότι είμαι από τους ανθρώπους που τηρούν κατά γράμμα τις νηστείες ή την κοινωνία και την εξομολόγηση, αλλά τη στιγμή που θα νιώσω ότι θέλω να το κάνω, θα το κάνω.
Δεν μου κάνει εντύπωση αυτό. Αλλά όλο το κομμάτι το θρησκευτικό δεν έχει καμία σχέση με την Εκκλησία. Υπάρχουν όμως εξαιρετικοί άνθρωποι μέσα στην Εκκλησία, που μπορούν να σε απαλλάξουν από οποιαδήποτε ενοχή, να σε αποδεχτούν κι όχι να σε κατηγορούν. Εννοώ στις εξομολογήσεις. Κι αυτή είναι η ουσία της Εκκλησίας. Η πίστη όμως δεν έχει καμία σχέση για μένα με την Εκκλησία. Μπορεί να πάω και να ζήσω την απόλυτη Θεία Λειτουργία και να πάω σε μία άλλη εκκλησία και να πω «τραγικό!», επειδή ακούω με τις ώρες «δώστε μας λεφτά να φτιάξουμε τοιχογραφίες». Όπου και να πας, ακόμα και σε μία ταβέρνα, υπάρχει η σαθρή ταβέρνα, υπάρχει και η καλή ταβέρνα. Εγώ τη δική μου την πνευματική τροφή τη θέλω από κάπου που να νιώθω ασφαλής και αυτό μπορεί να σου το παρέχει ένας καλός και ισορροπημένος πνευματικός.Η διαδρομή που θα κάνεις -καλώς ή κακώς- δεν έχει να κάνει με την Εκκλησία. Έχει να κάνει με την προσωπική σου διαδρομή. Η Εκκλησία λειτουργεί σαν μία ευχαριστία, αν ο εκκλησιαζόμενος το βλέπει έτσι και δεν το κάνει για κοινωνικούς σκοπούς. Μια όμορφη, όμως, λειτουργία είναι συγκινητική.
Πού και πού, ναι. Δεν σου λέω ότι είμαι από τους ανθρώπους που τηρούν κατά γράμμα τις νηστείες ή την κοινωνία και την εξομολόγηση, αλλά τη στιγμή που θα νιώσω ότι θέλω να το κάνω, θα το κάνω.
Πολύς κόσμος είναι απομακρυσμένος από την Εκκλησία, ειδικά η νεολαία.Η προσευχή με ηρεμεί. Ο διαλογισμός με γκαζώνει.
Δεν μου κάνει εντύπωση αυτό. Αλλά όλο το κομμάτι το θρησκευτικό δεν έχει καμία σχέση με την Εκκλησία. Υπάρχουν όμως εξαιρετικοί άνθρωποι μέσα στην Εκκλησία, που μπορούν να σε απαλλάξουν από οποιαδήποτε ενοχή, να σε αποδεχτούν κι όχι να σε κατηγορούν. Εννοώ στις εξομολογήσεις. Κι αυτή είναι η ουσία της Εκκλησίας. Η πίστη όμως δεν έχει καμία σχέση για μένα με την Εκκλησία. Μπορεί να πάω και να ζήσω την απόλυτη Θεία Λειτουργία και να πάω σε μία άλλη εκκλησία και να πω «τραγικό!», επειδή ακούω με τις ώρες «δώστε μας λεφτά να φτιάξουμε τοιχογραφίες». Όπου και να πας, ακόμα και σε μία ταβέρνα, υπάρχει η σαθρή ταβέρνα, υπάρχει και η καλή ταβέρνα. Εγώ τη δική μου την πνευματική τροφή τη θέλω από κάπου που να νιώθω ασφαλής και αυτό μπορεί να σου το παρέχει ένας καλός και ισορροπημένος πνευματικός.Η διαδρομή που θα κάνεις -καλώς ή κακώς- δεν έχει να κάνει με την Εκκλησία. Έχει να κάνει με την προσωπική σου διαδρομή. Η Εκκλησία λειτουργεί σαν μία ευχαριστία, αν ο εκκλησιαζόμενος το βλέπει έτσι και δεν το κάνει για κοινωνικούς σκοπούς. Μια όμορφη, όμως, λειτουργία είναι συγκινητική.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θα έχεις όμως και την ανάγκη να προσευχηθείς.
Εγώ προσεύχομαι κάθε μέρα. Και ευχαριστώ κάθε μέρα για κάθε τι που έχει έρθει στην ζωή μου. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να ευχαριστείς γι' αυτά που έχεις. Μου είναι απαραίτητο. Εγώ έτσι γαληνεύω.Την αγάπη πώς θα την όριζες;
Η αγάπη για μένα δεν έχει να κάνει μόνο με ένα πρόσωπο. Έχει να κάνει με το σύνολο. Δηλαδή, δεν μπορώ να αγαπάω εσένα και να μην αγαπάω κάποιον άλλον. Δεν μπορώ να μην ενδιαφερθώ για έναν άνθρωπο που είναι άστεγος ή που χρειάζεται χρήματα. Για μένα, η αγάπη είναι ότι είμαστε μία αλυσίδα. Αυτή την αλυσίδα την αγαπάω. Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μη μου πηγαίνουν, αλλά αυτοί οι άνθρωποι που δεν μου πηγαίνουν ή οι άνθρωποι που μπορεί να μπουν σε μία διαδικασία για κάποιον προσωπικό τους λόγο να μου κάνουν κακό, εμένα μου κάνουν καλό.Με ποιον τρόπο;
Πρώτα από όλα με τσεκάρω εάν ταράζεται η ισορροπία μου. Αν νιώθω κάτι άσχημο προς αυτό το πρόσωπο, αν αυτό που μου κάνει με βάζει σε μία εγρήγορση να ξεπεράσω τα εμπόδια που μου δημιουργεί. Μπορώ να σου πω ότι εγώ αυτούς τους ανθρώπους τους αγαπάω ακόμα περισσότερο. Από την πορεία της ζωής μου συνειδητοποιώ ότι μου κάνουν καλό. Δε σημαίνει ότι δεν θα αποφύγω κακές καταστάσεις, εννοείται. Δεν θα πάω να χωθώ στο πρόβλημα. Αλλά αν μου προκύψει, εμένα μου κάνουν καλό. Τους ευγνωμονώ, και τους ευχαριστώ γιατί βγαίνω πιο δυνατή πιο ώριμη και ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου.
Εγώ προσεύχομαι κάθε μέρα. Και ευχαριστώ κάθε μέρα για κάθε τι που έχει έρθει στην ζωή μου. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να ευχαριστείς γι' αυτά που έχεις. Μου είναι απαραίτητο. Εγώ έτσι γαληνεύω.Την αγάπη πώς θα την όριζες;
Η αγάπη για μένα δεν έχει να κάνει μόνο με ένα πρόσωπο. Έχει να κάνει με το σύνολο. Δηλαδή, δεν μπορώ να αγαπάω εσένα και να μην αγαπάω κάποιον άλλον. Δεν μπορώ να μην ενδιαφερθώ για έναν άνθρωπο που είναι άστεγος ή που χρειάζεται χρήματα. Για μένα, η αγάπη είναι ότι είμαστε μία αλυσίδα. Αυτή την αλυσίδα την αγαπάω. Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μη μου πηγαίνουν, αλλά αυτοί οι άνθρωποι που δεν μου πηγαίνουν ή οι άνθρωποι που μπορεί να μπουν σε μία διαδικασία για κάποιον προσωπικό τους λόγο να μου κάνουν κακό, εμένα μου κάνουν καλό.Με ποιον τρόπο;
Πρώτα από όλα με τσεκάρω εάν ταράζεται η ισορροπία μου. Αν νιώθω κάτι άσχημο προς αυτό το πρόσωπο, αν αυτό που μου κάνει με βάζει σε μία εγρήγορση να ξεπεράσω τα εμπόδια που μου δημιουργεί. Μπορώ να σου πω ότι εγώ αυτούς τους ανθρώπους τους αγαπάω ακόμα περισσότερο. Από την πορεία της ζωής μου συνειδητοποιώ ότι μου κάνουν καλό. Δε σημαίνει ότι δεν θα αποφύγω κακές καταστάσεις, εννοείται. Δεν θα πάω να χωθώ στο πρόβλημα. Αλλά αν μου προκύψει, εμένα μου κάνουν καλό. Τους ευγνωμονώ, και τους ευχαριστώ γιατί βγαίνω πιο δυνατή πιο ώριμη και ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν άρχισες να γίνεσαι ευρέως αναγνωρίσιμη, οι άνθρωποι που έρχονταν προς τα εσένα έρχονταν για καλό ή για κακό;
Ουδέποτε το έχω σκεφτεί αυτό. Πάντα θεωρώ ότι οι άνθρωποι έρχονται για καλό. Αν νιώσω κάτι το οποίο εμποδίζει την προσωπική μου έκφραση, σαν να μην μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, κάνω λίγο πίσω. Γίνομαι θεατής της κατάστασης. Αλλά οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιο δυνατοί από ό, τι πιστεύουμε. Αν νιώσεις ότι κανείς δεν μπορεί να σου κάνει κακό, κανείς δεν μπορεί στην πραγματικότητα. Ακόμη κι αν σε μία περίοδο περάσεις πάρα πολύ δυσάρεστα. Από αυτή την περίοδο θα βγεις χίλιες φορές πιο δυνατός και πιο σοφός.Αισιόδοξη σκέψη.
Δεν μπορώ να σκεφτώ διαφορετικά. Όποτε έχω σκεφτεί με έναν διαφορετικό τρόπο, τελικά οι δικές μου σκέψεις κι όχι αυτό που μου έχει κάνει ο άλλος είναι χειρότερες και μου κάνουν χειρότερο κακό από ό, τι μου έχει κάνει ο άλλος. Οπότε αφαιρώντας την αρνητική σκέψη και τοποθετώντας ότι εμένα καλό μου κάνει ό, τι και να γίνει είναι προς όφελός μου, όποια δυσκολία. Εκτός αν είναι θέματα υγείας, που εκεί πια είναι δυσάρεστο όλο το πλαίσιο… Που και πάλι μπορείς να δυναμώσεις μέσα από μία δυσάρεστη κατάσταση, αρκεί να μην έχει να κάνει με παιδιά. Εκεί με διαλύει. Όλα τα άλλα είναι πολύ διαχειρίσιμα. Είναι πολύ μικρά.
Ουδέποτε το έχω σκεφτεί αυτό. Πάντα θεωρώ ότι οι άνθρωποι έρχονται για καλό. Αν νιώσω κάτι το οποίο εμποδίζει την προσωπική μου έκφραση, σαν να μην μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, κάνω λίγο πίσω. Γίνομαι θεατής της κατάστασης. Αλλά οι άνθρωποι είμαστε πολύ πιο δυνατοί από ό, τι πιστεύουμε. Αν νιώσεις ότι κανείς δεν μπορεί να σου κάνει κακό, κανείς δεν μπορεί στην πραγματικότητα. Ακόμη κι αν σε μία περίοδο περάσεις πάρα πολύ δυσάρεστα. Από αυτή την περίοδο θα βγεις χίλιες φορές πιο δυνατός και πιο σοφός.Αισιόδοξη σκέψη.
Δεν μπορώ να σκεφτώ διαφορετικά. Όποτε έχω σκεφτεί με έναν διαφορετικό τρόπο, τελικά οι δικές μου σκέψεις κι όχι αυτό που μου έχει κάνει ο άλλος είναι χειρότερες και μου κάνουν χειρότερο κακό από ό, τι μου έχει κάνει ο άλλος. Οπότε αφαιρώντας την αρνητική σκέψη και τοποθετώντας ότι εμένα καλό μου κάνει ό, τι και να γίνει είναι προς όφελός μου, όποια δυσκολία. Εκτός αν είναι θέματα υγείας, που εκεί πια είναι δυσάρεστο όλο το πλαίσιο… Που και πάλι μπορείς να δυναμώσεις μέσα από μία δυσάρεστη κατάσταση, αρκεί να μην έχει να κάνει με παιδιά. Εκεί με διαλύει. Όλα τα άλλα είναι πολύ διαχειρίσιμα. Είναι πολύ μικρά.
Όνειρα κάνεις;
Είναι λίγο άστατα τα όνειρά μου. Μπορεί να ονειρευτώ αυτό, μπορεί να ονειρευτώ το άλλο. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη στοχοπροσήλωση. Παρόλα αυτά υπάρχουν, αλλά δεν είμαι ο άνθρωπος που θα φάω τα σωθικά μου αν δεν γίνει κάτι που θέλω. Είμαι σίγουρα ένας άνθρωπος που ναι μεν ονειρεύεται, αλλά προτιμώ και γεύομαι αυτά που μου έρχονται ξαφνικά, όχι οργανωμένα. Δηλαδή, σε μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου έχω γίνει παρατηρητής των καταστάσεων και συνειδητοποίησα ότι το να αφήσεις τον εαυτό σου στη ροή των πραγμάτων είναι μεγαλειώδες. Δεν σκέφτεσαι «α, πρέπει να κάνω αυτό». Σου έρχεται. Και ξαφνικά αποκτά όλη η δράση ροή. Είναι σαν να είναι όλα ανεμπόδιστα. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό.
Είναι λίγο άστατα τα όνειρά μου. Μπορεί να ονειρευτώ αυτό, μπορεί να ονειρευτώ το άλλο. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη στοχοπροσήλωση. Παρόλα αυτά υπάρχουν, αλλά δεν είμαι ο άνθρωπος που θα φάω τα σωθικά μου αν δεν γίνει κάτι που θέλω. Είμαι σίγουρα ένας άνθρωπος που ναι μεν ονειρεύεται, αλλά προτιμώ και γεύομαι αυτά που μου έρχονται ξαφνικά, όχι οργανωμένα. Δηλαδή, σε μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου έχω γίνει παρατηρητής των καταστάσεων και συνειδητοποίησα ότι το να αφήσεις τον εαυτό σου στη ροή των πραγμάτων είναι μεγαλειώδες. Δεν σκέφτεσαι «α, πρέπει να κάνω αυτό». Σου έρχεται. Και ξαφνικά αποκτά όλη η δράση ροή. Είναι σαν να είναι όλα ανεμπόδιστα. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Άρα, περισσότερο αφήνεις πράγματα να σου έρθουν και δεν τα κυνηγάς;
Όχι, δεν τα κυνηγάω. Μπορεί να κυνηγήσω κάτι, αλλά δεν θα το κυνηγήσω όπως ένας άλλος άνθρωπος. Δηλαδή, μπορεί να έρθω να σου πω «ξέρεις κάτι, θα ήθελα πάρα πολύ να κάνουμε αυτό». Αν το πάρεις εσύ και το επεξεργαστείς και σου αρέσει, ΟΚ. Αν όχι, απλά μένει εκεί.Δεν θα σε απογοητεύσει αν δεν συμβεί;
Όχι, δεν θα με απογοητεύσει. Δεν μπορώ να απογοητευτώ εύκολα στον τομέα της δουλειάς. Το θέμα είναι όλοι οι άνθρωποι να έχουμε δουλειά και να μπορούμε να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια. Αυτό δεν σημαίνει πως κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια και περιμένω. Αν βάλω κάτι στο μυαλό μου, προσπαθώ σε αυτόν που κάθεται απέναντι μου να του μεταδώσω το όραμά μου, γι' αυτό και έχω σκηνοθετήσει, έχω οργανώσει πράγματα, έχω κάνει μουσικά γκρουπ. Έχω μπει στο κομμάτι δηλαδή να δημιουργώ και να αναλαμβάνω συλλογική ευθύνη, το οποίο δεν σημαίνει ότι αν ξανακάνω κέφι, δεν θα το κάνω. Αλλά η ροή των πραγμάτων με εξιτάρει πολύ περισσότερο από το να μπω στη διαδικασία ξανά να οργανώσω κάτι και να έχω τον απόλυτο έλεγχο. Δεν θέλω πια στη ζωή μου να έχω έλεγχο.Στα άμεσα πλάνα σου τι ετοιμάζεις τώρα;
Θέλω να γίνω εκπαιδεύτρια σε ένα πρόγραμμα που λέγεται Breathwork και αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι μια μαθήτρια που σε λίγο καιρό θα πάρει το πτυχίο της. Έχει να κάνει με την αναπνοή και την ψυχολογία του ανθρώπου. Μου αρέσει πάρα πολύ. Πήγαινα κι έκανα εγώ και είδα πόσο καλό κάνει και στον οργανισμό και στην ψυχολογία. Είναι αντι-στρες κι όλα γίνονται μόνο με την αναπνοή. Είναι αυτοθεραπεία έχοντας πλάι σου έναν άνθρωπο να σε καθοδηγεί στο πώς θα αναπνεύσεις για να μπορέσεις να εκτονώσεις το στρες σου που δεν είναι τίποτα άλλο από φόβος, το άγχος σου που δεν είναι τίποτα άλλο από φόβος κι από μνήμες που σε αγχώνουν και ακόμα κατοικούν μέσα σου χωρίς να το συνειδητοποιείς. Μπορείς να το έχεις στην καθημερινότητά σου σαν εργαλείο και όπλο, και τη στιγμή που νιώσεις ότι στρεσάρεσαι να χρησιμοποιείς σωστά την αναπνοή σου για να μπορέσεις να αποβάλεις το άγχος που έχεις. Επίσης, έχω κάτι σεμινάρια διαλογισμών που έχω οργανώσει να πάω. Και το καλοκαίρι θέλω να κάνω διακοπές. Είχα κάποιες προτάσεις για το καλοκαίρι, αλλά θέλω να ασχοληθώ με την εκπαίδευση μου και με εμένα.Τηλεοπτικά;
Τηλεοπτικά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ξέρω. Το σίριαλ συνεχίζεται. Και για του χρόνου θεατρικά έχω κλείσει, απλά δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο.Ουσιαστικά θα περάσεις τώρα σε μία περίοδο που θα προσέξεις εσένα.
Ναι. Γενικά, το να ξεκλέβω και να δίνω χρόνο στον εαυτό μου το κάνω πάντα όσες δουλειές και αν έχω. Πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ βασικό. Παρόλο που δουλεύω πολύ, το πρωί θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου τουλάχιστον μία ώρα. Αυτό μου δίνει μεγάλη δύναμη. Θα προσευχηθώ, κάποιες φορές θα κάνω διαλογισμό, θα κάνω γυμναστική.Συνδυάζεται η προσευχή με τον διαλογισμό; Δεν είναι αντικρουώμενα;
Όχι. Είναι ακριβώς το ίδιο. Είναι άλλη προσέγγιση. Το ένα έχει να κάνει με μία απεύθυνση σε κάτι ανώτερο, το άλλο έχει να κάνει με την προσωπική σου εξερεύνηση και το είναι σου. Δεν πετυχαίνει εύκολα. Η προσευχή νιώθω ότι πετυχαίνει πολύ πιο γρήγορα. Γι' αυτό ακόμα παλεύω τους διαλογισμούς και θέλω να πάω και σε σεμινάριο. Η προσευχή με ηρεμεί. Ο διαλογισμός με γκαζώνει. Γι' αυτό και δεν τον κάνω κάθε μέρα.*Η Εβελίνα Παπούλια πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Άρη Μπινάρη, από Τετάρτη έως Κυριακή στις 21.15 στο Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου 14 στην Πλάκα. Περισσότερα, εδώ.
Όχι, δεν τα κυνηγάω. Μπορεί να κυνηγήσω κάτι, αλλά δεν θα το κυνηγήσω όπως ένας άλλος άνθρωπος. Δηλαδή, μπορεί να έρθω να σου πω «ξέρεις κάτι, θα ήθελα πάρα πολύ να κάνουμε αυτό». Αν το πάρεις εσύ και το επεξεργαστείς και σου αρέσει, ΟΚ. Αν όχι, απλά μένει εκεί.Δεν θα σε απογοητεύσει αν δεν συμβεί;
Όχι, δεν θα με απογοητεύσει. Δεν μπορώ να απογοητευτώ εύκολα στον τομέα της δουλειάς. Το θέμα είναι όλοι οι άνθρωποι να έχουμε δουλειά και να μπορούμε να επιβιώσουμε με αξιοπρέπεια. Αυτό δεν σημαίνει πως κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια και περιμένω. Αν βάλω κάτι στο μυαλό μου, προσπαθώ σε αυτόν που κάθεται απέναντι μου να του μεταδώσω το όραμά μου, γι' αυτό και έχω σκηνοθετήσει, έχω οργανώσει πράγματα, έχω κάνει μουσικά γκρουπ. Έχω μπει στο κομμάτι δηλαδή να δημιουργώ και να αναλαμβάνω συλλογική ευθύνη, το οποίο δεν σημαίνει ότι αν ξανακάνω κέφι, δεν θα το κάνω. Αλλά η ροή των πραγμάτων με εξιτάρει πολύ περισσότερο από το να μπω στη διαδικασία ξανά να οργανώσω κάτι και να έχω τον απόλυτο έλεγχο. Δεν θέλω πια στη ζωή μου να έχω έλεγχο.Στα άμεσα πλάνα σου τι ετοιμάζεις τώρα;
Θέλω να γίνω εκπαιδεύτρια σε ένα πρόγραμμα που λέγεται Breathwork και αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι μια μαθήτρια που σε λίγο καιρό θα πάρει το πτυχίο της. Έχει να κάνει με την αναπνοή και την ψυχολογία του ανθρώπου. Μου αρέσει πάρα πολύ. Πήγαινα κι έκανα εγώ και είδα πόσο καλό κάνει και στον οργανισμό και στην ψυχολογία. Είναι αντι-στρες κι όλα γίνονται μόνο με την αναπνοή. Είναι αυτοθεραπεία έχοντας πλάι σου έναν άνθρωπο να σε καθοδηγεί στο πώς θα αναπνεύσεις για να μπορέσεις να εκτονώσεις το στρες σου που δεν είναι τίποτα άλλο από φόβος, το άγχος σου που δεν είναι τίποτα άλλο από φόβος κι από μνήμες που σε αγχώνουν και ακόμα κατοικούν μέσα σου χωρίς να το συνειδητοποιείς. Μπορείς να το έχεις στην καθημερινότητά σου σαν εργαλείο και όπλο, και τη στιγμή που νιώσεις ότι στρεσάρεσαι να χρησιμοποιείς σωστά την αναπνοή σου για να μπορέσεις να αποβάλεις το άγχος που έχεις. Επίσης, έχω κάτι σεμινάρια διαλογισμών που έχω οργανώσει να πάω. Και το καλοκαίρι θέλω να κάνω διακοπές. Είχα κάποιες προτάσεις για το καλοκαίρι, αλλά θέλω να ασχοληθώ με την εκπαίδευση μου και με εμένα.Τηλεοπτικά;
Τηλεοπτικά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ξέρω. Το σίριαλ συνεχίζεται. Και για του χρόνου θεατρικά έχω κλείσει, απλά δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμο.Ουσιαστικά θα περάσεις τώρα σε μία περίοδο που θα προσέξεις εσένα.
Ναι. Γενικά, το να ξεκλέβω και να δίνω χρόνο στον εαυτό μου το κάνω πάντα όσες δουλειές και αν έχω. Πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ βασικό. Παρόλο που δουλεύω πολύ, το πρωί θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου τουλάχιστον μία ώρα. Αυτό μου δίνει μεγάλη δύναμη. Θα προσευχηθώ, κάποιες φορές θα κάνω διαλογισμό, θα κάνω γυμναστική.Συνδυάζεται η προσευχή με τον διαλογισμό; Δεν είναι αντικρουώμενα;
Όχι. Είναι ακριβώς το ίδιο. Είναι άλλη προσέγγιση. Το ένα έχει να κάνει με μία απεύθυνση σε κάτι ανώτερο, το άλλο έχει να κάνει με την προσωπική σου εξερεύνηση και το είναι σου. Δεν πετυχαίνει εύκολα. Η προσευχή νιώθω ότι πετυχαίνει πολύ πιο γρήγορα. Γι' αυτό ακόμα παλεύω τους διαλογισμούς και θέλω να πάω και σε σεμινάριο. Η προσευχή με ηρεμεί. Ο διαλογισμός με γκαζώνει. Γι' αυτό και δεν τον κάνω κάθε μέρα.*Η Εβελίνα Παπούλια πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Άρη Μπινάρη, από Τετάρτη έως Κυριακή στις 21.15 στο Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου 14 στην Πλάκα. Περισσότερα, εδώ.
Περισσότερα από το VICE«Χαλαστήκαμε» Ένα Βράδυ με τους Αναστενάρηδες του Λαγκαδά ΘεσσαλονίκηςΟ Κορονοϊός Επανέφερε στο Προσκήνιο Ένα Ραπ Γκρουπ Από τον ΒύρωναΜπανάνες, Ανανάδες και «Ορφανή» Κόκα στον ΠειραιάΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.