Η Εξωφρενική Ομορφιά των Ρουμάνικων Σαλονιών

Τα τυραννικά καθεστώτα έχουν την τάση να επιβάλλουν ορισμένες μόδες στους πολίτες τους. Από την απαγόρευση του σουτιέν της αλ Σαμπάαμπ μέχρι την εντολή για το κούρεμα του Κιμ Γιονγκ-ουν, η κατεπίεση είναι προφανής οπτικά -από μία καθαρά αισθητική και ρηχή πλευρά, κάποιες μόδες τέτοιου είδους ήταν μοναδικές και αν μη τι άλλο, ελαφρώς ενδιαφέρουσες. Δυστυχώς, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο πράγμα για το καθεστώς Τσαουσέσκου και την επιρροή του στα σαλόνια της Ρουμανίας. Κιτς πορσελάνινα αγαλματίδια, επιτοίχια ακρυλικά χαλιά, εικόνες αγίων και κομμουνιστικά αντικείμενα διακοσμούν με εντυπωσιακές, συχνά εξωφρενικές οπτικές προεκτάσεις, κάθε σπιτικό που σέβεται τον εαυτό του στο πρώην Ανατολικό Μπλοκ.

Ο Ρουμάνος καλλιτέχνης Claudiu Cobilanschi αφιέρωσε τον περασμένο χρόνο για να φτιάξει μια συλλογή φωτογραφιών ρουμάνικων σαλονιών τέτοιου γούστου, που αυτή την περίοδο εκτίθεται στο διαδικτυακό Μουσείο των Σαλονιών. Μεγάλωσα περιτριγυρισμένος από πλαστικά αγάλματα του Βούδα και ξύλινα ψεύτικα αφρικανικά γλυπτά, οπότε ήρθα σε επαφή με τον Claudiu για να τα πούμε.

VICE: Πως προέκυψε η ιδέα για αυτό το πρότζεκτ; 

Claudiu Cobilanschi: Τα σαλόνια με συναρπάζουν. Όταν μπαίνω στα σπίτια φίλων, περνάω ώρες κοιτώντας επίμονα τις διακοσμήσεις, θαυμάζοντας τα χειροποίητα τραπεζομάντηλα και όλα τα παράξενα αναμνηστικά. Στο σπίτι, είχαμε μια θήκη κάτω από την τηλεόραση, όπου η μητέρα μου τοποθετούσε τελετουργικά τα καλύτερα σετ ποτηριών της και ένα σετ κεραμικών φιγούρων: ένα κουνέλι, μερικά σκυλιά, ένα άδειο καλάθι. Επεξεργάζομαι αυτή την ιδέα πάνω από ένα χρόνο, αλλά τις τελευταίες δέκα μέρες πήρε τη μορφή ενός διαδικτυακού μουσείου.

Καταλαβαίνω ότι θέλατε επίσης να κάνετε ξεναγήσεις σε αυτά τα σαλόνια. Πως θα το κάνατε αυτό;

Θα ήταν οι καλύτερες ξεναγήσεις στο Βουκουρέστι. Αλλά ο κόσμος αγχώθηκε υπερβολικά -η εμμονή με την ιδιοκτησία συνεχίζει να τους κατατρώει και ο φόβος τους ότι άνθρωποι θα μπουν στα σπίτια τους μετατράπηκε σε παράνοια. Θα ήταν γραφικές περιηγήσεις. Θα έβλεπες τα δωμάτια, έπειτα θα έτρωγες μια ελιά και θα έπινες ένα φλιτζάνι καφέ με τον ιδιοκτήτη. Τα μάτια σου θα χόρταιναν με το απαγορευμένο σύμπαν των Ρουμάνων.

Γιατί πιστεύετε ότι αυτό το πρότζεκτ είναι απαραίτητο;

Υποψιάζομαι ότι οι συμπατριώτες μου έχουν έλλειψη χιούμορ, αν και μας αρέσει να λέμε ότι είμαστε πλακατζήδες. Νομίζω ότι είναι χρήσιμο να προσπαθήσουμε να ξανακερδίσουμε τις χαμένες αναμνήσεις, να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας σε σχέση με την αστική ανατροφή μας.

Πόσες φωτογραφίες έχετε συγκεντρώσει και ποια είναι τα κριτήρια επιλογής;

Υπάρχουν περίπου 70 φωτογραφίες στο Μουσείο των Σαλονιών. Αλλά η συλλογή εξακολουθεί να μεγαλώνει και επίσης λαμβάνω συνεισφορές από θαυμαστές, κάτι το οποίο είναι εκπληκτικό. Ωστόσο δεν μπορώ να σου δώσω πληροφορίες για αυτούς τους χώρους, μιας και η ιδέα για το πρότζεκτ μου ήρθε πολύ καιρό αφότου είχα τραβήξει τις φωτογραφίες. Προς το παρόν, ξανασκέφτομαι τα κριτήρια επιλογής, που σημαίνει ότι είμαι ανοιχτός σε διαφορετικές απόψεις.

Ο Ρουμάνος δικτάτορας Νικολάε Τσαουσέσκου βγαίνει από ένα σαλόνι. Η φωτογραφία στάλθηκε στον Claudiu από ένα θαυμαστή.

Υπήρξε κάποιο σαλόνι που σας εντυπωσίασε περισσότερο;

Σε ηλικία που τα παιδιά διαβάζουν Ιούλιο Βερν, ένας καλός μου φίλος από το Βουκουρέστι με προσκάλεσε στο σπίτι του. Είχε μια τεράστια συλλογή κάκτων στο σαλόνι του και στο γειτονικό μπαλκόνι. Τα φρόντιζε πάντα και έφτιαχνε όλα τα είδη αμμωδών διοραμάτων για αυτά. Έφτιαξε μάλιστα και μια ειδική εγκατάσταση φωτισμού. Το σαλόνι του Florin με γοήτευε ατελείωτα γιατί συγκρινόμενο με εκείνο στο οποίο μεγάλωσα, αυτό ήταν ένα άλλο σύμπαν.

Συναντήσατε περίεργους ανθρώπους όταν βγάζατε τις φωτογραφίες;

Όλοι είναι περίεργοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ένας συνταξιούχος γείτονας είχε μετατρέψει το σαλόνι του σε εργαστήριο ηλεκτρονικών -είχε λάμπες και μπουζί παντού. Λίγοι άνθρωποι που ζουν σε διαμερίσματα έχουν στην κατοχή τους γκαράζ. Οπότε είναι και ανάγκη να χρησιμοποιούν τα μεγαλύτερα δωμάτια τους ως εργαστήριο επισκευών.

Ακούω ότι θέλετε να εκδώσετε ένα βιβλίο για τα σαλόνια της Ρουμανίας.
Δεν θα ήταν το πρώτο βιβλίο μου ως καλλιτέχνης, οπότε θα μπορούσα να το δημοσιεύσω και αύριο. Ελπίζω να αναπτύξω καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τη χρονοκάψουλα που αποκαλούμε σαλόνι.