Η Νύχτα που Κάποιος με Βιντεοσκοπούσε με Κινητό από το Παράθυρο του Σπιτιού μου στο Παγκράτι

Πριν από λίγες εβδομάδες άραζα με την κοπέλα μου στο δωμάτιο του σπιτιού μου. Μένω στο Παγκράτι στη μέση ενός μικρού στενού που είναι κάθετο σε έναν πολύ κεντρικό δρόμο με μαγαζιά και στις δύο γωνίες. Το διαμέρισμά μου είναι μέρος μιας παλιάς πολυκατοικίας και βρίσκεται στο ισόγειο το οποίο είναι υπερυψωμένο χωρίς όμως να έχει απαγορευτικό ύψος για κάποιον που επιθυμεί να έχει πρόσβαση στο μπαλκόνι μου.

Κακή φάση.

Πίσω στην ιστορία μας, εγώ ήμουν όρθιος και εξηγούσα κάτι αστείο στην κοπέλα μου, η οποία ήταν ξαπλωμένη για κάποια ώρα στο κρεβάτι φορώντας μόνο τα εσώρουχά της. Λόγω ζέστης φορούσα ένα σορτσάκι και όχι μπλούζα. Τα παντζούρια στο σπίτι είναι από αυτά τα αρχαία, ξύλινα που ανεβοκατεβαίνουν σαν ρολό. Είχα αφήσει λοιπόν ένα μικρό κενό ανάμεσα στις πλάκες που το απαρτίζουν για να μπαίνει αέρας.

Όπως έλεγα τις βλακείες μου λοιπόν, ανάμεσα στα προαναφερθέντα κενά παρατήρησα κάτι που δεν ταίριαζε με το συνηθισμένο περιβάλλον του μπαλκονιού μου. Με την άκρη του ματιού μου «έπιασα» ένα μικρό, μαύρο αντικείμενο που ήταν λες και είχε τοποθετηθεί πάνω στο κάγκελο. Από μέσα μου σκέφτηκα ότι κάποιος «έξυπνος» είχε αφήσει ένα πλαστικό ποτήρι με μισοτελειωμένο καφέ εκεί επειδή βαριόταν να το πετάξει στα σκουπίδια. Κάτι που δεν είναι τόσο περίεργο καθώς συχνά βρίσκω σκουπίδια από περαστικούς στο μπαλκόνι - κελεπούρι το διαμέρισμα.

Στα επόμενα δευτερόλεπτα αυτή η μικρή σκιά τράβηξε ξανά το βλέμμα μου, όπως γίνεται όταν λερώνεται ο τοίχος σε ένα συγκεκριμένο σημείο με την κηλίδα να σου αποσπά συνεχώς την προσοχή. Αποφασίζω λοιπόν να βγω στο μπαλκόνι για να πετάξω τον «καφέ». Πλησιάζοντας όμως -και πριν ανοίξω για να βγω-, συνειδητοποιώ ότι αυτό που έβλεπα τα τελευταία λεπτά μοιάζει περισσότερο με κινητό.

Ωστόσο, ο εγκέφαλός σε τέτοιες στιγμές σου λέει το λογικό: «έλα ρε που είναι κινητό, παραλογίζεσαι».

Και πολύ καλά κάνει.

Βέβαια, η συγκεκριμένη περίπτωση είναι από τις λίγες που τελικά τα μάτια είχαν δίκιο.

Με μια προσεκτική ματιά συνειδητοποιώ ότι κάποιος βρίσκεται κάτω απ' το μπαλκόνι, στο πεζοδρόμιο και έχει τεντώσει το χέρι του ψηλά με σκοπό να μαγνητοσκοπήσει το εσωτερικό του δωματίου μου. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ στη ζωή μου την οργή να ανεβαίνει τόσο απότομα μέσα μου. Σαν να πιάνει ένα αυτοκίνητο 0-100 σε δύο δευτερόλεπτα. Παρότι δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα και καθώς είδα φάτσα - κάρτα την κάμερα του κινητού να με κατασκοπεύει μέσα από τα μικρά κενά -σαν ένα ηλεκτρονικό μάτι-, έριξα μια δυνατή μπουνιά στο παντζούρι και τη συνόδευσα με μια πολύ δυνατή κραυγή.

Ο τύπος το έβαλε στα πόδια και εγώ παράλληλα τον έβριζα. Αμέσως, φόρεσα μια μπλούζα και βγήκα να τον κυνηγήσω. Ήμασταν και οι δύο τυχεροί που δεν τον πρόλαβα. Αυτός επειδή ήμουν εκτός εαυτού και αρκετά πιο μεγαλόσωμος -πρόλαβα να δω τον σωματότυπό του- και εγώ γιατί στο σημείο που με έφερε δεν ήξερα τι ήμουν ικανός να κάνω αν τον έπιανα. Ένιωσα την ανάγκη να τον χτυπήσω αφού, όχι μόνο καταπάτησε την προσωπική μου ζωή, αλλά γνώριζε που μένω και αποπειράθηκε ουσιαστικά να βλάψει εμένα αλλά και έναν άνθρωπο που αγαπώ και θέλω να προστατεύω.

Γυρίζοντας, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τον τύπο και να προσπαθώ να τον ψυχολογήσω. Αντί να ηρεμώ νευρίαζα ακόμη περισσότερο Τσαντιζόμουν που, αντί να βγω κρυφά και να τον πιάσω, αντέδρασα με νεύρα δίνοντας του χρόνο να διαφύγει και ίσως να κάνει κακό σε περισσότερους.

Μπορεί να μην είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον, όμως, η συγκεκριμένη φάση με έβαλε σε σκέψεις. Για πρώτη φορά είχε εισβάλει κάποιος στην προσωπική μου ζωή με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί στο παρελθόν να έχουν μπει σπίτι μου όταν λείπω για να με κλέψουν, όμως, αυτό ήταν πολύ διαφορετικό.

Στην εποχή του διαδικτύου η ιδιωτικότητα είναι ένα πολύ σημαντικό και σπάνιο αγαθό και όταν κάποιος στο καταπατά και μάλιστα μέσα στον χώρο σου αισθάνεσαι ευάλωτος. Σε βάζει σε σκέψεις. Αν εγώ τσαντίζομαι ακόμη φέρνοντας στο μυαλό μου τον συγκεκριμένο τύπο, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πως μπορεί να αισθάνεται ένα θύμα βιασμού. Τουλάχιστον εγώ σε λίγο καιρό θα το έχω ξεπεράσει.

Όπως και να' χει, προσοχή. Κυκλοφορούν πολλοί ανώμαλοι εκεί έξω.

Περισσότερα από το VICE

Το Πανάκριβο Ελληνικό Καλοκαίρι

Κάτω Από τα Σουτιέν μας το Καλοκαίρι Κρύβεται Ένα Ιδρωμένο Μπούστο

Vintage Φωτογραφίες από Dance Πάρτι στην Ικαρία των '00s