Έκανα Σεξ με την Καθηγήτριά μου και Ήταν Απαίσιο

Υπάρχουν καθηγητές και καθηγήτριες που κάνουν σεξ με τις μαθήτριες και τους μαθητές τους εδώ και πάρα πολύ καιρό. Κι όμως, κάθε φορά που ακούμε μια νέα ιστορία για μια τέτοια σεξουαλική συνεύρεση κάνουμε τους έκπληκτους. Κάθε φορά βέβαια που αυτή η ιστορία αφορά μια σχετικά όμορφη καθηγήτρια, τότε αφήνουμε παράπλευρα τα ματσούκια και τους πυρσούς που φυλάμε σε περίπτωση που ο πρωταγωνιστής είναι καθηγητής και την βλέπουμε όλοι Καζανόβες. Οι ατάκες τύπου «στα χρόνια μου δεν υπήρχαν τέτοιες γκομενάρες καθηγήτριες που να γουστάρουν τέτοια» βροχή. Κι όμως υπήρχαν. Και πάντα θα υπάρχουν. Απλά δεν γούσταραν εσένα.

Η καθηγήτρια των αγγλικών μου ήταν μια από αυτές τις νεαρές, cool καθηγήτριες που όλοι θέλουν για φίλη. Ήταν τότε στα τελευταία 20-κάτι της ή στα πρώτα 30-κάτι της κι αν και δεν το έπαιξε ποτέ «μια από εμάς», δεν ήταν ποτέ σνομπ απέναντί μας. Ήταν επίσης και φοβερή γκόμενα, ή τουλάχιστον για τα τότε δεδομένα μας. Ήταν γκομενάρα για την μικρή μας πόλη και ήταν και η πιο γκομενάρα καθηγήτρια στο σχολείο μας. Τα μεγάλα της στήθη ήταν συχνό θέμα συζήτησης στα αποδυτήρια, ενώ τον κώλο της τον χάζευαν πολλοί από τους μαθητές του σχολείου, μαζί κι εγώ. Αν έπρεπε να διαλέξεις μια περίπτωση για να ζήσεις την περίφημη φαντασιακή σχέση μαθητή και καθηγήτριας, τότε αυτή θα ήταν η επιλογή σου.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς η καθηγήτριά μας -που θα ονομάσουμε κυρία Χ για το υπόλοιπο της ιστορίας- μας μοίρασε χειρόγραφες κάρτες. Η κάθε μια υπέθεσα περιείχε ένα εγκάρδιο μήνυμα με ευχές, όπως άλλωστε είχε και η δικιά μου. Απλά η δική μου είχε και τα προσωπικά της στοιχεία.

«Αν θες να πιούμε κανέναν καφέ μέσα στο καλοκαίρι και να μου πεις τι έχεις διαβάσει, στείλε μου ένα email».

Ναι, θα μπορούσε να ήταν ένα άκακο μήνυμα, αλλά δεν μπορούσα να χάσω την πιθανότητα ότι μπορεί και να μην ήταν. Και από την στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο, ξέρεις ότι το ένστικτό μου ήταν σωστό.

Τελικά, μάζεψα το θάρρος και της έστειλα ένα μήνυμα στα τέλη του Ιουνίου. Ήταν γεμάτο από κοινοτυπίες τύπου «πως πάει το καλοκαίρι σου», «έχεις κανονίσει κανένα ταξίδι», «τι διαβάζεις», τέτοια. Έχοντας ξεμπερδέψει με αυτά της πρότεινα να πάμε για έναν καφέ σε ένα βιβλιοπωλείο που βρισκόταν σε μια γειτονική πόλη αρκετά μακριά από την ευρύτερη περιοχή του σχολείου. Ακόμα και αν κατέληγε πλατωνικό όλο αυτό, ξέραμε και οι δύο πως θα φαινόταν ύποπτο αν μας έβλεπαν να κάνουμε παρέα έξω από το σχολείο. Μου απάντησε αμέσως. «Θα το ήθελα πάρα πολύ. Γιατί δεν συναντιόμαστε την άλλη εβδομάδα;».

Πρέπει να αναφέρω εδώ πως η κυρία Χ ήταν -και από όσο γνωρίζω είναι ακόμα- παντρεμένη. Με παιδί. Το ήξερα, αλλά και πάλι την κυνήγησα. Δεν είμαι και πολύ περήφανος για αυτό αλλά όταν είσαι τόσο κοντά σε μια κλασσική νεανική φαντασίωση, η ηθική σου πυξίδα το χάνει κάπως. Μεγάλωσα με ηλίθιες κωμωδίες όπως το American Pie και «δραματικές ταινίες» όπως το Wild Things. Tο Χόλιγουντ με «έφτιαχνε» για αυτήν την ιστορία προτού καν καταλάβω πως λειτουργεί ο αυνανισμός και ήμουν αποφασισμένος να το πάω ως το τέλος.

Πλησίασα νευρικά το βιβλιοπωλείο την ημέρα του ραντεβού, προσπαθώντας να δείχνω όσο πιο σοφιστικέ μπορούσα. Ευτυχώς για μένα, δεν την ένοιαζε κάτι τέτοιο και μόλις πήραμε τους καφέδες μας, αρχίσαμε να κοιτάμε βιβλία, προτείνοντας τίτλους ο ένας στον άλλον. Ακόμα δεν υπήρχε φλερτ, αλλά ήταν μια πιο ζεστή, πιο χαλαρή έκδοση της κυρίας Χ αυτή που έβλεπα - μια έκδοση που δεν έβλεπα στο σχολείο.

Τριγυρίσαμε στο κατάστημα για περίπου μια ώρα, κουβεντιάζοντας για αυτά που βλέπαμε στα ράφια. Τελικά, ήρθε η ώρα να φύγουμε, και εκείνη μου πρότεινε: «Να σου πω, θες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, ώστε να συνεχίσουμε αυτήν την κουβέντα;».

Αν είχα την παραμικρή αμφιβολία πριν, πλέον δεν την είχα. Όλη την επόμενη εβδομάδα φλερτάραμε μέσω τηλεφώνου. Δεν ήμουν σίγουρος ότι τα «κόλπα» που χρησιμοποιούσα στις κοπέλες της ηλικίας μου θα έπιαναν στην κυρία Χ, αλλά τελικά άρχισε να με ρωτάει για τα αισθηματικά μου. Πόσο χρονών ήταν πιο η μεγάλη γυναίκα με την οποία είχα πάει; Όχι και τόσο μεγάλη, της είπα, αλλά σίγουρα θα με ενδιέφερε να πάω με μεγαλύτερες.

«Αλήθεια; Ψάχνεις για μια Mrs Robinson;» είπε. Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκα: «Να σου πω», της είπα, «θα πηδηχτούμε ή όχι;». «Θες;» απάντησε.

Της είπα ότι η οικογένεια μου έλειπε από το σπίτι εκείνη την εβδομάδα και ότι θα μπορούσε να έρθει από εκεί. Συμφώνησε.

Ήμουν ένα ηλίθιο, αυτάρεσκο 18χρονο μαλακισμένο και σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν ένα κατόρθωμα για το οποίο σύντομα θα μπορούσα να περηφανεύομαι. Δεν ήταν αγάπη. Δεν ήταν κάποια σοβαρή σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων. Ήταν μια κατάκτηση, απλά και ξάστερα και μάλιστα μια κατάκτηση που ελάχιστοι καταφέρνουν. Ήξερα όμως πως αν το έλεγα στου φίλους μου δεν θα με πίστευαν. Πώς μπορούσε να διασφαλιστώ;

Είχα μια μικρή Sony Handicam που χρησιμοποιούσα για να γυρίζω φάρσες και κόλπα με το skateboard. Αυτή θα με βοηθούσε να αποθανατίσω την φάση και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι όταν σου συμβαίνει κάτι τόσο μυθικό και σημαντικό έχεις ένα ιερό χρέος να βρεις έναν τρόπο να το καταγράψεις. Πλέον ξέρω πως ήταν μια απαράδεκτη και παράνομη πράξη, αλλά σε εκείνη την φάση της ζωής μου, πίστευα πως ήταν απλά μια ιστορία σε στυλ American Pie.

Κάθισα στο άδειο μου σπίτι περιμένοντας την άφιξη της κυρίας Χ, προσευχόμενος να μην με δει κάποιος από τους γείτονες να υποδέχομαι μια γυναίκα που μου έριχνε τουλάχιστον μια δεκαετία. Είχα τοποθετήσει την κάμερα στο σαλόνι, ανάμεσα από την τηλεόραση και τα DVD, είχα τσεκάρει τις γωνίες μου. Η φάση έπρεπε να γίνει στον καναπέ για να την αποθανατίσω. Όταν η κυρία Χ μου έστειλε μήνυμα ότι έφτασε, πάτησα το record και πήγα να της ανοίξω.

Δεν γράφω γράμμα στο Penthouse, οπότε δεν θα ακολουθήσει κάποια σούπερ λεπτομερή περιγραφή της πράξης. Αρχίσαμε να φασωνόμαστε. Με κοίταξε με μάτια που ήταν λίγο πιο πεινασμένα από όσο θα έπρεπε. «Ήθελα να ρουφήξω αυτά τα χείλη όλο τον χρόνο», μου είπε.

Αηδίασα κάπως. Κι εγώ ήθελα να τις κάνω διάφορα, αλλά ήμουν 18 και αυτά τα πράγματα τα σκεφτόμουν για κάθε κορίτσι που έβλεπα. Αυτή η εμμονή που κουβαλούσε αυτό της το σχόλιο με αποσυντόνισε κάπως, καθώς κάτσαμε στον καναπέ.

Ήθελα να μου τον πάρει στο στόμα. Ναι, οκ. Έβγαλε την μπλούζα της στα μισά και είδα αυτά τα περίφημα στήθη που θαύμαζα όλον τον χρόνο από κοντά. Είδα την βαρύτητα που είχε αρχίσει να γράφει πάνω τους, το ξεκάθαρο σημάδι της ωριμότητας. Μέχρι εκείνο το σημείο, είχα πάει μόνο με κορίτσια της ηλικίας μου, το συνηθισμένο για ένα αγόρι στην εφηβεία. Μεγαλώνεις, ωριμάζεις και βλέπετε τα αποτελέσματα της βαρύτητας μαζί, ταυτόχρονα. Αυτό ήταν κάτι άλλο, ήταν μια βουτιά στο άγνωστο. Δεν είχε τίποτα κακό το σώμα της βέβαια. Απλά με σόκαρε η πραγματικότητα της κατάστασης, έχοντας περάσει την σεξουαλική μου καριέρα μέχρι εκείνο το σημείο, αντικρίζοντας μόνο σφιχτή έφηβη σάρκα. Μέχρι την ώρα που άρχισα να την παίρνω στα τέσσερα, είχα αρχίσει να βλέπω τρίχες σε μέρη που δεν είχα συνηθίσει να βλέπω τρίχες. Όλο αυτό είχε αρχίσει να γίνεται πάρα πολύ έντονο για μένα.

«Πρέπει…πρέπει να σταματήσω», της είπα πνιγμένα. «Δεν μου βγαίνει».

«Είσαι σίγουρος; Θες να δοκιμάσουμε μια άλλη στάση;» απάντησε. «Όχι. Θέλω να σταματήσω».

Αυτό δεν ήταν αυτό που είχα φανταστεί. Η πραγματικότητα του κορμιού της, σε συνδυασμό με το περίεργο του σχόλιού της, με είχαν αποσυντονίσει σε σημείο που δεν μπορούσα πλέον να λειτουργήσω. Το τελευταίο μου κομμάτι αθωότητας είχε πλέον φύγει και μαζί του και η στύση μου.

Ντυθήκαμε χωρίς να μιλήσουμε και την πήγα μέχρι το αυτοκίνητό της. «Μπορούμε να δοκιμάσουμε κάποια άλλη φορά», μου πρότεινε. «Ναι, εντάξει. Θα δούμε».

Μπήκα μέσα και σταμάτησα την κάμερα. Την γύρισα πίσω μέχρι να βρω το σημείο που «κόλλησα» και έσβησα κάθε ίχνος της ανικανότητάς μου. Ακόμα και αν το σεξ δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, είχα τουλάχιστον κάτι να δείξω από αυτήν την άβολη εμπειρία.

Έστειλα μηνύματα στους δύο πιο κοντινούς μου φίλους. Προφανώς, δεν με πίστεψαν, ακόμα και όταν τους είπα ότι έχω αποδείξεις. Όταν όμως είδαν τα πλάνα, κατάλαβαν ότι είχα κατορθώσει το ακατόρθωτο. Τους προειδοποίησα ότι έπρεπε να μείνει μεταξύ μας, αν και ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αυτό.

Η κυρία Χ μου έστειλε κάποια μηνύματα μετά από καμιά εβδομάδα. Νομίζω ότι και οι δύο αισθανόμασταν κάπως περίεργα. Ήθελε να με ξαναδεί, στο ίδιο μέρος που συναντηθήκαμε την πρώτη φορά, για να μιλήσουμε. Την καθησύχασα, της είπα ότι δεν θα έλεγα σε κανέναν τίποτα. Εκεί όμως, ίσως να «μέθυσα» από την δύναμη που ξαφνικά είχα στα χέρια μου και αποφάσισα να τεστάρω τα όριά του τι μπορούσα να κάνω. Άρχισα να διαλέγω DVD και βιβλία.

«Χμμ, αυτό φαίνεται πολύ ενδιαφέρον, πάντα ήθελα να το διαβάσω αυτό». Δάγκωσε το δόλωμα. «Θες να σου τα πάρω;» είπε. «Αλήθεια; Είσαι πολύ καλή. Είσαι σίγουρη;» απάντησα.

Ήξερε πως δεν είχε και πολλές επιλογές, αλλά έστω και έτσι έπαιξε ο καθένας από εμάς τον ρόλο του, λες και δεν ξέραμε τι γινόταν. Εγώ την εκβίαζα να μου πάρει μερικά DVD Aqua Teen Hunger Force και το Gravity's Rainbow και αυτή υπέκυπτε. Τώρα που το σκέφτομαι αηδιάζω με τον εαυτό μου που το έκανα.

Μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι και να πάω στο πανεπιστήμιο, είχα σχεδόν ξεχάσει την αποτυχημένη μου «σχέση» με την κυρία Χ. Πολλοί από τους γνωστούς μου από το λύκειο, είχαν καταλήξει κι εκείνοι στο ίδιο πανεπιστήμιο και ένα βράδυ ένας από αυτούς με ρώτησε:

«Να σου πω. Άκουσα ότι πήδηξες την κυρία Χ. Ισχύει;». Με είχε πιάσει απροετοίμαστο. «Που το άκουσες αυτό;» ρώτησα. «Από διάφορους. Μου το είπαν αρκετοί».

«Ναι κοίτα…εντάξει ναι. Το έκανα» είπα. «Μαλακίες!» απάντησε.

Δεν ήθελα να με πουν ψεύτη οπότε έβγαλα την κασέτα. Την είδε κόσμος, η ιστορία διαδόθηκε και κάποια στιγμή στα τέλη Νοέμβρη, δέχτηκα μια πανικόβλητη κλήση από την κυρία Χ.

«Ο κόσμος μιλάει. Υπάρχει κασέτα; Ακούω φήμες για μια κασέτα».

Είπα ψέματα. «Όχι, όχι. Είναι απλά μαλακίες που λένε. Δεν υπάρχει κασέτα. Το είπα σε έναν φίλο μου επειδή έπρεπε και υποθέτω ότι του ξέφυγε σε μερικούς ακόμα. Θα περάσει. Είναι απλά ηλίθιες έφηβες φήμες».

Στην θέση της, δεν υπήρχε περίπτωση να με πιστέψω, αλλά για κάποιο λόγο με πίστεψε. Ίσως λειτούργησε αυτό το περίεργο κομμάτι του εγκεφάλου της που την είχε κάνει να ξεκινήσει αυτήν την ιστορία. Εγώ απλά ήθελα να τελειώσει αυτή η ιστορία. Δεν ήθελα τη ζωή αυτής της γυναίκας στα χέρια μου. Ήθελα απλά να ζήσω την εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο και να ξεκινήσω την ζωή μου ως ενήλικας. Της έκλεισα το τηλέφωνο και έσβησα την κασέτα.

Σίγουρα εκμεταλλεύτηκε την θέση της. Απάτησε τον άντρα της και εκμεταλλεύτηκε ένα άτομο που κανονικά έπρεπε να εκπαιδεύει. Αλλά δεν θέλω να κρύβομαι. Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως το «καλό άτομο» αυτής της ιστορίας, ως το θύμα. Θέλω να πιστεύω ότι από τότε έχω μάθει και έχω ωριμάσει, αλλά είμαι σίγουρος ότι πολύς κόσμος θα έλεγε πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ίσως αυτό το απαίσιο κομμάτι του εαυτού μου που είναι ικανό να εκβιάσει έναν άνθρωπο ζει ακόμα μέσα μου κάπου. Ελπίζω να μην το ξαναδώ ποτέ. Ό,τι και να έγινε, ένα είναι σίγουρο: Τόσο ο μαθητής όσο και η καθηγήτρια έκαναν σεξ με έναν σκάρτο άνθρωπο.

Περισσότερα από το VICE

Ο Κόσμος μάς Δείχνει τα Ρούχα που Φοράει Όταν Θέλει να Κάνει σεξ

Οι Συμμορίες του Δρόμου του Ελ Σαλβαδόρ

O Πατέρας μου, Αυτός ο Ανώμαλος που Προσπαθούσε να Κάνει σεξ με τις Φίλες μου