Η Τρελή Ζωή της 72χρονης Θρυλικής Φωτογράφου Πορνό του Playboy

Ένας βαρετός δημοσιογράφος ρωτάει μια γυναίκα που μοιάζει με τη Marilyn Monroe αν όλες οι «βρομιές» που έχει γράψει για τον εαυτό της είναι αλήθεια. Πρώτα απαντάει το πονηρό βλέμμα. «Ναι, αλήθεια είναι. Λες να τα έβγαλα από το μυαλό μου;». Κάποιοι ίσως να το νομίζουν, της λέει. «Τότε έχουν πολύ μεγάλη φαντασία», απαντάει κοιτάζοντας μια εκείνον και μια την κάμερα, φλερτάροντας ξεκάθαρα και με τον άνδρα και με τον φακό.

Ο δημοσιογράφος –από την αυστραλέζικη εκπομπή A Current Affair– κάνει μια ακόμη χειρότερη ερώτηση στη φωτογράφο πορνό Suze Randall, μια ερώτηση χαρακτηριστική για τη στάση πολλών απέναντι σε γυναίκες που τόλμησαν να κερδίσουν από τη σεξουαλικότητά τους κατά τη δεκαετία του ‘70. «Είσαι ικανή να κάνεις τα πάντα για τα λεφτά και τη δόξα;».

Η απάντηση: «Είμαι ικανή να κάνω ό,τι μου αρέσει και μου αρέσει το σεξ. Και μου αρέσει να μιλάω βρόμικα και να σοκάρω τους ανθρώπους λιγάκι. Ξέρεις, πρέπει να γνωρίζεις ως πού πρέπει να φτάσεις. Δεν μπορείς να το παρακάνεις», λέει και σηκώνει το φρύδι χαμογελώντας.

Η Suze Randall έβγαλε λεφτά, αλλά δεν έγινε διάσημη. Το όνομά της θα έπρεπε να είναι ένα από τα πιο εμβληματικά στο πορνό – ήταν η πρώτη γυναίκα φωτογράφος του Playboy που φωτογράφισε ολόσωμο γυμνό, η πρώτη γυναίκα που πούλησε τις γυμνές φωτογραφίες της στη The Sun, κυρίαρχος σε έναν κατά τα άλλα ανδρικό κόσμο – αλλά άγνωστη έξω από τον χώρο.

Δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις και το βιβλίο που έγραψε ο άνδρας της για τις ξέφρενες μέρες της, με τίτλο Suze, είναι εξαντλημένο, τα αντίτυπα από δεύτερο χέρι τώρα πουλιούνται εκατοντάδες λίρες στο Amazon. Έτσι, όταν συμφώνησε να κάνουμε μια τηλεφωνική συνέντευξη, ήταν μια σπάνια ευκαιρία να ακούσω για το πόσο εκπληκτικά ήταν τα τελευταία της 72 χρόνια.

«Η οικογένειά μου με ενθάρρυνε να αντιμετωπίζω τους νταήδες και να μη φοβάμαι τους δασκάλους, επειδή μπορεί να ήταν άδικοι», λέει για μια παιδική ηλικία που σηματοδότησε την αρχή μιας επαναστατικής ζωής. «Ήταν οικογενειακή παράδοση να αμφισβητείς τις Αρχές. Είναι χρήσιμο, γενικά. Η κοινωνία μπορεί να σε εκμεταλλευτεί τρομερά».

Η Suze μεγάλωσε στο Γούστερ της Αγγλίας, ο πατέρας της ήταν γυμναστής στο κολλέγιο της περιοχής, η μαμά της νοσοκόμα. Θυμάται τη γραφική εξοχή και τα άλογα και το ιδιωτικό σχολείο της – που «δεν μου πρόσφερε τίποτα». Τσακωνόταν με τη διευθύντρια, συχνά την πετούσαν έξω από την τάξη, φορούσε λάθος στολή και έπλεκε κάτω από το θρανίο, αν το μάθημα ήταν βαρετό.

Μετά το σχολείο δούλεψε ως νοσοκόμα στο Νοσοκομείο St George στο Λονδίνο και το απολάμβανε. Αλλά όλα άλλαξαν στα 22α γενέθλιά της, όταν γνώρισε τον άνδρα της και ισόβιο σύντροφό της, συγγραφέα, Humphry Knipe . «Από εκεί που ήμουν καλό κορίτσι, γνώρισα τον κόσμο», λέει. «Ήμουν σχεδόν παρθένα, όταν τον γνώρισα».

Ο καινούργιος κόσμος περιλάμβανε μαστούρωμα, swinging και την κοινότητα του ελεύθερου έρωτα που όλο και μεγάλωνε. Οι ιστορίες από αυτήν την εποχή είναι σύντομες και χαριτωμένος. Υπήρχε το Wet Dream Festival στο Άμστερνταμ, που στόχο είχε να εξερευνήσει την επικοινωνία μέσω της γύμνιας και του σεξ. Σύμφωνα με τον Humphry, «Σε έβαζαν να βλέπεις πορνό όλη μέρα και να πηδιέσαι όλη νύχτα. Υπήρχαν στρώματα στα πατώματα. Οι άνδρες ήταν πενταπλάσιοι. Ερχόταν κόσμος από τον δρόμο, έβλεπε και έλεγε “Καν’ το λίγο καλύτερα, ε;”». Κάθε βδομάδα γινόταν πάρτι για swinger («σαν εκκλησία ήταν, έπρεπε να δώσεις το “παρών”») και σε ένα από αυτά εισέβαλε η Μητροπολιτική Αστυνομία ψάχνοντας να βρει ναρκωτικά. Εφόσον όλοι ήταν γυμνοί και δεν μπορούσαν να τους ψάξουν, η Suze λέει ότι η μόνη επιλογή της Αστυνομίας ήταν να πάρει το ενυδρείο, μήπως τα καφέ υπολείμματα στα τοιχώματα ήταν χασίς.

Το σεξ ήταν δωρεάν, αλλά το Λονδίνο όχι, ούτε τα ποτά και τα ναρκωτικά. Ο Humphry προσπαθούσε να γράψει το πρώτο του βιβλίο, το The Dominant Man και ο μισθός της Suze δεν ήταν αρκετός για να καλύψει τον τρόπο ζωής που είχαν οραματιστεί – ούτε καν το νοίκι. Μια αγγελία στους International Times για topless μοντέλα –δουλειά που πρόσφερε £100 τη μέρα, ποσό δεκαπλάσιο από το βδομαδιάτικο της Suze– οδήγησε σε ένα σύντομο διάστημα γυμνών φωτογραφίσεων ως μοντέλο. Το δωμάτιο που νοίκιαζαν κοντά στο Χάιντ Παρκ ανήκε στον φωτογράφο του πρακτορείου Magnum, David Hurn, που είπε στη Suze, «Για όνομα του Θεού, μην βγάζεις τα ρούχα σου» και της έδωσε δουλειά στο γυναικείο εβδομαδιαίο περιοδικό Petticoat Magazine, όπου ξεκίνησε να εργάζεται ως μοντέλο μόδας.

«Λένε ότι στο πορνό κάνεις αυτό που σου λένε οι άνδρες, αλλά στη μόδα είναι χειρότερα. Είσαι πολύ ευάλωτη. Φλερτάρεις και δεν ξέρω ’γω τι άλλο με τους art directors, για να πάρεις μια δουλειά. Πας στο Παρίσι και το Μιλάνο και παντού, αλλά δεν πας πουθενά στην πραγματικότητα. Δεν μου άρεσε να δουλεύω για άλλους, να παρακαλάω για δουλειά ή να παίρνω πίπες για δουλειά και εγώ δεν ξέρω τι». Γίνονται αυτά στον χώρο της μόδας; «Στη Γαλλία και παντού. Οι άνδρες έχουν πουλί και θέλουν να τους σηκώνεται. Όλοι θέλουν βοήθεια, αλλά ήταν γελοίο».

Στα 28, σε μια κορυφαία στιγμή της, όταν φωτογραφήθηκε για τη Vogue, η Suze κατάφερε να πάρει δάνειο και αγόρασε μια φωτογραφική μηχανή. Στα παρασκήνια των φωτογραφίσεων μόδας, απαθανάτιζε τις φίλες της γυμνές και σύντομα ξεκίνησε να πουλάει τις εικόνες στη The Sun για τη σελίδα τρία – μια έμπνευση της στιγμής. «Φωτογράφισα τη Jerry Hall και την πούλησα στη The Sun», λέει γελώντας. «Δεν χάρηκε και πολύ».

Σύντομα, ένιωσε ότι αυτό ήταν το κάλεσμά της. Υπήρχαν ελάχιστοι φωτογράφοι γυμνού σε εκείνη τη φάση στο Ηνωμένο Βασίλειο –«δεν ήταν cool»–, πόσο μάλλον γυναίκες και μάλλον γι’ αυτό ο κίτρινος Τύπος της έδωσε το παρατσούκλι «rebel camera-girl Suze».

«Είναι πάντα πολύ καλό όταν δεν εγκρίνει κάποιος κάτι», λέει. «Μπορούσα να είμαι και εγώ αφεντικό. Οι άνδρες με μισούσαν επειδή είχα τέτοιο προνόμιο, να είμαι πίσω από τον φακό» και συμπληρώνει ότι ενώ οι άνδρες φωτογράφοι εστίαζαν στο τεχνικό κομμάτι της φωτογράφισης, εκείνη εστίαζε στα κορίτσια, πολλά από τα οποία έκαναν δουλειά μοντέλου για πρώτη φορά. «Οι άνδρες ανησυχούν πολύ για τη δομή, τους βοηθούς, τη δουλειά -ξεχνούν τα μοντέλα-, αλλά αν δεν νιώθει καλά το μοντέλο σου, δεν γίνεται καλή δουλειά», λέει η Suze. «Αν τις κάνεις να χαλαρώσουν, αν δουν μια τύπισσα πίσω από τον φακό που δεν ξέρει τι κάνει ή φέρεται χαζά, γελάνε και δεν το παίρνουν και τόσο σοβαρά».

Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας.

Αυτό το ταλέντο, να βγάζει το καλύτερο από τα μοντέλα της, βοήθησε τη Suze να βγάλει τα λεφτά που αναφέρθηκαν πρωτύτερα. Όταν ο Hefner ερωτεύτηκε τις φωτογραφίες της Suze (που ήταν τότε 29 ετών), την πήρε μαζί με το μοντέλο από τη Νορβηγία Lillian Müller και τις πήγε στα κεντρικά γραφεία του Playboy στο Σικάγο. «Αν ήμουν άνδρας, ποτέ δεν θα με έπαιρνε μαζί με τη Lillian. Δεν θα είχε τι να με κάνει», λέει. Αλλά, ένα καινούργιο γυμνό μοντέλο που το φωτογραφίζει μια γυναίκα; Ο Hef είχε περιέργεια.

Η Lillian έπρεπε να μπει στο εξώφυλλο, αλλά ήταν σαφές ότι η Suze δεν θα συμμετείχε σε αυτό. Οι υπεύθυνοι στα γραφεία του Playboy στο Σικάγο τής είπαν ότι ήταν δύσκολο να φωτογραφίζει γυμνά και ήταν σοβαρή υπόθεση – που σήμαινε, ασ’ το για τους άνδρες. «Έτσι είπα, “Τότε αναγκαστικά θα πουλήσω τις φωτογραφίες στο Penthouse, επειδή είμαι ταπί”. Αναγκάστηκαν να τις αγοράσουν», λέει γελώντας.

Η Holly, κόρη της Suze και η μεγαλύτερη fan της, που ακολούθησε τα βήματά της μητέρας της, μου λέει: «Η μαμά μου έχει γοητεία και καταφέρνει να γίνεται το δικό της. Φλέρταρε, για να βρεθεί μέσα σε μια φάση και ύστερα χωνόταν άγρια. Χρησιμοποιούσε και τις δυο πλευρές της προσωπικότητάς της: θηλυκή, χαριτωμένη και σέξι γυναίκα, αλλά άλλες φορές, όταν έπρεπε, ήταν τσαμπουκαλεμένη. Ήταν ένας μεθυστικός συνδυασμός που νομίζω αποσυντόνιζε πολλούς».

Η Suze γελάει με αυτό. «Ως γυναίκα έχεις τεράστια δύναμη, αν έχεις τα κότσια να τα βάλεις με αυτούς τους τύπους».

Στην Έπαυλη του Playboy, η Suze φωτογράφισε τη Lillian για το εξώφυλλο - ήταν η πρώτη full frontal φωτογράφιση του Playboy από γυναίκα. Όταν επιβεβαιώθηκε ότι η Suze θα συνεργαζόταν αποκλειστικά με το Playboy, o Humphry την ακολούθησε και νοίκιασαν ένα διαμέρισμα στο Ανατολικό Λος Άντζελες. «Ο Hefner ήταν πολύ καλός – με βοήθησε να βγάλω την πράσινη κάρτα μου. Ήταν γενναιόδωρος, επειδή το μόνο που ήθελε ήταν να πηδάει».

Το Playboy ήταν τελείως αγορίστικο club – αλλά η υπεύθυνη φωτογραφίσεων του περιοδικού στη Δυτική Ακτή, η Marilyn Grabowski, είχε θέση-κλειδί και πήρε τη Suze υπό την προστασία της. «Μου έμαθε πολλά για το styling και το draping και ήταν πολύ αυστηρή, έτσι έμαθα πολλά. Νομίζω ότι το έκανε για να τη σπάσει στους άνδρες φωτογράφους» – που ήδη εκνευρίζονταν αρκετά με αυτό που θεωρούσαν, δικαίως ή αδίκως, ως ειδική μεταχείριση από την αρχή. Θυμάται ότι σε μια από τις πρώτες φωτογραφίσεις για το περιοδικό, ένας κακιασμένος βοηθός της είπε, «Βάλε μόνη σου το κωλοφίλμ σου». Παρά το περιστατικό, θυμάται άλλους που τη βοηθούσαν πολύ. «Οι άνδρες είναι χρήσιμοι. Δεν πρέπει να τους ταπεινώνουμε, αλλά να τους χρησιμοποιούμε».

Στο Playboy ξεκίνησαν πραγματικά τα χρόνια του πάρτι για τη Suze: ο ακραίος ηδονισμός που εκείνη και ο Humphry ήθελαν πάντα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, έβρισκες το ζευγάρι στην Έπαυλη του Playboy, τρία-τέσσερα βράδια την εβδομάδα -,, η Suze έπαιρνε acid, για να παραμένει σε εγρήγορση όσο έπινε. Ήταν σπάνιο μια υπάλληλος να μπορεί να συμμετέχει στη διασκέδαση και ήταν τελείως απαγορευμένο να φέρνεις τον άνδρα σου. «Στην Έπαυλη πας μόνο αν είσαι κοπέλα – δεν φέρνεις γκόμενους. Αλλά ήξεραν ότι δεν θα πήγαινα χωρίς τον Humphry, έτσι είχα ειδική μεταχείριση. Αν είσαι γυναίκα και δεν φοβάσαι, έχεις τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με αυτούς τους τυπάκους».

Η Suze μιλάει για τα πάρτι σαν να μιλάει για μια κυριακάτικη βόλτα με τον σκύλο της, για τα ναρκωτικά και τη σαμπάνια σαν ρουτίνα, λες και μιλάει για το πώς έκοβε τα νύχια της στο μπάνιο. «Στην Αμερική δεν μαθαίνουν να συστήνονται – στέκονται απλώς. Τόσοι διάσημοι, ήταν δύσκολο να ξεκινήσει το πάρτι. Εγώ χόρευα και τους το ’δειχνα - τους τρομοκρατούσα».

Τους το ’δειχνες; Ο άνδρας της παρεμβαίνει: «Χόρευε χωρίς εσώρουχο».

«Ναι, δεν φορούσα ποτέ εσώρουχο», λέει η Suze, σαν να ήταν κάτι προσβλητικό το να φοράει.

Ακόμη και η Holly έχει ακούσει τις ιστορίες. «Τη μία φορά που συνάντησα τον Hef, μου είπε ότι την έλεγαν “The Flasher”, επειδή πήγαινε στην έπαυλη χωρίς εσώρουχα. Αυτή ήταν η φάση της και την έβαζαν να κάνει το σόου κάθε βράδυ».

Η Suze δεν το ήξερε τότε, αλλά αυτή η σχέση δεν έμελλε να κρατήσει.

Σύμφωνα με τη Suze, ο Hefner ένιωσε προδομένος από τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στη βιογραφία της (1977) και προσπάθησε να την πείσει να αλλάξει μερικές – αλλά ο μεγάλος τσακωμός τους έγινε όταν εξέδωσε το βιβλίο.

Λέγεται ότι ο Larry Flynt, ο διάσημος εκδότης και ιδρυτής του πορνοπεριοδικού Hustler, εκβίασε τον Hefner με κάποιες φωτογραφίες του Hef με μια κοπέλα που δεν ήταν η τότε κοπέλα του - Barbi Benton. «Ο Hef πάντα νομίζει ότι μπορεί να φτιάξει τα πάντα», λέει η Suze και εξηγεί τη λύση που είχε ο ιδρυτής του Playboy για όλα εκείνη την εποχή: «“Θα τον καλέσω στο πάρτι της Κυριακής”, σκέφτηκε. “Μια χαρά”».

Η Suze γνώρισε τον Larry στο πάρτι της Κυριακής και οι δυο τους τα πήγαν εξαιρετικά καλά.

«Είπε, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι όποιος διαβάζει το Hustler δεν διαβάζει βιβλία – “Suze, γιατί δεν φωτογραφίζεσαι για το Hustler, για να προωθήσεις το βιβλίο σου;”». Έτσι, η Suze φωτογραφήθηκε για το Hustler, όπως είχε κάνει και για το Playboy, αλλά πολύ πιο προκλητικά, δείχνοντας το αιδοίο της. «Ο Larry έχει πολλή πλάκα, έγραψε στο εξώφυλλο: “Φωτογράφος του Playboy δείχνει γατάκι”. Αυτό ο Hefner δεν το σήκωσε», θυμάται η Suze. «“Δεν είμαστε πορνογράφοι!”, είπε και με έδιωξε από την έπαυλη. Δεν γύρισα ξανά».

Η Suze έπεισε τον Larry να της κάνει συμβόλαιο τριών ετών, το οποίο αντικατέστησε εκείνο που είχε με το Playboy, πέρασε χρόνια στο περιοδικό και έγινε από τους λίγους ανθρώπους που υποστήριζαν τον διαβόητα τσαμπουκαλεμένο εκδότη. «Κι όπως πάντα, τσακώθηκα και με τον Larry. Δεν θυμάμαι γιατί», λέει.

Η ζωή ως ελεύθερος επαγγελματίας ταίριαζε στον χαρακτήρα της και βοήθησε την καριέρα της, με τρόπο που ούτε εκείνη, ούτε κανείς στη βιομηχανία δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Σήμαινε ότι είχε τα δικαιώματα των φωτογραφιών της, σε αντίθεση με τους άνδρες φωτογράφους με τα καλοπληρωμένα συμβόλαια. «Δεν ήξερα ότι τα είχα τότε. Το έκανα απλώς, επειδή είμαι άτακτο κορίτσι και δεν μ’ αρέσει να δέχομαι εντολές. Όταν δημιουργήθηκε το Ίντερνετ, είχα πιο πολλές φωτογραφίες από οποιονδήποτε – ήμουν τυχερή, μπήκα ως τα μπούνια στο Ίντερνετ».

Το Ίντερνετ χτύπησε τα περιοδικά. Ο ιδιοκτήτης του Penthouse φαλίρισε και έδωσε στη Suze τα δικαιώματα πολλών φωτογραφιών της, όπως και το High Society. Με τον Humphry οργάνωσαν ένα διαδικτυακό αρχείο της δουλειάς της με 80.000 φωτογραφίες, το suze.net. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία –χιλιάδες συνδρομητές πλήρωναν μηνιαία συνδρομή 24,95 δολάρια (21, 50 ευρώ)– και το ζευγάρι έβγαζε $400.000 (σχεδόν 345.000 ευρώ) τον μήνα από το site, όταν ήταν στα πάνω του.

Η Suze ήταν έξυπνη, αλλά η κατανόησή της ήταν εκείνη που την έφερε πιο πάνω από τους άνδρες στον χώρο της. Όχι μόνο επειδή βοηθούσε τα μοντέλα να χαλαρώσουν, αλλά επειδή υπήρχε η αίσθηση ότι σε όλη την καριέρα της βοηθούσε τις γυναίκες σε διάφορες δύσκολες καταστάσεις. Η Ginger Lynn, από τις πιο διάσημες πορνοστάρ όλων των εποχών, δίνει τα εύσημα στη Suze για το ότι ξεπέρασε τον εθισμό της στα ναρκωτικά, ενώ κυριολεκτικά επανέφερε τη ζωή της Briana Banks σε μια φωτογράφιση. «Είναι χρήσιμο να είσαι νοσοκόμα», είπε κάποτε στο podcast της κόρης της. Είναι σαφές ότι αισθανόταν ότι έχει έναν ρόλο μητέρας –αν και προσωρινό- απέναντι στις νεαρές γυναίκες που στηνόταν μπροστά στον φακό της.

Σήμερα, δεν δουλεύει. Ζει μια άνετη και ήρεμη ζωή με τον Humphry, στα βουνά πίσω από το Μαλιμπού. «Ευτυχώς έχουμε ένα μεγάλο ράντσο, έτσι κάθε μέρα καβαλάω δυο άλογα. Μαθαίνω, προσπαθώ να γίνω κυρία». Εννοεί να καβαλάει πιο χαλαρά, μιας και τα παιδιά της δεν την αφήνουν να κάνει άλματα πια. Ένα άλογο την κλότσησε στο πρόσωπο και έχασε το μάτι της. Αυτό σημαίνει τέρμα οι φωτογραφίες. Αφήνει όμως φωτογράφους να έρθουν στο ράντσο της, για να φωτογραφίσουν. «Τους δίνω εντολές και τους βλέπω να ζορίζονται και παίρνω τα λεφτά τους και είναι τέλειο».

Η Suze Randall ξεκινάει πολλές ιστορίες της λέγοντας «Είχα την τύχη να…». Αλλά για μένα, κανένα από τα επιτεύγματά της δεν μοιάζει τυχαίο. Ίσως ήταν μοιραίο, αλλά κατά βάση όλα αυτά συνέβησαν, επειδή είχε κότσια – το θάρρος και την τόλμη να ζήσει τη ζωή που έζησε.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Ρωτήσαμε Όμορφους Ανθρώπους αν η Ζωή Είναι Πράγματι Καλύτερη για Εκείνους

Γιατί το Ξυρισμένο Κεφάλι Είναι Τόσο Σημαντικό για τη Λεσβιακή Ταυτότητα

Όσα Θυμάμαι από Εκείνη τη Νύχτα που Ένας Μπάφος με Έστειλε στο Ψυχιατρείο