Μια Κυνηγός Φαντασμάτων Περιγράφει τις πιο Αξιομνημόνευτες Εμπειρίες της

Η Ursula Bielski καταγράφει και γράφει για την παραφυσική δραστηριότητα για περισσότερα από 30 χρόνια. Της μιλήσαμε για φαντάσματα, για την πορεία της καριέρας της και για το να είσαι γυναίκα στον τομέα της παραψυχολογίας.

Το να δουλεύεις στον τομέα της παραψυχολογίας σημαίνει ότι έχεις τις καλύτερες ιστορίες από τον χώρο εργασίας. Σύμφωνα με την Ursula Bielski, διάσημη κυνηγό φαντασμάτων από το Σικάγο, κάποτε την ακολούθησε στο σπίτι της ένα ακέφαλο πνεύμα ύστερα από επίσκεψη στο Hull House, ένα στοιχειωμένο κτίριο στην περιοχή Near West Side του Σικάγου.

«Ήταν τέσσερις το πρωί. Ένας άντρας στεκόταν πάνω στο στήθος μου, κι ήταν τόσο αληθινό όπως είμαστε αυτήν τη στιγμή. Το σώμα του σταματούσε στον λαιμό του», λέει. «Έπειτα από αυτό, κοιμήθηκα τέσσερις μέρες στον καναπέ».

Στα 47 της, η Bielski καταγράφει και γράφει για την παραφυσική δραστηριότητα στην περιοχή του Σικάγου για περισσότερα από 30 χρόνια. Όπως το περιγράφει, η είσοδός της στον κόσμο των φαντασμάτων δεν ήταν έκπληξη. Μεγάλωσε σε ένα στοιχειωμένο σπίτι στη γειτονιά North Center του Σικάγου, όπου καθημερινά άκουγε βήματα και ένιωθε την παρουσία πραγμάτων που δεν μπορούσε να δει. Σημαντικό ρόλο στην καριέρα της έπαιξε επίσης ο πατέρας της, ένας συνταξιούχος αστυνομικός. «Μισούσα να πηγαίνω στο σχολείο», παραδέχεται γελώντας. «Ο μπαμπάς μου, που ήταν υπεύθυνος για να με πηγαίνει, δεν με υποχρέωνε πάντα…» Αντ' αυτού, την πήγαινε στα αγαπημένα του μέρη, όπου μπορούσε να κρυφακούει τις συζητήσεις με τους φίλους του και να μαθαίνει για το στοιχειωμένο παρελθόν του Σικάγου. Μοιράζεται μαζί μας, μάλιστα, μια ιστορία που άκουσε στο αστυνομικό τμήμα Maxwell Street, σημερινή έδρα της αστυνομίας της πανεπιστημιούπολης του Πανεπιστήμιου του Illinois. «Πήγαινα μέσα και καθόμουν στο γραφείο του διοικητή και άκουγα όλες τις ιστορίες τους. Και συχνά μιλούσαν για το κρατητήριο στο υπόγειο, που ήταν διαβόητο για τις άθλιες συνθήκες στις οποίες κρατούνταν οι φυλακισμένοι. Και έλεγαν πως ακόμα και τη δεκαετία του 1970 άκουγαν φωνές και αναστεναγμούς να έρχονται από το υπόγειο όπου κρατούνταν αυτοί οι φυλακισμένοι».

Είχε ακόμα μία πρώιμη ανάμνηση με τα φαντάσματα της περιοχής όταν ήταν έξι ή επτά ετών. Ο πατέρας της την πήγε στο Chet's Melody Lounge, ένα μικρό μπαρ στην κοντινή πόλη Justice. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά την ιστορία της «Μαίρης που νεκραναστήθηκε», για την οποία έλεγαν ότι ήταν το φάντασμα ενός κοριτσιού που έκανε οτοστόπ. «Ήμουν εκεί με τη 7-Up μου με πολλά κεράσια και ο μπαμπάς μου και ο μπάρμαν μιλούσαν γι' αυτό τον τύπο που είχε έρθει στο μπαρ την προηγούμενη μέρα. Ορκιζόταν ότι είχε μαζέψει ένα κορίτσι από τον δρόμο, που στη διαδρομή εξαφανίστηκε από το αυτοκίνητο».

Η Bielski πήρε πτυχίο Ιστορίας από το Πανεπιστήμιο Benedictine στη Lisle του Illinois, αφού η μητέρα της της απαγόρευσε να ακολουθήσει καριέρα στην υποκριτική. Έτσι, έγινε βοηθός ερευνήτρια σε ένα φοιτητή ψυχολογίας ο οποίος ενδιαφερόταν για την παραψυχολογία, η οποία μελετά την παραφυσική δραστηριότητα. Έστηνε τα πειράματά του και ερευνούσε στοιχειωμένα μέρη γύρω από το Σικάγο, εμπειρίες που ακόνισαν τις δεξιότητές της στη συγκέντρωση δεδομένων και ενίσχυσαν την προτίμησή της για τη μελέτη των παραφυσικών φαινομένων.

Τελικά, ίδρυσε μια εταιρεία που κάνει περιηγήσεις σε στοιχειωμένα μέρη και ονομάζεται Chicago Hauntings Tours και άρχισε να εκδίδει βιβλία για την παραφυσική δραστηριότητα στην πόλη. Στο Chicago Haunts, μοιράζεται την προϊστορία της «Μαίρης που νεκραναστήθηκε», του φαντάσματος από το μπαρ Chet's Melody Lounge και εξετάζει τις καταθέσεις μαρτύρων που ισχυρίζονται ότι την έχουν δει. Πιστεύει ότι το φάντασμα ανήκει στην Anna Norkus, ένα κορίτσι που πέθανε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1927.

Παρομοίως σκαλίζει το ιστορικό αρχείο του Hull House, την προέλευση της ακέφαλης οντότητας που εμφανίστηκε στην κρεβατοκάμαρά της. Το Hull House ιδρύθηκε το 1881 από μια προοδευτική γυναίκα, την JaneAddams, και παρείχε εκπαιδευτικές υπηρεσίες και εργασιακές δεξιότητες στην εργατική τάξη του Σικάγου. Αμέσως μετά την ίδρυσή του, οι γυναίκες επισκέπτριες άρχισαν να υποστηρίζουν ότι είχαν δει ένα μωρό με κέρατα και δίχηλα πόδια μέσα στους τοίχους του κτιρίου. Ορισμένες ισχυρίστηκαν ότι ανήκε σε μια γυναίκα η οποία είχε υποστεί τόση κακομεταχείριση από τον σύζυγό της που γέννησε ένα διαβολικό παιδί. Για να βρει εξήγηση, η Bielski στο βιβλίο της ερευνά τα ημερολόγια της Addams, που γράφει ότι οι εν λόγω γυναίκες μάρτυρες ίσως να χρησιμοποίησαν την ιστορία του μωρού για να κατανοήσουν τις δυσκολίες που βίωναν στις δικές τους ζωές.

Συνδέοντας τις σύγχρονες θεάσεις φαντασμάτων με ανθρώπους, τόπους και στιγμές της ιστορίας του Σικάγου, η δουλειά της Bielski περιτυλίγει το παρελθόν με το παρόν. Αλλά αυτή η ντόπια κάτοικος του Σικάγου που έλκει την καταγωγή της από την πολωνική και την τσεχική κοινότητα είναι κάτι περισσότερο από ένα ζωντανό αρχείο για τους νεκρούς της πόλης. Όταν μιλάει, μπορείς να ακούσεις την ντόπια προφορά που κάνει μακρόσυρτα τα φωνήεντα και την αγάπη της για τα στοιχειωμένα κτίρια γύρω από τα οποία μεγάλωσε. Είναι μια υπενθύμιση ότι η δουλειά της αντανακλά επίσης και την προσωπική ιστορία της.

Όταν δεν κάνει περιηγήσεις ή δεν συλλέγει ιστορίες φαντασμάτων, η Bielski κάνει παραφυσικές έρευνες. Η παραψυχολογία έχει μια δύσκολη σχέση με τον επιστημονικό κόσμο. Είναι δύσκολο να αναπαράγεις τα αποτελέσματα των παραψυχολογικών πειραμάτων, οπότε οι επιστήμονες, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θεωρούν τον τομέα αμφιλεγόμενο. Η κριτική τέτοιου τύπου δεν αποθαρρύνει την Bielski, που υποστηρίζει ότι δεν θα έπρεπε να περιμένουμε το παραφυσικό να παίζει με τους κανόνες του φυσικού. Αντί αυτού θα πρέπει να χρησιμοποιούμε την ευρύτερη γκάμα πιθανών εργαλείων για να μάθουμε ό,τι μπορούμε.

Και όπως σε όλα τα επαγγέλματα, τα εργαλεία δουλειάς της Bielski έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου. Τη δεκαετία του '80, οι ερευνητές έριχναν ταλκ για να ανιχνεύσουν τα αποτυπώματα των φαντασμάτων ή έβαζαν πετονιά κατά μήκος των πορτών για να ξέρουν εάν κάτι είχε μπει στο δωμάτιο. Σήμερα, χρησιμοποιούν φορητούς υπολογιστές και μικρόφωνα υψηλής τεχνολογίας για να καταγράψουν τους ήχους των κινήσεων των φαντασμάτων.

Ένα από τα πιο αγαπημένα εργαλεία της είναι η τρομπέτα των πνευμάτων, ένας σωλήνας που οι ερευνητές παραφυσικών φαινομένων χρησιμοποιούν για να ενισχύσουν τις φωνές των πνευμάτων. Η Bielski μου λέει για μια ηχογράφηση που έκανε χρησιμοποιώντας μια τρομπέτα που έφερε μαζί της στο Bachelors Grove, ένα νεκροταφείο που βρίσκεται μία ώρα δυτικά του Σικάγου και τόπο αρκετών αυτοκτονιών και άλυτων φόνων κατά τον περασμένο αιώνα. Είχε προσαρμόσει ένα μικρόφωνο στην τρομπέτα και όταν αργότερα άκουσε την ηχογράφηση, εξεπλάγη. Πάνω από τον ήχο που προέκυπτε από τις φωνές της Bielski και των συναδέλφων της, οι οποίοι είχαν μια συνηθισμένη συζήτηση, υπάρχει μια φωνή που δεν θυμάται να άκουσε στο νεκροταφείο.

Ανακαλύψαμε τους Ανθρώπους που Βγάζουν Χρήματα από το Gaming στην Ελλάδα. Δείτε το βίντεο του VICE:

Σου άρεσε; Δες και το βίντεο με τον Aman Mojadidi: Τον Αφγανό Καλλιτέχνη που Παντρεύει τις Εικαστικές Τέχνες με το Τζιχάντ

«Ήταν η φωνή του Michael, ενός από τους ερευνητές που ήταν μαζί μας», λέει. «Είναι η φωνή του, πολύ καθαρά. Ήμασταν με έναν άλλον ερευνητή, τον Daniel. Και μέσω της τρομπέτας ακούς τον Michael να καθαρίζει τον λαιμό του, πολύ απότομα». Εδώ, η φωνή της πέφτει μια οκτάβα και τα μάτια της είναι ορθάνοιχτα. «Και έπειτα λέει: "Daniel! Σου μιλάω τώρα! Daniel!" Και στο βάθος της ηχογράφησης, την ίδια στιγμή, ακούς όλους εμάς να συζητάμε πολύ ευχάριστα».

Η εξωπραγματική φωνή στο BachelorsGrove αποτελεί υπενθύμιση ότι η συνεχής έκθεση στο υπερφυσικό ενέχει κινδύνους. Η Bielski αφηγείται ένα περιστατικό για το νεκροταφείο που υπάρχει στο βιβλίο της Haunted Bachelors Grove –θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Macmillan. Εκείνη και ένας ντόπιος ιστορικός επισκέφτηκαν τον χώρο τη νύχτα για να κάνουν κάποιες ηχογραφήσεις. Όταν ήταν έτοιμοι να φύγουν, ανακάλυψαν πως δεν μπορούσαν. Παρά το μικρό μέγεθος του νεκροταφείου και το ότι ο οδηγός της γνώριζε τον χώρο, χάθηκαν εντελώς για τέσσερις ώρες. «Βλέπαμε αυτοκίνητα να περνούν και τα φώτα των σπιτιών μέσα από τα δέντρα και περπατούσαμε προς το μέρος τους. Και ήταν σαν να μας είχε καταπιεί το κενό. Δεν υπήρχε τίποτα εκεί». Κάνει παύση. «Έπειτα από λίγο, αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι κάτι παίζει μαζί σου».

Οι νεκροί δεν είναι η μόνη πηγή του προβλήματος. Η Bielski υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι υποτιμούν τις ικανότητές της ως ερευνήτριας του παραφυσικού γιατί είναι γυναίκα. Όπως και οι άλλες επιστήμες, η παραψυχολογία τείνει να συνδέεται με τους άντρες. Οι γυναίκες, ωστόσο, έχουν μεγαλύτερες μεταφυσικές ικανότητες λόγω του ότι συνδέονται με συναισθήματα και η ανάλυση είναι περισσότερο υποκειμενική παρά επιστημονική. «Όταν ο κόσμος μαθαίνει τι δουλειά κάνω, τότε αυτομάτως σκέφτεται ότι είμαι μέντιουμ ή έχω μεταφυσικές ικανότητες, πως έχω αυτές τις γυναικείες ικανότητες». Η Bielski επιμένει πως δεν είναι τίποτα από τα δύο.

Γράφοντας και διδάσκοντας για την παραφυσική δραστηριότητα, η Bielski ελπίζει να φτάσει στο ευρύτερο δυνατό κοινό για να διασφαλίσει ότι η γνώση του στοιχειωμένου παρελθόντος του Σικάγου θα αντέξει με την πάροδο του χρόνου. Με τη δική της λογική, επίσης, η απόδοση τιμών στα φαντάσματα της πόλης θα τα αναπαύσει. «Σε όλες αυτές τις τοποθεσίες που πηγαίνουμε στη διάρκεια αυτών των περιηγήσεων, υπάρχουν μέρη όπου δεν υπάρχει μνημείο, πλακέτα, άγαλμα ή οποιουδήποτε τύπου υπόμνηση. Και όσο περισσότερο προσπαθούμε να καλύψουμε αυτά τα πράγματα τόσο πιο στοιχειωμένα θα καταλήγουν αυτά τα μέρη».

Περισσότερα από το VICE

Ιστορίες Ανθρώπων που Εκδικήθηκαν τους Όχι και Τόσο Καλούς Πρώην τους

Ξύλο, Μεθύσια και Μπινελίκια: Skippers Θυμούνται τους Χειρότερους Τσακωμούς Φίλων σε Ιστιοπλοϊκό στα Ελληνικά Νησιά

Πρώην Πελάτες και Υπάλληλοι Αποκαλύπτουν Γιατί τους Έδιωξαν από την Κατασκήνωση