Ο 18χρονος Μετανάστης Διανομέας που Σκοτώθηκε εν Ώρα «Μαύρης» Εργασίας

Υπάρχουν άνθρωποι «αόρατοι». Θα ανταλλάξουμε δυο βιαστικές κουβέντες μαζί τους, θα τους κοιτάξουμε φευγαλέα και την επόμενη στιγμή θα τους ξεχάσουμε. Ο «άγνωστος άνδρας πακιστανικής καταγωγής», ο «άτυχος 18χρονος διανομέας» ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους.

Μέσα στη μέρα του δεν θα έλεγε πολλά με τους πελάτες που είχαν παραγγείλει φαγητό από το εστιατόριο όπου εργαζόταν, στην Πλατεία Θεάτρου. Ο ίδιος τυπικός διάλογος θα επαναλαμβανόταν άπειρες φορές.

Δεν θα μαθαίναμε το όνομά του και παραλίγο να μην το μάθουμε ούτε μετά τον θάνατό του. Στην Ελλάδα δεν τον αναζήτησε κανείς, ούτε καν ο εργοδότης του για τον οποίο όλα δείχνουν ότι δούλευε αδήλωτος και ανασφάλιστος.

Ήταν ο Ανέες Μιρ και μόλις είχε κλείσει τα 18. Το βράδυ της Κυριακής 10 Οκτωβρίου, στη συμβολή των οδών Χαροκόπου και Κρέμου στην Καλλιθέα, λίγο πριν από τις 23.00, ο Ανέες εκτελούσε ένα ακόμη δρομολόγιο όταν συγκρούστηκε με ταξί το οποίο ερχόταν από την οδό Κρέμου, επί της οποίας υπάρχει STOP. Νωρίτερα είχε βρέξει και ο δρόμος ήταν ιδιαίτερα ολισθηρός.

Οι κάτοικοι αναφέρουν ότι το σημείο αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο, καθώς το STOP στην οδό Κρέμου δεν είναι εύκολα ορατό. Σε επικοινωνία του VICE με την Αστυνομία μάθαμε ότι σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, ο οδηγός ταξί φαίνεται ότι παραβίασε το STOP, ωστόσο η υπόθεση βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της προανάκρισης.

Επιστρέφοντας λοιπόν από μια παραγγελία που είχε παραδώσει στην Καλλιθέα, ο διανομέας έχασε τη ζωή του. Σαν να μην υπήρξε ποτέ, πριν προλάβει να ζήσει, πέθανε στη χώρα που ήρθε επειδή στη δική του δεν ήταν ασφαλής. Κανένας συγγενής, φίλος ή γνωστός στην Ελλάδα δεν θορυβήθηκε από την απουσία του, ώστε να τον αναζητήσει.

Ο Ανέες Μιρ είχε έρθει στην Ελλάδα πριν τρία χρόνια, στα 15 του και αρχικά διέμενε στο safe zone ασυνόδευτων ανηλίκων στο καμπ της Θήβας. Στη συνέχεια, πέρασε από ένα ξενώνα φιλοξενίας ανηλίκων και απ’ όταν έγινε 18, περίπου δύο μήνες πριν, ζούσε σε διαμέρισμα του προγράμματος ESTIA στην Αθήνα, όπως λέει στο VICE o Μάνος Μπάκας, επιμελήτης της ΜΚΟ «Άρσις» στο safe zone της Θήβας, όπου ο Ανέες πέρασε σχεδόν ενάμιση χρόνο. Όπως μας επιβεβαίωσε η Αστυνομία, είχε κάνει αίτηση ασύλου και εκκρεμούσε η απόφαση.

Ο Ανέες Μιρ επεδίωκε να μην είναι «αόρατος» για την ελληνική κοινωνία. Μάθαινε ελληνικά και ήθελε να παραμείνει στη χώρα. «Είχε τρομερή όρεξη για δουλειά και φαινόταν ότι ήθελε να κάνει κάτι στη ζωή του. Ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει. Αυτό που τον ένοιαζε ήταν να στέλνει χρήματα στους δικούς του», λέει ο Μάνος Μπάκας και σημειώνει χαρακτηριστικά ότι από τα 30 ευρώ τον μήνα που του έδινε η «Άρσις», έστελνε τα 25 στην οικογένειά του.

Ο Ανέες Μιρ είχε κάρτα αιτούντος ασύλου, ζούσε στη χώρα νόμιμα, αλλά καθώς δεν είχε εναλλακτικές, όταν ενηλικιώθηκε αναγκάστηκε να εργαστεί χωρίς την παραμικρή ασφάλεια. Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι σαν κι αυτόν, που εργάζονται καθημερινά δέκα και δώδεκα ώρες, για ελάχιστα –πολλές φορές μαύρα– χρήματα.

Η πρόσβαση στην απασχόληση για έναν αιτούντα άσυλο είναι πάρα πολύ δύσκολη, πρακτικά ανέφικτη. Απαιτούνται τόσα πολλά δικαιολογητικά που ένας αιτών άσυλο δεν γίνεται να έχει -από διαβατήριο μέχρι εκκαθαριστικό φορολογικής δήλωσης, τραπεζικό λογαριασμό και έγγραφο που πιστοποιεί τον τόπο κατοικίας- που το να εργαστεί νόμιμα γίνεται πρακτικά ανέφικτο.

«Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στην εργασία, όλοι έχουν το δικαίωμα στην ασφάλιση, όλοι έχουν το δικαίωμα στο να ζήσουν τη ζωή τους καλύτερα. Ωστόσο, το πλήθος των δικαιολογητικών που απαιτείται για την πρόσβαση στην απασχόληση είναι εξαιρετικά αποτρεπτικό για έναν άνθρωπο που βρίσκεται στη διαδικασία της εξέτασης του αιτήματος ασύλου», σημειώνει στο VICE ο Χρήστος Λαζαρίδης, Υπεύθυνος Επικοινωνίας στο Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων.

Από την άλλη, τα τροχαία δυστυχήματα, με θύματα ανασφάλιστους και μη διανομείς έχουν γίνει σχεδόν κανονικότητα. Οι χρήστες των social media θυμόμαστε τους πιεστικούς εργοδότες που χρονομετρούν τους διανομείς, την απουσία ασφάλισης, την επικινδυνότητα της δουλειάς, τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, όταν άλλος ένας ντελιβεράς σκοτωθεί στην άσφαλτο.

Η είδηση θα γραφτεί στα sites, θ’ ανέβει στα social media, θα κατακεραυνώσουμε τους υπεύθυνους, θα νιώσουμε ότι κάναμε το καθήκον μας και μετά, μια άλλη βροχερή μέρα μπορεί να παραγγείλουμε καφέ απ’ έξω.

Όταν, μάλιστα σκοτώνεται στον δρόμο ένας μετανάστης χωρίς χαρτιά και δικαιώματα, η είδηση περνάει στα ψιλά. Ο Ανέες Μιρ είναι μόνο το τελευταίο θύμα μια πολύ μακράς αλυσίδας.

Αφού οι αστυνομικοί δεν βρήκαν κανένα δικό του άνθρωπο στην Ελλάδα, η Πρεσβεία επικοινώνησε με την οικογένειά του στο Πακιστάν και θα γίνει ο επαναπατρισμός της σορού του. Οι γονείς του και τα δύο αδέρφια του ζουν μέσα στη φτώχεια, έξω από την πόλη Σιαλκότ στο Πακιστάν.

Οι δικοί του περίμεναν την επόμενη τηλεφωνική συνομιλία με τον Ανέες, που δεν ήρθε ποτέ. Μετά από 24ωρα αγωνίας και άκαρπων προσπαθειών να επικοινωνήσουν μαζί του, έλαβαν εκείνο το τηλεφώνημα - το σκληρότερο όλων – κι έμαθαν ότι ο γιος τους σκοτώθηκε στους δρόμους της Αθήνας, εν ώρα εργασίας.

Το «Κομάντα και Δράκοι» Δεν Είναι το Ελληνικό "Stranger Things" - και Αυτό Είναι Καλό

Τι Παρίσια, τι Πατήσια: Η Παράνοια της Αναζήτησης Σπιτιού στην Αθήνα

Τα Εντυπωσιακά Σπίτια-Καρφιά Μες στη Μέση των Δρόμων στην Κίνα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.