Dit jaar belandde ik tijdens Mardi Gras in New Orleans op het flamboyantste partijtje van het hele feest. Mardi Gras is een van oorsprong Frans paradefeest, dat de dag voor Aswoensdag – het officiële einde van carnaval – plaatsvindt. Nadat ik me die avond snel in een smoking had gehesen, vertrok ik naar het Armeinius Ball. Armeinius is een “krewe” – een soort carnavalsvereniging – die speciaal op homo’s gericht is. De leden worden in de vereniging gestemd, er komt veel drama bij kijken en er wordt een hoop met elkaar gerommeld.
Advertentie
Op het bal werd ik meegenomen naar de backstage, waar oude mannen werkten aan extravagante verenkostuums van wel zes meter hoog. Het rook er naar gefrituurde kip en hete lijm. De afgewerkte kostuums stonden op een rijtje, zwevend op houten sokkels alsof ze uitgestorven diersoorten voorstelden.Een groot deel van de krewe treedt al meer dan 65 jaar op, en de oudste aanwezige was de tachtig ruim gepasseerd. De traditie dateert van de tijd homoseksualiteit nog bij wet verboden was, behalve tijdens Mardi Gras. Het beeld van de 74 jaar oude Albert Carey, opgetut als punkprinses in een zwart korsetje en netpanty, zal ik nooit vergeten. Ik sprak met Albert over de geschiedenis van het bal en waarom het hier in Chalmette wordt gehouden, een buurt ver buiten het centrum van New Orleans.
“Ik werd lid van de club toen die twee jaar bestond. In het begin waren we met heel weinig mensen, dus niemand had geld. Dat was in 1970 – niemand wilde een ruimte aan ons verhuren. Alleen Afro-Amerikaanse werkhallen verhuurden aan homoseksuele mannen. Uiteindelijk kwamen we hier terecht, in het Sigur Center.”“Het eerste feest werd gegeven in dit gebouw in 1971, en iedereen was benieuwd hoe de buurtbewoners zouden reageren. Het bleek dat ze het fantastisch vonden. Ze zagen dat we geen seksparade organiseerden, en daar waren ze natuurlijk wel bang voor geweest. Sindsdien houden we het bal altijd hier.”
Ik sprak ook met de koning van het bal: Joel Haas. Hij vertelde dat hij als koning van het seizoen zijn krewe ook moet vertegenwoordigen bij andere feesten, en goede daden moet verrichten in de gemeenschap.
Advertentie
Even later pinkte hij een traantje weg tijdens zijn kroning, terwijl hij zijn beker hief voor het publiek in zijn fel reflecterende, goud-en-zilveren harnas van zes meter hoog. Mijn hart smolt een beetje, tot iemand naast me tegen me zei, “Dat komt gewoon door alle drugs. Trap er niet in, schat.”
Daarna volgde het “Fat Monday Luncheon”. Volgens organisator Charles Turbevill is dit het langstlopende evenement voor homoseksuelen van Amerika. De lunch werd bijgewoond door vrolijke oude nichten – allemaal tussen de veertig en negentig jaar oud – in speelse smokings.
Die avond was ik bij het “Orpheuscapade”, een gigantisch gebeuren met als hoofdgasten Quentin Tarantino, Big Bad Voodoo Daddy en Cheap Trick. Ik droeg een smoking en een rood masker met veren. Na het feest ging ik naar wat gaybars, waar ik steeds meer bezopen raakte. En toen gebeurde er in de toiletten iets dat voorgoed op mijn netvlies staat gebrand. Terwijl ik stond te plassen voelde ik iets bewegen onder me, en toen ik er met mijn telefoon wat licht op scheen, bleek dat er een man lag te gniffelen. Ik besloot het maar te laten gebeuren, aangezien hij er schijnbaar plezier aan beleefde. Na geürineerd te hebben over deze rare vogel, was het tijd om naar huis te gaan.
