Elk jaar op veertien februari deelt de hele natie zich weer op in twee kampen: je behoort ofwel tot de groep die de dag doorbrengt met het bewijzen van zijn of haar eeuwige liefde aan een ander, of je mompelt de hele dag als een zure komkommer hoe je 'principieel niet meedoet aan deze bullshit omdat het een commerciële feestdag is bedacht door bedrijven die geld willen verdienen en blablabla'.Aan welke kant van de tweedeling je je ook bevindt, Valentijnsdag valt niet te negeren. Cupido hijgt in onze nek als een slecht gefokte mopshond. Als het geen reclameposter vol chocoladehartjes of vibrators voor 'singles zonder valentijnsdates' is die ons eraan herinnert, zet je oma wel een glitterplaatje van een of andere roze knuffelbeer op je Facebooktimeline. Om eerlijk te zijn kan ik daar prima mee leven. Ik ben niet anti-kapitalistisch genoeg ingesteld om tegen de feestdag in te druisen en elk excuus om de liefde te vieren, grijp ik met beide handen aan (er is al genoeg haat op deze wereld en nog meer van die hippieshit).Toen ik zag dat de McDonald's in Bussum dit jaar een Valentijnsdiner zou organiseren, kon mijn geluk niet meer op. Voor €7.50 kon je een VIP-tafeltje in de Mac krijgen. De prijs van je bestelling zou hier nog bijkomen. Ik voelde het: hier zou het beste van twee werelden samenkomen! Visioenen van hartvormige nuggets en frietjes op een dienblad vol rozenblaadjes schoten door mijn hoofd. Ik zag mezelf al zitten aan een wit tafeltje in de hoek, met een kaars in het midden waar mijn date en ik onze koud geworden frietjes boven zouden kunnen roosteren, romantisch in elkaars ogen kijkend.Lees verder op Munchies.