Een tiny house van drie ton is het nieuwste hoofdstuk in de woningmarktwaanzin

Het afgelopen paasweekend was uitermate geschikt voor rust en bezinning, maar nog geschikter voor dankbaarheid voor het dak boven je hoofd. Terwijl voorjaarssneeuw en zonnestralen elkaar constant afwisselden, woedde er online een andere storm, een storm van verbazing over een nieuwe advertentie op Funda. Een tiny house in een buitenwijk van Almere, voor een iets minder tiny vraagprijs: bieden kan vanaf 295.000 euro. 

Op de redactie van Omroep Flevoland begonnen de oren ook te klapperen van dit bedrag, en dus belden ze Erik Rezelman. Erik is financieel expert en je kent hem waarschijnlijk van zijn optredens bij AT5, waarin hij door Amsterdam trekt en bij panden die voor een exorbitant bedrag te koop staan zuchtend zijn hoofd schudt. Iedereen weet inmiddels dat een huis willen kopen in Amsterdam onbegonnen werk is, maar dat dit in sommige gevallen ook buiten de hoofdstad zo is, roept angst op. Zeker als het gaat om minuscule huisjes. 

De woningmarkt roept altijd vragen op (wordt het ooit beter? Ik weet het niet, man bro), maar na het zien van de reportage die de mensen van Omroep Flevoland maakten over het huisje, struikelden wij haast over de vraagtekens en ‘huhhh?’-geluiden. De belangrijkste vragen en hun bijbehorende antwoorden zetten we op een rijtje. 

Om precies te zijn gaat het hier om een woning met een woonoppervlak van achtentwintig vierkante meter. Dit is simpel gezegd: bijzonder tiny. Op de schaal van tiny scoort het huisje niet genoeg om aanspraak te maken op een kavel in Madurodam, maar wel genoeg om tijdens het ophangen van de kerstversieringen de huid volgescholden te krijgen door een echtgenoot genaamd Lau. Riant voor een kabouter, acceptabel als je een Laaf bent, maar al snel krap voor een obese Hobbit. 

Zonder grappen: dit is een bijzonder klein huis, eigenlijk een soort veredelde schuur. Volgens Funda is een uitbouw van twaalf vierkante meter mogelijk, wat het woonoppervlak verhoogt naar veertig vierkante meter – en nog steeds erg klein is. Wel staat dit huisje op een perceel van vijfhonderd vierkante meter en is er een gedeeld pand waar je kunt wassen, sporten en yoga kunt doen. 

Een krappe tweeënhalf jaar geleden verscheen op deze website een ontluisterend artikel waarin groot alarm werd geslagen. In Almere was namelijk een tiny house van zesentwintig vierkante meter beschikbaar gekomen, waar je anderhalve ton voor neer mocht tellen. Een snelle rekensom leert ons dat het dus nog geen drie jaar duurde om voor hetzelfde woonoppervlak een verdubbeling in de prijs te zien. 

Maar hadden we hierin moeten investeren? Natuurlijk niet, gek. Huizen, hoe tiny ook, zijn er om in te wonen, en niet om spelletjes mee te spelen. Althans, dat vindt iedereen met een hart. Maar aangezien dit land en bijpassende woningmarkt worden geregeerd door mensen die dit vitale orgaan dikwijls lijken te missen, kan ik me het prima voorstellen dat er ook op de tiny-huizenmarkt een rendementoorlog zal uitbreken onder de huisjesmelkers. Als we even een jaar of vier de andere kant opkijken is het prima voor te stellen dat de rijken der aarde tegen die tijd daadwerkelijk oorlog voeren om Monopoly-huisjes.

Dit is wat het artikel van Omroep Flevoland beweert, en er zijn weinig redenen om daar aan te twijfelen, behalve dan dat het niet helemaal klopt. Als het gaat om de prijs per vierkante meter is dit voorbeeld inderdaad vergelijkbaar met pijpelades in de hoofdstad, maar als we Funda mogen geloven ligt de gemiddelde vraagprijs per vierkante meter in Almere rond de 2600 euro, terwijl dit in Amsterdam 6100 euro is. En hier is het enorme paleis van Boef in doorberekend, dus kun je nagaan. 

Een van de dingen die Rezelman zegt tegen Omroep Flevoland is: “Dit is typisch een prijs voor een goede plek in Amsterdam. We staan nu in Almere, ver weg van het dichtstbijzijnde café. Ik vind het duur.” Hier kun je om lachen, maar als de coronacrisis ons iets heeft geleerd, is dat een groot deel van de Nederlandse cultuur leunt op twee dingen: goedkope vakanties in het buitenland en naar de kroeg kunnen. Onderschat het belang van een pilsje nooit.

Nog iets wat je nooit mag onderschatten: Almere is gigantisch. Bij nader inzien is het logisch dat Almere – ondanks deze banger – nooit fietsstad van Nederland is geworden; de afstanden zijn simpelweg te groot. Vanaf het adres van het tiny huisje in Almere Oosterwold is het 11 kilometer fietsen naar de binnenstad van Almere en het is ongeveer even ver naar het centrum van Almere Haven. Een grove schending van de mensenrechten, als je het mij vraagt. 

De absolute ster van de reportage van Omroep Flevoland is Kristine Biegman, iemand met belangstelling voor de woning. Dat er oprecht mensen interesse tonen is al een slechte 1 aprilgrap op zichzelf, maar haar toelichting is het grootste bewijs dat de afschuwelijke dingen die er op de Nederlandse woningmarkt gebeuren serieuze gevolgen heeft voor het algehele mentale welzijn in dit land.

Voor de camera geeft ze zonder blikken of blozen toe dat ze al een tijd op zoek is naar een woonvorm waar ze haar liefde in kan gieten, en dat ze hier veel woongeluk zou kunnen beleven. Ik weet van allebei deze dingen niet precies wat ze betekenen en al helemaal niet waarom ze zo evident zijn in een afgelegen deel van objectief gezien de meest aftandse stad van het land, in objectief gezien de meest aftandse provincie van het land.

De enige logische conclusie voor deze mentale ineenstorting is dat we echt met z’n allen gegijzeld zijn in een systeem dat zo drukkend is, dat alles wat afwijkt van de norm, interessant wordt. Een huis dat wel duur is, maar vijf keer zo klein is als normaal? De moeite waard om te bekijken. Maar wat is de volgende stap? Wonen in een huis met een fundering van pindakaas? Een huis zonder vloer, muren, en plafond? Terug naar een grot? Zegt u het maar. 

In een eerdere versie van dit stuk stond dat Erik Rezelman heeft gezegd dat de woningmarkt in Almere op deze manier Amsterdamse proporties aan begint te nemen. Die quote hebben we verkeerd overgenomen.