Dzifa Kusenuh verloor haar angst voor de dood door te trippen

In onze serie ‘Het VICE Interview’ stellen we elke keer ietwat ongemakkelijke en zeer uiteenlopende vragen aan beroemde en/of interessante mensen. In deze aflevering spreken we presentator Dzifa Kusenuh over haar start op OnlyFans en over hoe lit een begrafenis in Ghana kan zijn.

Wat is het grootste wat je ooit hebt gesloopt? 
Dzifa Kusenuh: Ik deed mee aan Checkpoint en daar kon ik bijna elke week iets slopen. Er gebeurde veel met auto’s en knuppels op schroothopen. Ik vond dat wel fijn, omdat ik eigenlijk nooit boos ben en niet echt uitlaatkleppen heb voor m’n agressie. Maar als ik dus zo iets ga doen komt het wel naar boven en begin ik ook te schreeuwen terwijl dat helemaal niet nodig is. Ik heb ook een keer een heel duur zenderkastje van een microfoon in de wc laten vallen, daar voel ik me nog steeds slecht over. Toen ik jonger was had ik een fase waarin ik een scooter had, en als we uitgingen en breezers dronken, ging een vriendin van me achterop zitten en dan zo hard mogelijk rijden en proberen zoveel mogelijk fietsen om te trappen. Maar dat is niet echt slopen, toch? Die kun je gewoon weer overeind zetten. Pubertijd, echt ongemakkelijk. 

Als je morgen sterft, wie is er dan niet welkom op je begrafenis?
De eerste die in me opkomt is Dion Graus. Hij is zo’n vervelende herrieschopper, slechte vibes. Maar ik denk ook niet dat hij zou willen komen. Verder is iedereen wel welkom, denk ik. The bigger the better. In Ghana moet je begrafenis je beste feestje worden. Dat lijkt mij ook wel wat: hele straten vol, iedereen dansen. Iedereen behalve Dion Graus, dan. 

Ik probeer het niet te veel te plannen, want dan jinx ik het misschien. Maar ik ben wel vaak geconfronteerd met de dood. Mijn vader is Ghanees en onze familie is best spiritueel, dus op een begrafenis in Ghana werden er zelfs vrouwen ingehuurd die keihard schreeuwen. Het duurde drie dagen lang en ik mocht elke dag tot laat opblijven, dus ik dacht altijd dat begrafenissen wel lit waren.

Wanneer zei je voor het laatst tegen jezelf ‘ik ga nooit meer drinken’? 
Ik zeg dat echt best wel vaak. Vorige week nog? Het is niet dat ik zo veel drink en dan brak ben en dat ik nooit meer wil drinken, maar überhaupt het idee van alcohol vind ik zo stom. Je verdooft jezelf zodat het leuk wordt, maar als je het anders niet leuk vindt, waarom ben je er dan? Waarom ga je dan niet iets doen wat sowieso al leuk is? Dan heb je die alcohol niet nodig. Ik zou zonder moeten kunnen, maar als er een glas voor me staat neem ik ‘m toch wel bijna altijd. Ja, maar ja, een koud biertje op een zomerse dag… het is moeilijk. Ik moet nog even een balans vinden. 

Wanneer heeft er voor het laatst iemand tegen je gezegd dat hij of zij trots op je is?
M’n ouders zeggen het best vaak tegen me. Maar zij zouden nog trots op me zijn als ik van hondenpoep een collage had gemaakt, als ik m’n hart daar maar in volg. Daar ben ik wel een beetje in verwend, misschien. Als ik ze langer dan een week niet zie gaat het wel een beetje branden. 

Ik zeg wel vaak tegen andere mensen dat ik trots op ze ben, omdat dat ook wel echt zo is. M’n vrienden en familie zijn allemaal zulke inspirerende mensen – al zeggen veel mensen dat natuurlijk – maar als ik om me heen kijk zie ik iedereen heel hard gaan. Mensen met wie ik op school heb gezeten zijn ineens dokter, of zetten een eigen bedrijf op, er werkt zelfs een in een tbs-kliniek. Dan denk ik echt: wow, dat we dit allemaal mogen doen is geweldig. Er zit heel weinig tijd tussen kind zijn en niets kunnen, en ineens allemaal volwassen dingen doen. 

Zijn er complottheorieën waar jij in gelooft? 
Ik geloof dat geld bij alles wat er gebeurt het achterliggende motief is. Is dat een complottheorie? Ik heb aan begin van corona veel gelezen over de macht van de media. Ik werk in de media en ik heb media gestudeerd, dus ik kan echt met zekerheid zeggen dat de media niet allemaal evil zijn. Maar wat ik wel interessant vind is dat de technologie na de Tweede Wereldoorlog is voortgekomen vanuit spionagetactieken die eerst op de vijand gebruikt werden. Wat me ook altijd pakt is het woord ‘television’. Tell a vision, snap je? Program? Program the mind?! Nee, het is echt idioot dat cameraploegen altijd over de schouder moeten kijken of er geen mensen zijn die hen willen aanvallen. Ik heb het zelf nooit meegemaakt, maar ik word er wel voor gewaarschuwd als we gaan filmen. 

Zijn er films of series waar jij heel hard van moet huilen?
Als dat gebeurt zijn het vaak natuurdocumentaires. Die pakken me echt. Scènes waarin een pinguïnbaby niet mee kan komen met de rest en achtergelaten wordt terwijl er een zeehond aan komt. Dan vraag je je af waarom de wereld en de natuur zo oneerlijk zijn. Maar het blijft nice om naar te kijken. 

Maak de volgende zin af: het grootste probleem met jonge mensen van tegenwoordig is...
Het grootste probleem is dat iedereen denkt dat-ie speciaal is. Als dat zo zou zijn, dan was niemand meer speciaal. Misschien zijn we vergeten hoe we moeten fungeren als een groep, en dat het af en toe goed is om je eigen mening op te offeren voor wat het beste is voor de groep. Sowieso samenwerken. Ik ben soms zo koppig en dan denk ik dat ik precies weet hoe ik iets moet doen, maar dan vergeet ik dat hulp ook fijn kan zijn. Samen iets maken is vaker mooier dan precies doen wat jij wil. Maar ik denk dat jonge mensen vastzitten in het idee dat ze alles zelf moeten doen, omdat dat zo speciaal is. Maar die hoge lat is uiteindelijk nergens goed voor. 

Als je twee dieren zou samenvoegen tot een superdier, welke zouden dat dan zijn?
Ik denk een olifant en een mug. De olifant is een van de grootste dieren op de wereld, maar een mug is een van z’n grootste vijanden. Als een mug via de oren van een olifant naar binnen vliegt kan dat de olifant nekken. Dat is toch gek? Ik weet ook niet hoe dit eruit zou zien. Maar dan wil ik wel dat een olifant zo klein is als een mug. Een mini-slurfje. Ja, dat wil ik wel zien. 

Waar op de wereld of daarbuiten zou je het liefste willen wonen? 
Dat maakt me niet zoveel uit, zolang er maar een strand is en het er warmer is dan 25 graden. Ergens in Afrika, waarschijnlijk. Het fruit is daar bijvoorbeeld ook zo hemels. Ik heb een haat-liefdeverhouding met Nederland. Je hebt hier zoveel kansen, en alles is zo goed geregeld, maar dat is ook een beetje onze valkuil. We willen alles vastleggen in regels en processen, en daarmee slaan we ook een hele hoop dood. Bijvoorbeeld de ruimte voor toevalligheden, en de goedheid van de mens. 

Wat vind jij het leukste aan het internet?
Dat alles er op staat. Ik kan een hele nacht iets heel specifieks googlen, met de vraag: ‘zou hier ooit iemand eerder over hebben nagedacht?’, en het antwoord op deze vraag is altijd ja. Sterker nog: er is een heel forum over, en een YouTube-kanaal. Alle boeken en ideeën van de wereld zijn verzameld op een plek waar we bij kunnen. Toen ik jong was trok ik veel aan mijn wenkbrauwen, omdat ik dat gevoel zo chill vond. Heel lang dacht ik dat ik de enige was die dat deed, maar het schijnt trichotillomanie te heten, en het is een echt iets. Dat geeft je wel het fijne gevoel dat je niet alleen bent. 

Wat is de vreemdste DM die je ooit hebt ontvangen?
Ik denk toch de vraag of ik foto’s van m’n voeten wil maken. Voor Spuiten en Slikken zat ik een maand op OnlyFans en om dat een beetje gaande te krijgen ging ik op Reddit om m’n foto’s te posten. Daar heb ik wel een flinke tak mensen aangeboord. Er moet ook worden onderhandeld. De onderkant, of juist meer aandacht voor de tenen? Als je echt heel bekend bent denk ik wel dat je er veel geld voor kunt vragen. Maar dat moet je ook maar willen. 

Denk jij dat drank en drugs gelukkig kunnen maken? 
Drank niet, maar bepaalde drugs zeker wel. Er zijn zulke grote verschillen tussen soorten drugs dat het idioot is dat we het allemaal onder dezelfde naam behandelen. Met ayahuasca en DMT heb ik dingen meegemaakt die mijn hele leven in een ander licht hebben gezet en waar ik oprecht gelukkiger van ben geworden. Ik had op een gegeven moment het idee dat ik dood was. Daardoor ben ik nu helemaal niet meer bang voor de dood, omdat het zo mooi was wat ik zag. Maar uiteindelijk denk ik dat je al die gevoelens en inzichten ook zeker kunt hebben zonder drugs. Er zijn zoveel manieren om je in jezelf te keren en een keer op een andere manier na te denken, maar psychedelische drugs zijn wel een fijne snelweg daar naartoe. Een soort cheat code.

Wat zou je doen als je een dag de onzichtbaarheidsmantel van Harry Potter had?
Ik vind het altijd heel interessant om bij een groepje mannen te zijn, alleen. Jouw aanwezigheid als vrouw verandert namelijk al heel snel de hele sfeer. Je hebt toch sociëteiten die alleen voor mannen zijn? Of kapperszaken. Daar zou ik zitten en gewoon observeren. Want mannen zijn wel echt grappig als er geen vrouwen bij zijn.