Zo kun je als zwart persoon deze tijden wat draaglijker maken

Lees hier meer over de Black Lives Matter-beweging in Nederland en de Verenigde Staten. Ik hoef niet te vertellen wat voor moeilijke tijd dit is voor zwarte mensen, met name in Amerika. Daarmee heb ik het over George Floyd, maar ook over de 26-jarige hulpverlener Breonna Taylor, die in haar eigen huis werd doodgeschoten, de vermeende inbreker Ahmaud Arbery, en de vogelaar die een vrouw tegenkwam die de politie belde omdat-ie zwart was. En dat terwijl er in de VS disproportioneel veel zwarte mensen sterven aan COVID-19.

De activistische dichter Audre Lorde schreef eens dat om jezelf geven een vorm van zelfbehoud is, en daarmee ook “politieke oorlogsvoering”. Dat blijkt maar weer eens. Als je momenteel overmand bent door emoties, zou je deze dingen kunnen doen om wat stoom af te blazen.

Het is makkelijk om urenlang op Twitter en in al je groepschats te kijken, waardoor je misschien vergeet om gezond te eten of op een normale tijd naar bed te gaan. Maar als je slecht in je vel zit, maakt dit het alleen maar erger. Vergeet dus niet om genoeg rust te pakken, en zet desnoods een wekker, om aan te geven wanneer je even een wandelingetje moet maken of gaat lunchen – en wat je verder nodig hebt om te blijven functioneren.

Twee therapeuten die ik laatst interviewde voor een artikel over woede, benadrukten dat als je je negatieve gevoelens wilt verwerken, het niet werkt om ze weg te stoppen. Als je boos bent – een emotie die vaak voortkomt uit verdriet of angst – is dat dus gewoon oké. Als je werkrooster een beetje flexibel is of je nog veel vrije dagen over hebt, overweeg dan om even een halve of hele dag de tijd te nemen om te resetten en jezelf op te laden – of gewoon je verdriet te uiten, zonder je verder zorgen hoeven te maken dat je niet productief bent. Mocht dit geen optie voor jou zijn, denk dan na over hoe je wél wat tijd vrij kunt maken om even aan jezelf te denken. Al is het maar een avond, of maar één uur.

Therapeut Ryan Howes zegt dat lichaamsbeweging een goede manier om je woede te verwerken. Dus even een work-out doen, tegen een boksbal slaan, dansen of schilderen (alleen dan eerder als een soort Jackson Pollock dan een minutieus stilleventje), schoonmaken of bakken – rage baking, zoals dat ook wel heet. Ook beveelt Howes aan om ondertussen na te denken over de reden waarom je zo boos bent. “Het lucht op om dat eruit te laten komen terwijl je je fysiek inspant,” zegt hij. “Daardoor breng je je brein weer in staat om te denken: oké, wat wil ik hier nou precies aan doen?”

In dit soort tijden is het goed om mensen te zien die écht snappen wat er door je heen gaat. Als je in je dagelijks leven alleen witte mensen ziet, zou het zinnig kunnen zijn om ook andere zwarte mensen of mensen van kleur op te zoeken die je vertrouwt, en bij wie je jezelf kunt zijn. Als dat lastig is, zou je je ook kunnen richten tot (online) groepen als Black Queer & Trans Resistance Netherlands of Black Ladies Talk. Of luister een podcast met een zwarte host, of kijk een talkshowfragment over dit onderwerp terug – alles wat je je maar kan helpen herinneren dat je er niet alleen voor staat.

Misschien voel je je nu verplicht om al het nieuws op de voet te volgen – alle nieuwsberichten te lezen, beelden van demonstraties te bekijken en de discussies op Twitter bij te houden. En het lijkt me zeker belangrijk om hier niet van weg te kijken, maar je kunt ook te veel in je opnemen. (Veel van wat er gedeeld wordt is bovendien bedoeld om het bewustzijn te vergroten onder witte mensen.)

Probeer als het even kan hooguit twee keer per dag nieuwsberichten te lezen, en niet langer dan een half uur per keer. Stel je Twitter zo in dat video’s zich niet automatisch afspelen in je feed, en overweeg om de app van je telefoon te verwijderen, zodat je het niet uit gewoonte blijft openen. Herinner jezelf eraan dat je ook geïnformeerd kunt blijven zonder 24 uur per dag bovenop het nieuws te zitten.

Het lukt misschien niet altijd even goed, maar sta jezelf toe om niet in élke discussie over dit onderwerp meegesleurd te raken – hoe goedbedoeld de intenties van de ander ook mogen zijn. Dat is namelijk niet per se jouw taak, als zwart persoon.

Je zou in ieder geval wat minder energie kunnen steken in mensen die duidelijk geen goede bedoelingen hebben, niet bereid zijn om zich een beetje in te lezen, of proberen je in een discussie te lokken met klassiekers als: “Hm, het lijkt nu alsof jij wat intolerant voor mij begint te raken.”

Mocht je het gesprek wel willen voeren zonder jezelf al te veel te belasten, dan zou je mensen met oprechte vragen ook door kunnen verwijzen naar bepaalde websites of artikelen. Daarmee laat je zien dat je ze graag vooruit helpt, zonder dat je gelijk een persoonlijk college van drie uur lang hoeft te geven met informatie die ze zo zelf al kunnen opzoeken. De Nederlandse website Withuiswerk.nl is bijvoorbeeld “bedoeld voor witte mensen die hun strijd tegen racisme willen verdiepen”, en Medium zette vijf dingen op een rij die witte mensen nu kunnen doen in reactie op dit geweld. Zelf heb ik eerder ook al wat leestips gegeven. En onthoud: als je hier allemaal totaal geen zin in hebt, is dat natuurlijk ook gewoon oké.

Wanneer mensen met jou over racisme willen praten, kun je ook gewoon zeggen dat je jezelf daar niet de aangewezen persoon voor vindt. Probeer je tijd en energie te beschermen, en hou dat vast.

Een mantra werkt niet voor iedereen even goed, maar mocht je het een idee vinden – of het stadium hebben bereikt dat je alles probeert – dan kan het een goed moment zijn om naar zoiets op zoek te gaan. Zelf vind ik deze lijst motto’s die Araya Baker schreef voor The Mighty erg goed. Ze schreef het toen de pandemie er al was, maar ze zijn algemeen toepasbaar op situaties van geweld tegen zwarte mensen.

Het kan nogal heftig zijn om veel geconfronteerd te worden met beelden van vermoordde zwarte mensen. Als ik op zulke momenten moeite heb om me te concentreren, helpt het om positieve, leuke, inspirerende of gewoon hele goede kunst van zwarte artiesten te zien – zo kom ik in contact met iets wat groter is dan mijzelf en mijn verdriet.

Zet Moses Sumney op, of Megan Thee Stallion, Thundercat, Whitney Houston of Tracy Chapman (of gewoon deze playlist); bekijk oude foto’s van festivals als Afropunk; kijk Homecoming, of oude afleveringen van Living Single, of deze fantastische performance van Tandi Iman Dupree.

Zoals schrijver Hannah Giorgis zei in een bijzonder slechte week in de zomer van 2016: “Vanuit elke uithoek ter wereld word ik vastgehouden door zwarte mensen. We houden elkaar vast. We dragen onze gemeenschap met liefde, en zijn toegewijd om elke boodschap dat we niks waard zijn af te wijzen.” Dit soort wederzijdse steun kunnen we elkaar geven als we ons best maar doen om, in deze vreselijke situatie, voor onszelf te blijven zorgen. Op elkaar letten betekent namelijk ook dat er op jou wordt gelet.

Rachel Wilkerson Miller is de auteur van The Art of Showing Up: How to Be There for Yourself and Your People.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE US.