Ik zocht de beste Luikse wafel in Brussel, en dat was minder leuk dan je denkt

Mis nooit meer iets van VICE: schrijf je in voor onze newsletter.

Elke Brusselaar zal eerlijk toegeven dat hij of zij Luikse wafels verkiest boven dat Brusselse geval met bloemsuiker. Geef ons maar de ronde, zachte wafel met 24 gaten en suikerparels. De Luikse wafel bestaat al sinds de 18de eeuw, toen een bisschop de munchies kreeg en die besloot te verhelpen met een geniale inval. Ondertussen staat ze vooral bekend als toeristenlekkernij. Op een zaterdagmiddag probeerde ik uit te zoeken of deze wafels na meer dan 200 jaar hun hype nog wel verdienen.

Met de TripAdvisorlijst van de top 5 wafeladressen in Brussel op zak loop ik door onze hoofdstad. Het eerste levende ding dat ik tegenkom is een kat van zes kilo die aan het kakken is. Dat voorspelt al niets goeds, net zoals de waterdruppels die op m’n hoofd vallen. Ik rep me snel naar de Waffle Factory, net als 18 andere mensen blijkbaar. Het ruikt hier naar gesmolten kaas, rauw wafeldeeg en natte hond.

Recht tegenover een CBD-winkel gelegen, lijkt Waffle Factory met zijn plastic bakjes en een vettige vloer wel op een soort McDo van de wafel. Terwijl de Italiaanse toerist een Brusselse wafel vraagt met aardbeien en gesmolten chocolade, kies ik voor de Luikse variant. Ik betaal 2,50 euro.

Amper 22 minuten na mijn bestelling word ik geconfronteerd met een ovaal, oneven gebakken ding. Het oppervlak van mijn wafel schittert in een mengsel van vet en gekarameliseerde suiker. Ik overweeg iets wat ik nog nooit eerder heb overwogen: een abonnement bij Basic Fit. Vreemd genoeg neem ik toch een hap.

Prijs: €2,5
Presentatie: 3/10
Smaak: 3/10
Authenticiteit: 2/10

Nadat ik succesvol een groep vrouwen ontvlucht die duidelijk een vrijgezellenfeest houden, beland ik in de Stoofstraat. Het stinkt hier alsof er net een suikerbom is ontploft. Dat komt door de vele industriële chocolatiers met rood fruit in hun vitrine, en ook een beetje door de enorme hoeveelheid zoete frietsaus op het gezicht van een Koreaanse toerist. Ik probeer zo snel mogelijk bij Le Funambule te geraken, een klein winkeltje dat zijn deuren opende in 1967. Op 15 meter van Manneken Pis kunnen toeristen zich hier troosten met een wafel na de enorme teleurstelling die ons nationaal monument is. De anderhalve meter hoge replica van Manneken Pis uit chocolade krijg je er gratis bij.

Hier duurt het nog geen volle minuut totdat ik een wafel van twee euro in mijn handen krijgen. Dat is ook niet zo verbazend: het deeg is voorgebakken en al gestapeld in plastic bakjes. De verkoopster laat me nog weten dat hun leverancier er een fortuin mee verdient. Maar de Luikse wafel die ze me met een zuur gezicht geeft, lijkt me geen geldmachine. De wafel is zo slap als een vod, maar vanbinnen toch ongelofelijk droog. Op de gelige randen zitten dikke gekarameliseerde suikerparels. Misschien is het geen toeval dat ik iets later in een kaaswinkel beland om mijn mond te spoelen.

Prijs: €2
Presentatie: 2/10
Smaak: 4/10
Authenticiteit: 2,5/10

Dit winkeltje zit vastgeroest tussen een C&A en een H&M, maar Vitalgaufre is zelf geen grote keten. In de vitrine zie ik wafels met chocolade, framboos en appel-kaneel. Aan de muur hangt een betrouwbaar lijkend - maar toch niet echt - certificaat dat deze voor toeristen gepimpte wafels geloofwaardiger moet maken. Ik vraag om een ‘traditionele’ Luikse wafel. Eentje met vanillesmaak.

Wat ze me geeft, lijkt meer op een madeleinekoekje. De geur geeft me meteen een flashback naar vreselijke shoppingnamiddagen met mijn moeder. Al is de wafel wel goed gebakken en niet te zoet. Voor het eerst neem ik een hap die geen schaamte of krampen in mijn maag veroorzaakt. Ik zou zelfs durven terugkomen om de chocoladeversie te proeven.

Prijs: €2,5
Presentatie: 5/10
Smaak: 7/10
Authenticiteit: 5/10

Naast de Agoragalerij vind ik Aux Gauffres De Bruxelles. Het is een groot wit gebouw waarvoor een Coca-Colaparaplu staat die kletsnat is door de regen. Voor de eerste keer zie ik geen toeristen, maar Franstalige en Vlaamse mensen. Het lijkt me hier dus wat authentieker, mede dankzij mijn tafelbuur die praat met een sterk Brussels accent.

Dat is tof totdat hij zijn vriendin begint te vertellen hoe hij zijn tanden verloor na een serieuze infectie. Juist op dat moment komt natuurlijk mijn Luikse wafel aan. Dit beest, groter dan elke andere wafel die ik eerder had geproefd, is bijzonder afschuwelijk. Het bestek dat voor me ligt had een waarschuwing moeten zijn. De wafel is dik en zacht - op een volledig verkeerde manier. De industriële vanillegeur die dit gebak uitstoot, overwelmt me zodanig dat ik voor de eerste keer in mijn leven overweeg om mijn bestelling te overladen met één van die belachelijke toppings. En dan heb ik nog geen hap genomen.

Ik laat hem afkoelen en zie het beest van gedaante veranderen. Het lijkt steeds meer op de kartonnen versie van iets wat ooit een wafel hoorde te zijn. Weerzinwekkend. Ik verlaat de winkel en hoor mijn tafelbuur nog tegen zijn vriendin zeggen: "En jij, wat vind jij van Chinezen?". De combinatie van racisme en goedkope suiker op één plek kan mijn maag niet aan. Ik stuur een berichtje naar mijn collega Marine, om mijn nu nog groter respect te uiten voor haar waarschijnlijk nog minder smakelijke eetbelevenissen tijdens het maken van een stuk over de Brusselse ‘Pitastraat’. En ik vraag me stilletjes af ik dit stuk eigenlijk nog wel ga kunnen afmaken.

Prijs: €3,3
Presentatie: 5/10
Smaak: 1,5/10
Authenticiteit: 3/10

Ik heb bewust de beste wafelplek (volgens de lijst) voor het laatst gehouden. Maison Dandoy is een Belgische koekjeszaak vlakbij de Grote Markt. Het gebouw is de oudste koekjesfabriek in ons land en was voorheen koninklijk leverancier. Dat verklaart mogelijks ook de prijzen die ik op de kaart zie staan. 4,50 euro voor een Luikse wafel: je moet het er maar voor over hebben, al krijg je er wel een mooie inrichting met comfortabele zitplekjes en een mooi uitzicht op oude kroonluchters bij.

Eens ik mijn wafel vast heb, gebeurt er iets wat ik vandaag nog niet meemaakte: liefde op de eerste hap. Een vaste textuur, maar tegelijk ook zacht. Dichter bij hoe hij echt hoort dan al mijn vorige ervaringen. Ik sluit mijn ogen en verwar mijn Luikse wafel bijna met een verloren brioche. Het smaakt fantastisch.

Prijs: €4,5
Presentatie: 7/10
Smaak: 8/10
Authenticiteit: 7/10

Op het einde van de dag krijg ik een gesponsord bericht in mijn Instagramfeed: “Wat zegt je buikgevoel?”. Wel, mijn oordeel is duidelijk: zelfs na een absoluut heerlijke afsluiter bij Maison Dandoy, durf ik te zeggen dat je beter wegblijft bij Brusselse Luiksewafeladressen. Behalve misschien om met je oma een warme chocolademelk te gaan drinken. Geef niet toe aan die verslavende wafelgeur, en neem liever eens een trein naar Luik voor the real deal.

Volg VICE België razendsnel op Instagram.