Τι Δείχνει για Σένα η Αγαπημένη σου Παραλία στην «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Όταν γράφεται αυτό το κείμενο, μόλις έχει τελειώσει μια ακόμη καλοκαιρινή αθηναϊκή μπόρα. Πριν καν κάνει πλατς στο έδαφος η πρώτη ψιχάλα, άνθρωποι πιο γρήγοροι απ’ τη σκιά τους ποστάρουν ήδη στα social media την επάρατο φράση «Καλό χειμώνα» και μετά γελάνε σατανικά όπως η Φοίβη στα Φιλαράκια.

Όμως, σε πείσμα των καλοχειμωνάκηδων και της ακόμη πιο evil υποκατηγορίας των καλοφθινοπωράκηδων, έχουμε ακόμα Αύγουστο και ο καιρός θα φτιάξει. Οι περισσότεροι από εμάς ήδη έχουμε αντιμετωπίσει την ξενέρα της επιστροφής στην πόλη και τη δουλειά - μερικοί πιο δραματικά από άλλους.

Αν ο γυρισμός δεν σε έκανε να χάσεις κάθε όρεξη για ζωή, η Αττική σίγουρα διαθέτει μια πληθώρα παραλιών, για κάθε φάση. Σύμφωνοι, δεν είναι Μήλος, ούτε Αμοργός, ούτε καν Αγκίστρι, αλλά στη ζωή παίζουμε με τα χαρτιά που μας δίνονται.

Αυτό το άρθρο σκόπιμα θα επικεντρωθεί στην παραλιακή, διότι ο συμβολισμός της λεγόμενης αθηναϊκής ριβιέρας είναι βαρύς και θα κάνουμε μια νοητή βόλτα από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο.

Φυσικά, αν αποκαλείς αυτό το παραλιακό κομμάτι της Αττικής έτσι χωρίς ενοχές ή τον φόβο ότι θα σε κοροϊδέψουν, ο Αστέρας Βουλιαγμένης είναι η παραλία-μονόδρομος για σένα. Και μπράβο σου.

Αν περιμένεις να διαβάσεις ένα άρθρο με τις καλύτερες παραλίες της Αττικής, σίγουρα δεν είναι αυτό, αλλά αν θες συνέχισε να διαβάζεις και κάπου μπορεί να βρεις τον εαυτό σου, αφού προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε μερικές από τις πιο γνωστές και χαρακτηριστικές παραλίες και να ερευνήσουμε κοινωνιολογικά τη φάση των «θαμώνων» τους.

Εντάξει, βασικά γράψαμε σε ποια παραλία της Παραλιακής θα πας ανάλογα με τη φάση σου. Και δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ότι εσύ μπορεί να μην έχεις καμία σχέση με τον ανθρωπότυπο που περιγράφουμε ως τακτικό επισκέπτη στην αγαπημένη σου παραλία.

Αν δεν περάσεις 8-12 ώρες να θαλασσοδέρνεσαι στα καράβια, αν δεν περπατήσεις 20-40 λεπτά ντάλα μεσημέρι, στα κατσάβραχα, αφού έχεις κάνει ήδη μια άλφα διαδρομή με τ’ αμάξι, για να φτάσεις σε μια κρυφή παραλία που θα είναι μετά βίας άλλες τρεις παρέες, δεν το ευχαριστιέσαι το μπάνιο. Δεν φοβάσαι τα κακοτράχαλα μονοπάτια.

Είσαι φασαίος, αλλά εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους, είσαι τρου. Το να έχεις πάει σε συναυλία του Λεξ ή/και του Θανάση, δίνει πολύ μικρή απόδοση. Μάλλον, έτσι όπως πάει η φάση, Θανάση θα ξαναπάς τον Σεπτέμβρη, αφού γυρίσεις κομμάτια από τις διακοπές της ταλαιπώριας σε Ανάφη/Αμοργό/Αστυπάλαια/Κάτω Κουφονήσι/Σχοινούσα/Γαύδο.

Η κατηγορία χωρίζεται σε δύο υποκατηγορίες:

Α) Δεν πας για μπάνιο στην Αθήνα, επειδή βαριέσαι, δεν έχεις μέσο, δεν είσαι πολύ της θάλασσας, θα μιζεριάσεις όντως αν μετά την Αγία Άννα κολυμπήσεις στη Βάρκιζα.

 Β) Δεν πας για μπάνιο στην Αθήνα, επειδή είσαι too cool και δεν παραλείπεις να το διατυμπανίσεις. Αυτή η απόφασή σου είναι από τα στοιχεία που συγκροτούν την ταυτότητά σου, όπως ο βιγκανισμός ας πούμε.

Πριν προλάβει κάποιος έρμος ανυποψίαστος άνθρωπος να τελειώσει την πρόταση «πάμε για μπάνιο αύρ…;», τον έχεις ήδη διακόψει, ρίχνοντάς του τη βόμβα «εγώ δεν πάω για μπάνιο στην Αθήνα».

«Μα ποιος πάει για μπάνιο στο Φάληρο;», θα ρωτούσε κάποιος. Οι σχεδόν πάντα γεμάτες παραλίες του Φαλήρου δίνουν την απάντηση στους κακοπροαίρετους, μη σε νοιάζει. Είσαι ντόπιος του Φαλήρου, της Καλλιθέας ή της Νέας Σμύρνης, φέρνεις πάντα στην παραλία το καρεκλάκι σου –δεν κρίνουμε, είναι πολύ βολικό– ή ακόμη καλύτερα, αφήνεις σε συγκεκριμένο σημείο της πλαζ, δεμένες μεταξύ τους, τις ολόδικές σου ξαπλώστρες.

Είσαι μαυρισμένος/η από τον Απρίλιο, σε επίπεδα Γιάννη Πρετεντέρη στο MEGA το παλιό και θεωρείς τις ρακέτες τένις καλοκαιρινό άθλημα που παίρνεις πολύ σοβαρά και παίζεις με στοχοπροσήλωση ανελλιπώς. Οι μύες σου είναι τονισμένοι και κατά πάσα πιθανότητα είσαι άνδρας συνταξιούχος που φοράει Speedo, περήφανα.

Θα είμαι ειλικρινής. Αναγκαστικά, θα βασιστώ στις διηγήσεις γνωστών και φίλων γιατί δεν έχω εικόνα από πρώτο χέρι, αλλά η μυθολογία γύρω από τον Αστέρα, ακολουθεί λίγο εκείνη της Μυκόνου, με αρκετούς ανθρώπους γύρω στα 50 να διαμαρτύρονται ότι και τα δύο -ας το παραδεχτούμε- iconic μέρη δεν είναι όπως παλιά. Και πάλι διακρίνουμε υποκατηγορίες στους τακτικούς επισκέπτες του Αστέρα:

Α) Είσαι celebrity στον καλλιτεχνικό ή ψηφιακό κόσμο, μοντέλο στο Instagram, τηλεπαρουσιαστής, celebrity γιατρός/δικηγόρος/δημοσιογράφος, Δήμαρχος Μαραθώνα ή φίλος των προαναφερθέντων. Πρέπει να πας Αστέρα, για να σε δουν αυτοί που πρέπει και να μη σε δουν αυτοί που δεν πρέπει.

Β) Θέλεις να γίνεις κάτι από τα παραπάνω

Γ) Έχεις ζήσει μια ωραία ζωή, έχεις προλάβει τον Αστέρα στις εποχές που ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έγραφε μουσική κλεισμένος στην καμπάνα του, η Μπριζίτ Μπαρντό κατέβαινε για μπάνιο στη θάλασσα και ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ χόρευε στο θρυλικό νυχτερινό κέντρο «9 Μούσες». Παρασκευοσαββατοκύριακα δεν πλησιάζεις, αλλά μερικές Τρίτες του Ιουνίου/Σεπτεμβρίου πηγαίνεις για να θυμηθείς τα παλιά.   

Είσαι mainstream φασαίος κάτω των 20. Μιλάς με στίχους των Light και Toquel. Θέλεις να κάνεις τατουάζ στον λαιμό σου την ημερομηνία γέννησής σου, αλλά δεν σ’ αφήνουν οι γονείς σου. Ξαπλώνεις στα βράχια να μαυρίσεις και δεν σε ψήνει καθόλου να βουτήξεις.

Έτσι κι αλλιώς, πας κυρίως για τη φάση και για να γνωρίσεις κόσμο, πράγμα πολύ εύκολο, γιατί έχεις τόσο χώρο, όσο στο Batman Σάββατο βράδυ. Ακουμπάς το ηχείο σου στον βράχο, να ακούει όλη η παραλία:

Όλοι έχουμε πέσει στην ανάγκη του. Το Yabanaki είναι το αντίστοιχο του καλού παιδιού γκομενικά. Δεν θα σου κάνει τον δύσκολο, είναι εκεί για σένα, θα σε φροντίσει, αλλά ας μην κρυβόμαστε, σπάνια είναι η πρώτη σου επιλογή. Εκτός αν έχεις παιδιά. Αν είσαι νέος γονιός, θέλεις να σφίξεις το χέρι των επιχειρηματιών της πλαζ.

Φορτώνεις το αμάξι με όλα τα συμπράγκαλα του παιδιού για ένα μεσημεροαπόγευμα στην παραλία – βάρη που αντιστοιχούν σε δύο βδομάδες ελεύθερο για τους φασαίους – και φτάνεις Βάρκιζα ήδη κουρασμένος.

Η διαδρομή είναι μεγάλη, παίζει πολύ να τσακωθείτε στο αμάξι. Πριν καν ξεκουράσεις το κορμάκι σου στην ξαπλώστρα, έχεις ήδη σιχτιρίσει από μέσα σου την ώρα και τη στιγμή που αποφασίσατε οικογενειακώς να πάτε για μπάνιο.

Όμως, αφού στρατοπεδεύσεις κάπου, το Yabanaki θα σου κάνει τη ζωή εύκολη. Παγωτό/πίτσα/σουβλάκι/burger θέλει το παιδί; Έχουμε. Παγωμένη μπίρα ή κοκτέιλ θέλει η κουρασμένη μάνα; Έχουμε. Κόπηκε η σαγιονάρα του μπαμπά; Το παιδί έριξε όλο το παγωτό σοκολάτα στη μπλούζα του; Κανένα πρόβλημα.

Η πλαζ της Βάρκιζας λίγο απέχει από ένα εμπορικό κέντρο και αυτή η υπερπροσφορά αγαθών και υπηρεσιών προσφέρει στους εξουθενωμένους γονείς μερικές ώρες επίπλαστης ανεμελιάς. Αν δεν έχεις παιδιά και πας στο Yabanaki, είσαι 15-16 χρονών και όπως είναι αναμενόμενο, τον χειμώνα η έξοδός σου είναι στο Mall.

Η παραλία που, μέχρι πριν από τρία χρόνια, αποκαλούνταν σε αρκετά άρθρα ο «κρυφός παράδεισος της Αττικής. Όταν σε πρωτοπήγαν οι φίλοι σου, δέκα χρόνια πριν, ήταν σαν να σε μυούσαν. Σήμερα, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν την ξέρει.

Είσαι 25-34, μπορεί να είσαι φασαίος, μπορεί και να μην είσαι. Αν είσαι γυμνιστής, θα περάσεις τα βράχια που είναι δεξιά και θα βρεθείς στην παραλία σου.

Ξέρεις ότι Σαββατοκύριακο θα είναι ο ένας πάνω στον άλλον, αλλά επιμένεις σαδομαζοχιστικά να πηγαίνεις. Λες ήδη τη φράση «παλιά το ΚΑΠΕ δεν ήταν έτσι» και το χαίρεσαι.

 Περισσότερα από το VICE

Εντυπωσιακές Φωτογραφίες της Ελλάδας από Ψηλά

Η Έλενα Τοπαλίδου Κάποτε Έφυγε από την Παλιά της Ζωή με Ένα Αμάξι Όπως στα «Μαγνητικά Πεδία»

Σε Ένα Μικρό Χωριό της Πιερίας το Έδαφος Βγάζει Φωτιά

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.