Πρώτη φορά συνάντησα τον Δημήτρη Τσίκλη στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Έπειτα ξαναβρεθήκαμε σε κοινή παρέα στη Σίφνο και τελευταίο μας ραντεβού δόθηκε γι’ αυτήν τη συνέντευξη στο κέντρο της Αθήνας. Κάθε συνάντηση μού επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα ηθοποιό που παρά την αναγνωρισιμότητα που ήρθε μόλις στα 25 του, μέσα από τις «Άγριες Μέλισσες», καταφέρνει να παραμένει γειωμένος και στοχοπροσηλωμένος στις αξίες του και στο να εξελίσσεται.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο ίδιος βίωσε τα ομοφοβικά ξεσπάσματα λόγω του ομόφυλου φιλιού που έδωσε στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά, όμως από εκείνη την περίοδο κρατάει τα μηνύματα που λάμβανε από ανθρώπους που του έλεγαν ότι με τον «Λευτέρη» νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι. Έτσι, φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το Χελιδόνι» του βραβευμένου Γκιλιέμ Κλούα σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου μαζί με την Κατερίνα Διδασκάλου, που θα ανέβει στο θέατρο Μουσούρη από 5 Οκτωβρίου και υποδύεται τον Ραμόν, έναν νεαρό άνδρα που επέζησε της τρομοκρατικής επίθεσης στο Ορλάντο το 2016, αλλά είδε το αγόρι του να σκοτώνεται μπροστά του.VICE: Σε τι φάση είσαι μετά το καλοκαίρι και μετά από μία σεζόν με Άγριες Μέλισσες;
Δημήτρης Τσίκλης: Δεν το ένιωσα πολύ αυτό το καλοκαίρι, για να είμαι ειλικρινής. Δούλευα πάρα πολύ και δεν είχα άλλα αποθέματα. Γι’ αυτό ένιωσα την ανάγκη να κάνω λίγες διακοπές στην αγαπημένη μου Σίφνο. Όταν τελείωσαν οι «Άγριες Μέλισσες», ξεκίνησα να κάνω τη «στΟργή» στον ΣΚΑΪ.Τι θα κάνεις εκεί;
Θα είμαι για λίγα επεισόδια, ένας ρόλος guest αλλά πολύ διαφορετικός από όσα έχω κάνει. Κι αυτό ήταν το challenging για να το κάνω. Τελειώσαμε τα γυρίσματα τέλη Ιουλίου κι έπειτα ξεκίνησαν οι πρόβες για το «Χελιδόνι».Ποια είναι η ιστορία στο «Χελιδόνι»;
Το «Χελιδόνι» είναι ένας ύμνος για την αγάπη. Αναφέρεται στην επίθεση στο Pulse club στο Ορλάντο στις 12 Ιουνίου του 2016. Βλέπουμε ουσιαστικά έναν χρόνο μετά, τη μητέρα ενός από τα θύματα, που την υποδύεται η Κατερίνα Διδασκάλου κι ένα φαινομενικά άγνωστο σε εκείνη παιδί το οποίο έχει πάει να κάνει μαζί της μάθημα τραγουδιού. Στην πραγματικότητα όμως πάει εκεί επειδή ο γιος της ήταν το αγόρι του που σκοτώθηκε μπροστά του στο club και θέλει να της αποκαλύψει ποιος πραγματικά ήταν ο γιος της, το πώς πέθανε, τι έκανε και όλα αυτά τα πράγματα που οι γονείς δεν ξέρουν για τα παιδιά τους. Ξέρεις για την ζωή που έχεις όταν φεύγεις από το σπίτι.
Δημήτρης Τσίκλης: Δεν το ένιωσα πολύ αυτό το καλοκαίρι, για να είμαι ειλικρινής. Δούλευα πάρα πολύ και δεν είχα άλλα αποθέματα. Γι’ αυτό ένιωσα την ανάγκη να κάνω λίγες διακοπές στην αγαπημένη μου Σίφνο. Όταν τελείωσαν οι «Άγριες Μέλισσες», ξεκίνησα να κάνω τη «στΟργή» στον ΣΚΑΪ.Τι θα κάνεις εκεί;
Θα είμαι για λίγα επεισόδια, ένας ρόλος guest αλλά πολύ διαφορετικός από όσα έχω κάνει. Κι αυτό ήταν το challenging για να το κάνω. Τελειώσαμε τα γυρίσματα τέλη Ιουλίου κι έπειτα ξεκίνησαν οι πρόβες για το «Χελιδόνι».Ποια είναι η ιστορία στο «Χελιδόνι»;
Το «Χελιδόνι» είναι ένας ύμνος για την αγάπη. Αναφέρεται στην επίθεση στο Pulse club στο Ορλάντο στις 12 Ιουνίου του 2016. Βλέπουμε ουσιαστικά έναν χρόνο μετά, τη μητέρα ενός από τα θύματα, που την υποδύεται η Κατερίνα Διδασκάλου κι ένα φαινομενικά άγνωστο σε εκείνη παιδί το οποίο έχει πάει να κάνει μαζί της μάθημα τραγουδιού. Στην πραγματικότητα όμως πάει εκεί επειδή ο γιος της ήταν το αγόρι του που σκοτώθηκε μπροστά του στο club και θέλει να της αποκαλύψει ποιος πραγματικά ήταν ο γιος της, το πώς πέθανε, τι έκανε και όλα αυτά τα πράγματα που οι γονείς δεν ξέρουν για τα παιδιά τους. Ξέρεις για την ζωή που έχεις όταν φεύγεις από το σπίτι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για ποιο λόγο να της τα αποκαλύψεις;
Διότι την κατηγορεί. Τη θεωρεί υπεύθυνη για τον θάνατο του Ντάνι, που ήταν το αγόρι του. Νομίζω το «κλειδί» της παράστασης είναι πως η μητέρα του δεν του είπε σ’ αγαπώ. Δεν τον αγκάλιαζε συναισθηματικά. Επειδή ήταν γκέι;
Γενικά. Μία μάνα ξέρει μέσα της αν το παιδί της είναι γκέι. Αλλά ακόμα και τη στιγμή που της το είπε, εκείνη δεν απάντησε τίποτα. Δεν αντέδρασε. Και την κατηγορεί ότι αν τον είχε αγκαλιάσει, δεν θα είχε πάει στο club να ξεφύγει και τώρα μπορεί να ζούσε. Ασχέτως με σεξουαλικό προσανατολισμό και με φύλα, νομίζω ότι το «κλειδί» της παράστασης είναι ότι δεν λέμε πραγματικά σ’ αγαπώ. Αν το σκεφτείς, δεν αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον όσο θα έπρεπε. Μπαίνουμε όλοι σε μία ρουτίνα και δεν εκδηλωνόμαστε στους δικούς μας ανθρώπους. Ναι, όμως πέρα όμως από το συνολικότερο ζήτημα της αγάπης, δεν είναι ένα παραπάνω το θέμα της αποδοχής στα ομόφυλα άτομα από τους γονείς; Και το βλέπουμε να διαπερνά για παράδειγμα από τη δεκαετία του ΄60 όπως το ενσάρκωσες στις Άγριες Μέλισσες μέχρι δυστυχώς σήμερα, σε πολλές διαφορετικές οικογένειες.
Να σου πω την αλήθεια δεν μπορούσα να το σκεφτώ και να το διανοηθώ. Και τώρα με τις Άγριες Μέλισσες υπήρχε πάρα πολύς κόσμος που μου έστελνε μηνύματα, γράμματα, μου έλεγαν «ευχαριστώ». Κυρίως άτομα ομοφυλόφιλα τα οποία μου έλεγαν ότι είναι λιγότερο μόνα τώρα.Μου έλεγαν ότι «νιώθω ότι έχω κάποιον, με τον Λευτέρη και τις Άγριες Μέλισσες» και «σ’ ευχαριστούμε». Και λέω, κοίτα να δεις. Το 2022, πόσα παιδιά υποφέρουν από αυτό! Και πολλά ήταν από επαρχιακές πόλεις. Ή ήταν μία γυναίκα που ήρθα σε επαφή μέσω της σειράς και μου έστειλε ένα πολύ ωραίο γράμμα και μου είπε ότι της θυμίζω τον μπαμπά της, ο οποίος ήταν δάσκαλος, έχτισε μία ζωή και μία οικογένεια αλλά στην πραγματικότητα κρυβόταν από αυτό που πραγματικά ήθελε. Και μου είπε αυτή η γυναίκα ότι «σε βλέπω κάθε βράδυ και μου θυμίζεις τον μπαμπά μου και κλαίω, και σκέφτομαι πως έζησε μία ζωή άλλη από αυτήν που ήθελε». Και λες, κοίτα να δεις, δεν έχει λυθεί καθόλου όλο αυτό το θέμα. Κι όπως λέει κι αυτός στην παράσταση «αν τον είχες αγκαλιάσει… Ήταν το παιδί σου. Το μόνο που ήθελε να τους πεις είναι ότι τον αγαπούσες».
Διότι την κατηγορεί. Τη θεωρεί υπεύθυνη για τον θάνατο του Ντάνι, που ήταν το αγόρι του. Νομίζω το «κλειδί» της παράστασης είναι πως η μητέρα του δεν του είπε σ’ αγαπώ. Δεν τον αγκάλιαζε συναισθηματικά. Επειδή ήταν γκέι;
Γενικά. Μία μάνα ξέρει μέσα της αν το παιδί της είναι γκέι. Αλλά ακόμα και τη στιγμή που της το είπε, εκείνη δεν απάντησε τίποτα. Δεν αντέδρασε. Και την κατηγορεί ότι αν τον είχε αγκαλιάσει, δεν θα είχε πάει στο club να ξεφύγει και τώρα μπορεί να ζούσε. Ασχέτως με σεξουαλικό προσανατολισμό και με φύλα, νομίζω ότι το «κλειδί» της παράστασης είναι ότι δεν λέμε πραγματικά σ’ αγαπώ. Αν το σκεφτείς, δεν αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον όσο θα έπρεπε. Μπαίνουμε όλοι σε μία ρουτίνα και δεν εκδηλωνόμαστε στους δικούς μας ανθρώπους. Ναι, όμως πέρα όμως από το συνολικότερο ζήτημα της αγάπης, δεν είναι ένα παραπάνω το θέμα της αποδοχής στα ομόφυλα άτομα από τους γονείς; Και το βλέπουμε να διαπερνά για παράδειγμα από τη δεκαετία του ΄60 όπως το ενσάρκωσες στις Άγριες Μέλισσες μέχρι δυστυχώς σήμερα, σε πολλές διαφορετικές οικογένειες.
Να σου πω την αλήθεια δεν μπορούσα να το σκεφτώ και να το διανοηθώ. Και τώρα με τις Άγριες Μέλισσες υπήρχε πάρα πολύς κόσμος που μου έστελνε μηνύματα, γράμματα, μου έλεγαν «ευχαριστώ». Κυρίως άτομα ομοφυλόφιλα τα οποία μου έλεγαν ότι είναι λιγότερο μόνα τώρα.Μου έλεγαν ότι «νιώθω ότι έχω κάποιον, με τον Λευτέρη και τις Άγριες Μέλισσες» και «σ’ ευχαριστούμε». Και λέω, κοίτα να δεις. Το 2022, πόσα παιδιά υποφέρουν από αυτό! Και πολλά ήταν από επαρχιακές πόλεις. Ή ήταν μία γυναίκα που ήρθα σε επαφή μέσω της σειράς και μου έστειλε ένα πολύ ωραίο γράμμα και μου είπε ότι της θυμίζω τον μπαμπά της, ο οποίος ήταν δάσκαλος, έχτισε μία ζωή και μία οικογένεια αλλά στην πραγματικότητα κρυβόταν από αυτό που πραγματικά ήθελε. Και μου είπε αυτή η γυναίκα ότι «σε βλέπω κάθε βράδυ και μου θυμίζεις τον μπαμπά μου και κλαίω, και σκέφτομαι πως έζησε μία ζωή άλλη από αυτήν που ήθελε». Και λες, κοίτα να δεις, δεν έχει λυθεί καθόλου όλο αυτό το θέμα. Κι όπως λέει κι αυτός στην παράσταση «αν τον είχες αγκαλιάσει… Ήταν το παιδί σου. Το μόνο που ήθελε να τους πεις είναι ότι τον αγαπούσες».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έγινε μεγάλο θέμα και με το φιλί. Πώς το αντιμετώπισες τότε όλο αυτό;
Στη αρχή όταν το συζητήσαμε με τον Λευτέρη Χαρίτο, τον σκηνοθέτη και με όλη την ομάδα, είπα ΟΚ μια χαρά. Είπα ότι θα τον αντιμετωπίσουμε αυτόν τον ρόλο όχι ως προς τη σεξουαλικότητά του αλλά ως προς τις ποιότητες που έχει ο χαρακτήρας του. Την ευαισθησία του, το πώς έχει μεγαλώσει, το πάθος του για το θέατρο. Γυρίσαμε τη σκηνή, εγώ ήμουν λίγο αγχωμένος όταν τη γυρίζαμε, αλλά δεν το αντιμετώπισα διαφορετικά. Και είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που είχαμε γυρίσει τη σκηνή, και είναι μία μέρα που γυρίζω από το θέατρο αργά το βράδυ, πιάνω το κινητό και βλέπω να γίνεται χαμός. Χαμός όμως. Καλό χαμό είδες ή κακό χαμό;
Και τα δύο. Και είπα «Ώπα»! Ξέρεις, για εμένα δεν είναι μεγάλο θέμα. Αλλά για πολύ κόσμο είναι. Υπήρξαν πολλά ομοφοβικά σχόλια.
Υπήρχαν πολλά. Και στον δρόμο.Δέχτηκες επίθεση;
Όχι επίθεση, αλλά μία μέρα πήγαινα βιαστικά στο γύρισμα και έπεσα κατά λάθος πάνω σε μία γιαγιά που είπε «α, ο γκέι από τις Μέλισσες». Δέχτηκες κάποια ομοφοβική επίθεση από κοντά;
Όχι, δεν νομίζω ότι μπροστά μου θα έλεγε κανείς κάτι.Μηνύματα;
Όχι στο προσωπικό μου προφίλ, αλλά στα social κάτω από συνεντεύξεις και βίντεο υπήρχαν. Ένιωσα ότι υπήρχε μία μεγάλη μερίδα που το αγκάλιασε αυτό το πράγμα και θα ήθελε κι άλλο. Δηλαδή εγώ θα ήθελα να δω στην τηλεόραση μία ολοκληρωμένη ομόφυλη σχέση και να είναι αυτή στο κέντρο. Όχι να είναι ένα side story. Να είναι αυτή κεντρική.
Στη αρχή όταν το συζητήσαμε με τον Λευτέρη Χαρίτο, τον σκηνοθέτη και με όλη την ομάδα, είπα ΟΚ μια χαρά. Είπα ότι θα τον αντιμετωπίσουμε αυτόν τον ρόλο όχι ως προς τη σεξουαλικότητά του αλλά ως προς τις ποιότητες που έχει ο χαρακτήρας του. Την ευαισθησία του, το πώς έχει μεγαλώσει, το πάθος του για το θέατρο. Γυρίσαμε τη σκηνή, εγώ ήμουν λίγο αγχωμένος όταν τη γυρίζαμε, αλλά δεν το αντιμετώπισα διαφορετικά. Και είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που είχαμε γυρίσει τη σκηνή, και είναι μία μέρα που γυρίζω από το θέατρο αργά το βράδυ, πιάνω το κινητό και βλέπω να γίνεται χαμός. Χαμός όμως. Καλό χαμό είδες ή κακό χαμό;
Και τα δύο. Και είπα «Ώπα»! Ξέρεις, για εμένα δεν είναι μεγάλο θέμα. Αλλά για πολύ κόσμο είναι. Υπήρξαν πολλά ομοφοβικά σχόλια.
Υπήρχαν πολλά. Και στον δρόμο.Δέχτηκες επίθεση;
Όχι επίθεση, αλλά μία μέρα πήγαινα βιαστικά στο γύρισμα και έπεσα κατά λάθος πάνω σε μία γιαγιά που είπε «α, ο γκέι από τις Μέλισσες». Δέχτηκες κάποια ομοφοβική επίθεση από κοντά;
Όχι, δεν νομίζω ότι μπροστά μου θα έλεγε κανείς κάτι.Μηνύματα;
Όχι στο προσωπικό μου προφίλ, αλλά στα social κάτω από συνεντεύξεις και βίντεο υπήρχαν. Ένιωσα ότι υπήρχε μία μεγάλη μερίδα που το αγκάλιασε αυτό το πράγμα και θα ήθελε κι άλλο. Δηλαδή εγώ θα ήθελα να δω στην τηλεόραση μία ολοκληρωμένη ομόφυλη σχέση και να είναι αυτή στο κέντρο. Όχι να είναι ένα side story. Να είναι αυτή κεντρική.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς βλέπεις να αποτυπώνονται οι γκέι χαρακτήρες στην ελληνική τηλεόραση;
Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είπαμε με τον Χαρίτο όταν βρεθήκαμε και είπαμε για τον ρόλο. Ότι δεν θέλουμε να θυμίζει σε τίποτα καρικατούρα. Να μην είναι προσβλητικός, να μην κοροϊδεύει και να δείξουμε την ανθρώπινη υπόσταση ενός ανθρώπου που έχει αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Γιατί πολλές φορές στις σειρές έχουμε τον ορισμό της καρικατούρας, μίας περσόνας πολύ περίεργης. Θέλαμε ο χαρακτήρας να είναι πολύ γειωμένος. Θα ήθελα να δω όμως περισσότερο θάρρος στην ελληνική τηλεόραση. Εντάξει, στις Άγριες Μέλισσες ήταν μία συμπληρωματική ιστορία που δεν μπορούσε να πάει παραπέρα και λόγω εποχής, γιατί δεν θα μπορούσε αυτό το παιδί, με αυτόν τον πατέρα, σε αυτό το χωριό να έχει κάτι παραπάνω. Θα ήθελα να δω και μία ιστορία του τώρα, που το κέντρο να έχει δύο άντρες ή δύο γυναίκες. Πάνω στην κριτική ότι ο Λευτέρης δεν «ελευθερώθηκε», τι λες;
Το τέλος έμεινε λίγο ανοιχτό. Ότι έχει περάσει ο χρόνος και αυτός με την οικογένειά του είναι καλά πια. Είναι με τους ανθρώπους που τον έχουν αποδεχτεί και προφανώς είναι καλά σε όλους τους τομείς της ζωής του. Επιστρέφει σιγά-σιγά στο θέατρο και σε ό,τι αγαπάει, οπότε εγώ ελπίζω ότι θα είχε και μία σχέση φυσιολογική που θα το ήξερε η μαμά του, η θεία του και η αδελφή του, η φίλη του η Δρόσω και θα τον στήριζαν.
Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είπαμε με τον Χαρίτο όταν βρεθήκαμε και είπαμε για τον ρόλο. Ότι δεν θέλουμε να θυμίζει σε τίποτα καρικατούρα. Να μην είναι προσβλητικός, να μην κοροϊδεύει και να δείξουμε την ανθρώπινη υπόσταση ενός ανθρώπου που έχει αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Γιατί πολλές φορές στις σειρές έχουμε τον ορισμό της καρικατούρας, μίας περσόνας πολύ περίεργης. Θέλαμε ο χαρακτήρας να είναι πολύ γειωμένος. Θα ήθελα να δω όμως περισσότερο θάρρος στην ελληνική τηλεόραση. Εντάξει, στις Άγριες Μέλισσες ήταν μία συμπληρωματική ιστορία που δεν μπορούσε να πάει παραπέρα και λόγω εποχής, γιατί δεν θα μπορούσε αυτό το παιδί, με αυτόν τον πατέρα, σε αυτό το χωριό να έχει κάτι παραπάνω. Θα ήθελα να δω και μία ιστορία του τώρα, που το κέντρο να έχει δύο άντρες ή δύο γυναίκες. Πάνω στην κριτική ότι ο Λευτέρης δεν «ελευθερώθηκε», τι λες;
Το τέλος έμεινε λίγο ανοιχτό. Ότι έχει περάσει ο χρόνος και αυτός με την οικογένειά του είναι καλά πια. Είναι με τους ανθρώπους που τον έχουν αποδεχτεί και προφανώς είναι καλά σε όλους τους τομείς της ζωής του. Επιστρέφει σιγά-σιγά στο θέατρο και σε ό,τι αγαπάει, οπότε εγώ ελπίζω ότι θα είχε και μία σχέση φυσιολογική που θα το ήξερε η μαμά του, η θεία του και η αδελφή του, η φίλη του η Δρόσω και θα τον στήριζαν.
Με την Κατερίνα Διδασκάλου είστε ένα δίδυμο που συναντήθηκε στις Άγριες Μέλισσες και τώρα βρίσκεστε σε μία παράσταση με μηνύματα αποδοχής. Πιστεύεις ότι δίνεις μία συνέχεια στον κόσμο που σου έστελνε αυτά τα μηνύματα;
Για μένα κυρίως ήταν αυτός ο λόγος που ήθελα να το κάνω. Σίγουρα ήθελα να συναντηθώ με την Κατερίνα και σκηνικά, γιατί είναι μία γυναίκα που θαυμάζω και εκτιμώ πάρα πολύ, και περνάμε πολύ ωραία. Αλλά όταν κατάλαβα πόσο ζωτικής σημασίας είναι ακόμα το 2022 αυτό το πράγμα, ήθελα πάρα πολύ να κάνω αυτή την παράσταση και για εκείνους. Είναι πολύ μεγάλο μου στοίχημα οι άνθρωποι να νιώσουν καλύτερα. Να έρχονται οικογένειες και να φεύγουν αγκαλιασμένες. Θα ήθελα να έρθουν με τους γονείς τους νέα γκέι παιδιά. Με ρώτησε χθες μια κυρία «Μπορώ να έρθω με τον γιο μου;». Λέω «φυσικά». Μου λέει «είναι μικρός». Λέω «δεν πειράζει, να έρθει». Δεν ξέρεις ποτέ μπορεί να είναι γκέι, αλλά και να μην είναι περνάς το μήνυμα της αγάπης. Γνώρισα μία κοπέλα στη Σίφνο που μου είπε ότι ο αδελφός της είναι γκέι και θέλει να έρθουν μαζί. Της είπα ναι, «να έρθεις με τον αδελφό σου».
Για μένα κυρίως ήταν αυτός ο λόγος που ήθελα να το κάνω. Σίγουρα ήθελα να συναντηθώ με την Κατερίνα και σκηνικά, γιατί είναι μία γυναίκα που θαυμάζω και εκτιμώ πάρα πολύ, και περνάμε πολύ ωραία. Αλλά όταν κατάλαβα πόσο ζωτικής σημασίας είναι ακόμα το 2022 αυτό το πράγμα, ήθελα πάρα πολύ να κάνω αυτή την παράσταση και για εκείνους. Είναι πολύ μεγάλο μου στοίχημα οι άνθρωποι να νιώσουν καλύτερα. Να έρχονται οικογένειες και να φεύγουν αγκαλιασμένες. Θα ήθελα να έρθουν με τους γονείς τους νέα γκέι παιδιά. Με ρώτησε χθες μια κυρία «Μπορώ να έρθω με τον γιο μου;». Λέω «φυσικά». Μου λέει «είναι μικρός». Λέω «δεν πειράζει, να έρθει». Δεν ξέρεις ποτέ μπορεί να είναι γκέι, αλλά και να μην είναι περνάς το μήνυμα της αγάπης. Γνώρισα μία κοπέλα στη Σίφνο που μου είπε ότι ο αδελφός της είναι γκέι και θέλει να έρθουν μαζί. Της είπα ναι, «να έρθεις με τον αδελφό σου».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε έκανε να αναθεωρήσεις τη σχέση σου με τους γονείς σου αυτή η παράσταση;
Όλοι στην εφηβεία παίρνουμε απόσταση από τους γονείς μας και εγώ είχα μία αρκετά έντονη εφηβεία. Ένιωσα ότι ήθελα να κάνω την επανάστασή μου σε όλα. Ότι σταματάω τα φροντιστήρια, δεν δίνω πανελλήνιες, πάω στο θέατρο, θα κάνω τη ζωή μου. Όλο αυτό που νιώθεις στην εφηβεία ότι όλοι είναι απέναντί σου. Όταν αυτό άρχισε να μου περνάει και να αλλάζω, υπήρχε ένα πολύ κομβικό σημείο στη σχέση μου με τους γονείς μου που ήρθαμε πολύ πιο κοντά. Αλλά σίγουρα μετά από τις πρόβες που κάνουμε, πήγα στα Χανιά να δω τη μαμά μου και αναρωτιόμουν αν την αγκαλιάζω όσο θα έπρεπε. Της δείχνω ότι την αγαπάω; Δίνω ποιοτικό χρόνο; Επικοινωνούμε πραγματικά; Στο κρητικό περιβάλλον που δεν είναι εύκολο για τα ομόφυλα άτομα, τι σχόλια δέχτηκαν οι γονείς σου για τον ρόλο στις Άγριες Μέλισσες;
Δεν νομίζω ότι κάποιος το αντιμετώπισε αρνητικά. Όλοι ήταν χαρούμενοι για την επιτυχία, διότι είναι από τα πιο μεγάλα πράγματα που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Τώρα που πήγα, με κερνούσαν τσικουδιές. Βέβαια από ό,τι μαθαίνω από φίλους στην Κρήτη ακόμα υπάρχουν πολλά στερεότυπα, δυστυχώς. Και σε κάθε κλειστή κοινωνία νομίζω. Θες να περάσεις κάποιο μήνυμα;
Θα σου απαντήσω αλλιώς. Όταν στις Μέλισσες κάναμε τη σκηνή της αυτοκτονίας, ήταν μία μέρα που γυρίσαμε δέκα σκηνές. Οπότε, πας από τη μία σκηνή στην άλλη. Και φτάνει η στιγμή που έπρεπε να βγάλω τα ρούχα μου, να μου περάσουν τον ιμάντα, να με ντύσουν πάνω από τον ιμάντα και να με κρεμάσουν. Κι εκείνη τη στιγμή φωνάζαμε κ.λπ μέσα στο γύρισμα -ρετούς και όλα αυτά, κάμερες- και έρχεται η στιγμή να σβήσουν τα φώτα και να με αφήσουν εμένα να κρεμιέμαι για να μπουν να με βρουν.
Όλοι στην εφηβεία παίρνουμε απόσταση από τους γονείς μας και εγώ είχα μία αρκετά έντονη εφηβεία. Ένιωσα ότι ήθελα να κάνω την επανάστασή μου σε όλα. Ότι σταματάω τα φροντιστήρια, δεν δίνω πανελλήνιες, πάω στο θέατρο, θα κάνω τη ζωή μου. Όλο αυτό που νιώθεις στην εφηβεία ότι όλοι είναι απέναντί σου. Όταν αυτό άρχισε να μου περνάει και να αλλάζω, υπήρχε ένα πολύ κομβικό σημείο στη σχέση μου με τους γονείς μου που ήρθαμε πολύ πιο κοντά. Αλλά σίγουρα μετά από τις πρόβες που κάνουμε, πήγα στα Χανιά να δω τη μαμά μου και αναρωτιόμουν αν την αγκαλιάζω όσο θα έπρεπε. Της δείχνω ότι την αγαπάω; Δίνω ποιοτικό χρόνο; Επικοινωνούμε πραγματικά; Στο κρητικό περιβάλλον που δεν είναι εύκολο για τα ομόφυλα άτομα, τι σχόλια δέχτηκαν οι γονείς σου για τον ρόλο στις Άγριες Μέλισσες;
Δεν νομίζω ότι κάποιος το αντιμετώπισε αρνητικά. Όλοι ήταν χαρούμενοι για την επιτυχία, διότι είναι από τα πιο μεγάλα πράγματα που έχω κάνει μέχρι στιγμής. Τώρα που πήγα, με κερνούσαν τσικουδιές. Βέβαια από ό,τι μαθαίνω από φίλους στην Κρήτη ακόμα υπάρχουν πολλά στερεότυπα, δυστυχώς. Και σε κάθε κλειστή κοινωνία νομίζω. Θες να περάσεις κάποιο μήνυμα;
Θα σου απαντήσω αλλιώς. Όταν στις Μέλισσες κάναμε τη σκηνή της αυτοκτονίας, ήταν μία μέρα που γυρίσαμε δέκα σκηνές. Οπότε, πας από τη μία σκηνή στην άλλη. Και φτάνει η στιγμή που έπρεπε να βγάλω τα ρούχα μου, να μου περάσουν τον ιμάντα, να με ντύσουν πάνω από τον ιμάντα και να με κρεμάσουν. Κι εκείνη τη στιγμή φωνάζαμε κ.λπ μέσα στο γύρισμα -ρετούς και όλα αυτά, κάμερες- και έρχεται η στιγμή να σβήσουν τα φώτα και να με αφήσουν εμένα να κρεμιέμαι για να μπουν να με βρουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα, νομίζω, τι συμβαίνει. Σκέφτηκα όλα αυτά τα παιδιά που ήθελαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους ή έβαλαν τέλος στη ζωή τους, επειδή πολύ απλά δεν τους αποδέχτηκαν ή ένιωσαν ότι ο κόσμος που έχουμε φτιάξει δεν τους χωράει. Είτε είναι το σχολείο, είτε το σπίτι ή η δουλειά - οτιδήποτε. Και θυμάμαι ότι είχα ανατριχιάσει ολόκληρος. Με φρίκαρε και είναι κάτι που κουβαλάω πολύ μέσα μου. Και το κουβαλάω επίσης στην παράσταση, διότι έχει κοινά στοιχεία κι αυτή η παράσταση. Και πάλι έρχεται αυτή η σκέψη που λέει ο Ραμόν, ότι αν τον είχατε αγκαλιάσει τώρα μπορεί να ζούσε. Σκέψου πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν αγκαλιάζαμε τον δίπλα μας. Όλα θα ήταν εντάξει.
Κινηματογραφικά τι ετοιμάζεις;
Τώρα θα κάνω μία ταινία μικρού μήκους που ξεκινάμε γυρίσματα, αλλά δεν μπορώ να πω πολλά. Θα είναι του Σταύρου Κωστόπουλου. Είναι μία ιστορία σε μια παραλία με δύο αγόρια. Τι άλλους στόχους έχεις για τη νέα σεζόν;
Να έρθω πιο κοντά στον πυρήνα μου. Να ανακαλύψω περισσότερο τον εαυτό μου, να τον φροντίσω όσο γίνεται και να επενδύσω σε πράγματα που αγαπώ πολύ και που με γεμίζουν. Είναι πολύ ωραίο και το θέατρο και όλα, αλλά χρειάζεται μία ισορροπία στη ζωή σου. Σου ήρθαν κι όλα σε πολύ μικρή ηλικία. Είσαι 26.
Εγώ από τα 17,5 δεν έχω ζήσει φοιτητική ζωή. Από την Γ’ Λυκείου ξεκίνησα να δουλεύω. Έπρεπε να πάω στην πρόβα, στο γύρισμα, στη σχολή. Στερήθηκες την ανεμελιά.
Ναι, στην αρχή με πονούσε. Τότε με ενοχλούσε που δεν ήμουν με τους φίλους μου για καφέ, επειδή είμαι ένα παιδί που του αρέσει να είναι έξω με φίλους, όμως από την άλλη ένιωθα το σώμα μου να θέλει να είναι εκεί: στη σχολή, στη σκηνή, στο γύρισμα. Και με τραβούσε αυτό με μία ανεξέλεγκτη δύναμη.
Τώρα θα κάνω μία ταινία μικρού μήκους που ξεκινάμε γυρίσματα, αλλά δεν μπορώ να πω πολλά. Θα είναι του Σταύρου Κωστόπουλου. Είναι μία ιστορία σε μια παραλία με δύο αγόρια. Τι άλλους στόχους έχεις για τη νέα σεζόν;
Να έρθω πιο κοντά στον πυρήνα μου. Να ανακαλύψω περισσότερο τον εαυτό μου, να τον φροντίσω όσο γίνεται και να επενδύσω σε πράγματα που αγαπώ πολύ και που με γεμίζουν. Είναι πολύ ωραίο και το θέατρο και όλα, αλλά χρειάζεται μία ισορροπία στη ζωή σου. Σου ήρθαν κι όλα σε πολύ μικρή ηλικία. Είσαι 26.
Εγώ από τα 17,5 δεν έχω ζήσει φοιτητική ζωή. Από την Γ’ Λυκείου ξεκίνησα να δουλεύω. Έπρεπε να πάω στην πρόβα, στο γύρισμα, στη σχολή. Στερήθηκες την ανεμελιά.
Ναι, στην αρχή με πονούσε. Τότε με ενοχλούσε που δεν ήμουν με τους φίλους μου για καφέ, επειδή είμαι ένα παιδί που του αρέσει να είναι έξω με φίλους, όμως από την άλλη ένιωθα το σώμα μου να θέλει να είναι εκεί: στη σχολή, στη σκηνή, στο γύρισμα. Και με τραβούσε αυτό με μία ανεξέλεγκτη δύναμη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Άξιζε;
Ναι.
Ναι.
Περισσότερα από το VICEΕντυπωσιακές Φωτογραφίες της Ελλάδας από ΨηλάNo Fomo Friends: Οι Φίλοι που Βλέπουμε Μία Φορά τον ΧρόνοΣε Ένα Μικρό Χωριό της Πιερίας το Έδαφος Βγάζει ΦωτιάΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.