Η Ιστορία του Ζευγαριού που Έκανε Σεξ Μέσα σε Μαγνητικό Τομογράφο για Χάρη της Επιστήμης

Η Ida Sabelis θυμάται ότι ήταν ενθουσιασμένη και νευρική, αλλά όχι ιδιαίτερα ερεθισμένη. Ήταν Σάββατο πρωί και είχε περάσει τρεις ώρες ταξιδεύοντας με τον σύντροφό της από το Άμστερνταμ σε μια πόλη που ονομάζεται Χρόνινγκεν, στη βόρεια Ολλανδία. Ήταν στον χώρο όπου βρισκόταν ο μαγνητικός τομογράφος ενός νοσοκομείου και μιλούσε με τρεις άνδρες επιστήμονες, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησε κάτι.  

«Κατάλαβα ότι ήμουν η μοναδική γυναίκα στο δωμάτιο», λέει και θυμάται ότι ένιωσε αγανακτισμένη. «Φυσικά και είμαι η μοναδική γυναίκα σε μια μελέτη για το γυναικείο σώμα»!

Η Ida είχε συμφωνήσει να συμμετάσχει στο συγκεκριμένο project, κυρίως επειδή ήταν μια παθιασμένη ανθρωπολόγος που είχε περάσει τα νιάτα της παλεύοντας για τα δικαιώματα των γυναικών. Και παρότι η έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στα δύο φύλα στο δωμάτιο την ενόχλησε, παράλληλα την κινητοποίησε. Η ίδια χτύπησε τον σύντροφό της στην πλάτη και του είπε «Λοιπόν, πάμε να το κάνουμε;».

Οι τρεις επιστήμονες έλαβαν τις θέσεις τους, ενώ ο σύντροφός της, ο Jupp, πήγε βιαστικά στο μπάνιο για να κατουρήσει. Ένας από τους επιστήμονες αφαίρεσε τον αναδιπλούμενο ατσάλινο δίσκο από τον μαγνητικό τομογράφο, στη συνέχεια η Ida και ο Jupp γδύθηκαν και μπήκαν μέσα γυμνοί. Αρχικά ο Jupp έπρεπε να ξαπλώσει πάνω στην Ida σε ιεραποστολική στάση, όμως η Ida αιφνιδιάστηκε από την ιδέα. «Είναι μια στάση που δεν με διεγείρει σχεδόν καθόλου», εξήγησε. «Τέλος πάντων,  ο Jupp θα είναι πολύ βαρύς για εμένα μέσα σε αυτόν τον μικροσκοπικό σωλήνα». Έτσι λοιπόν, ξάπλωσαν σε στάση κουταλιού, με την πλάτη της Ida να είναι γυρισμένη στο πρόσωπο του Jupp. 

Οι τρεις ερευνητές κατευθύνθηκαν στον θάλαμο χειρισμού του μαγνητικού τομογράφου για να τους παρακολουθήσουν πίσω από το τζάμι. «Μας ακούτε;» ρώτησε ένας από αυτούς μέσω της ενδοεπικοινωνίας. «Ναι», απάντησε η Ida, ενώ ο Jupp γέλασε. «Όποτε είσαι έτοιμος».

Έναν χρόνο νωρίτερα, το φθινόπωρο του 1991, η Ida είχε λάβει ένα τηλεφώνημα από τον σύντροφο της καλύτερής της φίλης, έναν τύπο ονόματι Menko Victor “Pek” van Andel. Η Ida και ο Pek τα πήγαιναν πάντα καλά, αλλά η Ida θεωρούσε τον Pek κάπως εκκεντρικό, οπότε το συγκεκριμένο τηλεφώνημα την παραξένεψε.

Ο Pek της εξήγησε από το τηλέφωνο ότι είχε μια ιδέα για ένα πολύ ιδιαίτερο και εξαιρετικά πρωτότυπο έργο «σωματικής τέχνης». Ήθελε να δημιουργήσει μια εικόνα της γυναικείας αναπαραγωγικής οδού κατά τη διάρκεια της συνουσίας, χρησιμοποιώντας έναν μαγνητικό τομογράφο. Όπως και οι ακτίνες Χ, αυτά τα μηχανήματα επιτρέπουν στους γιατρούς να βλέπουν το εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος χωρίς χειρουργική επέμβαση – κανείς όμως, σύμφωνα με τον Pek, δεν τα είχε χρησιμοποιήσει ποτέ για να δει το εσωτερικό του γυναικείου σώματος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. «Δεν έχει γίνει ποτέ», επανέλαβε στο τηλέφωνο. «Ποτέ»!

Η Ida ήταν επιφυλακτική, αλλά η ιδέα της κίνησε το ενδιαφέρον. Μπορεί ο Pek να ήταν εκκεντρικός, αλλά είχε πτυχίο στην ιατρική έρευνα και είχε εφεύρει έναν τεχνητό κερατοειδή. Είχε τις απαραίτητες διασυνδέσεις ώστε να αποκτήσει πρόσβαση σε έναν μαγνητικό τομογράφο και το πιο σημαντικό, είχε την ακαδημαϊκή αξιοπρέπεια για να διασφαλίσει ότι το έργο δεν θα θυμίζει πορνό. Έτσι, μετά από αρκετή σκέψη και συζητήσεις με τον Jupp, η Ida συμφώνησε.

Ο Pek είχε δίκιο όταν είπε ότι κανείς δεν είχε χρησιμοποιήσει τον μαγνητικό τομογράφο για να εξετάσει τα εσωτερικά γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα, όμως  κάποιοι είχαν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους. Το πιο διάσημο πρώιμο παράδειγμα αυτού ήταν ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο οποίος κάποια στιγμή, μεταξύ του 1492 και του 1494, έφτιαξε ένα σκίτσο που απεικόνιζε έναν άνδρα που σπρώχνει το πέος του σε έναν ημιδιαφανή κόλπο. Το σώμα και το πρόσωπο της γυναίκας δεν φαίνονται στο σχέδιο, μόνο τα αναπαραγωγικά της όργανα, τα οποία απεικονίζονται ως ένας κύλινδρος που φτάνει μέχρι τη βάση της σπονδυλικής στήλης.

Μπορεί αυτό το σκίτσο να δημιουργήθηκε πριν από περίπου 500 χρόνια, όμως η ανθρωπότητα είχε μείνει σε αυτή την αντίληψη. Σχεδόν όλα τα διαγράμματα που βρέθηκαν σε κουτιά ταμπόν και σε βιβλία για το σεξ απεικονίζουν τον κόλπο ως μια ευθεία σήραγγα. Τα πέη δεν αναγκάζονται να λυγίσουν ή να συμμορφωθούν με τα γυναικεία όργανα με οποιονδήποτε τρόπο. Απλώς μπαίνουν και βγαίνουν ευθεία, όπως είχε υποθέσει ο Ντα Βίντσι. Όμως κανείς δεν είχε ελέγξει ποτέ αν αυτό το σκίτσο ήταν ακριβές με τη βοήθεια κάποιου μαγνητικού τομογράφου, επομένως κανείς δεν ήξερε αν ο Ντα Βίντσι είχε δίκιο.

Πίσω στο εργαστήριο, τα σώματα της Ida και του Jupp ήταν εντελώς καλυμμένα από τον μαγνητικό τομογράφο, από τον οποίο προεξείχαν μόνο τα πόδια τους. Ο Jupp ανησυχούσε μήπως δεν έχει στύση, αλλά η Ida κατάλαβε σύντομα ότι αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα. Στη συνέχεια πήραν θέση και, όπως περιγράφει η Ida, «η ατμόσφαιρα μέσα στο μηχάνημα έγινε ευχάριστα ζεστή και πραγματικά καταφέραμε να απολαύσουμε ο ένας τον άλλον με έναν πολύ οικείο τρόπο».

Ανά διαστήματα, κάποια οδηγία που ακουγόταν από την ενδοεπικοινωνία έκανε και τους δύο να ξεσπούν σε γέλια. «Η στύση είναι πλήρως ορατή», έλεγε κάποιος από το δωμάτιο ελέγχου. «Mείνετε σε αυτή τη στάση». Ο Jupp προσπαθούσε να μη γελάσει και να μείνει εντελώς ακίνητος μέσα στην Ida, όσο ο μαγνητικός τομογράφος ήταν σε λειτουργία.

Δεν θα εξηγήσουμε με πολλές λεπτομέρειες τον τρόπο που λειτουργεί ένας μαγνητικός τομογράφος. Αρκεί να πούμε ότι πρόκειται ουσιαστικά μεγάλα πλαστικά κουτιά γεμάτα με μεταλλικά πηνία. Όταν το μηχάνημα ξεκινάει να λειτουργεί, τα πηνία μαγνητίζονται και κινούνται. Ένας μαγνητικός τομογράφος σε λειτουργία είναι κάτι σαν ένα κουτί γεμάτο ηλεκτρικά φορτισμένα χούλα-χουπ που χοροπηδούν και χτυπιούνται μεταξύ τους, καθιστώντας τον πιθανώς το πιο ισχυρό ιατρικό μηχάνημα που υπάρχει. Η Ida και ο Jupp έκαναν σεξ μέσα σε όλο αυτόν τον θόρυβο, με μια ενδιάμεση παύση για να μείνουν ακίνητοι μια στάση –ενώ παράλληλα ο Jupp προσπαθούσε να μη χάσει τη στύση του- μέχρι που τελικά μετά από περίπου 45 λεπτά τους είπαν να «τελειώσουν». Και το έκαναν.

Στη συνέχεια βγήκαν από το μηχάνημα, γυμνοί και ιδρωμένοι «σαν ψωμάκια που βγήκαν από φούρνο». Η Ida και ο Jupp ντύθηκαν και πήγαν στο δωμάτιο ελέγχου για να δουν τις εικόνες που είχαν δημιουργήσει.

«Όταν είδα τις εικόνες, σκέφτηκα ότι ταιριάζαμε πολύ ωραία, λέει η Ida. «Ήταν πανέμορφες! Μπορούσα να δω τη μήτρα μου και το πέος του Jupp σε ένα σημείο που το ένιωθα, ήταν ακριβώς κάτω από τον τράχηλο της μήτρας. Το εσωτερικό του σώματός μας φαινόταν πολύ ξεκάθαρα, όπως και το σημείο που ακουμπούσαν οι κοιλιές μας. Υπήρχαν τόσες πολλές λεπτομέρειες, που έμεινα άφωνη».  

Ο Pek van Andel όμως, δεν είχε μείνει άφωνος. Όταν είδε τις εικόνες, αντιλήφθηκε ότι το πέος του Jupp είχε αναγκαστεί να αποκτήσει ένα κυρτό σχήμα. Σε σχέση με το το εσωτερικό του σώματος του, είχε σχηματίσει μια γωνία περίπου 120 μοιρών, κάτι που δεν είχε σχεδιάσει ποτέ ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. Και εκείνη τη στιγμή ο Pek ήξερε ότι είχαν πετύχει κάτι πιο σημαντικό από ένα καλλιτεχνικό έργο: Είχαν αλλάξει τις υποθέσεις για την ανατομία του σώματος που επικρατούσαν τα τελευταία 500 χρόνια.   

Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά με την τέχνη και την επιστήμη, τόσο η Ida όσο και ο Pek βρέθηκαν πολύ σύντομα αντιμέτωποι με τη δημόσια οργή. Οι εικόνες και τα ευρήματα του Pek ταχυδρομήθηκαν στο Nature, με την Ida να τα συνυπογράφει, αλλά απορρίφθηκαν χωρίς καμία εξήγηση. Στη συνέχεια, τα ολλανδικά ταμπλόιντ εστίασαν στη συγκεκριμένη ιστορία αφήνοντας να εννοηθεί ότι τη στιγμή που πολλοί άρρωστοι, αβοήθητοι άνθρωποι αναγκάζονται να περιμένουν για σωτήριες μαγνητικές, ο Pek σπαταλούσε τον χρόνο του σε επιπόλαιες βλακείες. Αυτό όμως δεν ήταν αλήθεια, καθώς είχαν χρησιμοποιήσει τον μαγνητικό τομογράφο τις ώρες που δεν ήταν ανοιχτός για το κοινό. Το νοσοκομείο από την πλευρά του άλλαξε στάση και αρνήθηκε να δώσει στον Pek την ευκαιρία να επαναλάβει το πείραμα. Και αυτό σήμαινε ότι ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί μια πιο εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη.

«Ήταν απολύτως απογοητευτικό», λέει ο Pek. «Είχαμε βρει έναν ανεξερεύνητο τομέα για να ερευνήσουμε και κανείς δεν ήθελε να μας αφήσει να ολοκληρώσουμε αυτή τη δουλειά γιατί δεν ήθελαν να χαλάσουν τη δημόσια εικόνα τους».

Ωστόσο, ο Pek δεν πτοήθηκε. Αποφάσισε ότι ήταν απαραίτητο να πραγματοποιηθεί μια ενδελεχής μελέτη στην οποία θα συμμετείχαν πολλά ζευγάρια και πέρασε τους επόμενους μήνες ασκώντας πίεση στη διοίκηση του Νοσοκομείου του Groningen, έως ότου τόσο ο επικεφαλής της γυναικείας ιατρικής όσο και ο επικεφαλής του τμήματος ακτινολογίας να δώσουν το πράσινο φως, υπό την προϋπόθεση ότι η μελέτη θα ολοκληρωνόταν κρυφά και κανείς δεν δημοσίευσε τίποτα. Ο Pek συμφώνησε, υποθέτοντας ότι θα περνούσε το εμπόδιο της «δημοσίευσης» μόλις έφτανε σε αυτό το στάδιο.

Από το 1991 έως το 1999, οκτώ ζευγάρια και τρεις ανύπαντρες γυναίκες έκαναν σεξ στον μαγνητικό τομογράφο του νοσοκομείου συνολικά 13 φορές. Τα επόμενα πειράματα έγιναν όλα σε ιεραποστολική στάση, ενώ χρησιμοποιήθηκαν εθελοντές άνω των 18 ετών, στους οποίους είπαν ότι μπορούσαν να σταματήσουν ανά πάσα στιγμή. Κανείς δεν το έκανε, αλλά όπως επισημαίνει η Ida, κανείς από τους άνδρες δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το τεστ χωρίς να πάρει viagra.

«Ήμασταν το μοναδικό ζευγάρι που το έκανε με επιτυχία χωρίς viagra», λέει με περηφάνια. «Για εμένα, το συγκεκριμένο πείραμα ήταν μια απόδειξη του πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν με τον Jupp. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που ξεχάσαμε να αναφέρουμε: πόσο δεμένο πρέπει να είναι ένα ζευγάρι για να αποδώσει κάτω από τέτοιες συνθήκες».

Περισσότερα από το VICE

Αστεγία στην Ελλάδα: Εξαθλίωση και Καταγγελίες για Εφόδους σε Δομές Φιλοξενίας τη Νύχτα

Μια Μέρα στον «Παράδεισο» των Τετράποδων Φίλων μας στη Θεσσαλονίκη

Τα Νεοκλασικά της Αθήνας: Πότε Γκρεμίστηκαν και «Καταστράφηκε» η Πρωτεύουσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.