Η Φωτογράφος που Αντλεί Ευχαρίστηση Κοιτώντας το Γυναικείο Κορμί

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

H νέα έκθεση της φωτογράφου Whitney Hubbs με τίτλο Body Doubles -η οποία ξεκινάει το ερχόμενο Σάββατο σε μια από τις πλέον περίφημες φωτογραφικές γκαλερί του Los Angeles, την πόλη που άλλωστε αποτελεί και βάση της φωτογράφου- εστιάζει στην κλασική φόρμα του γυναικείου γυμνού. Όταν η Hubbs ερωτάται γιατί ήθελε να φωτογραφίσει γυμνές γυναίκες, απαντάει αποστομωτικά: «Γιατί είναι τόσο λάθος. Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις. Γιατί είναι τόσο κλισέ, τόσο πολιτικά μη-ορθό».

Αυτή η άποψή της είναι εμφανής σε όλες τις φωτογραφίες της έκθεσης, καθώς ο θεατής αντικρίζει εικόνες όπου τίποτα δεν κρύβεται, με όλες τις ατέλειες, τα τραύματα και τα σημάδια του δέρματος να τονίζονται και με το παραπάνω. Αν και η Hubbs δεν πασχίζει να αναδείξει την τελειότητα που συναντά κανείς σε μια φωτογράφιση μόδας, εντούτοις οι φωτογραφίες τις είναι πανέμορφες, όπως ακριβώς είναι και μια ταινία του David Lynch. Στην καρδιά των φωτογραφικών της συνθέσεων υπάρχει η αντίθεση μεταξύ των ατελειών των σωμάτων που αποτυπώνει και της τελειότητας της κάθε σύνθεσης.

Αν και οι φωτογραφίες αντιτίθενται στους κανόνες της μόδας, ταυτόχρονα λειτουργούν και αντίθετα στις κλασικές φόρμες της γυναικείας τελειότητας, την οποία αποτυπώνουν οι άντρες εδώ και δεκαετίες. Η Hubbs ως ένα σημείο στήνει τη δουλειά της ως αντίδραση σε καλλιτέχνες όπως ο Καλιφορνέζος Edward Weston, ο οποίος έγινε ευρέως γνωστός για τις πολυτελείς, γυμνές, μαυρόασπρες φωτογραφίες της γυναίκας του, Charis Wilson.

Διακρίνει όμως κανείς και αναφορές σε παλαιότερα στοιχεία της ιστορίας της τέχνης, όπως για παράδειγμα οι έγχρωμες φωτογραφίες του Paul Outerbridge και άλλες αποτυπώσεις της γυναικείας μορφής από ακόμα παλαιότερες εποχές. Μια από τις φωτογραφίες της, με τίτλο Woman no.2, δείχνει τον κορμό μιας γυναίκας καθώς αυτός ξεπροβάλλει πίσω από μια κόκκινη κουρτίνα. Μου θυμίζει τη Φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης, η οποία τώρα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, μόνο που βέβαια στην περίπτωση της Hubbs η Νίκη έχει nipple piercing.

Είναι εμφανές πως η Hubbs αντλεί ιδιαίτερη ευχαρίστηση κοιτώντας το γυναικείο κορμί, αλλά πάντα είναι ιδιαίτερα προσεκτική, θέλοντας να αποφύγει την αντικειμενοποίηση της γυναίκας. Γι' αυτό τον λόγο άλλωστε ξεκίνησε και αυτήν τη σειρά φωτογραφιών αποτυπώνοντας το ίδιο της το σώμα, βάζοντας τη δική της μορφή στην πρώτη γραμμή. Εκείνη την περίοδο την επισκέφτηκα για πρώτη φορά στο στούντιό της και η δουλειά της με συνάρπασε. Την προηγούμενη εβδομάδα συνάντησα τη Hubbs στο Los Angeles για ένα μπέργκερ και μιλήσαμε για την εξέλιξη της σκέψης η οποία την οδήγησε στη δημιουργία του Body Doubles.

VICE: Πώς οδηγήθηκες σε αυτήν τη σειρά φωτογραφιών;
Whitney Hubbs: Ξεκίνησα να φωτογραφίζω τον εαυτό μου πριν από μερικά χρόνια, αλλά δεν είχε πλάκα, δεν με γέμιζε.

Εμένα μου άρεσε πολύ. Σε εσένα όχι;
Δεν ήταν διασκεδαστικό γιατί δεν έπαιρνα εγώ τη φωτογραφία. Αυτό ακριβώς το κομμάτι της διαδικασίας είναι που μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά. Από τότε που ήμουν ακόμα στο σχολείο, από τότε που τράβηξα την πρώτη μου φωτογραφία πριν από 25 χρόνια, κοιτάω τη δουλειά του Edward Weston και όλων αυτών των τύπων που έχουν φωτογραφίσει γυναίκες. Είναι κάτι που μου έχει αποτυπωθεί. Με το να κάνω αυτο-πορτρέτα, λοιπόν, αφαιρούσα από τον εαυτό μου τη χαρά του να κοιτάς. Άρχισα λοιπόν να φέρνω γυναίκες στο στούντιό μου και να τις βάζω να ποζάρουν όπως θα ήθελα να ποζάρω εγώ. Βρήκα γυναίκες με τις οποίες μοιραζόμουν μια συναισθηματική ή σωματική σύνδεση, ή και τα δύο, ώστε να μπορούν να λειτουργούν ως «αντικαταστάτριές» μου.

Ήθελες να παίξουν τον ρόλο μιας φιγούρας σε μια σύνθεση και όχι να αποτελέσουν πορτρέτο ενός ανθρώπου.
Ναι, ναι. Γι' αυτό δεν βλέπεις και τα πρόσωπά τους. Δεν θέλω να αφορά το άτομο το ίδιο, θέλω να αφορά την πόζα και το σώμα.

Οι φωτογραφίες της έκθεσης μοιάζουν διαφορετικές σε σχέση με πολλές έγχρωμες φωτογραφίες που βλέπει κανείς σήμερα, είναι ίσως λιγότερο νατουραλιστικές ή δεν έχουν αυτή την οξύτητα ή την αίσθηση της πραγματικότητας που αποτυπώνεται πολλές φορές με την ψηφιακή φωτογραφία.
Ναι, δεν το μπορώ αυτό, γι' αυτό άλλωστε σταμάτησα να φωτογραφίζω έγχρωμα και πήγα προς τις μαυρόασπρες φωτογραφίες μετά τη σχολή. Μπορούσα να αυξήσω ή να μειώσω το contrast, να προσδώσω ένα μυστήριο στη σύνθεση. Όμως όταν άρχισα να αποτυπώνω αυτές τις φωτογραφίες, ήθελα να μεταφέρω αυτές τις ιδέες στο χρώμα. Με τις μαυρόασπρες δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις το πλήρες τονικό εύρος που μπορείς να επιτύχεις στον σκοτεινό θάλαμο. Με το χρώμα, λοιπόν, αποφάσισα πώς αν το έκανα «απολύτως σωστό» θα μπορούσα να ενθουσιαστώ με αυτήν τη δουλειά.

Θυμάμαι να επισκέπτομαι πριν από κάποιο καιρό το website σου και να βλέπω επίσης φωτογραφίες αντρών.
Ναι, πολλές φωτογραφίες αντρών. Στη σχολή, αλλά και αμέσως μόλις τελείωσα τη σχολή, τράβηξα πολλές φωτογραφίες αντρών. Φαντάζομαι ότι με ενδιέφερε να καταλάβω τους άντρες. Οι άντρες με μπερδεύουν, αλλά τους γνωρίζω επίσης. Πλέον όμως δεν με έχουν απασχολήσει ως θέμα για φωτογραφία πολύ καιρό. Δεν μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει κάτι που είναι ευάλωτο. Ο τρόπος που οι γυναίκες ποζάρουν και «παίζουν» μπροστά στην κάμερά μου μου φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον, πολύ πιο προκλητικός, έχει πολύ περισσότερη πλάκα.

Περισσότερες φωτογραφίες:

Δείτε παλαιότερες φωτογραφίες της Whitney Hubbs εδώ.

Περισσότερα από το VICE

Electric Nights 2016: Σε Αυτό το Φεστιβάλ θα Ακούσεις το Μέλλον

Τρεις Άβολες Ιστορίες Σχετικά με Αποτυχημένες Προτάσεις Γάμου

Ρωτήσαμε Διάφορους Άντρες αν θα Έκαναν Αντισυλληπτική Ένεση στο Πέος τους