De gore sekslevens van de grootste intellectuelen van de wereld

Als je terugdenkt aan alle keren dat je thuis zat om voor je studie moeilijke boeken en artikelen te lezen, maar werd afgeleid door geilheid, waarna je masturbeerde en je daarna droevig en leeg voelde, kun je maar één ding concluderen: het hebben van een bruisend libido staat een carrière als intellectuele superster flink in de weg. Wie bereid is om zich dag in dag uit eenzaam door taaie stof heen te kauwen, moet wel over een verstofte penis of vagina beschikken. Bovendien, als je bij de allerhyperintelligentste mensen op aarde hoort, waarom zou je je dan nog interesseren voor zoiets doms als neuken?

Goed, je laat je niet foppen want je hebt de titel al gelezen, dus om niet langer om de hete brei heen te draaien: de allergrootste intellectuelen van de wereld neuken ook gewoon! Sterker nog, heel erg veel. En vies. De slimsten der slimsten houden er de goorste sekslevens op na. Hier zijn een paar intellectuelen van wie we intieme details van hun losbandige zedeloosheid, vol martelingen, poepseks en egelporno, wisten op te snorren.

Kafka schreef werken als Die Verwandlung en Der Process, die gaan over thema's als vervreemding, existentiële angst en absurditeit. Zijn naam wordt zelfs gebruikt om deze thema's te verwoorden: kafkaësk. Kafka heeft een eindeloze waslijst aan intellectuelen, schrijvers, filosofen en filmmakers beïnvloed met zijn werk. Geen onaardige prestatie voor iemand die al op zijn veertigste aan tuberculose overleed.

Behalve van het schrijven van literatuur die de wereld voor altijd zou veranderen, hield Kafka ook erg van gestoorde porno. James Hawes vond foto's van de pornografie waarop Kafka geabonneerd was. In deze bladen stonden onder andere een getekend egel-achtig schepsel dat heel erg van pijpen hield, golem-achtige figuren die met hun klauwen de borsten van vrouwen vastgrijpen en een foto van een baby die uit een opengesneden been komt gekropen.

Naast rukken op egelporno bekoelde Kafka zijn gevoelens van vervreemding en existentiële angsten door regelmatig naar de hoeren te gaan. Zijn ouders wisten daar vanaf, maar sliepen er niet minder om. Sterker nog, ze waren hartstikke blij dat hun jongen op die leeftijd "normaal, gezond gedrag" vertoonde.

Jean-Paul Sartre en Simone De Beauvoir waren samen een intellectueel powerkoppel uit Parijs, die met vier benen middenin de existentialistische denkstroming stonden. Sartre's ogen stonden alsof hij een flinke klap van de molen heeft gehad, maar niks is minder waar: hij was filosoof, politiek activist, schrijver en pleitte voor het bestaan van vrije wil en wat dat allemaal met zich meebrengt. De Beauvoir deed hier nog een ferme schep feminisme bovenop, en sloopte voor altijd het idee dat de verschillen tussen mannen en vrouwen van nature zijn zoals ze zijn.

Ondanks zijn loensface liet Jean-Paul de leverworst flink rondgaan, en ook Simone lustte er bij zowel mannen als vrouwen pap van. Het ging zelfs zover dat Simone haar positie als lerares misbruikte om meisjes te versieren, die ze dan vervolgens doorspeelde aan Sartre. Ze noemden deze schare aan meisjes hun 'familie', wat tamelijk creepy is.

Zo had De Beauvoir een affaire met Olga Kosakiewicz, een meisje waar Sartre ook wel oren naar had. Twee jaar lang probeerde hij in haar onderbroek te komen, maar hij kreeg het niet voor elkaar en richtte zich toen maar op haar iets lelijkere zus Wanda. Na twee jaar lukte het hem eindelijk om haar het bed in te krijgen. Terwijl zij nog na lag te hijgen, sprintte Sartre naar het café om De Beauvoir op de hoogte te stellen van zijn overwinning. De klasbak.

Ook niet echt chic was het geval met Bianca Bienenfeld, een dochter van joodse vluchtelingen uit Polen. Zij werd op zestienjarige leeftijd verleid door De Beauvoir, en uiteindelijk kreeg ook Sartre haar zo ver om mee te gaan naar een hotel. Daar vertelde hij haar nonchalant dat hij de dag ervoor een ander meisje had ontmaagd. Vervolgens nam hij ook Bianca's maagdelijkheid. Toen zij Parijs moest ontvluchten door de nazi's, hebben Sartre en De Beauvoir volgens Bianca gedurende de rest van de oorlog niet meer naar haar omgekeken.

Rousseau heeft als schrijver, filosoof en componist dingen als de Verlichting en de Franse Revolutie eigenhandig een flinke zwieper gegeven. Hij hing met legendes als Voltaire, Diderot en Hume en schreef mee aan de beroemde Encyclopédie.

Voor hij dat deed, kreeg hij als kind weleens straf van zijn opvoedster. Hij kreeg dan billenkoek, maar in plaats van dat hij daarvan moest huilen, "genoot hij van de schaamte en de pijn."

Het verlangen om klappen op zijn blote, blanke reet te krijgen bleef, en werd zelfs zo groot dat hij op een dag zijn kont liet zien aan een aantal jonge vrouwen, in de hoop dat ze het zouden begrijpen en hem op zijn kont zouden slaan. Hij schrijft in zijn Bekentenissen: "Het dwaze plezier dat ik had in het laten zien van mijn kont kan ik niet beschrijven." Uiteraard vond er daarna geen groepsbillenkoek plaats; de vrouwen lachten hem uit en schreeuwden naar hem, waarna Rousseau vol schaamte wegrende en onverrichter zaken verder ging met het aanzwengelen van dingen als de Verlichting, de Franse Revolutie, etc.

James Joyce was een Ierse schrijver die de literatuur radicaal moderniseerde met zijn

Ulysses, gebaseerd op de Odyssee van Homeros. Hij haalde elementen uit de theologie, mythologie en geschiedenis, die hij in zijn boek stopte. Een man met brede interesses dus. Ook harde scheten tijdens het neuken behoorden tot zijn interessegebied. Dit weten we door bewaarde brieven aan zijn vrouw:

You had an arse full of farts that night, darling, and I fucked them out of you, big fat fellows, long windy ones, quick little merry cracks and a lot of tiny little naughty farties ending in a long gush from your hole. It is wonderful to fuck a farting woman when every fuck drives one out of her.

In een later antwoord op een brief van zijn vrouw, blijkt dat zijn vrouw er zelf ook niet vies van was om hun seksleven te garneren met een drolletje op zijn tijd:

You say you will shit your drawers, dear, and let me fuck you then. I would like to hear you shit them, dear, first and then fuck you. Some night when we are somewhere in the dark and talking dirty and you feel your shite ready to fall put your arms round my neck in shame and shit it down softly.

(Het boek uit 1975 waarin deze brieven gebundeld zijn, is moeilijk te verkrijgen, maar gelukkig heeft iemand de interessante stukken overgetypt en op internet gezet.)

Max Weber is een van de aartsvaders van de sociologie. Hij schreef over de leegte van de Moderniteit, die Entzauberung der Welt , omdat alles steeds maar rationeler wordt, steeds bureaucratischer en steeds minder spannend en magisch. Hij bedacht het woord 'charisma' en beschreef hoe het kapitalisme in West-Europa kon exploderen door onze sobere, protestantse manier van leven. Weber was een koele analyticus, al maakte hij zich regelmatig razend om de hemeltergende domheid van andere mensen.

Hij was getrouwd met Marianne Weber (niet de powervrouw met wie Frans Bauer De Regenboog zong, maar een actief-feministische socioloog en tevens een verre nicht van Max). Maar Max kwam niet aan z'n trekken en raakte in een diepe, diepe depressie. Hij spoot zelfs heroïne om het te beteugelen, maar het hielp niet. Het enige dat hij wilde was om tot op het bot vernederd te worden. Als kind kreeg hij wel eens een flink pak rammel op z'n blote bips, en net als Rousseau kreeg-ie daar stiekem een hard kleuterpikje van.

Gelukkig ontmoette hij Else, een tien jaar jongere student. Er zijn 530 brieven gevonden die hij aan haar stuurde. In die brieven smeekt hij haar om hem hard te straffen. Hij noemt haar zijn 'Wildkatze' en zichzelf 'der alte Grauli'. Huuuh. Hij wil gekrabd, gebeten en als een "schaap" vernederd worden door haar. En dat deed ze. Weber was zielsgelukkig, wat leidde tot een explosie van wetenschappelijke creativiteit (volgens Joachim Radkau, de auteur van zijn biografie).

Marquis de Sade was een Franse schrijver, politicus en filosoof. Hij is vooral bekend om zijn ideeën over vrijheid, die hij het liefst onbelemmerd door wetten, religie of moraliteit zag. Dit uitte zich ook in zijn seksuele ideeën: de woorden 'sadist' en 'sadisme' zijn regelrecht afgeleid van Marquis de Sade. En niet voor niks.

Zo nam hij op een dag, kort nadat hij getrouwd was, de prostituee Jeanne Testard mee naar zijn landhuisje. Eenmaal daar vroeg hij haar of ze in God geloofde. Zij gaf een antwoord dat hem niet beviel, waarop hij haar kleren van haar afscheurde, stukjes hostie in haar vagina douwde en haar neukte terwijl hij "Als gij God bent, wreek uzelf!" schreeuwde. God antwoordde niet, waarna hij zijn punt bewees door met twee kruisbeeldjes te masturberen en Jeanne een klysma gaf, zodat zij een heilige drinkbeker volledig onderscheet. Hierna werd hij gearresteerd, maar zijn adellijke contacten zorgden ervoor dat hij in een mum van tijd weer op vrije voeten was.

Zijn eerste openbare schandaal kwam voort uit een aangifte van Rose Keller. Zij vertelde de politie dat De Sade haar aan haar ledematen had vastgeknoopt aan het bed. Hierna zou hij haar met een zweep hebben geslagen en kleine sneetjes in haar lichaam hebben gemaakt, waarin hij hete wax liet druipen. De Sade gaf het gebruik van de zweep toe, maar ontkende de rest. We zullen nooit weten wat er is gebeurd, maar dat De Sade van kinky seks hield, staat vast.

Foto via

Michel Foucault stierf in 1984 aan aids, maar heeft nog steeds extreem veel fans in academische kringen. Terecht, want hij is een van de allerdopeste intellectuelen van de vorige eeuw. In zijn belangrijkste boek legt hij uit hoe de Moderne macht werkt, en hoe wij allemaal gedisciplineerd en gekneed worden tot slaafse marionetten die precies doen wat de overheid wil, terwijl we juist denken dat we vrije, autonome mensen zijn. Foucault was gefascineerd door de dood, seks, psychedelische drugs en pijn. Hij fantaseerde over zelfmoordfestivals en de sickst mogelijke orgies, en was zelf groot fan van SM, waar zijn favoriete onderwerpen macht, pijn en seks de hoofdrol spelen.

Als je hoopt op details over tepelklemmen, anusknotsen en afranseltuigjes volgt hier een teleurstelling, want die zijn bij de kale, homoseksuele Foucault (groot fan van Marquis de Sade) minder interessant dan wat hij over die dingen te zeggen had. Zijn flamboyante seksleven (lees dit boek) was geen beloning na een dagje zwoegen en zweten boven boeken en typemachines – hij schreef juist over die dingen. Hij legde uit hoe wij door de Moderne macht ook seksueel gedisciplineerd worden, hoe seksueel gedrag dat niet voldoet aan de westerse norm van een keurig wipje van de heteroseksuele man, wordt gezien als afwijkend, pervers, goor. Als Foucault nog had geleefd had hij dit een waardeloos artikel gevonden, omdat het bepaalde vormen van seks wegzet als 'goor'.

Sorry, Michel.

Lees ook:

John Lennon was een lul

Een gids voor hoe je een scriptie schrijft (en hoe het in werkelijkheid gaat)

Het jaar in Baudrillard!

Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: