Το Χρονικό των 24 Ωρών που Ακολούθησαν Αφότου Έγινα Viral

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK. Είμαι ένας σχετικά απλός άνθρωπος. Μια κλασική μέρα μου, είναι κάπως έτσι: ξυπνάω, βράζω νερό για τσάι, κάνω ντους και βλέπω το Chris Tarrant: Extreme Railways, μέχρι να πεινάσω ή να βρω κάτι άλλο να κάνω.

Πρόσφατα, όμως, πέρασα μια μέρα όπου παρέκκλινα από τον κανόνα. Την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου, έγραψα ένα άρθρο στο VICE εξηγώντας πως μετέτρεψα την αποθήκη μου στο νούμερο ένα εστιατόριο του TripAdvisor, το οποίο έγινε viral.

Αυτό που ακολούθησε είναι τηλεοπτικές εμφανίσεις, αϋπνία και το προσωνύμιο «κακό αγόρι» το οποίο μου χάρισε η δημοφιλέστερη πρωινή εκπομπή της Βρετανίας. Ακολουθεί το 24ωρο χρονικό εκείνης της ημέρας.

11:00: Ανοίγω την πόρτα της αποθήκης όπου μένω και βγαίνω έξω. Είναι ένα μουντό πρωινό, οπότε μπαίνω ξανά μέσα και πέφτω για ύπνο. Το κινητό μου δονείται στο κεφάλι μου. Επιτέλους έγινε. Το άρθρο που γράφω εδώ και επτά μήνες –το άρθρο για το οποίο έχουν σιχαθεί να ακούνε τα κοντινά μου άτομα– δημοσιεύτηκε.

11:08: Ανεβάζω το άρθρο στο Twitter, μπαίνω με τους άλλους λογαριασμούς που έχω και κάνω «favorite» το tweet μου. Επτά μήνες δουλειά = δύο favorites, τουλάχιστον.

11:19: Είτε βρίσκεται στο χέρι μου είτε στο γραφείο μου, το κινητό μου βαράει ασταμάτητα. Δεν έχει σταματήσει να το κάνει. Πριν από 15 λεπτά είχα 6.500 followers. Τώρα έχω 6,600.

11:58: Το Twitter άλλαξε τις ρυθμίσεις μου, οπότε λαμβάνω ειδοποίηση μόνο από ανθρώπους που είναι verified. Ο τύπος που κάνει το κρασί για τον Gordon Ramsey, μου γράφει «lol», το ίδιο και ο Rene Redzepi – ιδιοκτήτης του «επί τέσσερις φορές καλύτερου εστιατορίου» Noma.

12:23: Το email της αποθήκης μου έχει γεμίσει με κρατήσεις για δείπνο. Είναι πολύ αστείο, όμως ξαφνικά διαβάζω κάτι και μένω άφωνος. «Είμαι περήφανος για εσένα, πολύ περήφανος», γράφει ένα μήνυμα, υπογεγραμμένο από τον κριτικό φαγητού του Guardian, Jay Rayner. Έχει μουδιάσει το κεφάλι μου.

12:49: Η πρώτη αρνητική κριτική που παίρνω. Ένας τύπος μου στέλνει ένα εξοργισμένο μήνυμα, καθώς είχε υποσχεθεί στη γυναίκα του ένα τραπέζι στην Αποθήκη, για την επέτειό τους. Το έχω πιάσει το νόημα: το κόλπο μου έχει ξεμπροστιάσει τόσο εμένα, ως παθολογικό τσαρλατάνο, όσο και αυτόν.

13:43: Δέχομαι το πρώτο αίτημα για συνέντευξη. Είναι από κάποιον από τη METRO. Με συνδέουν με γραμμή ηχητικής διάσκεψης. Η σύνδεση αυτή, όπως θα μάθω αργότερα, προσθέτει 20 λίρες στον λογαριασμό του τηλεφώνου μου.

14:31: Πίσω στην αποθήκη, ο καλλιτέχνης Grayson Perry έχει πιστοποιήσει το ανύπαρκτο εστιατόριό μου. Ο PJ Vogt, παρουσιαστής του Reply All, το έχει κάνει retweet. Ένα βουλευτής των Συντηρητικών γράφει στο Twitter ότι το απολαμβάνει διακριτικά στο Κοινοβούλιο.

14:32: Το τηλέφωνο που αγόρασα για την Αποθήκη χτυπάει. «Γεια σας, Αποθήκη του Ντάλγουιτς», απαντάω, από συνήθεια. Ακολουθεί ενός λεπτού σιγή, μια έκρηξη γέλιου και έπειτα το κλείνουν. Είναι μία από τις πολλές τηλεφωνικές φάρσες που θα μου κάνουν μέρα-νύχτα για το επόμενο δεκαπενθήμερο. Έτσι είναι, πληρώνεις με το ίδιο νόμισμα.

15:05: Μόλις έδωσα συνέντευξη στην Evening Standard, όμως δεν έμειναν πολύ ικανοποιημένοι. Επιμένουν να έρθουν εδώ αύριο, για να φωτογραφίσουν την αποθήκη μου. Τους λέω όχι, με την αιτιολόγηση ότι δεν θέλω.

16:52: «Σε ακολουθεί ο David Baddiel;» - ο κωμικός.

[VICE Video] Οι Nτομάτες που Mιλoύν στους Πελάτες

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

18:21: Με παίρνει τηλέφωνο το ITV News και μετά από πολλές πιέσεις και ελλείψει καλού σήματος στο τρένο, αναγκάζομαι να παραβώ τις αρχές μου: Συμφωνώ να τους αφήσω να έρθουν στην αποθήκη μου την επόμενη μέρα.

18:39: Μέσα σε λίγα λεπτά, δέχομαι τηλεφώνημα από το BBC, το οποίο με πείθει για το ίδιο πράγμα.

19:20: Ο φίλος στου οποίου την αυλή βρίσκεται η αποθήκη μου, με παίρνει τηλέφωνο ανήσυχος. Ένας από τους πελάτες που έφαγε στην Αποθήκη και έφυγε πιστεύοντας ότι ήταν αληθινή, μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα μου εξοργισμένος.

19:49: Χτυπάει το τηλέφωνό μου. «Βγαίνεις στο Good Morning Britain αύριο», λέει η διευθύντρια δημοσίων σχέσεων του VICE, Emily. «Θα έρθει ένα ταξί στο σπίτι σου στις πέντε το πρωί».

21:08: Υποτίθεται ότι θα απολάμβανα μια παράσταση stand-up comedy, όμως μπαινοβγαίνω συνέχεια στην αίθουσα, για να μιλήσω με το CBC (το BBC του Καναδά, ουσιαστικά), το NPR και το Talksport.

05:32: Ξυπνάω και η καρδιά μου πάει να σπάσει. Το αυτοκίνητο περιμένει έξω εδώ και 20 λεπτά. Γαμώτο. Λες να χάσω το Good Morning Britain; Ντύνομαι με τα ίδια ρούχα που φορούσα χθες και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Φαίνομαι να έχω τρελό hangover και τα μάτια μου μοιάζουν να έχουν σακούλες με πριονίδι από κάτω.

06:01: Με μακιγιάρουν επαγγελματίες και βάφουν την επιδερμίδα μου που μοιάζει με κράκερ γαρίδας στο χρώμα του κοτόπουλου.

06:30: Βγαίνω στον αέρα

06:45: Είμαι σε ένα ταξί, ακουσμένος όσο δεν πάει, μου στέλνει μηνύματα η μάνα μου, η θεία μου και οι φίλοι μου και κουβεντιάζω με τον ταξιτζή για το TripAdvisor. Χτυπάει το κινητό μου και τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα – ο Paul Ross. Μόλις με είδε στην τηλεόραση και θέλει να πάω στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο. Το ταξί με πάει μέχρι εκεί.

07:30: Η συνέντευξη είναι αξιοπρεπής και η συμπαρουσιάστρια του Paul με ρωτάει αν θέλω να κουβεντιάσουμε. Μαθαίνω ότι είναι από τη The Sun. «Όχι», λέω, «είμαι οπαδός της Λίβερπουλ». Ο Paul Ross κάνει μια γκριμάτσα κοιτώντας με. «Είμαστε στο Talk Radio – μόλις το έκανες, φίλε».

09:43: Τα είπα με τη μάνα και τον πατέρα μου, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι φάνηκα «πολύ επαγγελματίας» στο Good Morning Britain. Δίνω λίγες ακόμη ραδιοφωνικές συνεντεύξεις.

10:12: Με έχουν ταράξει στα friend request στο Facebook, άτομα που δεν μου μιλούσαν ποτέ στο σχολείο.

11:21: Σκάει μύτη το ITV, μέσα στον πανικό. Τα δύο τηλεοπτικά συνεργεία πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο, για να πάρουν πλάνα από το σάπιο μου δάπεδο, τους τοίχους με την ξεφτισμένη μπογιά και τα τσόφλια αβγών στο πάτωμα: Ζω σε ένα κωλοχανείο.

11:32: Η Evening Standard δημοσίευσε μια γελοιογραφία με την Αποθήκη, για να σατιρίσει το Brexit.

13:12: Το ITV News προσπαθεί να κάνει ζωντανή μετάδοση, μου κάνει ερωτήσεις και εγώ γνέφω καταφατικά.

Τις επόμενες ώρες χάνομαι μέσα σε μια ομίχλη τηλεφωνικών συνεντεύξεων, στις οποίες δεν βγαίνει σχεδόν κανένα νόημα. Έχω στερηθεί άπειρο φαγητό και ύπνο και βρίσκομαι διαρκώς μέσα σε ταξί. Είναι δύσκολο να αποτυπώσω με λέξεις το κενό που νιώθω. Το καλό είναι ότι το όλο θέμα καλύφθηκε live από το Sky News.

Είμαι σούπερ σταρ.

Περισσότερα από το VICE

«Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα» θα Γίνει η Ζωή για τους Μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε μια Ελληνίδα Influencer του Instagram

Συζητώντας για το Ρεμπέτικο, την Εκκλησία και τη Μακεδονία με τον Δημήτρη Μυστακίδη στα Εξάρχεια