Έναν χρόνο πριν, με την προοπτική και την υπόσχεση της αλλαγής, ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας, δεσμευόμενος ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα φέρει άνεμο αλλαγής στην Ευρώπη και εκ διαμέτρου αντίθετη πολιτική από αυτή των μνημονίων που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεσμεύεται απέναντι στον ελληνικό λαό, στους συνταξιούχους, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους αγρότες, τους νέους και τους εργαζόμενους ότι θα ανατρέψει το καθεστώς της λιτότητας και πηγαίνει στους ευρωπαίους ομολόγους του διεκδικώντας μια θέση στον ήλιο της ανάπτυξης και των καλύτερων ημερών, αφήνοντας πίσω της λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων.

Ο σκληροπυρηνικός Βορράς υποδέχεται με επιφυλακτικότητα τον νέο πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος γίνεται πρόσωπο της χρονιάς, και επιχειρεί από τα πρώτα 24ωρα να του καταστήσει ξεκάθαρο ότι το «αφεντικό» εδώ δεν είναι κανένας λαός, καμία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Τα νούμερα και οι αριθμοί εξακολουθούν να παραμένουν ο απόλυτος κυριάρχος σε ένα παιχνίδι με επίκεντρο την χώρα μας και τα Eurogroup του Σόιμπλε επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ωστόσο, προσβλέπει σε μια συμμαχία του ευρωπαϊκού Νότου, που θα ανατρέψει τα δεδομένα και θα φέρει περισσότερη δημοκρατία στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο δρόμος είναι στρωμμένος με αγκάθια, που οδηγούν σε ριζική ανατροπή της φυσιογνωμίας του κόμματός του, σε νέα διάσπαση και σε πολιτικές που -κατά πολλούς- αλλοίωσαν την ιδεολογία και τις υποσχέσεις της Κουμουνδούρου, προ εκλογών. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει έναν χρόνο στην εξουσία και ο Πρωθυπουργός βρίσκεται υπό το βάρος ισχυρών πιέσεων στο εσωτερικό και εξωτερικό, έχοντας ανοιχτά μεγάλα μέτωπα, αλλά και μεγάλες πληγές που στιγμάτισαν τις πρώτες 365 ημέρες της «πρώτης φοράς Αριστερά».

Μετά τον πανηγυρικό των πρώτων ημερών, με τους αξιωματούχους να επισκέπτονται την Αθήνα για να δουν από κοντά τον «νέο αριστερό πρωθυπουργό», ο Αλέξης Τσίπρας έρχεται αντιμέτωπος με τη λήξη του δευτέρου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Το Eurogroup στις αρχές Φεβρουαρίου αποβαίνει άκαρπο, ορίζεται δεύτερο έκτακτο στις 11 του ίδιου μήνα και έρχεται και τρίτο για να πιστοποιήσει. Από το σκίσιμο του μνημονίου, η κυβέρνηση σέρνεται στο αίτημα για 4μηνη παράταση του προγράμματος, φοβούμενη ότι θα κλείσουν οι κάνουλες της χρηματοδότησης. Εκεί γίνεται και η πρώτη στροφή του Πρωθυπουργού. Στο ανακοινωθέν του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης έχει συμφωνήσει να εφαρμόσει την ίδια «λάθος συνταγή», αποδεχόμενος τις σκληρές δεσμεύσεις του Μνημονίου. Η δανειακή σύμβαση παρατείνεται και τα σχέδια της κυβέρνησης Τσίπρα για αξιοποίηση των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ και των ομολόγων που διακρατούσε η ΕΚΤ , πέφτουν στο κενό και η Ελλάδα δεσμεύεται σε ένα μίνι Μνημόνιο, που αποτέλεσε και προθάλαμο για το τρίτο πιο σκληρό πρόγραμμα που έχει εφαρμοστεί στη χώρα.

«Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών. Δεσμεύονται να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, και να βελτιώσουν την αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα. Δεσμεύονται να κάνουν καλύτερη χρήση της συνεχιζόμενης πρόβλεψης για τεχνική βοήθεια. Επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως» αναφέρει η συμφωνία με τους δανειστές πετυχαίνοντας το πρώτο πλήγμα στον Αλέξη Τσίπρα, που αντιλαμβάνεται ότι ανηφόρα άρχισε τώρα.

Ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, μιλώντας τότε στο Mega εμφανίζεται κατηγορηματικός ότι η κυβέρνηση επιδιώκει μια συμφωνία-«γέφυρα» και ξεκαθαρίζει ότι «δεν υπογράφουμε νέο πρόγραμμα, θα τηρήσουμε τη βασική προεκλογική μας εντολή που λέει ''όχι'' στο μνημόνιο, ''όχι'' στο πρόγραμμα, ''όχι'' στην τρόικα.

Ακολούθησε μια κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής όπου ο Πρωθυπουργός και οι ευρωπαίοι ηγέτες «επικυρώνουν» τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, όπου «κερδίζει» την μετονομασία της τρόικας σε «θεσμούς» και πείθεται από μια προφορική υπόσχεση ότι θα μειωθούν οι στόχοι των πλεονασμάτων (άρα δεν θα απαιτούνταν νέα δημοσιονομικά μέτρα) και ότι εφαρμόζοντας μια λίστα νέων μεταρρυθμίσεων, θα γλίτωνε το τρίτο MoU. Στη συνέντευξη Τύπου από τις Βρυξέλλες δείχνει για πρώτη φορά ότι όσα θα ακολουθήσουν θα είναι δύσκολα και η διαπραγμάτευση θα είναι μια επώδυνη διαδικασία με αγνωστα αποτελέσματα.

Η συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης που έχει να αντιμετωπίσει σβήνουν την αρχική αισιοδοξία και λειαίνουν την αντιμνημονιακή ρητορική της κυβέρνησης. Και τότε ανοίγει ένας νέος φαύλος κύκλος διαπραγματεύσεων, τροϊκανών και νομοθετήσεων που καθιστούν την κυβέρνηση δέσμια των υπογραφών της.

To Eurogroup που θα διεξαχθεί στη Ρίγα της Λετονίας στις 24 Απριλίου, έχει δραματικό πρωταγωνιστή τον Γιάνη Βαρουφάκη. Εναντίον του έχει ήδη δημιουργηθεί ένα αρνητικό κλίμα από τους ομολόγους του και δημοσιεύματα τον θέλουν να χάνει σιγά σιγά την αξιοπιστία του ως ο βασικός διαπραγματευτής της κυβέρνησης. Αυτή είναι και η μέρα που ο πρώην ΥΠΟΙΚ παίρνει το τελεσίγραφο που θα αποτελούσε το κίνητρο για την υπογραφή του τρίτου μνημονίου: «Ή συμφωνείτε σε νέο πρόγραμμα ή βγαίνετε από την Ευρωζώνη». Η ελληνική πλευρά δεν κατορθώνει ούτε να εκφράσει τη θέση της, ο κ. Βαρουφάκης «στήνεται στον τοίχο» και για πρώτη φορά παρουσιάζεται επί χάρτου το σχέδιου προσωρινής εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Το σενάριο που έμοιαζε με μπλόφα μέχρι αυτή την ώρα παίρνει σάρκα και οστά και ο έλληνας ΥΠΟΙΚ επιστρέφει στην Ελλάδα με τον εκβιασμό της πενταετούς αποπομπής της χώρας από το κοινό νόμισμα, της ευρωπαϊκής απομόνωσης και της χρηματοδοτικής ασφυξίας στην οποία βρισκόταν η οικονομία.

Το τέλος του Γιάνη Βαρουφάκη έχει ήδη αποφασιστεί, με βαριά καρδιά, από τον Πρωθυπουργό, ο οποίος εξαναγκάζεται υπό τις πιέσεις του Γερούν Ντάισελμπλουμ -όπως ο ίδιος θα παραδεχθεί μήνες μετά- να βγάλει εκτός κάδρου τον υπουργό Οικονομικών και να αναλάβει ο ίδιος την πολιτική διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας που προδιαγράφεται βαριά και ασήκωτη.

Οι ημέρες που θα ακολουθήσουν καταγράφονται στην ελληνική πολιτική ιστορία ως οι πιο κρίσιμες των τελευταίων δεκαετιών. Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από αλλεπάλληλες τηλεφωνικές επαφές με ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους, μεταβαίνει στις Βρυξέλλες και αρχίζει ένα μπαράζ δραματικών διαβουλεύσεων στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο για να πάρει μια συμφωνία που θα μπορέσει να περάσει από τη Βουλή.

Οι «Financial Times» αποκαλύπτουν τότε όλο το παρασκήνιο των διαβουλεύσεων στο τραπέζι που κάθονται ο έλληνας Πρωθυπουργός, η Άνγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ, ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, η Κριστίν Λαγκάρντ και ο Ντόναλντ Τουσκ.

«Σπασμένα νεύρα, εντάσεις, απογοήτευση, ατελείωτες ώρες διαβουλεύσεων επί μία εβδομάδα. Γιούνκερ, φεύγω από το δωμάτιο!», φέρεται να του είπε η επικεφαλής του ΔΝΤ, ενώ έξαλλος και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ που πίεζε για συμφωνία στα μέτρα των δανειστών. «Θυμωμένοι και απογοητευμένοι οι δανειστές, αποφασισμένοι και αδιάλλακτοι, Τσίπρας και Βαρουφάκης» ανέφερε το δημοσίευμα.

Η συνάντηση είχε μετατραπεί, περιγράφει το Politico, σε ένα απίστευτο θρίλερ πίσω από τις κλειστές πόρτες των συσκέψεων στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου: «Αντάλλασσαν απειλές και τελεσίγραφα, μπαινόβγαιναν σε δωμάτια, περιπλανιούνταν με θολά μάτια και λυμένες γραβάτες, μερικές φορές κοιμούνταν και τελικά πέτυχαν τις κατάλληλες λεπτομέρειες τόσο για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης».

Μετά από ώρες διαπραγματεύσεων, οι δανειστές έδωσαν στον Τσίπρα μία προθεσμία για να αποδεχθεί την τελική προσφορά που περιελάμβανε ταμείο αποκρατικοποιήσεων με έδρα το Λουξεμβούργο. Σαρωτικές μειώσεις σε συντάξεις, οδυνηρά φορολογικά μέτρα και συνέχεια της εποπτείας. Ο πρωθυπουργός φεύγει από τη βελγική πρωτεύουσα έχοντας στα χέρια του ένα τελεσίγραφο που έπρεπε να θέσει στην κρίση του ελληνικού λαού…

Υπό την πίεση μιας συμφωνίας που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική πολιτικά, ο πρωθυπουργός προκηρύσσει δημοψήφισμα και θέτει το κείμενο των δανειστών ενώπιον των πολιτών. Στηρίζεται το «όχι» στη συμφωνία αυτή, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει όμως καλά ότι είναι το τελευταίο χαρτί αξιοπρέπειας που μπορεί να επικαλεστεί στους εταίρους, μόνον ως ηθικό πλεονέκτημα και τίποτε περισσότερο. Απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό με δραματικούς τόνους περιγράφει την κατάσταση ασφυξίας της χώρας και το τελεσίγραφο των πιστωτών.

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν δραματικές. Οι τράπεζες έκλεισαν με την επιβολή των capital controls και, με ανοιχτή τη διαπραγμάτευση, οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου έδειχναν αγανακτισμένους και φοβισμένους πολίτες, συνταξιούχους και επαγγελματίες να σχηματίζουν ουρές δεκάδων μέτρων στα ATM των τραπεζών για να πάρουν μόλις 50 ευρώ.

Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται σε τηλεοπτική συνέντευξη με έρπη στα χείλη του, ενδεικτικό της ψυχολογικής και σωματικής πίεσης που δεχόταν, επιχειρώντας να επικοινωνήσει την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα.

Το δημοψήφισμα βγάζει το πολυπόθητο «όχι» σε ποσοστό 61%, το οποίος ωστόσο μετατρέπεται σε «ναι» μερικές ημέρες αργότερα όταν ο Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει και πάλι στις Βρυξέλλες για να έρθει αντιμέτωπος με τον χειρότερο εφιάλτη της ζωής του. Οι δανειστές «τα θέλουν όλα», ο νέος ΥΠΟΙΚ Ευκλείδης Τσακαλώτος βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο του Eurogroup και ο πρωθυπουργός στις 72 ωρες παράλληλων διαβουλεύσεων δίνει μια τελική μάχη, σε ένα περιβάλλον που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε όλη την Ευρώπη με την φράση «This is a coup», δηλαδή «είναι πραξικόπημα» εξαιτίας των εκβιασμών που ήταν πλέον πασιφανείς εκ μέρους της Ευρώπης.

Η συμφωνία που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας είναι το νέο βαρύ μνημόνιο που σηματοδοτεί και το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε μέχρι τότε. Η τότε Πρόεδρος της Βουλής, πρωτοκλασσάτο στέλεχο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και δεκάδες βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας βγάζουν πύρινους λόγους στη Βουλή.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου προειδοποιεί τον «σύντροφο Αλέξη Τσίπρα» να αποσύρει αυτή την «συνθηκολόγηση με τους δήμιους ελληνικού λαού», κάνει λόγο για «οσφυοκάμπτες» και καταψηφίζει τη συμφωνία που έφερε ο αρχηγός του κόμματός της. Ακολουθούν σημαντικά στελέχη της Κουμουνδούρου που θα αποσχιστούν στη συνέχεια από το κόμμα και ο πρωθυπουργός θα προκηρύξει δεύτερες εκλογές μόλις 9 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας, όπου κατεβαίνει με αποδεκατισμένο τον ΣΥΡΙΖΑ και έχοντας απέναντί του

Οι εκλογές κερδήθηκαν, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ έφεραν διάσπαση και ένα νέο κόμμα, τη Λαϊκή Ενότητα, που βγήκε μέσα από τα σπλάχνα του.

Παράλληλα με το οικονομικό μέτωπο, στον πρώτο έναν χρόνο του στην εξουσία, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στις συμπληγάδες του τρίτπου μνημονίου και της άνευ προηγουμένου προσφυγικής κρίσης. Οι πρόσφυγες και μετανάστες που πνίγονται καθημερινά στον υγρό τάφο του Αιγαίου, οι πρωτοφανείς συνθήκες που αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα τα νησιά απέναντι από τα τουρκικά και η αδιαφορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η θηλιά με την οποία ο διεθνής παράγων προσπαθεί να πιέσει κι άλλο την Ελλάδα, στοιβάζοντας ψυχές σε σαπιοκάραβα και εγκλωβίζοντάς τες σε μια χώρα που αδυνατεί να σηκώσει το βάρος αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης.

Παρά τη συμφωνία προς την οποία πίεσε η Αθήνα, μεταξύ ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας, η Άγκυρα δεν τήρησε καμία δέσμευση για την αντιμετώπιση της προσφυγικής ροής και ο έλληνας πρωθυπουργός γίνεται δέκτης νέων «προειδοποιήσεων», οι οποίες απειλούν τη χώρα με έξοδο από τη ζώνη Σένγκεν. Η Ελλάδα δαπανά τεράστια ποσά για την καταγραφή, ταυτοποίηση και περίθαλψη προσφύγων, χωρίς να λαμβάνει την αντίστοιχη χρηματοδότηση και στήριξη από τους εταίρους, την ώρα που οι άλλες χώρες επιβάλλουν συνοριακούς ελέγχους και απειλούν να «εγκλωβίσουν» τους πρόσφυγες στη χώρα. Κυβερνητικές πηγές εκτιμούσαν ότι επιχειρείται ένας ακόμη στυγνός εκβιασμός της κυβέρνησης με το προσφυγικό και τη Σένγκεν προκειμένου να πάρει νέα μέτρα σε δημοσιονομικό επίπεδο και συντάξεις.

Μετά τη νομοθέτηση του Αυγούστου για τα νέα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός δίνουν τη μητέρα των μαχών που απειλεί τη σταθερότητάς της. Για τον Τσίπρα το ασφαλιστικό αποτελεί τον χειρότερο πονοκέφαλο, καθώς βλέπει «το πουλόβερ να ξηλώνεται» τόσο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο όσο και από την ίδια την κοινωνία που αποτελεί και την εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι στο Νταβός, όπου βρέθηκε προ ημερών, έγινε δέκτης ισχυρών πιέσεων από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ενώ αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η πρόταση αυτή μπορεί και να σημάνει το τέλος της διακυβέρνησής του.

Το «μασάζ» που έχει αρχίσει στους βουλευτές του κόμματός του δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει, όταν το νομοσχέδιο φτάσει στη Βουλή, καθώς οι δανειστές -και ειδικότερα το ΔΝΤ- θέλουν περισσότερο «αίμα» με περικοπές στις συντάξεις και νέα δημοσιονομικά μέτρα. Ήδη στο πρωθυπουργικό επιτελείο αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων και φοβούνται ακόμη και πτώση της κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες ημέρες έχει βρεθεί ενώπιον πρωτοφανών για την Αριστερά κοινωνικών αντιδράσεων, που πιέζουν προσωπικά τον κ. Τσίπρα. Ξαφνικά η κυβέρνηση εμφανίζεται απέναντι στην κοινωνία, ακόμη και στη μεσαία τάξη, τους δικηγόρους, τους επιστημονικούς φορείς, τους μηχανικούς, τους καλλιτέχνες. Το «κίνημα της γραβάτας» όπως ονομάστηκαν οι διαδηλώσεις των ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι αντιδρούν στην υψηλή φορολόγηση και την ανατροπή ασφαλιστικών κεκτημένων, έχει δώσει το μήνυμα μιας κυβέρνησης που είχε δίπλα της τον λαό και τώρα οχυρώνεται στο Μαξίμου για να αντιμετωπίσει τα συλλαλητήρια, στα οποία ο Αλέξης Τσίπρας συμμετείχε ενεργά ενάντια στις προηγούμενες κυβερνήσεις…

Η εικόνα με τα ΜΑΤ να χτυπούν ηλικιωμένους στη Βασιλίσσης Σοφίας, λίγες ημέρες πριν, προστέθηκε στις μελανές σελίδες της αριστερής διακυβέρνησης. Χημικά, δακρυγόνα και μάχες σώμα με σώμα με πεσμένους στο δρόμο συνταξιούχους που διαδήλωναν μπροστά από τη Βουλή, ενάντια στο ασφαλιστικό, είναι μια ημέρα που η κυβέρνηση θα ήθελε να διαγράψει από το ιστορικό της, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη εξέφραζαν δημοσίως την άποψη ότι η αστυνομοκρατία και ηαστυνομική βία έρχεται σε αντίθεση με την κουλτούρα της αριστεράς.

Ο φόβος των ΜΑΤ, όμως, πλανάται και πάνω από τα αγροτικά μπλόκα, σε περίπτωση που η κυβέρνηση δεν καταφέρει να περιορίσει τις αντιδράσεις των αγροτοσυνδικαλιστών και το κλείσιμο των δρόμων.

Τα μέτρα που περιλαμβάνει το νέο ασφαλιστικό για τους αγρότες έχουν προκαλέσει ένα κύμα αντιδράσεων στον αγροτικό κόσμο. Η κυβέρνηση βρίσκεται «υπό πολιορκία» από την κοινωνική ομάδα που φοβόταν από την αρχή ότι θα είναι καθοριστική στις εξελίξεις.

Ο Τσίπρας είναι αντιμέτωπος με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει άλλη διέξοδο, υπό το βάρος του ξεσηκωμού των αγροτών, που αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά της εκλογικής βάσης του κόμματος. Ο πρωθυπουργός θέλει να ξεχάσει τις ομιλίες των προηγούμενων ετών πάνω στα τρακτέρ των αγροτών και τις υποσχέσεις για παροχές που έσβησε η συμφωνία με τους δανειστές εν μια νυκτί.

Κάποιοι μιλούν για το «Κιλελέρ του ΣΥΡΙΖΑ» και η τακτική που θα ακολουθήσει ο πρωθυπουργός για να αντιμετωπίσει τα μπλόκα σε όλη την Ελλάδα θα κρίνουν και τον ένα χρόνο διακυβέρνησής του. Θα κρίνουν κυρίως τις δυνατότητες που έχει να περάσει στον δεύτερο χρόνο ή αν τα μπόκα των αγροτών θα αποτελέσουν την πιο τραγική μνήμη που θα έχει ο Αλέξης Τσίπρας, γιορτάζοντας τις πρώτες 365 ημέρες στην εξουσία…

Οι αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη για ύπαρξη «plan X» και δημιουργία παράλληλου συστήματος πληρωμών, την κρίσιμη περίοδο πριν από το δημοψήφισμα, είναι ακόμη ένα πρόβλημα για το Μαξίμου. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών υποστήριξε ότι ο πρωθυπουργός τού είχε δώσει εντολή να καταρτίσει σχέδιο πληρωμών εκτός του ευρωσυστήματος, ενώ άφησε αιχμές για μυστική συμφωνία του κ. Τσίπρα με την Άνγκελα Μέρκελ ώστε να μετατρέψει, ουσιαστικά, το «όχι» του δημοψηφίσματος σε ένα οδυνηρό «ναι» στη «συμφωνία παράδοσης της χώρας». «Ο Αλέξης Τσίπρας εκείνο το βράδυ συνθηκολόγησε» ήταν η φράση πυ χρησιμοποίησε ο κ. Βαρουφάκης για να περιγράψει τη συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών.

Από την κυβέρνηση βλέπουν «χτύπημα της διαπλοκής», καθώς εκτιμούν ότι ο χρόνος που επιλέχθηκε για αυτές τις δηλώσεις, δηλαδή σε μια περίοδο που η κυβέρνηση βάλλεται πανταχόθεν με ανοιχτά μέτωπα σε κοινωνία και διαπραγμάτευση, έγινε με σκοπό να πληγεί η σταθερότητα της κυβέρνησης.

Τα χτυπήματα στον Αλέξη Τσίπρα είναι απανωτά από τον άνθρωπο που επέλεξε να θέσει επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας και τελικά οδήγησε σε ναυάγιο τις συζητήσεις με τους εταίρους. Την ώρα, μάλιστα, που οι καταγγελίες του κ. Βαρουφάκη έδωσαν κίνητρο στην αντιπολίτευση να βάλει στο «κάδρο» τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, καταγγέλλοντάς τον για παρασκηνιακές συμφωνίες και σχέδια παράλληλου νομίσματος, και θέτοντας ζήτημα ακόμη και ποινικών ευθυνών. Εκτός από τα δύσκολα γεγονότα της πρώτης χρονιάς διακυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας -είναι βέβαιο- ότι θέλει να ξεχάσει ένα και μόνο πρόσωπο: τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Περισσότερα από το VICE

Γιατί Κινδυνεύουν να Πνιγούν Δύο Χωριά στη Θεσσαλονίκη

«Δαμάζοντας» τον Γιώργο Παπαπαύλου

Μάθε πώς Μπορείς να Προστατεύσεις τα Δικαιώματά σου στο Ίντερνετ